Adolf Hitler bierze udział w święcie demokracji i oddaje swój głos w lokalu wyborczym, 5 marzec 1933 rok. Wybory ponownie wygrała koalicja NSDAP, DNVP oraz Stahlhelmu, uzyskując większość parlamentarną. Po tym sukcesie Adolf Hitler uznał, że Niemcy go kochają i już starczy tej demokracji. Kolejnych wyborów parlamentarnych nie przeprowadzono 
#jfe #fuhrer #trzeciarzesza
#jfe #fuhrer #trzeciarzesza
18
Ślub państwa Goebbelsów, 19 grudnia 1931 roku, w kościele protestanckim w Severin w Meklemburgii. W tle Fuhrer, jako jeden ze świadków. Obok Goebbelsa idzie Harald Quandt, syn Magdy z pierwszego małżeństwa. Polecam poczytać o imperium biznesowym, jakie rozwinał po wojnie. Jego wnuki to dziś krezusi finansowi.
#jfe #fuhrer
https://i.pinimg.com/originals/e3/08/a7/e308a7e3144a1ca7066655e680ced6fe.jpg
#jfe #fuhrer
https://i.pinimg.com/originals/e3/08/a7/e308a7e3144a1ca7066655e680ced6fe.jpg
15
Żydowska zbrodnia w Oszmianie; 28 października 1942 roku policja żydowska zamordowała 400 Żydówsalon24.pl
Przewodniczący Judenratu Jakub Gens wydał oświadczenie "….to prawda, że nasze ręce są umazane krwią naszych braci, ale musieliśmy przyjąć to straszne zadanie. Jesteśmy niewinni przed historią"
https://www.salon24.pl/u/bartoszu/591021,oszmiana-zbrodnia-zydowskiej-policji
#żydostwo #żydzi #jfe
https://pbs.twimg.com/media/DY3aGc6X0AA8G2x?format=jpg&name=small
https://www.salon24.pl/u/bartoszu/591021,oszmiana-zbrodnia-zydowskiej-policji
#żydostwo #żydzi #jfe
https://pbs.twimg.com/media/DY3aGc6X0AA8G2x?format=jpg&name=small
27
Niemieckie działo polowe 75 mm FK16 podczas ćwiczeń, na których Niemcy wyjaśniali hinduskim SS-manom z Legionu Indyjskiego jak to wszystko działa.
#ss #jfe #iiwojnaswiatowa
#ss #jfe #iiwojnaswiatowa
9
Dla fanów SF polecam film "Trzynaste piętro". Premiera miała miejsce 3 miesiące przed wypuszczeniem Matrixa, i uważam, że produkcja była po prostu lepsza, niż dzieło braci Wachowskich. Przede wszystkim dlatego, że w Matrixie, przynajmniej na początku, mamy jasny podział i wiemy, kiedy główny bohater zamienia świat rzeczywisty na fikcję. Oglądając Trzynaste Piętro czujesz się tak, jakbyś wylał sobie na głowę szklankę wody w czasie brania prysznica.
Film zmusza do pewnych refleksji.
https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/S/sgp-catalog-images/boxart_images/9ada8def-89d8-417a-bfa7-fb8b18242726-ff7740c3-f802-4d54-afd4-5729a71c9a6e_RGB_SD.RI_V6XT1ZQiWwsC0C33bi4On98AroL7wM6GO_TTW.jpg
#film #jfe
Film zmusza do pewnych refleksji.
https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/S/sgp-catalog-images/boxart_images/9ada8def-89d8-417a-bfa7-fb8b18242726-ff7740c3-f802-4d54-afd4-5729a71c9a6e_RGB_SD.RI_V6XT1ZQiWwsC0C33bi4On98AroL7wM6GO_TTW.jpg
#film #jfe
10
Werewolf. Fanatyzm do końca.
We wrześniu 1944 roku najbardziej zdeterminowani naziści, którzy wiedzieli, że za swoje czyny i tak spotka ich śmierć, postanowili kontynuować walkę do samego końca. Zdecydowali powołać do życia ruch oporu, Werwolf. Nazwa powstała z inspiracji powieści, której akcja dzieje się w czasie wojny trzydziestoletniej. Powieść napisał Hermann Löns, podziwiany przez Niemców skrajny nacjonalista, który zginął w 1914 roku. W październiku 1944 roku, kiedy idea Werwolfu nabrała realnych kształtów, SSObergruppenführer Hans Prützmann został generalnym inspektorem obrony specjalnej. Prützmann w czasie swojego pobytu na Ukrainie studiował taktykę działania partyzantów, wezwano go więc z Królewca, aby zorganizował dowództwo Werwolfu.
Powstały różne odnogi. W samym SS powołano do życia dwie organizacje tego typu: Werwolf i SS Jagdverbände Skorzeny’ego. Liczba ta wzrośnie do trzech, gdy doliczy się nie aktywowany nigdy Bundschuh, w którego powstanie zaangażowały się SD i Gestapo. Plan szkolenia obejmował sabotaż z wykorzystaniem puszek po zupie Heinza, plastiku i zapalników czasowych zdobytych na Brytyjczykach. Zaprojektowano i przygotowano szereg przedmiotów z materiału wybuchowego o nazwie nipolit, w tym nawet płaszcze przeciwdeszczowe z podszewką wykonaną z tego materiału. Członków Werwolfu uczono też jak podejść i udusić wartownika garotą lub zabić z pistoletu Walther, wyposażonego w tłumik. Hasłem organizacji miało być:
Pierwszego kwietnia o godzinie 8.00 wieczorem przez radio nadano apel do wszystkich Niemców o wstępowanie do Werwolfu:
Ostatecznie Werwolfowi niewiele udało się osiągnąć oprócz kilku zabójstw - w tym burmistrzów Akwizgranu i Krankenhagen - i zastraszenia ludności cywilnej. Członkowie Hitlerjugend pisali kredą hasła na murach: „Uważajcie zdrajcy, Werwolf czuwa!”. Zarówno Skorzeny, jak i Prützmann, w miarę zbliżania się aliantów, wydawali się coraz mniej przekonani do tego rodzaju pomysłów. Tak przynajmniej twierdził ujęty przez aliantów Skorzeny (Prützmann popełnił po krótkim przesłuchaniu samobójstwo). Również sam Himmler w połowie kwietnia zmienił zdanie, gdyż zamierzał na własną rękę rozpocząć negocjacje via Szwecja. Nakazał Prützmannowi zmianę charakteru Werwolfu na „tylko - wyłącznie - propagandowy”.
https://www.warhistoryonline.com/wp-content/uploads/2017/07/00-werewolf-1280x720.jpg
Fragment książki "Wilkołaki Adolfa Hitlera"
#jfe #trzeciarzesza
We wrześniu 1944 roku najbardziej zdeterminowani naziści, którzy wiedzieli, że za swoje czyny i tak spotka ich śmierć, postanowili kontynuować walkę do samego końca. Zdecydowali powołać do życia ruch oporu, Werwolf. Nazwa powstała z inspiracji powieści, której akcja dzieje się w czasie wojny trzydziestoletniej. Powieść napisał Hermann Löns, podziwiany przez Niemców skrajny nacjonalista, który zginął w 1914 roku. W październiku 1944 roku, kiedy idea Werwolfu nabrała realnych kształtów, SSObergruppenführer Hans Prützmann został generalnym inspektorem obrony specjalnej. Prützmann w czasie swojego pobytu na Ukrainie studiował taktykę działania partyzantów, wezwano go więc z Królewca, aby zorganizował dowództwo Werwolfu.
Powstały różne odnogi. W samym SS powołano do życia dwie organizacje tego typu: Werwolf i SS Jagdverbände Skorzeny’ego. Liczba ta wzrośnie do trzech, gdy doliczy się nie aktywowany nigdy Bundschuh, w którego powstanie zaangażowały się SD i Gestapo. Plan szkolenia obejmował sabotaż z wykorzystaniem puszek po zupie Heinza, plastiku i zapalników czasowych zdobytych na Brytyjczykach. Zaprojektowano i przygotowano szereg przedmiotów z materiału wybuchowego o nazwie nipolit, w tym nawet płaszcze przeciwdeszczowe z podszewką wykonaną z tego materiału. Członków Werwolfu uczono też jak podejść i udusić wartownika garotą lub zabić z pistoletu Walther, wyposażonego w tłumik. Hasłem organizacji miało być:
„Zmienić dzień w noc, noc w dzień! Uderzaj we wroga, gdziekolwiek go spotkasz! Bądź przebiegły! Kradnij broń, amunicję i racje żywnościowe. Kobiety niemieckie,Werwolf miał działać w grupach liczących od trzech do sześciu osób. Grupa taka miała otrzymać racje żywnościowe na sześćdziesiąt dni. „Specjalny nacisk położono na składy benzyny i materiałów pędnych jako cele ataków”. Władze hitlerowskie zamówiły 2000 radiostacji i 5000 zestawów saperskich, ale tylko niewiele sprzętu zdążono dostarczyć. Zbierano więc niewybuchy amerykańskich bomb zapalających zrzucanych na Niemcy w czasie nalotów. Rozbrajali je i demontowali dla Werwolfu więźniowie obozów koncentracyjnych.
wspierajcie walkę Werwolfu gdziekolwiek możecie!”.
Pierwszego kwietnia o godzinie 8.00 wieczorem przez radio nadano apel do wszystkich Niemców o wstępowanie do Werwolfu:
„Każdy bolszewik, każdy Anglik, każdy Amerykanin, który postawi nogę na naszej ziemi, musi być naszym celem. Każdy Niemiec, niezależnie od zawodu i klasy społecznej, który odda się w służbę wroga lub będzie z nimi kolaborował, poczuje naszą karzącą rękę. Jedynym mottem dla nas pozostaje: Zdobyć lub zginąć!”.Po kilku dniach Himmler wydał nowe rozporządzenie:
„Każdy mężczyzna, który znajduje się w domu z wywieszoną białą flagą, ma zostać rozstrzelany. Ani minuty nie należy się wahać z zastosowaniem tego rodzaju środków. Za osobę odpowiedzialną za swoje czyny należy uważać każdego w wieku czternastu lat i powyżej”.Prawdziwy cel działania Werwolfu, jak potwierdza dokument z 4 kwietnia, wynikał z niemieckiej obsesji związanej z 1918 rokiem: „Znamy plany przeciwnika i wiemy, że po klęsce nie będzie już szansy, by Niemcy kiedykolwiek znów się podniosły jak po 1918 roku”. Groźba zabicia każdego, kto zdecyduje się na współpracę z aliantami, miała zapobiec powtórzeniu się katastrofy wersalskiej. Partia nazistowska wyrosła na tej właśnie hańbie klęski i doprowadziła do wojny, która raz jeszcze zawiodła Niemcy na krawędź przepaści. Członków Hitlerjugend wysyłano w różne miejsca z zadaniem ukrycia materiałów wybuchowych. Mieli zwrócić się do lokalnego Kreisleitera o zakwaterowanie i racje żywnościowe. Po wykonaniu misji wysyłano ich do domu.
Ostatecznie Werwolfowi niewiele udało się osiągnąć oprócz kilku zabójstw - w tym burmistrzów Akwizgranu i Krankenhagen - i zastraszenia ludności cywilnej. Członkowie Hitlerjugend pisali kredą hasła na murach: „Uważajcie zdrajcy, Werwolf czuwa!”. Zarówno Skorzeny, jak i Prützmann, w miarę zbliżania się aliantów, wydawali się coraz mniej przekonani do tego rodzaju pomysłów. Tak przynajmniej twierdził ujęty przez aliantów Skorzeny (Prützmann popełnił po krótkim przesłuchaniu samobójstwo). Również sam Himmler w połowie kwietnia zmienił zdanie, gdyż zamierzał na własną rękę rozpocząć negocjacje via Szwecja. Nakazał Prützmannowi zmianę charakteru Werwolfu na „tylko - wyłącznie - propagandowy”.
https://www.warhistoryonline.com/wp-content/uploads/2017/07/00-werewolf-1280x720.jpg
Fragment książki "Wilkołaki Adolfa Hitlera"
#jfe #trzeciarzesza
15
Cenzura w kinematografii Trzeciej Rzeszy na końcu jest tez przykład z Francji; wyobrażacie sobie, żeby podobna argumentacja padła w dzisiejszych czasach? lewactwo dostałoby chyba ataku padaczki 
Główny cenzor kinematografii Trzeciej Rzeszy, doktor Ernst Seeger wziął na siebie odpowiedzialność za ochronę narodu niemieckiego przed amerykańską demoralizacją. Kiedy w 1933 roku przed jego komisję trafił film Blond Wenus z Marleną Dietrich, skrytykował to, że bohaterka zostawia męża, żeby samodzielnie szukać dziecka. „Tak swobodne przedstawienie małżeństwa i moralności – orzekł – kłóci się z podkreślanym obecnie w naszym kraju znaczeniem rodziny”. Osiem miesięcy później odrzucił kolejną amerykańską produkcję z Marleną Dietrich, Pieśń nad pieśniami, decyzję uzasadniając tym, że ta niemiecka aktorka znowu ujawnia swą preferencję do „ról prostytutek”
Seeger wykorzystał też swe nowo odkryte skłonności moralizatorskie, by zakazywać całych gatunków. Gdy przed jego komisję trafił gangsterski film Człowiek z blizną, orzekł, że produkcja ta gloryfikuje życie kryminalisty, ukazując przestępczość jako zwyczajną profesję. Główny bohater chodził po mieście w smokingu, bywał w modnych klubach nocnych, pił koktajle z szampanem i stale otaczał się pięknymi kobietami.
W tym punkcie posiedzenia reprezentant wytwórni przedstawił sprytny argument: ponieważ w Niemczech naziści praktycznie wyeliminowali przestępczość, widzowie odruchowo potępią zachowania oglądane na ekranie. Seeger jednak nie podzielił tej opinii: Człowiek z blizną, podobnie jak wszystkie inne filmy gangsterskie, grozi podważeniem wysiłków rządu i wskrzeszeniem przestępczości w Niemczech.
Następnie Seeger zakazał wszystkich horrorów ze względu na ich niemoralne, groźne oddziaływanie. Wyjaśnił, że obrazy przedstawione w takich produkcjach szarpią nerwy normalnych widzów i odwołują się do ich najniższych instynktów. Wreszcie odrzucił kilka filmów z bardziej niezwykłych powodów. Kiedy pod obrady jego komisji trafił dramat medyczny Ludzie w bieli, stwierdził, że w Trzeciej Rzeszy nie ma miejsca dla niepokojących obrazów amerykańskich szpitali. Niemiecką publiczność przestraszyłby i zaniepokoił widok pacjentów, którzy dostają numer, zmagają się ze śmiercią w olbrzymim budynku, a ludzi w sąsiednich pomieszczeniach nic to nie obchodzi.
Choć niektóre z tych decyzji mogą się wydawać dziwne, żadna nie była wyjątkowa w światowej historii cenzury filmowej. W latach trzydziestych wiele państw nie pochwalało horrorów i filmów gangsterskich, wszystkie zaś opracowały własne kryteria oceny produkcji hollywoodzkich. W Meksyku i Wielkiej Brytanii niedozwolone były na przykład sceny religijne, Chiny zakazały wyświetlania westernów, a Japonia nie akceptowała filmów, które ukazywały w złym świetle członków rodzin królewskich, uwłaczały wojskowym albo zawierały sceny pocałunków.
Ciekawie było też nad Sekwaną; wyprodukowany przez Foxa film Caravan został zakazany we Francji, ponieważ przedstawiał romans między wysoko postawionym politykiem i Cyganką. Tamtejszy dyrektor wyjaśnił: „W Europie ten film jest równie obraźliwy, jak w Ameryce skandaliczna byłaby produkcja o sekretarzu stanu zadającym się z rozpustnicą innej rasy i koloru skóry”.
https://harvardmagazine.com/sites/default/files/img/article/1013/nd13_page_012_01_.jpg
#jfe #trzeciarzesza
Fragment "Teatr i kino Trzeciej Rzeszy"
Główny cenzor kinematografii Trzeciej Rzeszy, doktor Ernst Seeger wziął na siebie odpowiedzialność za ochronę narodu niemieckiego przed amerykańską demoralizacją. Kiedy w 1933 roku przed jego komisję trafił film Blond Wenus z Marleną Dietrich, skrytykował to, że bohaterka zostawia męża, żeby samodzielnie szukać dziecka. „Tak swobodne przedstawienie małżeństwa i moralności – orzekł – kłóci się z podkreślanym obecnie w naszym kraju znaczeniem rodziny”. Osiem miesięcy później odrzucił kolejną amerykańską produkcję z Marleną Dietrich, Pieśń nad pieśniami, decyzję uzasadniając tym, że ta niemiecka aktorka znowu ujawnia swą preferencję do „ról prostytutek”
Seeger wykorzystał też swe nowo odkryte skłonności moralizatorskie, by zakazywać całych gatunków. Gdy przed jego komisję trafił gangsterski film Człowiek z blizną, orzekł, że produkcja ta gloryfikuje życie kryminalisty, ukazując przestępczość jako zwyczajną profesję. Główny bohater chodził po mieście w smokingu, bywał w modnych klubach nocnych, pił koktajle z szampanem i stale otaczał się pięknymi kobietami.
W tym punkcie posiedzenia reprezentant wytwórni przedstawił sprytny argument: ponieważ w Niemczech naziści praktycznie wyeliminowali przestępczość, widzowie odruchowo potępią zachowania oglądane na ekranie. Seeger jednak nie podzielił tej opinii: Człowiek z blizną, podobnie jak wszystkie inne filmy gangsterskie, grozi podważeniem wysiłków rządu i wskrzeszeniem przestępczości w Niemczech.
Następnie Seeger zakazał wszystkich horrorów ze względu na ich niemoralne, groźne oddziaływanie. Wyjaśnił, że obrazy przedstawione w takich produkcjach szarpią nerwy normalnych widzów i odwołują się do ich najniższych instynktów. Wreszcie odrzucił kilka filmów z bardziej niezwykłych powodów. Kiedy pod obrady jego komisji trafił dramat medyczny Ludzie w bieli, stwierdził, że w Trzeciej Rzeszy nie ma miejsca dla niepokojących obrazów amerykańskich szpitali. Niemiecką publiczność przestraszyłby i zaniepokoił widok pacjentów, którzy dostają numer, zmagają się ze śmiercią w olbrzymim budynku, a ludzi w sąsiednich pomieszczeniach nic to nie obchodzi.
Choć niektóre z tych decyzji mogą się wydawać dziwne, żadna nie była wyjątkowa w światowej historii cenzury filmowej. W latach trzydziestych wiele państw nie pochwalało horrorów i filmów gangsterskich, wszystkie zaś opracowały własne kryteria oceny produkcji hollywoodzkich. W Meksyku i Wielkiej Brytanii niedozwolone były na przykład sceny religijne, Chiny zakazały wyświetlania westernów, a Japonia nie akceptowała filmów, które ukazywały w złym świetle członków rodzin królewskich, uwłaczały wojskowym albo zawierały sceny pocałunków.
Ciekawie było też nad Sekwaną; wyprodukowany przez Foxa film Caravan został zakazany we Francji, ponieważ przedstawiał romans między wysoko postawionym politykiem i Cyganką. Tamtejszy dyrektor wyjaśnił: „W Europie ten film jest równie obraźliwy, jak w Ameryce skandaliczna byłaby produkcja o sekretarzu stanu zadającym się z rozpustnicą innej rasy i koloru skóry”.
https://harvardmagazine.com/sites/default/files/img/article/1013/nd13_page_012_01_.jpg
#jfe #trzeciarzesza
Fragment "Teatr i kino Trzeciej Rzeszy"
9
"Czarni mężczyźni wolą białe kobiety, tak samo jako orangutan woli czarne kobiety od samic swojej rasy"Thomas Jefferson, Notes on the State of Virginia 1785 year
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/07/Official_Presidential_portrait_of_Thomas_Jefferson_%28by_Rembrandt_Peale%2C_1800%29.jpg/1200px-Official_Presidential_portrait_of_Thomas_Jefferson_%28by_Rembrandt_Peale%2C_1800%29.jpg
#jfe #usa
5
10
Czy Hitler wiedział o Holokauście? Fragment wywiadu Piotra Zychowicza z Davidem Irvingiem
Czyim dziełem był Holokaust?
Heinricha Himmlera.
A nie Hitlera?
Jeden z najważniejszych esesmanów, prawa ręka Himmlera, Obergruppenführer Karl Wolff opowiadał mi, jak to latem 1942 roku wszedł do gabinetu swojego szefa. Była trzecia w nocy i Wolff chciał go nakłonić do tego, żeby wreszcie poszedł spać. Zastał Himmlera siedzącego przy biurku z twarzą ukrytą w dłoniach. Był załamany. Wolff spytał, co się stało. Sprawy sercowe? Himmler zaprzeczył i spojrzał mu w oczy. „Robię coś, o czym Mesjasz nigdy nie może się
dowiedzieć” – powiedział.
Kim był ten „Mesjasz”?
Chodziło o Adolfa Hitlera. Tak go nazywał bezgranicznie w niego zapatrzony Himmler. Uważał, że dzieło zagłady Żydów musi wziąć na siebie, aby ręce i sumienie jego ukochanego przywódcy nie zostały splamione. Dlatego właśnie, jak wynika z wielu dokumentów, ukrywał przed Führerem, co się dzieje na Wschodzie z Żydami.
Jakich dokumentów?
Przykładów jest mnóstwo. Choćby raport na temat strat narodu żydowskiego sporządzony na zlecenie Himmlera przez doktora Richarda Korherra, głównego statystyka SS, ze stycznia 1943 roku. Raport ten miał siedemnaście stron i był pełen tabelek, wykresów i wyliczeń. Znalazło się w nim stwierdzenie, że blisko 1,3 miliona Żydów zniknęło po tym, jak poddano ich „specjalnemu traktowaniu w obozach na terenie okupowanej Polski”. Oczywiście pod tym eufemizmem
kryła się eksterminacja. Himmler był zachwycony tym raportem.
Wezwał Korherra do siebie, pogratulował mu i poprosił, żeby przygotował skróconą wersję dla Hitlera. Z jedną poprawką. Kazał mu napisać, że blisko 1,3 miliona Żydów „zostało przewiezionych przez obozy na terenie okupowanej Polski dalej na wschód”…
No, wie pan, jeden raport…
Ale takich przykładów jest znacznie więcej. Gdy na biurko Himmlera trafiały wnioski o nadanie esesmanom Krzyży Żelaznych i była w nich mowa o mordowaniu Żydów, cenzurował je, zanim dotarły na biurko Hitlera. Tak, aby Führer niczego się z nich nie dowiedział. Brzmi to zaskakująco, ale Himmler starał się „chronić” Hitlera przed informacjami na temat tego, co dzieje się z Żydami. To był straszliwy zbrodniarz, miał na rękach krew milionów. Potworny człowiek.
Przedstawia pan Hitlera trochę jak małe dziecko. Czy naprawdę w kraju takim jak III Rzesza przywódca mógł nie wiedzieć, że dokonywana jest eksterminacja na masową skalę?
Proszę pamiętać, że Hitler miał na głowie prowadzenie wojny światowej! Był więc bardzo zajętym człowiekiem. Wiedział to, co mówili mu ludzie z jego wewnętrznego kręgu. A oni pewne informacje do niego dopuszczali, innych zaś nie. I, nawiasem mówiąc, nie dotyczyło to tylko Holokaustu. Znamy kilka wypowiedzi Hitlera, w których mówi wprost, że kwestię żydowską należy rozwiązać dopiero po wojnie, bo teraz najważniejsze są działania zbrojne. O tym, co zrobić z Żydami, pomyślimy po ostatecznym zwycięstwie, mówił.
Wiedział jednak, że z Żydami coś się dzieje.
Hitler chciał wierzyć, że Żydzi są deportowani gdzieś na Wschód. Że budują drogi i okopy, póki nie padną z wycieńczenia. Znamy jego słynne „rozmowy przy stole”, które prowadził z najbliższymi współpracownikami. Jeszcze w 1943 roku rozwodził się nad tym, jak to po wojnie wyśle Żydów na Madagaskar. Himmler słuchał tego z kamienną twarzą. Nie powiedział: „Mein Führer, co też pan opowiada? Przecież dobrze pan wie, że właśnie mordujemy Żydów w komorach gazowych”.
Musiały jednak do niego docierać choćby pogłoski o Zagładzie.
Wiem, że to, co teraz powiem, jest szokujące, ale w archiwach zachowały się zdumiewające dokumenty. Gdy raz niemieccy oficerowie – zdezorientowani i zszokowani tym, co wyrabiają zbiry Himmlera na froncie wschodnim – wysłali do kwatery Hitlera alarmujący list, odpowiedź była krótka: „Takie rozstrzeliwania muszą zostać natychmiast ukrócone”. Wygląda więc na to, że
w kwaterze głównej Hitlera pomyślano, że doszło do jakiegoś jednorazowego nadużycia.
#jfe #zychowicz #fuhrer #irving
Fragment "Zychowicz. Niemcy, opowieści niepoprawne politycznie"
Heinricha Himmlera.
A nie Hitlera?
Jeden z najważniejszych esesmanów, prawa ręka Himmlera, Obergruppenführer Karl Wolff opowiadał mi, jak to latem 1942 roku wszedł do gabinetu swojego szefa. Była trzecia w nocy i Wolff chciał go nakłonić do tego, żeby wreszcie poszedł spać. Zastał Himmlera siedzącego przy biurku z twarzą ukrytą w dłoniach. Był załamany. Wolff spytał, co się stało. Sprawy sercowe? Himmler zaprzeczył i spojrzał mu w oczy. „Robię coś, o czym Mesjasz nigdy nie może się
dowiedzieć” – powiedział.
Kim był ten „Mesjasz”?
Chodziło o Adolfa Hitlera. Tak go nazywał bezgranicznie w niego zapatrzony Himmler. Uważał, że dzieło zagłady Żydów musi wziąć na siebie, aby ręce i sumienie jego ukochanego przywódcy nie zostały splamione. Dlatego właśnie, jak wynika z wielu dokumentów, ukrywał przed Führerem, co się dzieje na Wschodzie z Żydami.
Jakich dokumentów?
Przykładów jest mnóstwo. Choćby raport na temat strat narodu żydowskiego sporządzony na zlecenie Himmlera przez doktora Richarda Korherra, głównego statystyka SS, ze stycznia 1943 roku. Raport ten miał siedemnaście stron i był pełen tabelek, wykresów i wyliczeń. Znalazło się w nim stwierdzenie, że blisko 1,3 miliona Żydów zniknęło po tym, jak poddano ich „specjalnemu traktowaniu w obozach na terenie okupowanej Polski”. Oczywiście pod tym eufemizmem
kryła się eksterminacja. Himmler był zachwycony tym raportem.
Wezwał Korherra do siebie, pogratulował mu i poprosił, żeby przygotował skróconą wersję dla Hitlera. Z jedną poprawką. Kazał mu napisać, że blisko 1,3 miliona Żydów „zostało przewiezionych przez obozy na terenie okupowanej Polski dalej na wschód”…
No, wie pan, jeden raport…
Ale takich przykładów jest znacznie więcej. Gdy na biurko Himmlera trafiały wnioski o nadanie esesmanom Krzyży Żelaznych i była w nich mowa o mordowaniu Żydów, cenzurował je, zanim dotarły na biurko Hitlera. Tak, aby Führer niczego się z nich nie dowiedział. Brzmi to zaskakująco, ale Himmler starał się „chronić” Hitlera przed informacjami na temat tego, co dzieje się z Żydami. To był straszliwy zbrodniarz, miał na rękach krew milionów. Potworny człowiek.
Przedstawia pan Hitlera trochę jak małe dziecko. Czy naprawdę w kraju takim jak III Rzesza przywódca mógł nie wiedzieć, że dokonywana jest eksterminacja na masową skalę?
Proszę pamiętać, że Hitler miał na głowie prowadzenie wojny światowej! Był więc bardzo zajętym człowiekiem. Wiedział to, co mówili mu ludzie z jego wewnętrznego kręgu. A oni pewne informacje do niego dopuszczali, innych zaś nie. I, nawiasem mówiąc, nie dotyczyło to tylko Holokaustu. Znamy kilka wypowiedzi Hitlera, w których mówi wprost, że kwestię żydowską należy rozwiązać dopiero po wojnie, bo teraz najważniejsze są działania zbrojne. O tym, co zrobić z Żydami, pomyślimy po ostatecznym zwycięstwie, mówił.
Wiedział jednak, że z Żydami coś się dzieje.
Hitler chciał wierzyć, że Żydzi są deportowani gdzieś na Wschód. Że budują drogi i okopy, póki nie padną z wycieńczenia. Znamy jego słynne „rozmowy przy stole”, które prowadził z najbliższymi współpracownikami. Jeszcze w 1943 roku rozwodził się nad tym, jak to po wojnie wyśle Żydów na Madagaskar. Himmler słuchał tego z kamienną twarzą. Nie powiedział: „Mein Führer, co też pan opowiada? Przecież dobrze pan wie, że właśnie mordujemy Żydów w komorach gazowych”.
Musiały jednak do niego docierać choćby pogłoski o Zagładzie.
Wiem, że to, co teraz powiem, jest szokujące, ale w archiwach zachowały się zdumiewające dokumenty. Gdy raz niemieccy oficerowie – zdezorientowani i zszokowani tym, co wyrabiają zbiry Himmlera na froncie wschodnim – wysłali do kwatery Hitlera alarmujący list, odpowiedź była krótka: „Takie rozstrzeliwania muszą zostać natychmiast ukrócone”. Wygląda więc na to, że
w kwaterze głównej Hitlera pomyślano, że doszło do jakiegoś jednorazowego nadużycia.
#jfe #zychowicz #fuhrer #irving
Fragment "Zychowicz. Niemcy, opowieści niepoprawne politycznie"
9
W 1942 roku w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie Himmler stworzył ośrodek odwykowy dla członków SS z problemami alkoholowymi. Środek ten Reichsführer postrzegał nie jako „karę, lecz jako wychowanie zdrowotne we we własnym interesie tych esesmanów i policjantów, o których tu mowa”. Chciał, jak stwierdził, „stworzyć wzorcowy przymusowy ośrodek odwykowy, w którym pensjonariuszy będzie odzwyczajać się od nadużywania alkoholu za pomocą bezwarunkowego odstawienia alkoholu, połączonego ze środkami zdrowotnymi, takimi jak sport, hartowanie i tak dalej, oraz wychowywać do bycia zdrowymi ludźmi, silnymi na ciele i umyśle, co sprawi, że będą wdzięczni Reichsführerowi za jego interwencję”. Innym
praktycznym środkiem było nakładanie zakazu palenia tytoniu.
Rozkazał również, żeby „jedzenie było w miarę możliwości bezmięsne” („Rano należy serwować zwłaszcza owsiankę z tartym jabłkiem albo maggi czy też innymi podobnymi dodatkami”), i doradzał budowę saun. Decyzja o tym, kto miał zostać wysłany do ośrodka, należała oczywiście do niego.
https://i.pinimg.com/originals/8f/60/e4/8f60e4accca32a4b1271d3f5d348e361.jpg
Fragment "Himmler Buchalter śmierci"
#ss #himmler #jfe
praktycznym środkiem było nakładanie zakazu palenia tytoniu.
Rozkazał również, żeby „jedzenie było w miarę możliwości bezmięsne” („Rano należy serwować zwłaszcza owsiankę z tartym jabłkiem albo maggi czy też innymi podobnymi dodatkami”), i doradzał budowę saun. Decyzja o tym, kto miał zostać wysłany do ośrodka, należała oczywiście do niego.
https://i.pinimg.com/originals/8f/60/e4/8f60e4accca32a4b1271d3f5d348e361.jpg
Fragment "Himmler Buchalter śmierci"
#ss #himmler #jfe
6
Minister spraw wewnętrznych Izraela, Arje Deri, skrytykował izraelskiego aktora z powodu jego ślubu z muzułmanką. "- To nie jest właściwy sposób postępowania... Ból asymilowania się (z innymi narodami) na całym świecie niszczy żydowski naród" - stwierdził Deri.rp.pl
Wiem, że informacja pochodzi sprzed 3 lat, ale dobrze wiecie jak to jest żydowską cenzurą w sieci. Każda informacja podkreślająca żydowski separatyzm rasowy, jest istotna. Lobbują za mieszaniem się Europejczyków z przybyszami z Afryki, a sami zawsze stoją na straży czystości swojej krwi. Obłudnicy i hipokryci.
https://www.rp.pl/Polityka/181019605-Izraelski-aktor-poslubil-muzulmanke-Minister-Tak-nie-mozna.html
#żydzi #żydostwo #izrael #jfe
https://www.rp.pl/Polityka/181019605-Izraelski-aktor-poslubil-muzulmanke-Minister-Tak-nie-mozna.html
#żydzi #żydostwo #izrael #jfe
23
Watykan i Mussolini. Za sprawą Duce powstało najmniejsze państwo świata.
Papież Benedykt VX, znany z pacyfizmu i pobożnego trybu życia, zmarł w 1922 roku, na 10 miesięcy przed faszystowskim marszem na Rzym. Jego następcą na papieskim tronie został kardynał Ratti, który przyjął imię Piusa XI. Silnie zbudowany, wspinał się po górach, wcześniej pracował jako bibliotekarz, zadeklarowany antykomunista. Nie akceptował natomiast popularnych wtedy w Europie teorii rasowych. W geście dla państwa włoskiego zaraz po wyborze na papieża wyszedł na balkon, skąd wygłosił tradycyjne błogosławieństwo dla miasta i świata: "Urbi et Orbi". Był to przełom, bo od założenia państwa włoskiego kolejno wybierani papieże wzbraniali się przed kontynuowaniem tej tradycji.
Duce w prowadzonych wcześniej rozmowach z papieskim sekretarzem stanu, kardynałem Gasparrim, obiecał, że otworzy Kościołowi drogę powrotu do oficjalnych sfer. W odpowiedzi na to Kościół wywarł nacisk na katolicką partię PPI, aby nie sprzeciwiała się ingerencji Duce w prawo wyborcze w roku 1923. W roku 1926 doszło do tajnych rozmów pomiędzy Gasparrim a wysłannikami Duce. Kością niezgody ciągle okazywało się oddanie pod faszystowską kontrolę organizacji młodzieżowych. W końcu doszło do kompromisu między ruchem Ballila a formalnie do niego wcieloną, katolicką organizacją skautowską o nazwie "Odkrywcy". Watykan był ubogi i do tej pory znikąd nie mógł spodziewać się pomocy. Te same hasła, jakie Stolica Święta zawsze głosiła, głosił również faszyzm: czystość obyczajów, karność, autorytet, świętość rodziny, posiadanie licznego potomstwa.
W poniedziałek 11 lutego 1929 roku w pałacu papieskim na Lateranie, tuż obok Bazyliki San Giovanni, udało się w końcu podpisać Patti Lateranensi - traktaty laterańskie. Uroczystość miała godną oprawę. Podpisy na dokumencie złożyli: premier Włoch, Benito Mussolini, i watykański sekretarz Gasparri. Papież uznał Włochy za państwo, w zamian za co objął suwerenną zwierzchność nad terenami o powierzchni czterdziestu czterech hektarów, położonymi wokół Bazyliki św. Piotra na Watykanie. Tak oto powstało najmniejsze państwo świata.
Watykan zyskał prawo utrzymywania własnych służb porządkowych, sądownictwa, urzędu pocztowego, bicia monety, drukowania znaczków, własne linie telefoniczne i telegraficzne, własną radiostację oraz dworzec kolejowy. Dodatkowo państwo włoskie wypłaciło Papiestwu odszkodowanie w wysokości 1.750 milionów lirów (w latach 30. był to odpowiednik 800 milionów złotych); 750 milionów w gotówce a pozostały miliard lirów w formie 5% papierów pożyczek państwowych, dzięki czemu Watykan stał się niejako udziałowcem Italii, mocno zainteresowanym w jego pomyślnym rozwoju.
Watykan i Włochy nawiązały oficjalne stosunki dyplomatyczne. W końcu obie strony podpisały konkordat. Przyznawał on katolicyzmowi rolę religii państwowej, przywracał ślubom kościelnym ich umocowanie prawne oraz wprowadzał na powrót naukę religii w szkołach i prawo do wywieszania krzyża w miejscach należących do instytucji publicznych. Obie strony bardzo zyskały na tym porozumieniu. Prestiż Duce znacznie wzrósł, zarówno we Włoszech, jak i na scenie międzynarodowej. Katolicy na całym świecie chwalili szczodrego włoskiego przywódcę. Papież nazwał go "człowiekiem zesłanym przez Opatrzność".
Dodał, że dopiero faszyzm poradził sobie z "nudyzmem i bezwstydną prasą, z orgią tańca i bluźnierstwem". Mussolini z miejsca zyskał sympatię 336 milionów katolików rozsianych po całej kuli ziemskiej, którzy od tej chwili ustosunkowali się co najmniej przyjaźnie do włoskiego rządu.
#historia #duce #jfe #watykan
Fragment "Sekrety Watykanu"
Duce w prowadzonych wcześniej rozmowach z papieskim sekretarzem stanu, kardynałem Gasparrim, obiecał, że otworzy Kościołowi drogę powrotu do oficjalnych sfer. W odpowiedzi na to Kościół wywarł nacisk na katolicką partię PPI, aby nie sprzeciwiała się ingerencji Duce w prawo wyborcze w roku 1923. W roku 1926 doszło do tajnych rozmów pomiędzy Gasparrim a wysłannikami Duce. Kością niezgody ciągle okazywało się oddanie pod faszystowską kontrolę organizacji młodzieżowych. W końcu doszło do kompromisu między ruchem Ballila a formalnie do niego wcieloną, katolicką organizacją skautowską o nazwie "Odkrywcy". Watykan był ubogi i do tej pory znikąd nie mógł spodziewać się pomocy. Te same hasła, jakie Stolica Święta zawsze głosiła, głosił również faszyzm: czystość obyczajów, karność, autorytet, świętość rodziny, posiadanie licznego potomstwa.
W poniedziałek 11 lutego 1929 roku w pałacu papieskim na Lateranie, tuż obok Bazyliki San Giovanni, udało się w końcu podpisać Patti Lateranensi - traktaty laterańskie. Uroczystość miała godną oprawę. Podpisy na dokumencie złożyli: premier Włoch, Benito Mussolini, i watykański sekretarz Gasparri. Papież uznał Włochy za państwo, w zamian za co objął suwerenną zwierzchność nad terenami o powierzchni czterdziestu czterech hektarów, położonymi wokół Bazyliki św. Piotra na Watykanie. Tak oto powstało najmniejsze państwo świata.
Watykan zyskał prawo utrzymywania własnych służb porządkowych, sądownictwa, urzędu pocztowego, bicia monety, drukowania znaczków, własne linie telefoniczne i telegraficzne, własną radiostację oraz dworzec kolejowy. Dodatkowo państwo włoskie wypłaciło Papiestwu odszkodowanie w wysokości 1.750 milionów lirów (w latach 30. był to odpowiednik 800 milionów złotych); 750 milionów w gotówce a pozostały miliard lirów w formie 5% papierów pożyczek państwowych, dzięki czemu Watykan stał się niejako udziałowcem Italii, mocno zainteresowanym w jego pomyślnym rozwoju.
Watykan i Włochy nawiązały oficjalne stosunki dyplomatyczne. W końcu obie strony podpisały konkordat. Przyznawał on katolicyzmowi rolę religii państwowej, przywracał ślubom kościelnym ich umocowanie prawne oraz wprowadzał na powrót naukę religii w szkołach i prawo do wywieszania krzyża w miejscach należących do instytucji publicznych. Obie strony bardzo zyskały na tym porozumieniu. Prestiż Duce znacznie wzrósł, zarówno we Włoszech, jak i na scenie międzynarodowej. Katolicy na całym świecie chwalili szczodrego włoskiego przywódcę. Papież nazwał go "człowiekiem zesłanym przez Opatrzność".
Dodał, że dopiero faszyzm poradził sobie z "nudyzmem i bezwstydną prasą, z orgią tańca i bluźnierstwem". Mussolini z miejsca zyskał sympatię 336 milionów katolików rozsianych po całej kuli ziemskiej, którzy od tej chwili ustosunkowali się co najmniej przyjaźnie do włoskiego rządu.
#historia #duce #jfe #watykan
Fragment "Sekrety Watykanu"
10
Niemcy w czasie okupacji Francji nieustannie prześcigali się w wymyślaniu kolejnych tortur za pomocą których mogliby jeszcze bardziej poniżyć i okaleczyć tamtejszą ludność. Najbardziej barbarzyńską praktyką, zastosowaną w Paryżu, były koncerty wystawiane w samym centrum miasta. Wspomnienia ocalałych mieszkańców mrożą krew w żyłach; dzieci płakały, matki idące do pracy wpadały w obłęd wyrywając sobie włosy z głowy, a mężczyźni ugniatali chusty w uszach, aby zatamować krwotok. Horror.
https://www.unp.me/images/cached/acid/pics/20110112/propaganda_02.jpg
#jfe #vichy #iiwojnaswiatowa
https://www.unp.me/images/cached/acid/pics/20110112/propaganda_02.jpg
#jfe #vichy #iiwojnaswiatowa
15