#wydarzylosie 24.02.1953

w więzieniu mokotowskim został stracony skazany na karę śmierci po sfingowanym procesie gen. August Emil Fieldorf ps. „Nil”

#wydarzenia #historia #ciekawostki #polska #kalendarium

11

Hannibal przed bojem z Rzymem

Pobici nie będziemy mieli nawet bezpiecznego sposobu ucieczki. Zwycięzca spotka się wszędzie z przyjaźnią, choćby go w rzeczy samej nienawidzono, z pokonanym nikt się więcej nie liczy, nawet właśni domownicy


#historia #starozytnyrzym

6

Rzymski charakter

Rzymianie zachowywali tym wiekszą trzeźwość, im większe były ich sukcesy. Wobec nieprzyjaciół okazywali śmiałość, która jest częścią męstwa, a względem samych siebie łagodność, której towarzyszy karność. Stosowali siłę, by robić użytek ze swej niezagrożonej mocy, hołdowali ładowi, by zdobyć prawdziwe męstwo. Nie pozwalali powodzeniu wyrodzić się w butę, a łagodności - w tchórzostwo. Wierzyli, że w ostatnim wypadku ofiarą męstwa pada trzeźwość, a z powodu strachu ginie śmiałość. Tymczasem u nich odwaga bardziej zabezpieczała umiarkowanie, a dobry porządek utrwalał powodzenie.

#starozytnyrzym #historia

11

#wydarzylosie 23.03.1455

Najpewniej w tym dniu wydrukowano pierwsza w historii książkę. Była to Biblia wydrukowana przez Gutenberga

#wydarzenia #informacje #ciekawostki #historia #kalendarium

5

#wydarzylosie 22.02.1931

przebywająca w domu zakonnym w Płocku siostra Faustyna Kowalska miała pierwsze objawienie Chrystusa

#historia #kalendarium #religia #wiara #chrzescijanstwo #ciekawostki #katolicyzm

14

#wydarzylosie 21.02.1958

zm. Henryk Arctowski, polski geograf, geofizyk, podróżnik, badacz polarny

#historia #kalendarium #ciekawostki

5

Mistycyzm i magia od wieków stanowiły nieodłączny element ludzkiej duchowości, a w tradycji żydowskiej zajmowały szczególne miejsce. Choć Tanach (Biblia Hebrajska) wielokrotnie potępia praktyki magiczne, to w średniowieczu magia była obecna na różnych poziomach żydowskiego społeczeństwa od prostych rytuałów ochronnych po skomplikowane formuły kabalistyczne. Wierzono, że odpowiednie użycie słów, liter oraz świętych imion może wpływać na rzeczywistość, odpędzać złe duchy, a nawet przywoływać boską moc.

Poniższy tekst przybliża różne aspekty żydowskiej magii i mistycyzmu, ukazując ich znaczenie w religijnej i duchowej tradycji judaizmu. Od mocy słów i zaklęć, przez magiczne księgi i amulety, aż po kabałę i średniowieczne rytuały miłosne, każda z tych praktyk stanowiła część skomplikowanego świata żydowskiej ezoteryki.

1. Język zaklęć

Słowa odgrywały kluczową rolę w średniowiecznej żydowskiej magii. Według tradycji żydowskiej język hebrajski ma boskie pochodzenie, a jego litery posiadają twórczą moc. W Tanachu Bóg stwarza świat wyłącznie poprzez wypowiadanie słów. Niektórzy Żydzi wierzyli, że odpowiednia kombinacja słów i liter może mieć magiczną moc i być wykorzystywana do różnych celów od odpędzania demonów po przewidywanie przyszłości. Szczególnie potężne miały być litery imion Boga i aniołów.

Niektóre zaklęcia bezpośrednio opierały się na religijnych formułach w jednym z tekstów magiczne słowa zostały dodane do codziennej modlitwy, tworząc serię zaklęć o konkretnym przeznaczeniu, na przykład do wskrzeszania zmarłych. Silna więź między słowami magicznymi a religijnymi utrzymywała się przez wieki, zwłaszcza w żydowskiej mistycznej tradycji znanej jako kabała.

Żydowscy uczeni zajmujący się magią czerpali inspirację ze studiowania starożytnego języka aramejskiego, codziennej mowy Izraela w okresie Drugiej Świątyni (539 p.n.e.–70 n.e.) oraz języka Talmudu. Niektórzy twierdzą, że jedno z najsłynniejszych magicznych słów wszech czasów, „Abrakadabra!”, wywodzi się właśnie z aramejskiego zwrotu avra k’davra (arm. אברא כדברא) [1], oznaczającego „Tworzę, gdy mówię”/ „Tworzę zgodnie ze słowem”.

[1] koncepcja ta jest echem biblijnego stworzenia świata przez Boga za pomocą słów (np.

„Niech się stanie światłość” – יהי אור / Yehi or).


Fotografia nr 1

Pieczęć Salomona w kształcie gwiazdy oraz sześciopunktowa Gwiazda Dawida, ukazane w Kodeksie Petersburskim (najstarszym znanym kompletnym tekście Tanachu, datowanym na ok. 1010 r.), były często uważane za potężne symbole magiczne.

Zdjęcie

2. Magiczne księgi, talizmany i amulety

Wiele żydowskich kobiet znało się na magii stosowanej w codziennym życiu, zwłaszcza w leczeniu chorób czy radzeniu sobie z bezpłodnością. Z kolei rabini oraz inni uczeni praktykowali bardziej wysublimowaną magię, która w średniowieczu była coraz częściej spisywana w księgach. Do takich dzieł należały m.in. Sepher ha-Yashar („Księga Sprawiedliwego”), Raza Rabba („Wielka Tajemnica”) oraz Sepher ha-Razim („Księga Tajemnic”). Zawierały one przepisy na różne rytuały magiczne, takie jak uzdrawianie, wzbudzanie miłości, przyciąganie szczęścia, zadawanie bólu czy wypędzanie demonów.W średniowieczu wielu Żydów wierzyło w shedim (hebr. שֵׁדִים) [2] złe duchy sprowadzające cierpienie.Jedną z najbardziej przerażających postaci była nocna demonica Lilith, która polowała na dzieci oraz kobiety w połogu.

Kame’a (amulety, hebr. קָמֵעַ) [3] były powszechnie noszone jako ochrona przed złymi duchami. Do popularnych amuletów należały lisie ogony oraz karmazynowe nici, natomiast even tekumah („kamień ochronny”) noszono, aby zapobiec poronieniom.

Amulety często zawierały inskrypcje, ponieważ słowa uważano za najpotężniejszy element żydowskiej magii. Niektóre z nich zawierały teksty religijne, na przykład kopie Psalmu 126, które umieszczano w domach, aby chronić dzieci. Inne zapisywały imiona aniołów lub tradycyjne magiczne formuły, wyryte na metalowych płytkach i noszone na szyi. Czasem ochronne inskrypcje umieszczano także na meblach lub przedmiotach codziennego użytku.

Jednym z najpotężniejszych talizmanów była Pieczęć Salomona, gwiaździsty symbol, o którym średniowieczni pisarze twierdzili, że został wygrawerowany na pierścieniu Salomona przez samego Boga. Pieczęć miała rzekomo dawać Salomonowi moc nad shedim (demonami). Gwiazda mogła mieć pięć lub sześć ramion, a sposób, w jaki trójkąty się przeplatały, miał powodować dezorientację demonów.

[2] słowo złożone z liter shin, dalet, yod i mem- odpowiednio w kontekście oznaczają: wpływ/zniszczenie, przejście/drzwi, moc/sprawczość, tajemnica/świat duchów.

[3] pochodzi od hebrajskiego rdzenia, który może oznaczać wiązać/zabezpieczać/chronić


Fotografia nr 2

Średniowieczne amulety, takie jak ten, zawierały magiczne inskrypcje wyryte na metalowych płytkach. Noszono je na szyi, aby chroniły przed złymi duchami lub przynosiły pomyślność ich właścicielowi.

Zdjęcie

3. Praktyki kabalistyczne

Słowo „kaballistyczny” jest dziś często używane w znaczeniu tajemniczy lub sekretny, jednak jego źródłem jest Kabała (hebr. קַבָּלָה) [4] – żydowski mistyczny system myślowy, mający na celu zrozumienie, połączenie się z boskością, a nawet wpływanie na nią. Kabała wyłoniła się około 1230 roku wraz z powstaniem księgi Zohar. Hiszpański rabin, który odkrył ten tekst, twierdził, że zawiera on tysiącletnie nauki mędrca z II wieku. Zohar miał odsłaniać ukryte znaczenia, boskie aspekty zawarte w Torze (pierwszych pięciu księgach Tanachu). Wierzono, że uważne studiowanie tych treści umożliwia czytelnikowi osiągnięcie mistycznej jedności z Bogiem.

Teologiczna i akademicka strona Kabały miała ogromne znaczenie w żydowskiej myśli religijnej przez kolejne wieki. Istniał jednak także inny nurt, znany jako „praktyczna Kabała”, który nie skupiał się wyłącznie na duchowym zbliżeniu do boskości, lecz miał na celu wpływanie na rzeczywistość. Od XIV wieku zwolennicy praktycznej Kabały zaczęli stosować w praktyce ideę używania imion Boga i aniołów do tworzenia amuletów lub jako część inkantacji. Włączyli również do swoich wierzeń inne żydowskie tradycje okultystyczne, takie jak oniromancja (wróżenie ze snów) oraz koncepcje dotyczące demonów. Na przykład XV-wieczna kabalistyczna księga Sepher ha-Mashiv („Księga Bożego Wiatru”) opisywała, jak za pomocą inkantacji można przywoływać demony, anioły, a nawet samego Boga.

[4] pochodzi od hebrajskiego rdzenia ק-ב-ל (Q-B-L), który oznacza otrzymywać lub przyjmować

Fotografia nr 3

To XV-wieczny ilan, znany również jako Drzewo Życia – diagram ilustrujący mistyczne powiązania między dziesięcioma sefirot (węzłami), które symbolizują różne aspekty boskości. Uczeni kabały studiowali takie diagramy, dążąc do duchowego zjednoczenia z Bogiem, wierząc, że może to umożliwić im wpływanie na rzeczywistość materialną.

Klucz:

1. Kether (Korona)

2. Hokhmah (Mądrość)

3. Binah (Zrozumienie)

4. Hesed (Życzliwość)

5. Gevurah (Moc)

6. Tifereth (Chwała)

7. Netsakh (Zwycięstwo)

8. Hod (Wspaniałość)

9. Yesod (Fundament)

10. Malkuth (Suwerenność), czasami znana również jako Shekhinah (Boska Obecność)

Zdjęcie

4. Ciekawostka- średniowieczne żydowskie zaklęcia miłosne

Podobnie jak w wielu innych kulturach, Żydzi w średniowieczu często sięgali po magię, aby wspomóc się w sprawach miłosnych. Wykorzystywali do tego amulety, rytuały oraz magiczne słowa, którym przypisywano niezwykłą moc. Na amuletach mogły znajdować się inskrypcje przywołujące biblijne pary kochanków, takie jak Abraham i Sara lub Izaak i Rebeka, aby wzmocnić uczucie i przyciągnąć miłość. Z kolei do zakończenia miłości stosowano inskrypcje odwołujące się do postaci takich jak Ewa lub Amnon, który według biblijnej relacji zgwałcił swoją przyrodnią siostrę Tamar. Niektóre zaklęcia wykorzystywały metafory, na przykład odniesienia do ognia, aby pobudzić pożądanie. Jedno z zaklęć zalecało, aby osoba pragnąca miłości napełniła skorupkę jajka swoją krwią oraz krwią ukochanej osoby, a następnie zapisała ich imiona krwią na skorupce i zakopała ją w ziemi, obiecywano natychmiastowe efekty.

Fotografia nr 4

Abraham przekazuje Sarze, że Bóg obiecał im dziecko w angielskim manuskrypcie z XIV wieku. Para ta była często przywoływana w zaklęciach miłosnych.

Zdjęcie

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #kultura #sredniowiecze #zydzi #religia #magia #occulto #judaizm

12

Modlitwa Pozdrowienie Anielskie zapisana w polskiej wersji grażdanki (czcionka cywilna), pewnie z XIX wieku.

Zdjęcie

#ciekawoski #historia #religia

7

Do zaopatrzenia stolicy w wodę „przeprosili” się ze starożytnym akweduktemnczas.info

W stolicy Grecji, zapomniana przez stulecia rzymska studnia akweduktu Hadriana zyskuje nowe życie. Dzięki projektowi renowacji współfinansowanemu przez Unię Europejską, akwedukt zostanie włączony w system zaopatrywania Aten w wodę.

Na małej uliczce na przedmieściach Aten robotnicy zainstalowali już pompę wodną na ścianach kamiennej studni z czasów rzymskich. Katerina Apostolopoulou, kierowniczka projektu w ateńskiej publicznej spółce wodociągowej Eydap i ratuszu Chalandri, w stolicy Grecji, mówi, że zebrana tam woda będzie wykorzystywana latem „do czyszczenia ulic i nawadniania parków i ogrodów”.

Zdjęcie

Studnia jest głęboka na ponad 20 m i jest częścią systemu sieci około 300 studni zaopatrujących akwedukt Hadriana, ukończonego w 140 r. po narodzeniu Chrystusa. Geolog Yannis Dafnos wyjaśnia, że „studnia ta, połączona jest z kanałem znajdującym się pod warstwą wodonośną i zbiera wodę przesiąkającą z ziemi”. Nowa pompa służy do przepompowywania cieczy do nowo wybudowanego zbiornika.

„To sposób na oszczędzanie wody pitnej” – wyjaśnia Katerina Apostolopoulou, która dodaje, że do tej pory w Atenach nie było żadnej sieci wodociągowej z wodą użytkową. Podobnie jak inne kraje śródziemnomorskie, Grecję każdego lata nawiedza przedłużająca się susza, która powoduje m.in. gwałtowne pożary lasów.

Ateny to zabetonowana mocno stolica, narażona na wysokie temperatury, które mogą przekraczać 40°C. Latem, wobec zmniejszania się zasobów wody pitnej, obowiązują zakzy używania wody do innych celów. Powrót do instalacji starożytnych pozwoli na nawadnianie terenów zielonych.

To jeden z najważniejszych starożytnych akweduktów w Europie, który częściowo wraca do swojej roli. Akwedukt Hadriana nazwany został na cześć rzymskiego cesarza, który nakazał jego budowę, ale popadł w zapomnienie po okresie panowania Rzymian. Był ponownie wykorzystywany pod koniec XIX wieku i aż do początku XX wieku. Zostało ponownie zapomniany po wybudowaniu zapory Maraton, 42 km od Aten, a następnie Mornos, 200 km od stolicy.

Z czasem potrzeby liczącej 4 miliony mieszkańców stolicy Grecji jednak ponownie wzrosły. Projekt renowacji części akweduktu jest współfinansowany przez Unię Europejską. Poza wartością użytkową, ma też być powrotem do archeologicznego i kulturowego znaczenia tego zabytku.

Cztery studnie akweduktu znajdują się na terenie Stadionu Olimpijskiego w Atenach. Inne zlokalizowane są na środku ulic. Niektóre studnie można zwiedzać. W czasie okupacji niemieckiej (1941–1944), a następnie wojny domowej, studnie służyły także jako schronienie. Akwedukt Hadriana o długości 24 km zaczyna się u podnóża góry Parnes, a kończy u stóp wzgórza Lykabettus w centralnych Atenach, gdzie znajdował się rzymski zbiornik wodny. Budynek o kształcie prostokąta i kubaturze 500 m3, został przebudowany w 1870 r., a wewnątrz zdobiony jest szeregiem kamiennych kolumn i łuków.

http://nczas.info/2025/02/16/do-zaopatrzenia-stolicy-w-wode-przeprosili-sie-ze-starozytnym-akweduktem/

#grecja #woda #historia

5

Kuba Rozpruwacz był żydowskim fryzjerem. Opublikowano wyniki badańnczas.info

Tożsamość Kuby Rozpruwacza została w końcu ujawniona w wyniku badań DNA! Starania podjęte przez zespół naukowców pod kierownictwem dra Davida Millera mogą w końcu ujawnić tożsamość jednego z najbardziej znanych seryjnych morderców w historii – Kuby Rozpruwacza.

W 1888 roku, w londyńskiej dzielnicy Whitechapel, Kuba Rozpruwacz zamordował co najmniej pięć kobiet, brutalnie je okaleczając. Przez lata pojawiało się wiele teorii dotyczących tożsamości mordercy, ale żadna nie była potwierdzona. Morderstwa były szczególnie brutalne, charakteryzujące się okaleczeniami i sekcją zwłok, co sugerowało pewną znajomość anatomii.

Kuba Rozpruwacz jest powszechnie uznawany za odpowiedzialnego za morderstwa co najmniej pięciu kobiet, wszystkie były prostytutkami. Jego ofiary to:Mary Ann Nichols (zamordowana 31 sierpnia 1888), Annie Chapman (8 września 1888), Elizabeth Stride (30 września 1888), Catherine Eddowes (również 30 września 1888) i Mary Jane Kelly (9 listopada 1888).

Naukowcy z JKM Laboratories w Szwajcarii przeprowadzili analizy DNA na próbkach pobranych z chustki znalezionej przy jednej z ofiar, Catherine Eddowes. Chustka, przechowywana przez ponad 100 lat, została uznana za autentyczną dzięki badaniom historycznym i śledczym.

Testy DNA przeprowadzone na chustce wskazują na Aarona Kosminskiego, polskiego żydowskiego fryzjera, jako na prawdopodobnego sprawcę. Kosminski był jednym z podejrzanych już w czasie oryginalnego śledztwa, ale brakowało bezpośrednich dowodów, aby potwierdzić jego winę. W 1882 roku wyemigrował wraz z rodziną z terenów Królestwa Kongresowego do Wielkiej Brytanii.

Doktor David Miller, kierownik projektu badawczego, powiedział: Analiza mitochondrialnego DNA pokazuje wyraźne powiązanie z Kosminskim. Jest to najmocniejszy dowód, jaki kiedykolwiek uzyskaliśmy w tej sprawie.

Mimo że testy DNA wskazują na Kosminskiego, niektórzy eksperci wzywają do ostrożności. DNA samo w sobie nie jest ostatecznym dowodem – mówi profesor Louise Raw, historyk specjalizujący się w przypadku Kuby Rozpruwacza. – Musimy również brać pod uwagę łańcuch dowodowy i kontekst historyczny.

Wyniki te wywołały nową falę dyskusji na temat jednej z najstarszych nierozwiązanych dotychczas zagadek kryminalnych. Historia Kuby Rozpruwacza inspirowała literaturę, filmy, sztukę i różne teorie spiskowe, stając się jednym z najbardziej znanych przypadków kryminalnych na świecie. Tożsamość samego oprawcy pozostawała jedną z największych zagadek kryminalnych.

http://nczas.info/2025/02/13/kuba-rozpruwacz-byl-zydowskim-fryzjerem-opublikowano-wyniki-badan/

#mordercy #historia #zydzi

9

Kto kazał Neronowi prześladować chrześcijan po pożarze w Rzymie? Z książki Aleksandra Krawczuka dowiadujemy się, że mogło chodzić o tzw "Żydów". Na kozła ofiarnego wpadła jego żona, Poppea, uchodząca za prozelitkę. Krawczuk pisze, że uchodziła ona za "sympatyczkę żydostwa" i to z tamtych kręgów "szepnięto" jej o szerzącej się w mieście podejrzanej i niebezpiecznej religii.

#rzym #zydzi #historia #krawczuk

9

Bizancjum, jedno z najpotężniejszych i najbogatszych imperiów średniowiecznej Europy, było miejscem, gdzie oficjalna religia chrześcijańska przez pewien czas współistniała z głęboko zakorzenioną wiarą w magię i nadprzyrodzone siły. Mimo nawrócenia cesarstwa na chrześcijaństwo, ludzie nadal praktykowali dawne rytuały, korzystali z amuletów, a nawet poszukiwali pomocy u magów i wróżbitów. Magia przenikała zarówno życie codzienne pospólstwa, jak i elit dworskich, często splatając się z polityką i religią.

Władcy i duchowni podejmowali próby jej zwalczania, ale przez wieki magia, astrologia i wróżbiarstwo pozostały istotnym elementem bizantyjskiej kultury. Jakie zakazane praktyki stosowano w cieniu świętych ikon? Jakie znaczenie miały amulety i rytuały ochronne? I dlaczego nawet cesarze nie stronili od magii? Serdecznie zapraszam do zagłębienia się w fascynujący świat bizantyjskich wierzeń i przesądów.

1. Magia wśród pospólstwa

Przez pewien czas pogańscy magowie współistnieli z chrześcijańskim duchowieństwem. Miasto było pełne pogańskich posągów, które uważano za zaczarowane przez złe duchy i podatne na manipulację za pomocą magii zwanej stoicheiosis (gr. στοιχείωσις) [1]. Wykorzystywano ją do wykrywania niewiernych mężów, wydawania wyroków na przestępców, a nawet oczyszczania ulic nocą.

Bizantyjczycy również głęboko wierzyli w magię apotropaiczną, czyli mającą chronić przed złymi wpływami. Nosili amulety i odprawiali rytuały, aby odwrócić klątwę złego oka. Niektórzy grawerowali symbole na kamieniach, inni tkali lub malowali ochronne wizerunki na brzegach swoich ubrań. Niektóre kamienie ceniono również za ich właściwości lecznicze na przykład sardoniks (odmiana onyksu), który podobno zapobiegał poronieniom.

Stopniowo niektórzy duchowni zaczęli przyjmować bardziej surowe stanowisko. W latach 70. VIII wieku cesarz Leon IV wydał nowelę (edykt), aby położyć kres tolerancji wobec nieszkodliwych zaklęć magicznych i amuletów. W następnym stuleciu patriarcha Jan Gramatyk, sam oskarżany o praktykowanie stoicheiosis, przewodził fali ikonoklazmu (niszczenia ikon i posągów). Ghitētai - sprzedawcy świętych przedmiotów i wizerunków używanych jako amulety (gr. Γητεῦται) [2] oraz hekantontarchoi - magowie, którzy oszukiwali podstępem (ἑκατοντάρχοι) [3] byli coraz częściej spychani do podziemia.

[1] pol. wymowa sto-i-chej-o-sis, w magii bizantyjskiej odnosiła się do manipulacji elementami (żywiołami) lub energiami związanymi z przedmiotami

[2] pol. wymowa ɣi-te-ŭ-taj (fon. giteutaj)

[3] pol. wymowa heka-ton-dar-hoj (fon. hekatondarchoj)

Fotografia nr 1

Ten amulet pochodzący z VI–VII wieku stanowi połączenie chrześcijaństwa i magii. Przedstawia kobietę, którą dotyka ran Chrystus. Sam kamień hematyt był uważany za ochronny talizman, który miał zapobiegać krwawieniom menstruacyjnym, absorbując krew.

Zdjęcie

2. Magia na dworze cesarskim

Magia była uważana za akceptowalną, a nawet praktykowaną przez elitę dworu cesarskiego, mimo oficjalnego statusu chrześcijaństwa. Twierdzono, że wielu cesarzy i cesarzowych oddawało się praktykom magicznym, choć takie oskarżenia mogły być późniejszym wytworem pisarzy pragnących ich zdyskredytować. Według przekazów cesarzowa Zoë sprawująca swe rządy w XI w. zamordowała swojego męża, Romanosa III, aby poślubić swojego młodego kochanka Michała. Następnie miała używać amuletów i magicznych mikstur w desperackiej próbie zajścia w ciążę, jak twierdzi znany uczony mnich Michał Psellos (słowo Psellos oznacza „jąkała”).

Patriarcha Jan Gramatyk rzekomo zajmował się praktykami okultystycznymi, natomiast szlachcic Alexios Axouch został oskarżony o kontakt z goēsem tj. czarownikiem (gr. γόης) [4]. Axouch skazano na dożywotnie uwięzienie w klasztorze za stosowanie mikstur mających zapobiec narodzinom dziecka cesarzowej Marii z Antiochii. Istnieje jednak możliwość, że zarzuty zostały sfabrykowane przez jego wrogów.

[4] pol. wymowa ɡó-e:s (fon. go-ees), w starożytnej Grecji oznaczało czarownika, maga, zaklinacza lub oszusta

Fotografia nr 2

Przedstawienie Michała Psellosa wraz z cesarzem Michałem VII. Pesellos był uznawany za najwybitniejszego bizantyjskiego badacza sztuk tajemnych.

Zdjęcie

3. Astrologia i wróżbiarstwo

Bizancjum było ośrodkiem czołowych astrologów, takich jak Hephaestion w VI wieku, jednak astrologia miała niejednoznaczny status w świecie bizantyjskim. Niektórzy duchowni badali ją, aby opracować kalendarz liturgiczny, lecz wróżenie z gwiazd (prognostyka) uznawano za praktykę okultystyczną.

Jednakowo dwór cesarski często korzystał z usług astrologów jako doradców. Słynny uczony XI wieku, Symeon Seth, dzięki analizie gwiazd miał trafnie przewidzieć śmierć Roberta z Sycylii, który podbił bizantyjską część Italii. Seth spisał swoją przepowiednię i zapieczętował ją w kopercie zapisując:

„Wielki wróg z Zachodu, który wywołał wiele zamieszania, nagle umrze.”

Jeszcze w XII wieku bizantyjska księżniczka, uczona, lekarka i pisarka Anna Komnena zamieszczała odniesienia do astrologii w swoim dziele historycznym Aleksjada, jednak w tym czasie zaczęto coraz bardziej ograniczać jej praktykowanie. W tym samym stuleciu historyk Niketas Choniates potępił cesarza Manuela I za wiarę w odczytywanie gwiazd niczym w słowo Boga i ostro krytykował „złowrogich astrologów”.

Po astrologii najczęściej stosowaną metodą wróżenia była lekanomancja (przepowiadanie przyszłości z wody). Polegała na poszukiwaniu wzorów w misie z wodą lub obserwowaniu fal powstałych po wrzuceniu kamienia. Praktyka ta wywodziła się ze starożytnej Babilonii, jednak cieszyła się popularnością także w Bizancjum, gdzie cesarski dwór często korzystał z usług lekanomanty.

Istniało wiele innych metod wróżbiarskich, które traktowano niezwykle poważnie. Do najważniejszych należały:

- chremetizmomancja: przepowiadanie przyszłości na podstawie rżenia koni,

- palomancja: interpretacja mimowolnych ruchów ciała,

- heptoskopia: wróżenie na podstawie badania wątroby zwierząt.

Najbardziej osobliwa była interpretacja wizji przez engastrimythoi (gr. ἐγγαστρίμυθοι) [5], medium, które w stanie transu i opętania wygłaszały przepowiednie dziwnymi, nieswoimi głosami.

[5] pol. wymowa en-gas-tri-my-thoj, dosłownie oznacza "brzusznych mówców" i odnosi się do ludzi, którzy rzekomo mówili głosami wydobywającymi się z wnętrza ich ciała

Fotografia nr 3

Okrąg na zdjęciu przedstawiający znaki zodiaku z rydwanem słońca w centrum, bazuje na Almagest. Dziele greckiego uczonego Ptolemeusza z II wieku, które przez 1300 lat uchodziło za najważniejsze opracowanie astronomiczne. Jego traktat o astrologii, Tetrabiblos, wywarł równie silny wpływ na naukę w Bizancjum.

Zdjęcie

4. Interpretacja snów

W Bizancjum podręczniki do interpretacji snów nazywano Oneirocritica (gr. Oneirokritiká) [6], od tytułu dzieła z II wieku autorstwa greckiego uczonego Artemidora. Sztuka odczytywania snów cieszyła się ogromną popularnością i powszechnie uznawano ją za wiarygodną, gdyż uważano, że sny są wysyłane przez Boga. W rzeczywistości wiele takich podręczników zostało napisanych przez patriarchów Kościoła, takich jak Nicefor i German. Tekst z X wieku dotyczący przygotowań do cesarskiej podróży zalecał zabranie podręcznika do interpretacji snów jako elementu standardowego wyposażenia.

[6] pol. wymowa o-nei-ro-kri-ti-ka, pochodzi z języka starogreckiego i składa się z dwóch części ὄνειρος (oneiros)- sen, marzenie senne oraz κριτικά (kritiká)- sztuka interpretacji, rozstrzygania

Fotografia nr 4

Ta bizantyjska szklana misa z X wieku została wykonana do lekanomancji (wróżenia na podstawie wzorów tworzonych na wodzie). Jest niewielka, ma zaledwie 17 cm wysokości, co sprawia, że doskonale sprzyja koncentracji wróżbity.

Zdjęcie

5. Zmierzch pogaństwa- Edykt Justyniana

Żaden z ostatnich pogan w świecie rzymskim nie miał wątpliwości, co nadchodzi, lecz mimo to kres ich kultury musiał być szokiem. W 538 roku cesarz Justynian pozbawił wszystkich niechrześcijan oraz chrześcijańskich heretyków w imperium praw obywatelskich i nakazał zamknięcie wszystkich pogańskich instytucji edukacyjnych i kulturalnych. Protesty pogańskiej mniejszości zostały brutalnie stłumione przez wojska cesarskie, co oznaczało definitywny koniec długiej historii pogaństwa w świecie starożytnym.

W odpowiedzi część pozostałych pogan podjęła desperacką decyzję o ucieczce na wschodnie rubieże imperium. Niektórzy znaleźli schronienie w Imperium Perskim, które miało znacznie bardziej tolerancyjne podejście do religii niż Rzym. Inni wyruszyli jeszcze dalej do Azji Środkowej i najodleglejszych prowincji Cesarstwa Chińskiego, gdzie również przyjmowano chrześcijańskie herezje. Jednak znaczna część uchodźców osiedliła się w Harranie.

Wprowadzenie chrześcijaństwa i prawne zakazanie pogaństwa miało zaskakująco niewielki wpływ na Harran. Jako miasto graniczne, położone na burzliwej linii podziału między imperium rzymskim a perskim, mogło sobie pozwolić na ignorowanie rzymskich praw zakazujących pogańskich kultów. W kolejnych stuleciach Harran stał się ostatnią ostoją pogańskiego neoplatonizmu Jamblichosa i cesarza Juliana, gdzie nauczano odmiany pogańskiego kultu wzbogaconej o elementy okultyzmu i ezoterycznych praktyk.

Fotografia nr 5

Bazyli I, jeden z najwybitniejszych cesarzy Bizancjum, urodził się jako chłop w Macedonii. Jego matka miała sen, w którym ujrzała go przyszłego na tronie. Przepowiednia ta spełniła się, co zostało uwiecznione w manuskrypcie Jana Skylitzesa, uczonego i kronikarza z XI wieku.

Zdjęcie

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #kultura #bizancjum #religia #magia #wrozby #grecja #occulto

12

Słabość demokracji

W czasie wojen macedońsko-greckich, a więc 2300 lat temu, jeden z greckich filozofów przewidział, że w tego typu wojnach (autokratyzm vs demokracja) demokracja jest zawsze skazana na klęskę

„Państwo typu Macedonia, a więc rządzone autorkatycznie, twardą ręką jednego pana, z natury rzeczy musi górować wojskowo nad każdym społeczeństwem demokratycznym. W tym ostatnim, swobodny i otwartym, każde stronnictwo ma odrębny program i swój punkt widzenia na wszelkie sprawy, a decyzje, nawet w kwestiach najoczywistszych i najpilniejszych, zapadają po długich, jałowych debatach; plany i przygotowania obronne są całkowicie jawne, zaś wzgląd na opinię publiczną i głosy wyborców nie pozwala, by czynić poważniejsze nakłady zbrojeniowe, któryż bowiem z polityków, dbających o własną popularność, ośmieli się wystąpić z projektem podniesienia podatków? Dla jedynowładcy takie kłopoty i problemy w ogóle nie istnieją, o wszystkim decyduje tylko jego wola. A tymczasem w państwie demokratycznym, nawet dowódca w polu, już w czasie bitwy, musi się liczyć z odpowiedzialnością, demagogiczną krytyką wszystkich swych rozkazów, prowadzoną przez panów, wygodnie siedzących w stolicy – ba, bywa i tak, że owi politycy w swym zacietrzewieniu wręcz odsłaniają nieprzyjacielowi własne plany operacyjne i podrywają autorytet oficerów w oczach żołnierzy"

#herodot #grecja #historia

11

Mikołaj Kopernik, zanim wsiąknął w astrologię, nabierał fachu medycznego. Jesienią 1501 roku powrócił do Włoch i powtórnie zameldował w padewskiej akademii. Cel był prosty; w ciągu dwóch lat spełnić obietnicę daną kapitule i zostać pożytecznym lekarzem dla swoich rodaków. Do nauki zabrał się z typową dla siebie gorliwością. Uczęszczał na wszystkie wykłady medyczne, wiele czytał, wzbogacał swoją biblioteczkę, śledził własności chorób i sposoby leczenia w dosyć prymitywnych pod tym względem czasach, zasięgał rad poważanych fachowców. Całą pracę zwieńczył doktorat z medycyny uzyskany na egzaminie, około 1504 roku.

#kopernik #historia #polska

12

Kariera Nikodema Dyzmy to dzieło endeckiego autora, Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, który przedstawił w swojej książce typową ścieżkę administracji państwowej w czasach sanacji i piłsudczyków. Szkoda, że tak mało Polaków ma pojęcie o genezie całego dzieła. Mamy też wątek religijny - zaróno imię jak i nazwisko głównego bohatera pochodzą z "Akt Piłata", 10 stronicowej Ewangelii Nikodema, a której podane jest imię "dobrego łotra:, który wisiał na krzyżu wraz z Jezusem, zwał się Dysmas.

#historia #polska #4konserwy

23

#wydarzylosie

10.021920 gen. Józef Haller dokonał symbolicznych zaślubin Polski z Morzem Bałtyckim

#wydarzenia #informacje #ciekawostki #historia #kalendarium

7

Mikołaj Kopernik był człowiekiem wierzącym. Na marginesie dzieła De patientia libri tres wydanego w 1510 roku pióra Baptiste Mantuaniego, nasz rodak zanotował "Christus nostrac salutis auctor" (Chrystus sprawcą naszego zbawienia)

#kopernik #katolicyzm #historia

10

Ludzie skupiają uwagę na amerykańskich dotacjach dla wyborczej, oko press czy innych krytyk politycznych a ja chciałbym przypomnieć, że ten atlantycki modus operandi pod adresem Polski trwa praktycznie od lat 50' i wszystkie KOR-y, Solidarnoście a na Wojtyle kończąc, również były finansowane za dolary. No niestety, ale nad Wisłą istnieje byt teoretyczny, tubylcy mają tu do powiedzenia mniej, niż nic. Rządzi raz gauleiter z teutońskiego nadania, a raz przychodzi US-man porozdawać swoje karty. Neosanacyjne tropienie "ruskich agentów" w tym niemiecko-usraelskim kondominium to oznaka choroby psychicznej. Walczycie z czymś, co nie istnieje.

#polska #historia

8

Towarzystwo Fabiańskie. Rządzi nami od 150 latwia.net.pl

Ich ostatecznym celem jest totalitarny, socjalistyczny rząd światowy. Wilki były tam na widoku przez ponad 100 lat.

Towarzystwo Fabiańskie zostało założone w Londynie w 1884 roku „Aby promować większą równość władzy, bogactwa i możliwości; wartość działań zbiorowych i służby publicznej; odpowiedzialna, tolerancyjna i aktywna demokracja; obywatelstwo, wolność i prawa człowieka; zrównoważony rozwój; i wielostronnej współpracy międzynarodowej.

http://wia.net.pl/index.php/2023/09/18/wilki-w-owczej-skorze-towarzystwo-fabianskie-i-wef/

#fabianie #historia #satanizm

9