5
Czai się na zagubione dzieci w ciemnym, posępnym lesie z wyciągniętą, sękatą ręką, kusi młodą dziewczynę karmazynowym owocem. Wzywa swój sabat na orgię, a jej drogę oświetla blady księżyc, gdy pędzi na miotle przez niebo o północy. Zmienia swój kształt, aby dopasować się do tego, na kogo chce rzucić urok, czasem jest niby jak nimfa, czasem uwodzicielska. Dzisiejszy wpis z serii #occulto dedukuję opowieściom o wiedźmach zawartych w bajkach, baśniach, literaturze pięknej i klechdach ludowych. Zapraszam do lektury.
W dzieciństwie pewna Cyganka przepowiedziała mi,
że jeśli mocno pokocham, to zgubię mego ukochanego.
Że zdrady nie wybaczę i okrutnie się zemszczę,
Nieumyślnie, ale ze złości, zamienię go w osła.
Fragment piosenki Wiedźma i osioł autorstwa rosyjskiego zespołu Król i Błazen.
Dla większości ludzi archetyp czarownicy po raz pierwszy pojawia się na kartach książek, w bajkach czytanych na głos, w których zła królowa usypia Królewnę Śnieżkę, a przykucnięta wiedźma ukrywa się w chatce, gdy Małgosia i Jaś zostawiają ślad okruchów chleba. Literatura uwielbia czarownice od czasu mitycznej opowieści o czarodziejce Hekate, która po raz pierwszy pojawiła się na kartach Teogonii (grecki epos), czy też Odysei Homera w postaci wiedźmy Kirke.
W walijskim Mabinogionie, kompilacji ustnych opowieści ludowych opublikowanych po raz pierwszy w XII wieku, czarodziejka Ceridwen nadzoruje swój Awen, magiczny kocioł reprezentujący inspirację i wiedzę. Na przestrzeni wieków literatura celtycka obfitowała w potężne kobiety praktykujące magię, zwłaszcza w opowieściach Taliesina, barda i poety z VI wieku, który służył na dworze króla Artura. W legendzie arturiańskiej magia i czary zajmują ważne miejsce od czarodzieja Merlina po zaklinaczkę **Morganę le Fay. Ta ostatnia zmienia swój kształt w różnych wersjach, od czysto złowrogiej inkarnacji w „Mieczu w kamieniu” autorstwa I. H. White'a, po wzmocnioną i niezrozumianą feministkę z ”Mgieł Avalonu” pióra Marion Zimmer Bradley.
Obraz nr 1, aut. Jos. A. Smith, ilustracja z książki Erica Jonga pt. „Witches”, Stany Zjednoczone, 1981 rok. Rysunek oparty jest na klasycznej baśni o Królewnie Śnieżce, złej macosze-wiedźmie i zatrutym jabłku.
Kolejne wcielenia Sióstr Szekspira w dużej mierze zapożyczyły się od innego dramaturga jakobickiego, Thomasa Middletona, którego sztuka „The Witch” została napisana około 1613 roku. Middleton sam czerpał inspirację z traktatu Reginalda Scota, dyskredytującego prawdziwość czarownic (tytuł: Discoverie of Witchcraft z 1584 roku). Wydaje się, że każdy pisarz miał wpływ na następnego, czerpiąc obficie z istniejącej literatury, tomów historycznych i najprawdopodobniej ze studium demonologii, napisanego i opublikowanego przez samego króla Szkocji Jakuba VI w 1599 roku.
W późniejszych czasach, z każdą nową interpretacją i wcieleniem, czarownice ewoluowały i przekształcały się, przybierając różne formy w zależności od epoki i wykonania samej sztuki. Czarownica jako muza pisarza również ulegała transmutacji, stając się ikonicznym tematem pojawiającym się w opowieściach z całego świata. W Japonii wiedźma jest główną bohaterką niezliczonych opowieści o duchach i baśniach, a jej pojawienie się w literaturze sięga wczesnośredniowiecznych manuskryptów z okresu Edo. Rodzaj żeńskiego demona, zwanego yamauba, jest często przedstawiana jako białowłosa i dzikooka postać, niszcząca wszystkich, którzy mieli nieszczęście spotkać ją na swojej ścieżce.
Obraz nr 2, aut. Rogelio de Egusquiza, Kundry, Hiszpania, 1906 r. Mitologia tajemniczej postaci Kundry została przedstawiona w klasycznym obrazie ukazującym archetyp wiedźmy w dramacie Wagnera- Parsifal.
Wiedźma przemierza również strony wzniosłego kanonu literackiego. Jest zaklinaczką wróżek z ballady „La Belle Dame sans Merci” i przewodzi sabatem na burzliwym szczycie Brocken w górach Harz. W literaturze fantasy z początku XX wieku mamy kolejne przykłady. Złowroga królowa Jadis z Opowieści z Narnii autorstwa C.S. Lewisa jest najokrutniejszą z czarownic, która zamraża niegdyś żyzne ziemie podczas Stuletniej Zimy i służy jako potężny wróg wielkiego Lwa i jego zwolenników. Oczywiście, są też czarownice, które chyba najbardziej utkwiły w globalnej wyobraźni dzięki książkom L. Franka Bauma o krainie Oz. Zła Czarownica z Zachodu i Glinda Dobra Czarownica to doskonale nakreślone archetypy, które znalazły do nas drogę również poprzez srebrny ekran.
Obraz nr 3, aut. Leo i Diane Dillion, „Jadis, the White Whitch,”Stany Zjednoczone, 1994 rok. Współczesna ilustracja przyjmująca mityczne podejście do przedstawienia enigmatycznej Białej Czarownicy z popularnej serii książek dla młodzieży Opowieści z Narnii.
W folklorze wschodnioeuropejskim pojawia się jako Baba Jaga- podupadła czarodziejka żywiąca się dziećmi, czasami przedstawiana również jako jedna z trzech sióstr i często pokazywana jako niegodziwie spoglądająca z drzwi swojego domu, obdartej chaty ustawionej na fundamencie z ogromnych kurzych łap. Baba Jaga, podobnie jak Hekate, jest postrzegana jako wszechmocna i transmutowalna, prezentując różnorodne zdolności magiczne, z których większość jest złowroga. Bracia Grimm zaczęli zbierać i przepisywać historie ludowe opowiadane przez wieki, wiele z nich z czarownicą jako głównym złoczyńcą, co zaowocowało kolejnymi pokoleniami dziecięcych koszmarów. Historie Grimmów są teraz głęboko wplecione w tkankę naszej wspólnej podświadomości, a nasza zażyłość z czarownicą narodziła się poprzez bajki na dobranoc i ciemną stronę fantazji Walta Disneya.
Obraz nr 4, aut. Arthur Rackham, „Hansel and Gretel and the Witch,” Anglia, 1909 rok. Na początku XX wieku artysta stworzył serię kolorowych ilustracji do publikacji klasycznej baśni braci Grimm.
W 1953 roku Arthur Miller zafundował nam powrót do przerażających procesów czarownic z Salem w swojej wstrząsającej sztuce The Crucible. W międzyczasie, wśród naparu i bańki nowoczesnego feminizmu, czarownica była reprezentowana przez rzeszę pisarzy, którzy sami byli konfrontacyjni. Na stronach Virginii Woolf, Sylvii Plath, Audre Lorde, Anne Waldman i Lucille Clifton odnajdujemy jej wściekłość i gniew. Feministyczny ruch duchowy z lat 70. jeszcze bardziej rozwinął tę odnowioną fascynację. W „The Mists of Avalon” z 1982 roku Marion Zimmer Bradley obaliła historie o królu Arturze, opowiadając legendę raz jeszcze, tym razem z punktu widzenia druidzkich kapłanek Avalonu, stojących w obliczu zbliżającej się inwazji chrześcijaństwa. W „Women Who Run with the Wolves” Clarissy Pinkoli Estés archetyp czarownicy ewoluował w „Dziką Kobietę,” nieustraszenie przecierającą szlak do samorealizacji, przekładając instynkt na wizjonerską energię, a kobiecą siłę na formę starożytnej magii.
Na koniec dochodzimy do młodej Hermiony Jean Granger, czarownicy, która ponownie rozpaliła sabatowe ogniska, podgrzewając kociołek, nad którym zupełnie nowe pokolenie młodych czarodziejek rzucało swoje zaklęcia. Postać J.K. Rowling z serii o Harrym Potterze i sama seria wpłynęły na niezliczoną liczbę czytelników, którzy zagłębili się w stary świat słów i magii, odkrywając na nowo starożytną koncepcję czarownicy.
Obraz nr 5, aut. Kremena Chipilowa, „Legenda o trzech złotych włosach”, Finlandia, 2020 rok. W fińskim micie trzy włosy ojca Knowitalla, czyli boga słońca, gwarantują małżeństwo z córką króla. Matka-bogini słońca zgadza się wyrwać włosy wszechwiedzącego i uzyskać odpowiedzi na trzy tajemne pytania.
#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #literatura #kultura #sztuka #obrazy #bajki #magia #occulto
W dzieciństwie pewna Cyganka przepowiedziała mi,
że jeśli mocno pokocham, to zgubię mego ukochanego.
Że zdrady nie wybaczę i okrutnie się zemszczę,
Nieumyślnie, ale ze złości, zamienię go w osła.
Fragment piosenki Wiedźma i osioł autorstwa rosyjskiego zespołu Król i Błazen.
Dla większości ludzi archetyp czarownicy po raz pierwszy pojawia się na kartach książek, w bajkach czytanych na głos, w których zła królowa usypia Królewnę Śnieżkę, a przykucnięta wiedźma ukrywa się w chatce, gdy Małgosia i Jaś zostawiają ślad okruchów chleba. Literatura uwielbia czarownice od czasu mitycznej opowieści o czarodziejce Hekate, która po raz pierwszy pojawiła się na kartach Teogonii (grecki epos), czy też Odysei Homera w postaci wiedźmy Kirke.
W walijskim Mabinogionie, kompilacji ustnych opowieści ludowych opublikowanych po raz pierwszy w XII wieku, czarodziejka Ceridwen nadzoruje swój Awen, magiczny kocioł reprezentujący inspirację i wiedzę. Na przestrzeni wieków literatura celtycka obfitowała w potężne kobiety praktykujące magię, zwłaszcza w opowieściach Taliesina, barda i poety z VI wieku, który służył na dworze króla Artura. W legendzie arturiańskiej magia i czary zajmują ważne miejsce od czarodzieja Merlina po zaklinaczkę **Morganę le Fay. Ta ostatnia zmienia swój kształt w różnych wersjach, od czysto złowrogiej inkarnacji w „Mieczu w kamieniu” autorstwa I. H. White'a, po wzmocnioną i niezrozumianą feministkę z ”Mgieł Avalonu” pióra Marion Zimmer Bradley.
Obraz nr 1, aut. Jos. A. Smith, ilustracja z książki Erica Jonga pt. „Witches”, Stany Zjednoczone, 1981 rok. Rysunek oparty jest na klasycznej baśni o Królewnie Śnieżce, złej macosze-wiedźmie i zatrutym jabłku.
Kolejne wcielenia Sióstr Szekspira w dużej mierze zapożyczyły się od innego dramaturga jakobickiego, Thomasa Middletona, którego sztuka „The Witch” została napisana około 1613 roku. Middleton sam czerpał inspirację z traktatu Reginalda Scota, dyskredytującego prawdziwość czarownic (tytuł: Discoverie of Witchcraft z 1584 roku). Wydaje się, że każdy pisarz miał wpływ na następnego, czerpiąc obficie z istniejącej literatury, tomów historycznych i najprawdopodobniej ze studium demonologii, napisanego i opublikowanego przez samego króla Szkocji Jakuba VI w 1599 roku.
W późniejszych czasach, z każdą nową interpretacją i wcieleniem, czarownice ewoluowały i przekształcały się, przybierając różne formy w zależności od epoki i wykonania samej sztuki. Czarownica jako muza pisarza również ulegała transmutacji, stając się ikonicznym tematem pojawiającym się w opowieściach z całego świata. W Japonii wiedźma jest główną bohaterką niezliczonych opowieści o duchach i baśniach, a jej pojawienie się w literaturze sięga wczesnośredniowiecznych manuskryptów z okresu Edo. Rodzaj żeńskiego demona, zwanego yamauba, jest często przedstawiana jako białowłosa i dzikooka postać, niszcząca wszystkich, którzy mieli nieszczęście spotkać ją na swojej ścieżce.
Obraz nr 2, aut. Rogelio de Egusquiza, Kundry, Hiszpania, 1906 r. Mitologia tajemniczej postaci Kundry została przedstawiona w klasycznym obrazie ukazującym archetyp wiedźmy w dramacie Wagnera- Parsifal.
Wiedźma przemierza również strony wzniosłego kanonu literackiego. Jest zaklinaczką wróżek z ballady „La Belle Dame sans Merci” i przewodzi sabatem na burzliwym szczycie Brocken w górach Harz. W literaturze fantasy z początku XX wieku mamy kolejne przykłady. Złowroga królowa Jadis z Opowieści z Narnii autorstwa C.S. Lewisa jest najokrutniejszą z czarownic, która zamraża niegdyś żyzne ziemie podczas Stuletniej Zimy i służy jako potężny wróg wielkiego Lwa i jego zwolenników. Oczywiście, są też czarownice, które chyba najbardziej utkwiły w globalnej wyobraźni dzięki książkom L. Franka Bauma o krainie Oz. Zła Czarownica z Zachodu i Glinda Dobra Czarownica to doskonale nakreślone archetypy, które znalazły do nas drogę również poprzez srebrny ekran.
Obraz nr 3, aut. Leo i Diane Dillion, „Jadis, the White Whitch,”Stany Zjednoczone, 1994 rok. Współczesna ilustracja przyjmująca mityczne podejście do przedstawienia enigmatycznej Białej Czarownicy z popularnej serii książek dla młodzieży Opowieści z Narnii.
W folklorze wschodnioeuropejskim pojawia się jako Baba Jaga- podupadła czarodziejka żywiąca się dziećmi, czasami przedstawiana również jako jedna z trzech sióstr i często pokazywana jako niegodziwie spoglądająca z drzwi swojego domu, obdartej chaty ustawionej na fundamencie z ogromnych kurzych łap. Baba Jaga, podobnie jak Hekate, jest postrzegana jako wszechmocna i transmutowalna, prezentując różnorodne zdolności magiczne, z których większość jest złowroga. Bracia Grimm zaczęli zbierać i przepisywać historie ludowe opowiadane przez wieki, wiele z nich z czarownicą jako głównym złoczyńcą, co zaowocowało kolejnymi pokoleniami dziecięcych koszmarów. Historie Grimmów są teraz głęboko wplecione w tkankę naszej wspólnej podświadomości, a nasza zażyłość z czarownicą narodziła się poprzez bajki na dobranoc i ciemną stronę fantazji Walta Disneya.
Obraz nr 4, aut. Arthur Rackham, „Hansel and Gretel and the Witch,” Anglia, 1909 rok. Na początku XX wieku artysta stworzył serię kolorowych ilustracji do publikacji klasycznej baśni braci Grimm.
W 1953 roku Arthur Miller zafundował nam powrót do przerażających procesów czarownic z Salem w swojej wstrząsającej sztuce The Crucible. W międzyczasie, wśród naparu i bańki nowoczesnego feminizmu, czarownica była reprezentowana przez rzeszę pisarzy, którzy sami byli konfrontacyjni. Na stronach Virginii Woolf, Sylvii Plath, Audre Lorde, Anne Waldman i Lucille Clifton odnajdujemy jej wściekłość i gniew. Feministyczny ruch duchowy z lat 70. jeszcze bardziej rozwinął tę odnowioną fascynację. W „The Mists of Avalon” z 1982 roku Marion Zimmer Bradley obaliła historie o królu Arturze, opowiadając legendę raz jeszcze, tym razem z punktu widzenia druidzkich kapłanek Avalonu, stojących w obliczu zbliżającej się inwazji chrześcijaństwa. W „Women Who Run with the Wolves” Clarissy Pinkoli Estés archetyp czarownicy ewoluował w „Dziką Kobietę,” nieustraszenie przecierającą szlak do samorealizacji, przekładając instynkt na wizjonerską energię, a kobiecą siłę na formę starożytnej magii.
Na koniec dochodzimy do młodej Hermiony Jean Granger, czarownicy, która ponownie rozpaliła sabatowe ogniska, podgrzewając kociołek, nad którym zupełnie nowe pokolenie młodych czarodziejek rzucało swoje zaklęcia. Postać J.K. Rowling z serii o Harrym Potterze i sama seria wpłynęły na niezliczoną liczbę czytelników, którzy zagłębili się w stary świat słów i magii, odkrywając na nowo starożytną koncepcję czarownicy.
Obraz nr 5, aut. Kremena Chipilowa, „Legenda o trzech złotych włosach”, Finlandia, 2020 rok. W fińskim micie trzy włosy ojca Knowitalla, czyli boga słońca, gwarantują małżeństwo z córką króla. Matka-bogini słońca zgadza się wyrwać włosy wszechwiedzącego i uzyskać odpowiedzi na trzy tajemne pytania.
#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #literatura #kultura #sztuka #obrazy #bajki #magia #occulto
8
#obrazy #sztuka
Burza na Jeziorze Galilejskim Rembrandta
http://video.twimg.com/ext_tw_video/1781662995728228354/pu/vid/avc1/576x1024/9YuLuq98T4pgbXQG.mp4?tag=12
Burza na Jeziorze Galilejskim Rembrandta
http://video.twimg.com/ext_tw_video/1781662995728228354/pu/vid/avc1/576x1024/9YuLuq98T4pgbXQG.mp4?tag=12
11
Zrobiłem PROMPTa w bing AI za pomocą cytatatu z Bolesława Prusa i oto efekty:
"wieś, szczególniej podczas lata, jest najstosowniejszym miejscem pobytu dla dzieci.
Są one tam zdrowe, swobodne i lepiej bawią się niż w mieście.
Na obszarze kilkuset morgów spotykają wielką rozmaitość widoków, napawających
wrażeniami prostymi i spokojnymi młode ich dusze. Tam niebo nie jest próżnią między
domami, ale samoistnym sklepieniem, które dobry Bóg rozciągnął nad światem i oparł na
falistym polu. Tam są łąki pachnące, przezroczyste i chłodne strumienie, w których pływa
obfitość małych rybek. Łany jasnozielonych kłosów żyta kołysze wiatr jak niestrudzona
niańka, śpiewając półgłosem: „aa… a!… aa… a!…” — bawiąc ich pąsowymi makówkami
i niebieskim chabrem.
Między łanami widać ścieżkę, po której idzie z wolna dziecię odziane w szarą płachtę,
z ciepłymi dwojaczkami dla ojca. Dalej gościniec, gdzie znudzony długim wypoczynkiem
piasek niekiedy zrywa się w kłębach i udaje podróżnego, aby tumanić ludzi w polu. Dalej
zagony ziemniaków, gdzie drzemie pierzchliwy zając. Szare płaty ugorów, na których pasą
się zamyślone i strzygące uszami stada rogatego bydła, a dalej — już na granicy świata —
lasy, ciemne i surowe z wierzchu, hałaśliwe i wesołe we wnętrzu…
Przy gościńcu wieś ciągnie się we dwa pogięte szeregi, o parę staj — dwór otoczony
wielkim ogrodem, szeroki, dostatni.
#ai #ciekawostki #obrazy #grafika
"wieś, szczególniej podczas lata, jest najstosowniejszym miejscem pobytu dla dzieci.
Są one tam zdrowe, swobodne i lepiej bawią się niż w mieście.
Na obszarze kilkuset morgów spotykają wielką rozmaitość widoków, napawających
wrażeniami prostymi i spokojnymi młode ich dusze. Tam niebo nie jest próżnią między
domami, ale samoistnym sklepieniem, które dobry Bóg rozciągnął nad światem i oparł na
falistym polu. Tam są łąki pachnące, przezroczyste i chłodne strumienie, w których pływa
obfitość małych rybek. Łany jasnozielonych kłosów żyta kołysze wiatr jak niestrudzona
niańka, śpiewając półgłosem: „aa… a!… aa… a!…” — bawiąc ich pąsowymi makówkami
i niebieskim chabrem.
Między łanami widać ścieżkę, po której idzie z wolna dziecię odziane w szarą płachtę,
z ciepłymi dwojaczkami dla ojca. Dalej gościniec, gdzie znudzony długim wypoczynkiem
piasek niekiedy zrywa się w kłębach i udaje podróżnego, aby tumanić ludzi w polu. Dalej
zagony ziemniaków, gdzie drzemie pierzchliwy zając. Szare płaty ugorów, na których pasą
się zamyślone i strzygące uszami stada rogatego bydła, a dalej — już na granicy świata —
lasy, ciemne i surowe z wierzchu, hałaśliwe i wesołe we wnętrzu…
Przy gościńcu wieś ciągnie się we dwa pogięte szeregi, o parę staj — dwór otoczony
wielkim ogrodem, szeroki, dostatni.
#ai #ciekawostki #obrazy #grafika
18
Krótko o żywiołach, (część pierwsza).
Powietrze
Powietrze przynosi nam informacje, idee jak i marzenia. Dlatego jest elementem związanym z myślą, umysłem oraz planami. Można przywołać powietrze, gdy potrzebne jest rozeznanie i jasne myślenie. Powietrze przecina to, co niepotrzebne. Wyostrza nasze skupienie i pomaga nam wizualizować nasze myśli.
Obraz nr 1
autor: Edward Robert Hughes, tytuł: Dream Idyll (A Valkyrie), kraj: Anglia (1902).
Postać kobieca z mitologii nordyckiej obserwuje miasto poniżej, zanim zejdzie na dół, aby wybrać, którzy zabici wojownicy zostaną poprowadzeni do Valhalli.
Obraz nr 2
autor: Kiki Smith, tytuł: Sky, kraj: Stany Zjednoczone (2012).
Część tryptyku zatytułowanego Earth, Underworld, Sky. Cześć dotycząca nieba porusza tematy kosmologii, kobiecości, zwierzęcej natury jak i niebiańskiej świadomości.
Obraz nr 3
autor: Miguel Opazo, tytuł: Witches’ Sabbath, kraj: Chile (2014).
Kobieta ujeżdżająca kozę w drodze na szczyt góry, gdzie w czasie wigilii majowej ma spotkać się z diabłem. Jej palce prawej ręki skierowane są w górę wyrażając jedynie połowę zasady: ”Jak wyżej, tak i niżej”.
#sztuka #obrazy #magia #mistycyzm #occulto
Powietrze
Powietrze przynosi nam informacje, idee jak i marzenia. Dlatego jest elementem związanym z myślą, umysłem oraz planami. Można przywołać powietrze, gdy potrzebne jest rozeznanie i jasne myślenie. Powietrze przecina to, co niepotrzebne. Wyostrza nasze skupienie i pomaga nam wizualizować nasze myśli.
Obraz nr 1
autor: Edward Robert Hughes, tytuł: Dream Idyll (A Valkyrie), kraj: Anglia (1902).
Postać kobieca z mitologii nordyckiej obserwuje miasto poniżej, zanim zejdzie na dół, aby wybrać, którzy zabici wojownicy zostaną poprowadzeni do Valhalli.
Obraz nr 2
autor: Kiki Smith, tytuł: Sky, kraj: Stany Zjednoczone (2012).
Część tryptyku zatytułowanego Earth, Underworld, Sky. Cześć dotycząca nieba porusza tematy kosmologii, kobiecości, zwierzęcej natury jak i niebiańskiej świadomości.
Obraz nr 3
autor: Miguel Opazo, tytuł: Witches’ Sabbath, kraj: Chile (2014).
Kobieta ujeżdżająca kozę w drodze na szczyt góry, gdzie w czasie wigilii majowej ma spotkać się z diabłem. Jej palce prawej ręki skierowane są w górę wyrażając jedynie połowę zasady: ”Jak wyżej, tak i niżej”.
#sztuka #obrazy #magia #mistycyzm #occulto
5
Powracam ponownie do tematu czarownic w ramach tagu #occulto, tym razem chciałbym trochę poruszyć kwestię magii seksualnej. Krótki wpis prezentuje pewien sposób postrzegania tego co zespala ciało i ducha przez pryzmat współczesnego okultyzmu. Dodam jeszcze, że tego rodzaju wpisy mają charakter popularno-historyczny i nie są w stanie w tej ograniczonej formie oddać całego spektrum zależności i idei im przyświecającym. Zapraszam do zapoznania się z sekretami świątyni Afrodyty.
#historia #ciekawostki #filozofia #kultura #obrazy #okultyzm #magia #occulto
Czarownica żyje ze świadomością tego, co subtelne i niewidzialne. Jednym z jej najstarszych sekretów jest wykorzystanie energii erotycznej, cielesnej i zmysłowej. Pierwszym w świecie zachodnim, który przeniósł wschodnią tantrę (w skrócie duchowość przez ciało) był otoczony mroczną sławą Aleister Crowley. Tantra narodzona na wschodzie Euroazji wykorzystuje tabu jako środek do osiągnięcia oświecenia. Współdziała z ideą niedualności, czyli próbie osiągnięcia prawdziwej jedności za pomocą duchowej transformacji. W tej gałęzi magii energia przepływa przez ciało z intencją zjednoczenia się z partnerem w jedno istnienie. Proces ten symbolizować ma jedność boga i bogini.
Fotografia nr 1, Vali Myers, Australia, 1980 rok
Opis: Ludzie i zwierzęta w formie syntezy są częstymi tematami w sztuce Vali Myers. Obraz ten ucieleśniała istotę, którą przedstawia wyzwolenie, jedność z naturą oraz wywrotowa seksualność. Autorka jest osobą dość radykalną i wywrotową. Jej sztuka może być wielce kontrowersyjna, jednocześnie nie jest tożsama z zoofilią, jeśli by ktoś się zastanawiał. Bliżej jej do „dzikiej seksualności”.
Magia seksualna w swojej najprostszej formie jest połączeniem wizualizacji oraz intencji z podnoszeniem energii seksualnej. W tym nurcie energia seksualna jest energią życiową; jest energią całego stworzenia, ponieważ całe życie pochodzi z seksu. Czarownice nie odwracają głowy od tego starożytnego rytuału, ale szanują go jako odzwierciedlenie boskiej mocy natury. Czarownica stoi w świątyni bogini miłości i seksu, odsuwając zasłonę i wzywając starożytną pieśń erotyki do zamanifestowania się poprzez ciało. Moc i magia czarownicy nie znajdują się poza nimi. To właśnie z tego powodu energia seksualna jest tak potężna, gdyż nie jest zależna od żadnych zewnętrznych okoliczności. Jest czymś, co czarownica może wyczarować, wzmocnić i udostępnić.
Fotografia nr 2, Penny Slinger, „Sue in the Bath”, Anglia/Stany Zjednoczone, 1969 rok
Opis: Artystka opisuje wannę jako jedno ze swoich ulubionych płócien. Zdolność Slinger do otwierania kobiecej duszy i ujawniania seksualności oraz kreatywności wywarła duży wpływ na wiele późniejszych artystek feministycznych.
W swojej filozofii Crowley niejako połączył własną definicję magii z praktykami starożytnego Wschodu cechującymi się energią seksualną. Celowo za pomocą używania substancji działających na umysł dokonuje zmiany stanu świadomości, aby podzielić się ze światem swoim nurtem magii seksualnej. Patrząc wstecz, czy to w starożytne manuskrypty, czy nawet współczesną literaturę możemy znaleźć tego liczne przykłady.
Fotografia nr 3, Juliana Huxtable, „Untitled in the Rage (Nibiru Cataclysm)”, Stany Zjednoczone, 2015 rok
Opis: Juliana tworzy portrety seksualności wykraczające poza zgodność i tożsamość płciową. Prezentuje wizje niebiańskiego spotkanie między spekulacyjną planetą Nibiru a Ziemią.
Jednym z nich jest substancja wpływająca na umysł była to tzw. latająca maść, której historia sięga XIV wieku. Kiedy to mówiono, że grupy europejskich czarownic zbierały się i oddawały rytuałom z diabłem. Czarownice rzekomo namaszczały się preparatami ziołowymi, aby zostać opętanymi przez magiczny i erotyczny prąd, który pozwalał im również latać. Mówi się, że nakładały maść na błonę śluzową pochwy za pomocą rączki miotły. Co miało być jednym z powodów dla których mogły latać i często były przedstawiane jako latające na miotłach (ujeżdżające miotły).
Fotografia nr 4, Salvador Dali, „Suita Faust: Witcheswith Broom”, Hiszpania, 1968 rok
Opis: Interpretacja czarownic z Noc Walpurgii (V akt opery Faust) podczas sabatu, gdy Mefistofeles zachęca Fausta do hulanki i rozpusty. Dali na nowo wyobraża sobie tę scenę z miękkimi i uwodzicielskimi czarownicami szybującymi po złotej bryzie.
Inne wpisy o czarownicach:
Córki nocy, czyli o czarownicach słów kilka
Część I http://lurker.land/post/ehwt7ycmaahv
Część II http://lurker.land/post/6cahhpld6o3v
Część III http://lurker.land/post/jnrjlsnw7woi
#historia #ciekawostki #filozofia #kultura #obrazy #okultyzm #magia #occulto
Czarownica żyje ze świadomością tego, co subtelne i niewidzialne. Jednym z jej najstarszych sekretów jest wykorzystanie energii erotycznej, cielesnej i zmysłowej. Pierwszym w świecie zachodnim, który przeniósł wschodnią tantrę (w skrócie duchowość przez ciało) był otoczony mroczną sławą Aleister Crowley. Tantra narodzona na wschodzie Euroazji wykorzystuje tabu jako środek do osiągnięcia oświecenia. Współdziała z ideą niedualności, czyli próbie osiągnięcia prawdziwej jedności za pomocą duchowej transformacji. W tej gałęzi magii energia przepływa przez ciało z intencją zjednoczenia się z partnerem w jedno istnienie. Proces ten symbolizować ma jedność boga i bogini.
Fotografia nr 1, Vali Myers, Australia, 1980 rok
Opis: Ludzie i zwierzęta w formie syntezy są częstymi tematami w sztuce Vali Myers. Obraz ten ucieleśniała istotę, którą przedstawia wyzwolenie, jedność z naturą oraz wywrotowa seksualność. Autorka jest osobą dość radykalną i wywrotową. Jej sztuka może być wielce kontrowersyjna, jednocześnie nie jest tożsama z zoofilią, jeśli by ktoś się zastanawiał. Bliżej jej do „dzikiej seksualności”.
Magia seksualna w swojej najprostszej formie jest połączeniem wizualizacji oraz intencji z podnoszeniem energii seksualnej. W tym nurcie energia seksualna jest energią życiową; jest energią całego stworzenia, ponieważ całe życie pochodzi z seksu. Czarownice nie odwracają głowy od tego starożytnego rytuału, ale szanują go jako odzwierciedlenie boskiej mocy natury. Czarownica stoi w świątyni bogini miłości i seksu, odsuwając zasłonę i wzywając starożytną pieśń erotyki do zamanifestowania się poprzez ciało. Moc i magia czarownicy nie znajdują się poza nimi. To właśnie z tego powodu energia seksualna jest tak potężna, gdyż nie jest zależna od żadnych zewnętrznych okoliczności. Jest czymś, co czarownica może wyczarować, wzmocnić i udostępnić.
Fotografia nr 2, Penny Slinger, „Sue in the Bath”, Anglia/Stany Zjednoczone, 1969 rok
Opis: Artystka opisuje wannę jako jedno ze swoich ulubionych płócien. Zdolność Slinger do otwierania kobiecej duszy i ujawniania seksualności oraz kreatywności wywarła duży wpływ na wiele późniejszych artystek feministycznych.
W swojej filozofii Crowley niejako połączył własną definicję magii z praktykami starożytnego Wschodu cechującymi się energią seksualną. Celowo za pomocą używania substancji działających na umysł dokonuje zmiany stanu świadomości, aby podzielić się ze światem swoim nurtem magii seksualnej. Patrząc wstecz, czy to w starożytne manuskrypty, czy nawet współczesną literaturę możemy znaleźć tego liczne przykłady.
Fotografia nr 3, Juliana Huxtable, „Untitled in the Rage (Nibiru Cataclysm)”, Stany Zjednoczone, 2015 rok
Opis: Juliana tworzy portrety seksualności wykraczające poza zgodność i tożsamość płciową. Prezentuje wizje niebiańskiego spotkanie między spekulacyjną planetą Nibiru a Ziemią.
Jednym z nich jest substancja wpływająca na umysł była to tzw. latająca maść, której historia sięga XIV wieku. Kiedy to mówiono, że grupy europejskich czarownic zbierały się i oddawały rytuałom z diabłem. Czarownice rzekomo namaszczały się preparatami ziołowymi, aby zostać opętanymi przez magiczny i erotyczny prąd, który pozwalał im również latać. Mówi się, że nakładały maść na błonę śluzową pochwy za pomocą rączki miotły. Co miało być jednym z powodów dla których mogły latać i często były przedstawiane jako latające na miotłach (ujeżdżające miotły).
Fotografia nr 4, Salvador Dali, „Suita Faust: Witcheswith Broom”, Hiszpania, 1968 rok
Opis: Interpretacja czarownic z Noc Walpurgii (V akt opery Faust) podczas sabatu, gdy Mefistofeles zachęca Fausta do hulanki i rozpusty. Dali na nowo wyobraża sobie tę scenę z miękkimi i uwodzicielskimi czarownicami szybującymi po złotej bryzie.
Inne wpisy o czarownicach:
Córki nocy, czyli o czarownicach słów kilka
Część I http://lurker.land/post/ehwt7ycmaahv
Część II http://lurker.land/post/6cahhpld6o3v
Część III http://lurker.land/post/jnrjlsnw7woi
8
W ramach cyklu poruszającego zagadnienia związane z magią, okultyzmem i ludźmi je praktykującymi (#occulto) przedstawiam serię wpisów prezentujący życie magiczne starożytnych cywilizacji. W miniblogu zostanie krótko opisany stosunek do magii, takich ludów jak: mieszkańcy Mezopotamii, Egipcjanie, Żydzi, Persowie, Grecy, Rzymianie, Chińczycy, Japończycy, Hindusi i Majowie. Ta część została dedykowana praktykom magicznym stosowanym przez starożytnych Żydów. Życzę wszystkim miłej lektury.
Poprzednie części:
Ludy Mezopotamii- http://lurker.land/post/mu5cwfhitx8s
Egipt- http://lurker.land/post/hod4aebsvjz7
#historia #ciekawostkihistoryczne #kultura #obrazy #starozytnosc #zydzi #religia #magia #occulto
Antyczna magia hebrajska
W Tanachu (akronim określający hebrajską Biblie) znajduje się wiele odniesień do zjawisk nadprzyrodzonych. Chociaż kapłani religii żydowskiej sankcjonowali większość tych zapisów. To można w nim znaleźć liczne ukłony w stronę wcześniejszych wierzeń i praktyk rytualnych, które były uważane za zakazaną w judaizmie magię.
Prorocy
Konwencjonalne podejście do magii w Tanachu wynika z faktu, że naród żydowski wierzy wyłącznie w jednego Boga (YHWE). We wczesnym judaizmie praktyki religijne kojarzone z innymi systemami wierzeń mogły zostać uznane za demoniczne. Jednak magiczne elementy starożytnych wierzeń kananejskich nadal łączyły się z monoteistyczną religią. Tanach opowiada o tym, jak prorocy, którzy odegrali kluczową rolę w objawieniu słowa Bożego, wpadali w ekstatyczny trans, aby otrzymać wizje. Jeden z nich Eliasz spierał się z wyznawcami Baala (nie tego z Diablo 2 😊) na szczycie góry, aby udowodnić, kto może rozniecić ogień, aby spalić ofiarę. Tekst opisuje także jak modlitwy Eliasza zostały wysłuchane i spadł deszcz, który zakończył długotrwałą suszę nękającą ziemię Izraela. Sami biblijni patriarchowie dokonywali cudów będąc narzędziami bożej mocy. Podczas niewoli Izraelitów w Egipcie brat Mojżesza Aaron wdał się w pojedynek z magami faraona, którzy przemienili swoje laski w węże. Wtedy Aaron zmienił własną laskę w większego węża, który pożarł pozostałe.
Fotografia nr 1
Zesłanie wizji z nieba. W tej iluminacji pochodzącej z rękopisu widzimy proroka Ezechiela otoczonego przez anioły, zaś w prawym górnym rogu przedstawiono wyciągniętą rękę Boga. Iluminacja przedstawia dwa źródła wizji proroka, tym samym wykluczającą, że ich pochodzenie mogłoby być inne niż sam Bóg i jego posłańcy.
Fotografia nr 2
Średniowieczny manuskrypt. Mojżesz i jego brat Aaron przedstawieni w pojedynku z egipskimi magami oraz obraz jednej z plag- rzeki spływającej krwią.
Przepowiadanie przyszłości
W Księdze Powtórzonego Prawa 18:10-12 Mojżesz nakreślił:
Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni.
Pomimo tych zakazów proroctwo było autoryzowanym sposobem przepowiadania przyszłości. W Tanachu jest mnóstwo odniesień do przepowiadania przyszłości, włączając w to konsultacje z widzącymi w celu interpretacji snów. Takim przykładem były sny Józefa o chudym bydle, które przepowiadały głód w Egipcie, praktyki belomancji (potrząsanie strzałami w świętym kołczanie) oraz oficjalne wróżenie, prawdopodobnie w drodze rzucania losów.
Mówiono, że wszystkie te czynności wróżbiarskie raczej kierują wolę Boga niż przywołują magię. Bliższe starożytnym bliskowschodnim praktykom były opisy rytuału sotah. Kobieta podejrzana o niewierność piła wodę, w której rozpuszczono pergamin z konkretnymi wersetami z Tanachu. Jeśli była winna w jej ciele miały zachodzić natychmiastowo widoczne zmiany, które ostatecznie prowadzą do jej śmierci. Ostatecznie jednak Tanach wspiera jedynie interwencję człowieka usankcjonowaną przez Boga. Podobnie jak wtedy, gdy Izraelici dotarli do rzeki Jordan w drodze do Ziemi Obiecanej. Dzięki bożemu błogosławieństwu Arka Przymierza, którą nieśli kapłani spowodowała, że woda w cudowny sposób rozstąpiła się i pozwoliła im przejść bez szwanku.
Fotografia nr 3
Według Tanachu czasami nawet przywódcy Izraela uciekali się do praktykowania czarnej magii, aczkolwiek z tragicznymi konsekwencjami. Kiedy król Saul stanął w obliczu najazdu Filistynów, chciał zasięgnąć porady od wyroczni świątynnej, niestety bezskutecznie. W desperacji udał się do Endor w celu otrzymania wizji od wiedźmy. Wskrzeszenie ducha proroka Samuela okazało się jednak złym pomysłem. Duch zbeształ Saula za naruszenie jego spokoju i przepowiedział rychłą śmierć króla za nieposłuszeństwo wobec przykazań Boga. Przerażony Saul następnego dnia został pokonany i zginął w bitwie. Jego śmierć była straszliwym ostrzeżeniem dla tych, którzy odważyli by się na praktykę nekromancji.
Fotografia nr 4
Cudowne wzniesienie. Włoski fresk przedstawiający proroka Eliasza wziętego do nieba na ognistym rydwanie pędzonym w górę przez wicher. Opuszczając ziemię Eliasz zrzucił swój płaszcz na Elizeusza, co było znakiem, że wybrał go na swojego następcę.
Poprzednie części:
Ludy Mezopotamii- http://lurker.land/post/mu5cwfhitx8s
Egipt- http://lurker.land/post/hod4aebsvjz7
#historia #ciekawostkihistoryczne #kultura #obrazy #starozytnosc #zydzi #religia #magia #occulto
Antyczna magia hebrajska
W Tanachu (akronim określający hebrajską Biblie) znajduje się wiele odniesień do zjawisk nadprzyrodzonych. Chociaż kapłani religii żydowskiej sankcjonowali większość tych zapisów. To można w nim znaleźć liczne ukłony w stronę wcześniejszych wierzeń i praktyk rytualnych, które były uważane za zakazaną w judaizmie magię.
Prorocy
Konwencjonalne podejście do magii w Tanachu wynika z faktu, że naród żydowski wierzy wyłącznie w jednego Boga (YHWE). We wczesnym judaizmie praktyki religijne kojarzone z innymi systemami wierzeń mogły zostać uznane za demoniczne. Jednak magiczne elementy starożytnych wierzeń kananejskich nadal łączyły się z monoteistyczną religią. Tanach opowiada o tym, jak prorocy, którzy odegrali kluczową rolę w objawieniu słowa Bożego, wpadali w ekstatyczny trans, aby otrzymać wizje. Jeden z nich Eliasz spierał się z wyznawcami Baala (nie tego z Diablo 2 😊) na szczycie góry, aby udowodnić, kto może rozniecić ogień, aby spalić ofiarę. Tekst opisuje także jak modlitwy Eliasza zostały wysłuchane i spadł deszcz, który zakończył długotrwałą suszę nękającą ziemię Izraela. Sami biblijni patriarchowie dokonywali cudów będąc narzędziami bożej mocy. Podczas niewoli Izraelitów w Egipcie brat Mojżesza Aaron wdał się w pojedynek z magami faraona, którzy przemienili swoje laski w węże. Wtedy Aaron zmienił własną laskę w większego węża, który pożarł pozostałe.
Fotografia nr 1
Zesłanie wizji z nieba. W tej iluminacji pochodzącej z rękopisu widzimy proroka Ezechiela otoczonego przez anioły, zaś w prawym górnym rogu przedstawiono wyciągniętą rękę Boga. Iluminacja przedstawia dwa źródła wizji proroka, tym samym wykluczającą, że ich pochodzenie mogłoby być inne niż sam Bóg i jego posłańcy.
Fotografia nr 2
Średniowieczny manuskrypt. Mojżesz i jego brat Aaron przedstawieni w pojedynku z egipskimi magami oraz obraz jednej z plag- rzeki spływającej krwią.
Przepowiadanie przyszłości
W Księdze Powtórzonego Prawa 18:10-12 Mojżesz nakreślił:
Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni.
Pomimo tych zakazów proroctwo było autoryzowanym sposobem przepowiadania przyszłości. W Tanachu jest mnóstwo odniesień do przepowiadania przyszłości, włączając w to konsultacje z widzącymi w celu interpretacji snów. Takim przykładem były sny Józefa o chudym bydle, które przepowiadały głód w Egipcie, praktyki belomancji (potrząsanie strzałami w świętym kołczanie) oraz oficjalne wróżenie, prawdopodobnie w drodze rzucania losów.
Mówiono, że wszystkie te czynności wróżbiarskie raczej kierują wolę Boga niż przywołują magię. Bliższe starożytnym bliskowschodnim praktykom były opisy rytuału sotah. Kobieta podejrzana o niewierność piła wodę, w której rozpuszczono pergamin z konkretnymi wersetami z Tanachu. Jeśli była winna w jej ciele miały zachodzić natychmiastowo widoczne zmiany, które ostatecznie prowadzą do jej śmierci. Ostatecznie jednak Tanach wspiera jedynie interwencję człowieka usankcjonowaną przez Boga. Podobnie jak wtedy, gdy Izraelici dotarli do rzeki Jordan w drodze do Ziemi Obiecanej. Dzięki bożemu błogosławieństwu Arka Przymierza, którą nieśli kapłani spowodowała, że woda w cudowny sposób rozstąpiła się i pozwoliła im przejść bez szwanku.
Fotografia nr 3
Według Tanachu czasami nawet przywódcy Izraela uciekali się do praktykowania czarnej magii, aczkolwiek z tragicznymi konsekwencjami. Kiedy król Saul stanął w obliczu najazdu Filistynów, chciał zasięgnąć porady od wyroczni świątynnej, niestety bezskutecznie. W desperacji udał się do Endor w celu otrzymania wizji od wiedźmy. Wskrzeszenie ducha proroka Samuela okazało się jednak złym pomysłem. Duch zbeształ Saula za naruszenie jego spokoju i przepowiedział rychłą śmierć króla za nieposłuszeństwo wobec przykazań Boga. Przerażony Saul następnego dnia został pokonany i zginął w bitwie. Jego śmierć była straszliwym ostrzeżeniem dla tych, którzy odważyli by się na praktykę nekromancji.
Fotografia nr 4
Cudowne wzniesienie. Włoski fresk przedstawiający proroka Eliasza wziętego do nieba na ognistym rydwanie pędzonym w górę przez wicher. Opuszczając ziemię Eliasz zrzucił swój płaszcz na Elizeusza, co było znakiem, że wybrał go na swojego następcę.
9
#estetyczneSI #obrazy #ai #si #wygenerowane #malarstwo #obrazki
"Central Park in Winter" autorstwa Karen G-A, wykonany przy użyciu deepdreamgenerator:
http://deepdreamgenerator.com/ddream/naxop4ip8me
"Central Park in Winter" autorstwa Karen G-A, wykonany przy użyciu deepdreamgenerator:
http://deepdreamgenerator.com/ddream/naxop4ip8me
14
#estetyczneSI #obrazy #ai #si #wygenerowane #malarstwo #obrazki
"The Wreck of the Edmond Fitzgerald" autorstwa Normana Dicka, wykonany przy użyciu deepdreamgenerator:
http://deepdreamgenerator.com/ddream/qo19qgz20o9
"The Wreck of the Edmond Fitzgerald" autorstwa Normana Dicka, wykonany przy użyciu deepdreamgenerator:
http://deepdreamgenerator.com/ddream/qo19qgz20o9
8
#estetyczneSI #obrazy #ai #si #wygenerowane #malarstwo #obrazki
Pomyślałem że będę wrzucał co jakiś czas estetyczne obrazy stworzone przy użyciu SI.
Jako pierwszy leci "Greece" autorstwa Del Hoffmana, stworzony przy użyciu deepdreamgenerator:
http://deepdreamgenerator.com/ddream/pk7dlq9pe3f
Pomyślałem że będę wrzucał co jakiś czas estetyczne obrazy stworzone przy użyciu SI.
Jako pierwszy leci "Greece" autorstwa Del Hoffmana, stworzony przy użyciu deepdreamgenerator:
http://deepdreamgenerator.com/ddream/pk7dlq9pe3f
11
Mam dla Was ciekawostkę, tak według jednego z programów do generowania obrazów z wpisanego tekstu, wygląda Koronacja polskiego króla 21 wieku, namalowana przez Matejkę haha Tylko nie wiem dlaczego, pomimo, że specjalnie dopisałem, że mają być biało-czerwone flagi, wciąż wygenerował z niebieskim, jak u ruskich... (być może w tej wersji jesteśmy imperium i Moskwa już dawno zdobyta haha) Ale to jak się komuś będzie chciało zawsze można zmienić w programie graficznym
Tak czy inaczej, trzeba przyznać, że twarz mu się udała, bo wygląda na Polaka
#AI #SI #obrazy #malarstwo #monarchia #krol #koronacja #polska #ciekawostki #wygenerowane
Tak czy inaczej, trzeba przyznać, że twarz mu się udała, bo wygląda na Polaka
#AI #SI #obrazy #malarstwo #monarchia #krol #koronacja #polska #ciekawostki #wygenerowane
9
Z okazji Święta Zmartwychwstania Pańskiego życzę siostrom i braciom chrześcijanom (i nie tylko), aby symbol bożego odradzenia był dla nas wszystkich symbolem życia, którego wstydzić się nie będziemy oraz abyśmy przez życie byli w stanie kroczyć godnie.
Poniższy wpis dotyczący innego punktu spojrzenia na życie i męczeńską śmierć Jezusa Chrystusa i nie stanowi o punkcie widzenia autora wpisu. Jest związany z serią o okultyzmie i mówi o suchych faktach spisany na kartach różnych ksiąg, nie jest również częścią dysputy światopoglądowo-religijnej. Zapraszam do zapoznania się jak w nurtach okultystycznych była przedstawiana najważniejsza dla całego chrześcijańskiego świata postać.
Według czterech kanonicznych Ewangelii Yeshua bin Maryam, znany bardziej jako Jezus Chrystus, był synem Boga, narodzonym z żydowskiej panny. Dokonywał on wielu cudów i został de facto założycielem religii chrześcijańskiej, umarł na krzyżu, aby poprzez swą mękę odkupić grzechy całej ludzkości. Ten obraz jest głęboko zakorzeniony w kulturze świata zachodniego. Współcześnie szokiem może być świadomość, że przez wiele stuleci po jego życiu, wielu ludzi w świecie śródziemnomorskim intepretowało postać Jezusa w zupełnie inny sposób.
Literatura żydowska z I w. n.e. nazywała Chrystusa- Jezus ben Pantera oraz opisywała jako nieślubnego syna rzymskiego żołnierza i młodej Żydówki. W młodości udał się do Egiptu jako robotnik i tam pobierał nauki z zakresu magi i mistycyzmu wschodniego, zaś po powrocie do Judei zyskał sobie zwolenników. Historia ta zachowała się w fragmentach dzieła Celsusa pt. „Przeciwko chrześcijanom”.
Wczesnochrześcijańscy pisarze wspominali również o tej wersji, z którą zaciekle musieli się zmagać. Magowie tamtych czasów najwyraźniej podzielali tę opinię. Imię Jezusa pojawia się często na amuletach i w księgach zaklęć jako słowo mocy, które może być użyte do rozkazywania duchom. Zaś najwcześniejsze wizerunki Ukrzyżowania znajdują się na magicznych amuletach otoczonych zaklęciami.
Ta narracja, że Jezus z Nazaretu był żydowskim magiem, którego wyznawcy po śmierci redefiniowali jako Boga stoi u podstaw zaciekłej walki chrześcijaństwa z wszelkie maści nurtami okultystycznymi. W rzeczywistości to przekonanie prawdopodobnie odegrało ważną rolę w strachu i nienawiści z jaką główne nurty chrześcijaństwa od tamtej pory traktują okultyzm.
#historia #ciekawostki #obrazy #occulto
Obraz pt. „Ukrzyżowanie” z 1510 roku pędzla XVI-wiecznego artysty zwanego Mistrzem Zmartwychwstałej Magdaleny (ang. The Master of the Risen Magdalen) w Yale University Art Gallery.
12
Tematem dzisiejszego postu z serii omawiającej szeroko pojęte praktyki okultystyczne, magiczne i kosmologiczne wybrany został kraj wiśni, samurajów i dziewczyn z kocimi uszami. Poniżej krótki opis skąd w Nipponie wzięły się praktyki magiczne i na czym się skupiały.
W Japonii ezoteryczna kosmologia nosi nazwę onmyōdō i opiera się na chińskiej zasadzie Wu Xing - pięciu elementów, która opisuje ich wzajemne oddziaływania oraz koncepcji ying - yang . Sprowadzona została do Japonii z kontynentalnych Chin na przełomie VI i VII wieku n.e. i z miejsca stała się obiektem kontroli miejscowych rządów, tak aby służyła interesom klasy panującej. Praktykujący tę sztukę nazywani byli onmyōji , zajmowali się wróżeniem jak i walką ze złymi duchami. Do znanych przedstawicieli onmyōji zalicza się Abe no Seimei (921-1005) oraz Kamo Yasunori (917-997). Ostatni z wymienionych ujawnił swój nadnaturalny talent już w wieku dziecięcym, bez żadnych mistycznych treningów był w stanie tropić demony. Emblematem jakim posługiwał się onmyōji był pentagram (znany w Japonii jako gwiazda Seimei), który reprezentował Wu Xing . Mówi się również, że matką owego Seimei’a była kistune - mitologiczna lisica o dziewięciu ogonach.
Centralne miejsce w japońskiej mitologii, religii i magii zajmują kami . Są to bogowie i duchy zamieszkujący praktycznie w każdym środowisku (ziemia, woda, powietrze etc.). Rolę łącznika pomiędzy światami ludzi i duchów pełniła szamanka zwana miko . Analogicznie do znanej z starożytnej Grecji Pytii wpadała w ekstatyczny trans i w sposób mistyczny łączyła obydwie płaszczyzny. Od IX w. praktyki szamańskie w Japonii były represjonowane przez ówczesnych władców obawiających się ich rozprzestrzeniania poza mury świątyń. Praktycznie do XIX w. obrzędy szamańskie zostały w Japonii zdelegalizowane. Mimo tego mitologia i folklor tętniła magicznym życiem, pojawiały się nowe stworzenia, potwory w różnych formach i obrazach a artyści tworzyli coraz to barwniejsze i sugestywne wizerunki owych mitycznych stworów.
#historia #ciekawostki #sztuka #obrazy #kultura #japonia #occulto
Fotografia nr 1 (autor: Utagawa Kuniyasu, tytuł: Przeklinanie kochanka)
Obraz przedstawia księżniczkę o imieniu Iwanaga- postać z mitologii japońskiej. Wykonuje ona magiczny zabieg zwany ushi no toki mairi (tzn. wizyta w sanktuarium godziny wołu). Odprawiany rytuału ma spowodować uśmiercenie niewiernego kochanka. Aby tego dokonać kobieta noszącą żelazną koronę nabijaną świecami musi co noc przez siedem dni dokładnie o godzinie drugiej rano (godzina wołu) odwiedzać świątynie. W celu wbicia gwoździ w drzewo i odprawienia modłów o rychłą śmierć niewiernego mężczyzny.
Fotografia nr 2 (autor: Utagawa Kuniyasu, tytuł: Tenjiku Tokubei jeżdżący na wielkiej ropusze)
Jedno z przedstawień siedemnastowiecznego japońskiego maga i podróżnika Tenjiku Tokubei. Magicznym wierzchowcem bohatera staje się ogromna ropucha. Widać również, że mityczny heros kreśli w powietrzu palcami tajemne znaki, być może skupiające moc któregoś z żywiołów.
Fotografia nr 3 (autor: Hokusai Katsushik, tytuł: Kobieta odprawiająca rytuał przeklinania)
Przedstawienie rytuału opisanego w fotografii nr 1 okiem innego artysty. Kobieta nosząca żelazną koronę z trzema świecami przywołuje demoniczne stworzenie w ramach rytuału przeklinania niewiernego kochanka.
Fotografia nr 4 (autor: Utagawa Kuniyasu, tytuł: Tenjiku Tokubei walczy z podwodnym demonem kappa w wodach rzeki Tamura)
Obraz przedstawia podwodne zmagania ludzkiego bohatera z wodnym demonem zwanym kappa. W pewnym przybliżeniu wspomniany demon japoński odpowiada charakterem i miejscem bytowania naszym słowiańskim topielcom, utopcom czy też wirnikom.
W Japonii ezoteryczna kosmologia nosi nazwę onmyōdō i opiera się na chińskiej zasadzie Wu Xing - pięciu elementów, która opisuje ich wzajemne oddziaływania oraz koncepcji ying - yang . Sprowadzona została do Japonii z kontynentalnych Chin na przełomie VI i VII wieku n.e. i z miejsca stała się obiektem kontroli miejscowych rządów, tak aby służyła interesom klasy panującej. Praktykujący tę sztukę nazywani byli onmyōji , zajmowali się wróżeniem jak i walką ze złymi duchami. Do znanych przedstawicieli onmyōji zalicza się Abe no Seimei (921-1005) oraz Kamo Yasunori (917-997). Ostatni z wymienionych ujawnił swój nadnaturalny talent już w wieku dziecięcym, bez żadnych mistycznych treningów był w stanie tropić demony. Emblematem jakim posługiwał się onmyōji był pentagram (znany w Japonii jako gwiazda Seimei), który reprezentował Wu Xing . Mówi się również, że matką owego Seimei’a była kistune - mitologiczna lisica o dziewięciu ogonach.
Centralne miejsce w japońskiej mitologii, religii i magii zajmują kami . Są to bogowie i duchy zamieszkujący praktycznie w każdym środowisku (ziemia, woda, powietrze etc.). Rolę łącznika pomiędzy światami ludzi i duchów pełniła szamanka zwana miko . Analogicznie do znanej z starożytnej Grecji Pytii wpadała w ekstatyczny trans i w sposób mistyczny łączyła obydwie płaszczyzny. Od IX w. praktyki szamańskie w Japonii były represjonowane przez ówczesnych władców obawiających się ich rozprzestrzeniania poza mury świątyń. Praktycznie do XIX w. obrzędy szamańskie zostały w Japonii zdelegalizowane. Mimo tego mitologia i folklor tętniła magicznym życiem, pojawiały się nowe stworzenia, potwory w różnych formach i obrazach a artyści tworzyli coraz to barwniejsze i sugestywne wizerunki owych mitycznych stworów.
#historia #ciekawostki #sztuka #obrazy #kultura #japonia #occulto
Fotografia nr 1 (autor: Utagawa Kuniyasu, tytuł: Przeklinanie kochanka)
Obraz przedstawia księżniczkę o imieniu Iwanaga- postać z mitologii japońskiej. Wykonuje ona magiczny zabieg zwany ushi no toki mairi (tzn. wizyta w sanktuarium godziny wołu). Odprawiany rytuału ma spowodować uśmiercenie niewiernego kochanka. Aby tego dokonać kobieta noszącą żelazną koronę nabijaną świecami musi co noc przez siedem dni dokładnie o godzinie drugiej rano (godzina wołu) odwiedzać świątynie. W celu wbicia gwoździ w drzewo i odprawienia modłów o rychłą śmierć niewiernego mężczyzny.
Fotografia nr 2 (autor: Utagawa Kuniyasu, tytuł: Tenjiku Tokubei jeżdżący na wielkiej ropusze)
Jedno z przedstawień siedemnastowiecznego japońskiego maga i podróżnika Tenjiku Tokubei. Magicznym wierzchowcem bohatera staje się ogromna ropucha. Widać również, że mityczny heros kreśli w powietrzu palcami tajemne znaki, być może skupiające moc któregoś z żywiołów.
Fotografia nr 3 (autor: Hokusai Katsushik, tytuł: Kobieta odprawiająca rytuał przeklinania)
Przedstawienie rytuału opisanego w fotografii nr 1 okiem innego artysty. Kobieta nosząca żelazną koronę z trzema świecami przywołuje demoniczne stworzenie w ramach rytuału przeklinania niewiernego kochanka.
Fotografia nr 4 (autor: Utagawa Kuniyasu, tytuł: Tenjiku Tokubei walczy z podwodnym demonem kappa w wodach rzeki Tamura)
Obraz przedstawia podwodne zmagania ludzkiego bohatera z wodnym demonem zwanym kappa. W pewnym przybliżeniu wspomniany demon japoński odpowiada charakterem i miejscem bytowania naszym słowiańskim topielcom, utopcom czy też wirnikom.
10
W trzecim wpisie omawiającym tematy związane z szeroko pojętymi naukami tajemnymi i okultyzmem (specjalny tag #occulto) przedstawiam kilka zagadnień oraz ciekawych obrazów/zdjęć związanych z żydowską kabałą.
Słowem kabała określa się tajemnice żydowskiej tradycji mistycznej. Jest to teoria filozoficzna jak i praktyka podobna do medytacji. Kabała dla człowieka jest drogą duchowego uwznioślenia- rodzajem mistyki. Tradycja ta już od czasów Abrahama była przekazywana ustnie uczniom przez mistrzów, następnie spisywana i skodyfikowana w różnych księgach prorockich zawartych w Biblii.
Kabała obejmuje niezmierzoną, szczegółową i spójną wizję relacji człowieka z wszechświatem i samym Bogiem. Zawarte w niej rozważania metafizyczne posiadają wyjątkową głębię. Pozwalają wykroczyć poza codzienny stan ducha i odkryć światło w głębi człowieka, które prowadzi daleko poza płaszczyznę powszedniego bytowanie.
#historia #ciekawostki #kultura #obrazy #zydzi #occulto
Skany pochodzą z:
- „The Occult, Witchcraft and Magic: An Illustrated History" (fot. 2,3,4)
- „The Occult Book: A Chronological Journey from Alchemy to Wicca” (fot. 1)
- „Tajemnice Kabały”, aut. Marc-Alain Ouaknin, wyd. Cyklady, 2006 Warszawa (fot. 5)
Fotografia nr 1 - Diagram drzewa sefirotycznego (z Portae Lucis autorstwa Paolo Riccio z 1516 roku).
Żydowski kabalista trzymający w ręku drzewo sefirotyczne (zwane też drzewem życia) podczas medytacji. Drzewo życia jest centralnym punktem w kabale, ukazuje dziesięć sefir (gramatyka sefirot), czyli emanacji Boga oraz ich wzajemne powiązania. Sefiry łączą się ze sobą tworząc liczne kombinacje za pośrednictwem których przejawia się światło nieskończoności i pod różnymi postaciami dociera do niższych światów.
Fotografia nr 2 i 3 - Dwa przedstawienia mistycznej wizji proroka Ezechiela.
Dzieła ukazują wieloskrzydłowego anioła, cztery zwierzęta i płonące koło. Wizje te znajdują się w centrum tradycji mistyki Merkawy. Jest to nurt nauczania i wizji na temat Bożego świata uosobionego w Tronie Chwały i rydwanie Bożym. Wśród niektórych nieortodoksyjnych badaczy tajemnic można usłyszeć opinie, że wizje proroka opisują start statku powietrznego pozaziemskiego pochodzenia.
[2] Mistrz Pedreta pierwotnie fresk na absydzie kościoła Santa Maria w Àneu z XII-wieku, obecnie w Museu Nacional d'Art de Catalunya w Barcelonie.
[3] Wizja Ezechiela- rydwan Jahwe autorstwa Rafaela Santi z 1518 roku.
Fotografia nr 4 - Wizerunek dłoni pokrytej znakami i siglami kabalistycznymi z XVIII wieku (z Compendium rarissimum totius Artis Magicae sistematisatae per celeberrimos Artis hujus Magistros pochodzącej z 1057 roku).
Dłoń człowieka ukazuje się jako obraz jego duszy. Jej badania, a uściślając badania linii dłoni są przedmiotem zainteresowania chiromancji (jedna z dziedzin wróżbiarstwa). Chiromancja kabalistyczna ma na celu poznanie za pośrednictwem linii dłoni charakteru kandydata do studiowania sztuk tajemnych.
Fotografia nr 5 - Strona tytułowa księgi Zohar wydanej w Cremonie w 1560 roku.
Zohar czyli „Księga blasku” jest jedynym dziełem spośród całej potalmudycznej literatury rabinicznej, które było uznawane za tekst kanoniczny na równi z Biblią i Talmudem. Przez wieki Zohar był postrzegany jako wyraz tego co najwznioślejsze i głęboko ukryte w zakamarkach żydowskiej duszy. W mistyczny sposób porusza zagadnienia natury Boga, świata, duszy, grzechu i odkupienia, dobra i zła.
Fotografia nr 6 - Zohar Bereszit- Rozdział Bereszit, współczesne wydanie przetłumaczone na język polski (wyd. Graf_ika, rok 2021, zasoby własne).
Słowem kabała określa się tajemnice żydowskiej tradycji mistycznej. Jest to teoria filozoficzna jak i praktyka podobna do medytacji. Kabała dla człowieka jest drogą duchowego uwznioślenia- rodzajem mistyki. Tradycja ta już od czasów Abrahama była przekazywana ustnie uczniom przez mistrzów, następnie spisywana i skodyfikowana w różnych księgach prorockich zawartych w Biblii.
Kabała obejmuje niezmierzoną, szczegółową i spójną wizję relacji człowieka z wszechświatem i samym Bogiem. Zawarte w niej rozważania metafizyczne posiadają wyjątkową głębię. Pozwalają wykroczyć poza codzienny stan ducha i odkryć światło w głębi człowieka, które prowadzi daleko poza płaszczyznę powszedniego bytowanie.
#historia #ciekawostki #kultura #obrazy #zydzi #occulto
Skany pochodzą z:
- „The Occult, Witchcraft and Magic: An Illustrated History" (fot. 2,3,4)
- „The Occult Book: A Chronological Journey from Alchemy to Wicca” (fot. 1)
- „Tajemnice Kabały”, aut. Marc-Alain Ouaknin, wyd. Cyklady, 2006 Warszawa (fot. 5)
Fotografia nr 1 - Diagram drzewa sefirotycznego (z Portae Lucis autorstwa Paolo Riccio z 1516 roku).
Żydowski kabalista trzymający w ręku drzewo sefirotyczne (zwane też drzewem życia) podczas medytacji. Drzewo życia jest centralnym punktem w kabale, ukazuje dziesięć sefir (gramatyka sefirot), czyli emanacji Boga oraz ich wzajemne powiązania. Sefiry łączą się ze sobą tworząc liczne kombinacje za pośrednictwem których przejawia się światło nieskończoności i pod różnymi postaciami dociera do niższych światów.
Fotografia nr 2 i 3 - Dwa przedstawienia mistycznej wizji proroka Ezechiela.
Dzieła ukazują wieloskrzydłowego anioła, cztery zwierzęta i płonące koło. Wizje te znajdują się w centrum tradycji mistyki Merkawy. Jest to nurt nauczania i wizji na temat Bożego świata uosobionego w Tronie Chwały i rydwanie Bożym. Wśród niektórych nieortodoksyjnych badaczy tajemnic można usłyszeć opinie, że wizje proroka opisują start statku powietrznego pozaziemskiego pochodzenia.
[2] Mistrz Pedreta pierwotnie fresk na absydzie kościoła Santa Maria w Àneu z XII-wieku, obecnie w Museu Nacional d'Art de Catalunya w Barcelonie.
[3] Wizja Ezechiela- rydwan Jahwe autorstwa Rafaela Santi z 1518 roku.
Fotografia nr 4 - Wizerunek dłoni pokrytej znakami i siglami kabalistycznymi z XVIII wieku (z Compendium rarissimum totius Artis Magicae sistematisatae per celeberrimos Artis hujus Magistros pochodzącej z 1057 roku).
Dłoń człowieka ukazuje się jako obraz jego duszy. Jej badania, a uściślając badania linii dłoni są przedmiotem zainteresowania chiromancji (jedna z dziedzin wróżbiarstwa). Chiromancja kabalistyczna ma na celu poznanie za pośrednictwem linii dłoni charakteru kandydata do studiowania sztuk tajemnych.
Fotografia nr 5 - Strona tytułowa księgi Zohar wydanej w Cremonie w 1560 roku.
Zohar czyli „Księga blasku” jest jedynym dziełem spośród całej potalmudycznej literatury rabinicznej, które było uznawane za tekst kanoniczny na równi z Biblią i Talmudem. Przez wieki Zohar był postrzegany jako wyraz tego co najwznioślejsze i głęboko ukryte w zakamarkach żydowskiej duszy. W mistyczny sposób porusza zagadnienia natury Boga, świata, duszy, grzechu i odkupienia, dobra i zła.
Fotografia nr 6 - Zohar Bereszit- Rozdział Bereszit, współczesne wydanie przetłumaczone na język polski (wyd. Graf_ika, rok 2021, zasoby własne).
16
Chciałbym wprowadzić serię interesujących obrazów, rycin oraz zdjęć poruszający tematykę okultyzmu (#occulto z j. włoskiego oznacza ukryty, tajemny). Autorem poniższego obrazu pt. The Magic Circle jest John W. Waterhouse (1849-1917), angielski malarz tworzący w stylu Bractwa Prerafaelitów (wzorowali się na włoskim renesansie).
Pełen magicznej symboliki obraz przedstawia czarownicę kreślącą jedną ręką płonący krąg a w drugiej trzymającą athamé w kształcie sierpa. Wzrok czarownicy skierowany jest na upiorny kociołek z którego wydobywa się gęsta para. Na obrazie możemy dostrzec również zwierzęta, są to żaba oraz kruki- od wieków kojarzące się w Europie z towarzyszami (chowańcami) czarownic i magią.
Skan obrazu pochodzi z I wydania "The Library of Esoterica . Witchcraft", wyd. Taschen 2021, Köln (zasoby własne). Niestety skan lekko się zepsuł co jest widoczne w lewym dolnym rogu.
#historia #sztuka #obrazy #kultura #ciekawoski #occulto
Pełen magicznej symboliki obraz przedstawia czarownicę kreślącą jedną ręką płonący krąg a w drugiej trzymającą athamé w kształcie sierpa. Wzrok czarownicy skierowany jest na upiorny kociołek z którego wydobywa się gęsta para. Na obrazie możemy dostrzec również zwierzęta, są to żaba oraz kruki- od wieków kojarzące się w Europie z towarzyszami (chowańcami) czarownic i magią.
Skan obrazu pochodzi z I wydania "The Library of Esoterica . Witchcraft", wyd. Taschen 2021, Köln (zasoby własne). Niestety skan lekko się zepsuł co jest widoczne w lewym dolnym rogu.
#historia #sztuka #obrazy #kultura #ciekawoski #occulto
20
#obrazy #obraz #malarstwo #katolicyzm #philippedechampaigne
Mistrzowski portret Św. Augustyna namalowany przez Philippa de Champaigna.
Zwróćcie uwagę na detale, nie tylko jeśli idzie o samą sztukę/technikę malunku, ale np. na imię Pelagiusza na książce, którą zwycięzko depcze Biskup z Hippony. Świetna praca!
Link do wyższej rozdzielczości: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/Saint_Augustine_by_Philippe_de_Champaigne.jpg
Mistrzowski portret Św. Augustyna namalowany przez Philippa de Champaigna.
Zwróćcie uwagę na detale, nie tylko jeśli idzie o samą sztukę/technikę malunku, ale np. na imię Pelagiusza na książce, którą zwycięzko depcze Biskup z Hippony. Świetna praca!
Link do wyższej rozdzielczości: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/Saint_Augustine_by_Philippe_de_Champaigne.jpg
13
#obraz #malarstwo #obrazy #sztuka #WładysławChmieliński #zima
Na chłodne wspomnienia w te gorące dni: kolejny obraz Chmielińskiego
PS Jak ostatnio: nie pamiętam źródła, trzeba poszukać, pewnie jakaś galeria internetowa.
Na chłodne wspomnienia w te gorące dni: kolejny obraz Chmielińskiego
PS Jak ostatnio: nie pamiętam źródła, trzeba poszukać, pewnie jakaś galeria internetowa.
7
#nocna #obraz #malarstwo #obrazy #WładysławChmieliński
Władysław Chmieliński
PS Nie pamiętam skąd pobrałem plik, ale najprawdopodobniej z jakiejś internetowej galerii.
Władysław Chmieliński
PS Nie pamiętam skąd pobrałem plik, ale najprawdopodobniej z jakiejś internetowej galerii.
6
