W jaki sposób Eratostenes obliczył obwód ziemi? Piękny pokaz inteligencji greka.
Obwód Ziemi został po raz pierwszy dokładnie zmierzony ponad 2000 lat temu przez greckiego m.in astronoma i matematyka Eratostenesa, który w tym czasie mieszkał w egipskim mieście Aleksandria. Słyszał, że w pobliskim mieście Syene (dzisiejszy Asuan) słońce w południe pada prosto na dno głębokich studni tego samego dnia każdego roku, co wskazuje, że Słońce jest bezpośrednio nad głową Syene. Jednak w Aleksandrii światło słoneczne nigdy nie docierało do dna studni - było widać niewielkie cienie. Eratostenes doszedł do wniosku, że różnica w kącie wpadającego światła słonecznego wynika z krzywizny powierzchni Ziemi, a więc mierząc ten kąt, powiązał odległość między Aleksandrią i Syene z całkowitym wymiarem globu.

Postanowił więc zmierzyć długość cienia wysokiej wieży w Aleksandrii i wykorzystał prostą geometrię do obliczenia kąta między cieniem a pionową wieżą. Okazało się, że ten kąt wynosi 7,2 stopnia, a następnie Eratostenes przyjął prostą matematyką , że kąt cienia będzie taki sam, jak kąt między Aleksandrią a Syene, mierzony od środka Ziemi. 7,2 stopnia to 1/50 pełnego koła (50 x 7,2 ° = 360 °). Eratostenes zrozumiał, że gdyby mógł określić odległość między Aleksandrią a Syene, musiałby po prostu pomnożyć tę odległość przez 50, aby uzyskać obwód Ziemi. Wiedząc, że Syene znajduje się w przybliżeniu 5000 stadiów od Aleksandrii, Eratostenes obliczył, że obwód Ziemi wynosi około 250 000 stadiów.

Eratostenes po prostu pomnożył odległość z Aleksandrii do Syene przez 50 - Przyjmując jeden stadion jako 157.5m wynosiła ona 787.5 km. Obliczył obwód Ziemi na 39375km, bład jego obliczeń to około 1,5%. Rzeczywisty obwód ziemi to 40 075 km.


Stadion był powszechną jednostką odległości w tym czasie. Niestety, nie było uniwersalnej, standardowej długości stadionu, więc nie wiemy dokładnie, której wersji stadionu użył Eratostenes, a zatem nie jesteśmy pewni, jak dokładne było jego rozwiązanie. Być może miał rację do mniej niż 1% albo, jeśli faktycznie był to inny stadion, błąd mógł wynieść nawet około 16%. To nadal jest całkiem niezłe jak na tak wczesne czasy. Drugim problemem jest to, że Eratostenes nie mógł wiedzieć o tym, że ziemia jest spłaszczona na biegunach. W obliczeniach przyjął ją jako idealną kule.

Więcej podobnych treści znajdziesz pod tagiem #frgtn
Z racji ostatnich kłopotów z poprawnym działaniem lurkera wrzucę dzisiaj jeszcze jeden wpis.
#prostepytania #eratostenes #ziemia #wiedza

Dlaczego większość samolotów jest koloru białego?
Samoloty komercyjne są generalnie białe z następujących powodów: biały kolor zapewnia odporność termiczną, pomaga w łatwiejszej inspekcji pęknięć i wgnieceń na kadłubie, a także jest opłacalny. Białe samoloty mają również zwykle wyższą wartość odsprzedaży niż kolorowe. Jasne, niektóre mają paski, dekoracje i nazwy w różnych kolorach, ale podstawowym kolorem tych dodatków jest przeważnie jasny kolor. Kolor biały doskonale odbija prawie całe padające na niego światło, w przeciwieństwie do innych kolorów, które pochłaniają część światła.

Jeśli pomalujesz samolot na kolor inny niż biały, pochłonie on światło słoneczne i ogrzeje korpus samolotu, czego treba unikać. Biel zapobiega stopniowemu nagrzewaniu się samolotu. To dobra rzecz, nie tylko wtedy, gdy samolot jest w locie, ale także wtedy, gdy jest na postoju w gorącym, słonecznym dniu. W rzeczywistości samoloty „potrzebują” powłoki z białej farby, aby zagwarantować konstrukcyjnie solidną maszynę. Samoloty są regularnie sprawdzane pod kątem pęknięć, wgnieceń i wszelkich innych form uszkodzeń powierzchni, z oczywistych względów bezpieczeństwa. Nic nie działa lepiej niż biel, jeśli chodzi o dostrzeżenie pęknięcia na powierzchni, ponieważ pęknięcie jest prawie zawsze ciemniejsze niż białe. Dodatkowo biel podkreśla ślady korozji i wycieki oleju, ponieważ pozostawiają ciemny ślad. Ponadto biały samolot jest łatwiejszy do zauważenia w przypadku katastrofy lub innego nieszczęśliwego zdarzenia, szczególnie w nocy lub w ogromnym zbiorniku wodnym.

Nie każdy powód obsesji na punkcie białych samolotów jest naukowy. Jest jeszcze kilka innych powodów, których nie można zignorować. Malowanie jest drogie, w sensie finansowym malowanie samolotu nie przypomina malowania płotu. Wymaga znacznych inwestycji, zarówno pod względem pieniędzy, siły roboczej, jak i czasu. Malowanie zwykłego Airbusa zajmuje od dwóch do siedmiu dni, w zależności od budżetu. Dodatkowo, więcej lakieru na kadłubie oznacza większą masę całkowitą, co skutecznie przekłada się na wyższe koszty operacyjne. Jako firma lotnicza chciałbyś tego uniknąć w jak największym stopniu. Kolorowe samoloty mają niższą wartość odsprzedaży. Jeśli masz kolorowy samolot i chcesz go sprzedać, powinieneś spodziewać się, że zarobisz trochę mniej, niż gdyby był to biały samolot.

Ostatecznym celem linii lotniczej jest maksymalne zminimalizowanie kosztów. Kupno kolorowego samolotu oznaczałoby, że prawdopodobnie musieliby pomalować go na biało z różnych powodów wymienionych powyżej. Dlatego ma sens, że firma zapłaci niższą cenę za kolorowy samolot. Biały kolor nie blaknie podczas latania na dużych wysokościach narażonych na różne warunki atmosferyczne, kolorowe samoloty mają tendencję do blaknięcia, a zatem wymagają regularnego malowania, aby zachować ich estetyczny wygląd. Z drugiej strony, biały samolot nie wygląda znacząco inaczej, nawet po spędzeniu dużej ilości czasu w powietrzu.

Więcej podobnych treści znajdziesz pod tagiem #prostepytania
#samoloty #wiedza

Koloseum pierwotnie było znane jako Amphitheatrum Flavium (Amfiteatr Flawiuszów), ponieważ został zbudowany za dynastii Flawiuszów. Mieszkańcy Rzymu nadali mu przydomek Koloseo.
Wynikało to z faktu, że został zbudowany obok 164-metrowego posągu cesarza Nerona zwanego „kolosem Nerona”.
#ciekawostki #rzym #wiedza

Dlaczego po dłuższym staniu w bezruchu bolą nas nogi?

Kiedy stoimy, mięśnie łydek w naszych nogach są pod dużym naciskiem, ponieważ przejmują cały ciężar. To męczy nogi w przeciwieństwie do chodzenia, kiedy mięśnie ud, pośladków, tułowia dzielą ciężar z łydkami. Poruszanie się rozkłada ciężar na więcej grup mięśni. To może wydawać się oczywiste, ale kiedy stoisz w miejscu, tak naprawdę nie stoisz w absolutnym bezruchu. Ciało ma tendencję do niewielkiego kołysania się (przenoszenie ciężaru ciała na obie nogi) prawie stale. Dlatego, aby utrzymać Cię w pozycji pionowej, niektóre mięśnie nóg, szczególnie łydek, muszą stale dokonywać niewielkich korekt. W przeciwieństwie do tego, kiedy chodzisz, kiedy zaangażowana jest większa liczba mięśni obu nóg. Dodatkowo otrzymują również wsparcie ze strony mięśni rdzenia, które zapewniają stabilny chód.

Podczas stania nie ma też przerwy dla nóg, ponieważ żadna z nich nie odrywa się od ziemi nawet przez sekundę, ale gdy idziemy, nogi naprzemiennie mają szybką przerwę. Stanie nieruchomo może utrudniać sercu skuteczne pompowanie krwi. Jest to jeden z powodów, dla których nasze stopy puchną po długim staniu. Podczas chodzenia mięśnie kurczą się, co pomaga sercu pompować krew. Krew i płyny limfatyczne zaczynają gromadzić się w stopach, gdy stoisz zbyt długo w bezruchu, ponieważ pompowanie krwi ze stóp przekracza możliwości operacyjne serca opierającego się grawitacji. W rezultacie mięśnie nóg osoby, która jest nieruchoma przez dłuższy czas, nie otrzymają tak dużo tlenu, jak osoby która jest w ruchu, ponieważ aby pompować krew, serce częściowo opiera się na występujących skurczach pracujących mięsni.

Jest też aspekt mentalny. Podczas chodzenia, widoki wokół ciągle się zmieniają, stojąc zwykle nudzimy się i koncentrujemy bardziej na bólu oraz zmęczeniu nóg. Chodzenie jest również znane z uwalniania endorfin, hormonów szczęścia.

Bekający Rick Sanchez, bo nie miałem pomysłu na obrazek
#ciekawostki #biologia #wiedza #prostepytania

Bardzo polecam rozmową lewicowego dziennikarza Otokieła z Bartoszem Łukaszewskim. Mamy tu szybką przebieżkę, przez zagadnienia socjalizmu, marksizmu, faszyzmu, narodowego socjalizmu (który jest tu (ciekawy pogląd) oddzielony od nazizmu), rewolucji 68, postmodernizmu i wreszcie tzw. nowej prawicy i nowej lewicy. Dla mnie czyste złoto, a przy tym uważny słuchacz zauważony punktowanie nieszczęsnych "karonizmów", które modnie krążą wsród osób postrzegających swoje poglądy jako prawicowe.
#lewica #prawica #socjalizm #wiedza #socjologia #politologia
P.S. wołam i zachęcam do zapoznania się @reflex1

Dlaczego wzrok słabnie z wiekiem?

Najlepszym wzrokiem cieszy się osoba dorosła w wieku od 19 do 40 lat. Większość problemów związanych ze wzrokiem wynika z genetyki, ale istnieje kilka innych czynników, które powodują pogorszenie widzenia wraz z wiekiem. Prezbiopia jest częścią naturalnego procesu starzenia. Powoduje, że soczewki w naszych oczach stają się mniej elastyczne, co osłabia zdolność naszych oczu do zmiany ostrości. To twardnienie soczewki jest spowodowane zmniejszającym się poziomem krystaliny. Uważa się, że jest to rodzaj wady refrakcji, w której osoba nie jest w stanie skupić się na pobliskich obiektach, szczególnie w warunkach słabego oświetlenia. Zdolność skupienia się na pobliskich obiektach pogarsza się wraz z wiekiem. Jako dziecko możemy skupić się na obiektach nawet do 50 mm. Wraz z wiekiem odległość ta wzrasta do 100 mm w wieku 25 lat, a następnie do około jednego do dwóch metrów w wieku powyżej 60 lat. Niektóre inne czynniki, które codziennie wpływają na nasz wzrok, to narażenie na krótsze fale światła widzialnego i UV - jest jedną z głównych przyczyn chorób, takich jak zaćma i fotokeratitis. Stała i długotrwała ekspozycja na tego typu światło może powodować zaburzenia widzenia. Poza tym palenie jest uważane za naprawdę szkodliwe dla wzroku. Według badań, osoba, która pali, jest dwukrotnie bardziej narażona na rozwój AMD niż osoba niepaląca. Prawdopodobieństwo wystąpienia zaćmy jest trzykrotnie większe niż u osób niepalących. Palenie powoduje osadzanie się metali ciężkich, takich jak kadm, w soczewkach naszych oczu, co może prowadzić do takich problemów.

Wiele chorób oczu jest dziedzicznych, takich jak jaskra, a nawet krótkowzroczność. Wykazano, że jeśli rodzic ma krótkowzroczność, dziecko jest narażone na zwiększone ryzyko. Ważne jest, aby zrozumieć historię zdrowia swojej rodziny i zwracać uwagę na wszelkie oznaki, które mogą narazić cię na ryzyko rozwoju choroby oczu.
#ciekawostki #zdrowie #wiedza #prostepytania

Skoro we Wszechświecie jest niezliczenie dużo gwiazd, to dlaczego nocne niebo nie jest całkowicie rozświetlone? Jeśli wejdziemy do lasu, to w którą stronę nie spojrzymy zobaczymy drzewa. Dlaczego więc nocne niebo nie jest gęstym świecącym dywanem z gwiazd, tak jak las jest gęstym dywanem z pni?

Kiedy poznajesz najlepsze dowody wielkirgo wybuchu to zwykle pojęcia, które są sugerowane, obejmują; Kosmiczne Tło Mikrofalowe; Ekspansja Hubble'a; Pierwotna nukleosynteza. Jednak istotną kwestią powinien być fakt, że nocne niebo jest ciemne. Ten prosty fakt - że kiedy zachodzi słońce; niebo ciemnieje, to obserwacja, która potwierdza, że ​​wielki wybuch jest prawdziwy. Niebo jest ciemne, ponieważ wszechświat jest ograniczony zarówno przestrzenią, jak i czasem. Wydaje się, że najlepszym wyjaśnieniem ciemnego nieba jest to, że wszechświat nie mógł istnieć wiecznie i nie może być nieskończenie duży. Dla nieskończenie starego, nieskończenie dużego wszechświata, który jest zarówno jednorodny, jak i izotropowy, oznaczałoby to, że bez względu na to, gdzie patrzymy, widzielibyśmy światło. Ale tak nie jest, więc wszechświat musi być w jakiś sposób ograniczony.

Pytanie o ciemne nocne niebo po raz pierwszy postawił Joahannes Kepler w 1610 roku, Ale dopiero w 1823 roku niemiecki astronom Heinrich Wilhelm Olbers spopularyzował je jako paradoks. W tamtym czasie wierzono, że wszechświat jest statyczny, nieskończony i ponadczasowy, więc miałby niezliczenie wiele gwiazd oraz czasu, aby móc rozświetlić niebo nocą. Przy takim założeniu Paradoks Olbersa był sporym problemem, zakwestionował sam model wszechświata. Paradoks można teraz wyjaśnić za pomocą teorii wielkiego wybuchu, ale wcześniej sam Olbers próbował wymyślić rozwiązanie.

Olbers próbował znaleźć rozwiązanie swojego własnego paradoksu bez zmiany istniejącego statycznego, nieskończonego modelu wszechświata. Zaproponował koncepcję międzygwiazdowej absorpcji - hipotezę, że przestrzeń nie jest przezroczysta, a pył kosmiczny pochłania i blokuje światło pochodzące od bardziej odległych gwiazd. Jednak astronomowie odrzucają to wyjaśnienie, opierając się na termodynamice, pył w końcu nagrzeje się z powodu całej energii świetlnej, którą pochłania, i ostatecznie ponownie wypromieniuje światło, przywracając nas w ten sposób do punktu wyjścia - analogicznie, spryskanie powietrza w gorącym piekarniku chłonnym pyłem nie schłodzi go zbyt długo.

Dwa stwierdzenia są poprawne:

1. Wszechświat się rozszerza, mamy więc do czynienia ze zjawiskiem "poczerwienienia" światła wysyłanego przez gwiazdę.

2. Wszechświat ma skończony wiek. Światło z najbardziej oddalonych obiektów nie zdążyło do nas dotrzeć.

W latach dwudziestych XX wieku amerykański astronom Edwin Hubble odkrył, że wszechświat nie jest w ogóle statyczny, ale stale się rozszerza, a galaktyki nieustannie przemieszczają się na zewnątrz we wszystkich kierunkach. Doprowadziło to do teorii wielkiego wybuchu, najbardziej rozpowszechnionej teorii o pochodzeniu wszechświata. Teoria głosi, że wszechświat był kiedyś pojedynczym punktem tzw. "osobliwością" kiedy bez żadnego wyraźnego powodu, rozszerzył się nagle i szybko. Teoria ta rozwiązuje paradoks Olbersa poprzez dwa wyjaśnienia wynikające z teorii wielkiego wybuchu.

Skończony wiek wszechświata zgodnie z powszechnie przyjętą teorią wielkiego wybuchu ma około 13,8 miliarda lat. Ponadto, ponieważ prędkość światła jest skończona, widzimy gwiazdy tak, jakie były, gdy światło zostało wyemitowane; więc na przykład widzielibyśmy gwiazdę oddaloną o 3000 lat świetlnych, taką jaką była 3000 lat temu. Skończony wiek Wszechświata w połączeniu ze skończoną prędkością światła oznacza, że ​​światło z bardziej odległych gwiazd nie dotarło nas jeszcze, ponieważ gwiazdy nie są wystarczająco stare - gwiazda oddalona o kilka miliardów lat świetlnych nie jest wystarczająco stara, aby dotarło do nas światło. Aż do kilkuset tysięcy lat po Wielkim Wybuchu wszechświat był gorący i gęsty. Potem, kiedy światło po raz pierwszy uciekło w kosmos, oświetliło cały wszechświat, czyniąc każdy kierunek tak jasnym jak gwiazda. To światło jest znane jako kosmiczne promieniowanie tła i teoretycznie powinniśmy być w stanie je zobaczyć, a niebo nie powinno być ciemne. Aby lepiej to zrozumieć, istnieje kolejne wyjaśnienie, które uzupełnia rozwiązanie paradoksu Olbersa.


Teoria wielkiego wybuchu była w dużej mierze oparta na obserwacji, że wszechświat szybko się rozszerza. W miarę rozszerzania się wszechświata światło z odległych galaktyk i gwiazd zostaje rozciągnięte, a jego długość fali zaczyna rosnąć. Nazywa się to „przesunięciem ku czerwieni”, ponieważ długość fali zbliża się do czerwonego końca widma elektromagnetycznego. Dlatego wraz ze wzrostem długości fali światło staje się podczerwone. Kiedy długość fali wzrasta poza widmo widzialne, staje się niewidoczna dla ludzkiego oka, co wyjaśnia ciemność nocnego nieba. Dlatego nie widzimy kosmicznego promieniowania tła - ponieważ jest ono przesunięte na czerwono do widma mikrofalowego. Nazywa się to nawet kosmicznym mikrofalowym promieniowaniem tła (CMB). To samo dotyczy wszystkich innych źródeł światła wokół nas we wszechświecie - zdarza się, że oddalają się wystarczająco szybko, aby ich światło przesunęło się poza punkt, w którym jest dla nas widoczne.

Więcej podobnych treści znajdziesz pod tagiem #frgtn
#astronomia #fizyka #wiedza #wszechswiat

Na ziemi jest więcej drzew, niż gwiazd w naszej galaktyce.

Według ostatnich szacunków na Ziemi jest ponad 3 biliona drzew.

Najwyższe zagęszczenia drzew, liczone w pniach na hektar, występują w lasach Ameryki Północnej, Skandynawii i Rosji. W XIX wieku liczba gospodarstw i sadów w Ameryce Północnej wzrosła, a większość lasów wycięto na drewno. W artykule Nature, w którym oszacowano liczbę drzew, uzyskano w sumie liczbę ogromnie wyższą, niż poprzednie oszacowanie z 2005 r. Na 400,25 miliarda drzew. Aby uzyskać szacunki z 2015 r., Naukowcy wykorzystali kilkaset tysięcy rzeczywistych pomiarów terenowych z wybranych obszarów i z różnych biomów, a następnie stworzyli modele matematyczne do ekstrapolacji na skalę globalną. Opierając się na tym oszacowaniu, na naszej planecie jest ponad 3 biliony, czyli ponad siedem razy więcej, niż ich poprzednie szacunki 400 miliardów.

Różnica w ich liczebności jest ogromna. Ale to oczywiście nie jest powodem do złagodzenia naszego stosunku do wylesiania. Badanie, w ramach którego oszacowano liczbę drzew, wykazało również, że odkąd rozpoczęto rolnictwo 12 000 lat temu, liczba ta spadła o połowę. W rzeczywistości każdego roku wycina się około 15 miliardów drzew.
https://youtu.be/jqdOkXQngw8

Szacuje się, że nasza galaktyka - Droga Mleczna, zawiera od 100 do 400 miliardów gwiazd i rozciąga się na średnicy od 100 000 do 180 000 lat świetlnych. Droga Mleczna jest drugą co do wielkości galaktyką w Grupie Lokalnej. Liczenie gwiazd jest trudnym zajęciem, nawet przy najbardziej wyrafinowanym sprzęcie, jaki mamy na Ziemi, ponieważ gwiazdy o małej masie są trudne do wykrycia z odległości ponad 300 lat świetlnych od Słońca. Zatem szacunki zależą od metody i danych użytych do obliczeń. Nie ma też sposobu, aby jasno określić granicę naszej galaktyki. W miarę oddalania się od centrum następuje jedynie spadek koncentracji gwiazd, a nie całkowity brak. Po odległości 40 000 lat świetlnych liczba gwiazd na parsek sześcienny zaczyna spadać szybciej. To daje nam przybliżone oszacowanie 100 do 400 miliardów gwiazd w drodze mlecznej. Sszacowanie liczby gwiazd w naszej galaktyce niesie ze sobą pewną niepewność.

Głównym sposobem, w jaki astronomowie szacują gwiazdy w galaktyce, jest określenie masy galaktyki. Masę szacuje się, patrząc na to, jak galaktyka się obraca, a także jej widmo za pomocą spektroskopii. Po określeniu masy galaktyki drugą trudną rzeczą jest ustalenie, ile z tej masy stanowią gwiazdy. Większość masy będzie się składać z ciemnej materii. Ostatecznie wszystko sprowadza się do szacunków. Naturalnie wlicza się w to gwiazdy większe i mniejsze, niż słońce, więc uśrednia się je do masy słońca. W jednym z obliczeń droga mleczna ma masę około 100 miliardów mas słońca, więc najłatwiej jest to przełożyć na 100 miliardów gwiazd. Inne szacunki masy podają liczbę nawet do 400 miliardów.
#ciekawostki #nauka #astronomia #wiedza

Co nauka mówi o wpływie muzyki, a w szczególności muzyki klasycznej, na ludzką zdolność przyswajania wiedzy? Mówi sporo, ale nie chodzi tu wyłącznie o mocno przeceniany „efekt Mozarta”.
#muzyka #nauka #wiedza #muzykaklasyczna #ciekawostki

Przekleństwo wiedzy to błąd poznawczy polegający na tym, że gdy już się czegoś nauczymy lub czegoś doświadczymy, nie potrafimy przypomnieć sobie, jak to było być pozbawionym danej wiedzy lub doświadczenia. Jesteśmy przywiązani do własnej bazy danych, więc zazwyczaj nie bierzemy pod uwagi innej perspektywy, oczekujemy, że inni też to wiedzą i zakładamy, że temat jest zrozumiały, a przynajmniej znacznie prostszy, niż w rzeczywistości. Kiedy doświadczamy przekleństwa wiedzy to trudniej jest nam wyjaśnić podstawy osobom, które są nowe w temacie, ponieważ nie pamiętamy jakie pytania mieliśmy, gdy byliśmy nowi w temacie, ile czasu zajęło nam zrozumienie itd. Przeceniamy to jak bardzo ludzie nas rozumieją.

Przekleństwo wiedzy pojawia się z powodu niedoskonałego sposobu, w jaki przetwarzamy informacje. Większość czasu spędzamy na oglądaniu rzeczy z naszej własnej perspektywy, przekłada się to na naszą niezdolność do pełnego zrzucenia kotwicy naszej osobistej perspektywy, z trudem pamiętamy, że perspektywa i poziom wiedzy innych ludzi różnią się od naszych. Ten błąd poznawczy ma podobny efekt, jak luka empatii, która jest błędem poznawczym utrudniającym ludziom zrozumienie i wyjaśnienie, w jaki sposób różnice w stanach psychicznych wpływają na sposób podejmowania decyzji przez nich samych i innych ludzi. Jeśli chciałbyś dowiedzieć się więcej o luce empati: https://www.lurker.pl/p/dq3mDMWV0

Przekleństwo wiedzy może wadzić ludziom na różne sposoby, na przykład utrudniając im komunikację z innymi lub utrudniając im przewidywanie zachowań innych ludzi. Zrozumienie tego może pomóc ci lepiej przewidywać, komunikować się i uczyć innych. Nauczyciele i wykładowcy przeważnie są wyszkoleni, aby zważać na ten błąd poznawczy, choć nie można brak tego za pewnik.
Utrudnia ekspertom nauczanie nowicjuszy. Ponieważ eksperci mają dużo większą wiedzę o temacie, którego nauczają, niż ich uczniowie, często mają trudności z nauczeniem materiału w sposób zrozumiały dla ich uczniów. Na przykład profesor matematyki może mieć trudności z nauczaniem studentów pierwszego roku, ponieważ profesorowi trudno jest zrozumieć fakt i perspektywę podstawowego poziomu wiedzy.

Dodatkowo musi być elastycznym i przerzucać się z jednej perspektywy do drugiej, gdy przychodzi inna klasa. W większości przypadków eksperci lubią upraszczać i chodzić na skróty pomijając punkty z którymi niezaznajomiony jest początkujący.
Utrudnia komunikację towarzyską. Ponieważ komunikacja między ludźmi zależy od wiedzy, którą się dzielą, rozmowa na ten sam temat może być trudna dla osób, które wiedzą znacznie więcej, nawet jeśli ta dyskusja nie obejmuje bezpośredniego nauczania. Na przykład naukowcowi czy informatykowi może być trudno omówić swoją pracę przed rodziną, ponieważ może mieć trudności z zapamiętaniem, że inni ludzie nie są zaznajomieni z terminologią z jego dziedziny. Uogólniając, im więcej czasu spędzamy w bardziej specjalistycznej i wąskiej grupie społecznej, tym trudniej jest nam zrzucić konkretne podejście do wiedzy i sposób patrzenia na świat.
Utrudnia ludziom przewidywanie zachowań innych osób. Osoby posiadające wiedzę często mają trudności z przewidzeniem, jak zachowają się ludzie, którzy mają mniejszą wiedzę niż oni, ponieważ mają z unikaniem uwzględnienia informacji, które mają podczas wyobrażania sobie procesu myślowego drugiej osoby. Ogólna wiedza wpływa na to jak się zachowujemy w pewnych sytuacjach i jakie decyzje podejmujemy.
Badanie

Jednym z najbardziej znanych przykładów przekleństwa wiedzy jest badanie „Tapping Study”, które zostało opublikowane w rozprawie doktorskiej absolwentki Uniwersytetu Stanforda, Elizabeth Louise Newton w 1990 roku. W tym badaniu uczestnicy zostali losowo przydzieleni jako wystukiwacz lub słuchacz. Każdy stukający wystuknął na biurku trzy melodie, które zostały wybrane z listy 25 dobrze znanych piosenek (na przykład "Happy birthday"), a następnie został poproszony o oszacowanie z jakim prawdopodobieństwem ​​słuchacz będzie w stanie z powodzeniem zidentyfikować wystukaną piosenkę. Wyniki tego eksperymentu pokazały rolę, jaką klątwa wiedzy odgrywa w naszym myśleniu: Przeciętnie stukacze oszacowali, że słuchacze będą w stanie poprawnie zidentyfikować melodie, które stukają w około 50% przypadków, szacunki wahają się od 10% do 95%. Jednak w rzeczywistości słuchacze byli w stanie z powodzeniem zidentyfikować melodię na podstawie stukania palcem tylko w 2,5% przypadków, co jest znacznie niższe niż nawet najbardziej pesymistyczne przewidywania. Gdy wystukujesz to słyszysz tę melodię w głowie. Sęk w tym, że melodia nie gra w głowie słuchającego – słyszy jedynie serię uderzeń o blat. To przewaga, która jest podświadomie ignorowana.
#psychologia #wiedza #edukacja #szkola #frgtn #spoleczenstwo