Tematem dzisiejszego postu z serii omawiającej szeroko pojęte praktyki okultystyczne, magiczne i kosmologiczne wybrany został kraj wiśni, samurajów i dziewczyn z kocimi uszami. Poniżej krótki opis skąd w Nipponie wzięły się praktyki magiczne i na czym się skupiały.
W Japonii ezoteryczna kosmologia nosi nazwę
onmyōdō i opiera się na chińskiej zasadzie
Wu Xing - pięciu elementów, która opisuje ich wzajemne oddziaływania oraz koncepcji
ying - yang . Sprowadzona została do Japonii z kontynentalnych Chin na przełomie VI i VII wieku n.e. i z miejsca stała się obiektem kontroli miejscowych rządów, tak aby służyła interesom klasy panującej. Praktykujący tę sztukę nazywani byli
onmyōji , zajmowali się wróżeniem jak i walką ze złymi duchami. Do znanych przedstawicieli
onmyōji zalicza się Abe no Seimei (921-1005) oraz Kamo Yasunori (917-997). Ostatni z wymienionych ujawnił swój nadnaturalny talent już w wieku dziecięcym, bez żadnych mistycznych treningów był w stanie tropić demony. Emblematem jakim posługiwał się
onmyōji był pentagram (znany w Japonii jako gwiazda Seimei), który reprezentował
Wu Xing . Mówi się również, że matką owego Seimei’a była
kistune - mitologiczna lisica o dziewięciu ogonach.
Centralne miejsce w japońskiej mitologii, religii i magii zajmują
kami . Są to bogowie i duchy zamieszkujący praktycznie w każdym środowisku (ziemia, woda, powietrze etc.). Rolę łącznika pomiędzy światami ludzi i duchów pełniła szamanka zwana
miko . Analogicznie do znanej z starożytnej Grecji Pytii wpadała w ekstatyczny trans i w sposób mistyczny łączyła obydwie płaszczyzny. Od IX w. praktyki szamańskie w Japonii były represjonowane przez ówczesnych władców obawiających się ich rozprzestrzeniania poza mury świątyń. Praktycznie do XIX w. obrzędy szamańskie zostały w Japonii zdelegalizowane. Mimo tego mitologia i folklor tętniła magicznym życiem, pojawiały się nowe stworzenia, potwory w różnych formach i obrazach a artyści tworzyli coraz to barwniejsze i sugestywne wizerunki owych mitycznych stworów.
#historia #ciekawostki #sztuka #obrazy #kultura #japonia #occultoFotografia nr 1 (autor: Utagawa Kuniyasu, tytuł: Przeklinanie kochanka)
Obraz przedstawia księżniczkę o imieniu Iwanaga- postać z mitologii japońskiej. Wykonuje ona magiczny zabieg zwany ushi no toki mairi (tzn. wizyta w sanktuarium godziny wołu). Odprawiany rytuału ma spowodować uśmiercenie niewiernego kochanka. Aby tego dokonać kobieta noszącą żelazną koronę nabijaną świecami musi co noc przez siedem dni dokładnie o godzinie drugiej rano (godzina wołu) odwiedzać świątynie. W celu wbicia gwoździ w drzewo i odprawienia modłów o rychłą śmierć niewiernego mężczyzny.
Fotografia nr 2 (autor: Utagawa Kuniyasu, tytuł: Tenjiku Tokubei jeżdżący na wielkiej ropusze)
Jedno z przedstawień siedemnastowiecznego japońskiego maga i podróżnika Tenjiku Tokubei. Magicznym wierzchowcem bohatera staje się ogromna ropucha. Widać również, że mityczny heros kreśli w powietrzu palcami tajemne znaki, być może skupiające moc któregoś z żywiołów.
Fotografia nr 3 (autor: Hokusai Katsushik, tytuł: Kobieta odprawiająca rytuał przeklinania)
Przedstawienie rytuału opisanego w fotografii nr 1 okiem innego artysty. Kobieta nosząca żelazną koronę z trzema świecami przywołuje demoniczne stworzenie w ramach rytuału przeklinania niewiernego kochanka.
Fotografia nr 4 (autor: Utagawa Kuniyasu, tytuł: Tenjiku Tokubei walczy z podwodnym demonem kappa w wodach rzeki Tamura)
Obraz przedstawia podwodne zmagania ludzkiego bohatera z wodnym demonem zwanym kappa. W pewnym przybliżeniu wspomniany demon japoński odpowiada charakterem i miejscem bytowania naszym słowiańskim topielcom, utopcom czy też wirnikom.
.
