Pterocarpus angolensis lub inaczej dziki teak - drzewo, które krwawi.
https://www.youtube.com/watch?v=bfb4YJ5lUv0&feature=emb_logo
#las #przyroda #natura #ciekawostki #drewno
https://www.youtube.com/watch?v=bfb4YJ5lUv0&feature=emb_logo
#las #przyroda #natura #ciekawostki #drewno
5
10 najdziwniejszych i najbardziej niezwykłych zwierzęcych łap.
https://www.national-geographic.pl/artykul/10-najdziwniejszych-i-najbardziej-niezwyklych-zwierzecych-lap-do-wspinania-chwytania-i-kopania
#zwierzeta #przyroda #ciekawostki
https://www.national-geographic.pl/artykul/10-najdziwniejszych-i-najbardziej-niezwyklych-zwierzecych-lap-do-wspinania-chwytania-i-kopania
#zwierzeta #przyroda #ciekawostki
8
Normalny dzień w białowieskiej Dziedzince - Elżbieta Kossak, Simona Kossak i locha Żabka.
fot. Lech Wilczek.
#przyroda #fotografia #podlasie
fot. Lech Wilczek.
#przyroda #fotografia #podlasie
8
7
Sieciarz jaskiniowy i kolczak zbrojny to najbardziej jadowite pająki żyjące naturalnie w Polsce. Ich jad jest bardzo nieprzyjemny i bolesny - porównywalny do jadu szerszenia. To jednak pluszowe zabawki w porównaniu do najgroźniejszych pająków świata.
#pajaki #przyroda #ciekawostki
#pajaki #przyroda #ciekawostki
6
Sowy, bezszelestni łowcy.
Pojawiają się znikąd i odlatują w ciemną dal mroku nocy. Często podczas nocnych nasłuchów zaskakują obserwatora, lądując bezszelestnie za jego plecami, niczym zjawy czy duchy. Ta umiejętność jest jednocześnie ich śmiertelną bronią, gdyż potencjalne ofiary nie słyszą nadlatującego zagrożenia. Sekret bezgłośnego lotu sów tkwi w piórach, których budowa nie przypomina piór innych ptaków.
Znakomitą skuteczność w polowaniu sowy uzyskują dzięki wytłumieniu wszystkich odgłosów. U ptaków każdy ruch skrzydła zagarniający powietrze powoduje głośny furkot, szum i świst. Sowy latają jednak bezszelestnie, dzięki czemu mogą zbliżyć się do ofiary na wyciągnięcie szponów. Taka zdolność wymaga wyjątkowych cech, których próżno szukać w piórach innych ptaków.Tajemnica sowich piór tkwi w dotyku, są miękkie i aksamitne, pokryte delikatnym meszkiem - krótkim puchem.
- Pierwszą są specjalne ząbki, przypominające grzebień, występujące na kilku skrajnych, zewnętrznych lotkach pierwszorzędowych dłoni. Lotki te nazywamy palcami, zupełnie jak u człowieka. To nimi ptak „rozgarnia” powietrze. Piłkowana krawędź tych piór może przypominać miniaturowe zęby piły. W rzeczywistości są one jednak bardzo delikatne. Podczas wykonywania ruchu skrzydłem powietrze rozcinane jest przez ząbki, niwelując jego zawirowania w trakcie lotu. Następnie zostaje wytłumione na miękkiej, opływowej strukturze pióra – chorągiewce. W ten sposób lotki działają bezszelestnie, umożliwiając sowie bezgłośny lot.
- Drugą cechą jest wspomniana wyjątkowa struktura chorągiewki. To w niej tkwi sekret sowich piór. Pióra większości ptaków w dotyku są twarde, wręcz szorstkie. U sów z kolei miękkie i aksamitne, gdyż pokryte są delikatnym meszkiem (krótkim puchem). Dlatego podczas lotu ruch powietrza na piórach zostaje wyciszony. Ząbki i meszek sprawiają, że pióra są co prawda bezszelestne, ale mają jedną wadę – to bardzo delikatne konstrukcje podatne na wilgoć. Dlatego sowy nie są zdolne do pokonywania długich dystansów podczas deszczowej pogody.
Cechą nie wpływającą już bezpośrednio na lot ale związaną z piórami jest ich unikalne maskujące ubarwienie. W dzień przeważnie sowy odpoczywają a kryptyczność ubarwienia w odcieniach brązu i szarości sprawia, że niezwykle trudno je wypatrzyć na tle kory drzew. Przystosowanie to, polegające na upodobnieniu się gatunku do otaczającego środowiska nazywamy mimetyzmem.
Test na sowie pióro
Jeśli mamy wątpliwości, czy znalezione w terenie pióro należy do sowy, warto wykonać szybki test. Chwytamy pióro w palce jednej dłoni i wykonujemy gwałtowne ruchy ręką w górę i dół, naśladując machanie skrzydłem. Jeśli trzymane pióro jest piórem sowim nie usłyszymy charakterystycznego świstu. Warto to samo doświadczenie wykonać dla porównania z piórem, co do którego mamy pewność, że nie pochodzi od sowy. Różnicę usłyszymy od razu – pióro sowy podczas zagarniania powietrza nie wydaje żadnych dźwięków. To bardzo dobry i w stu procentach pewny test.
źródło:RDLP Poznań
#sowa #ptaki #natura #przyroda #ciekawostki
Pojawiają się znikąd i odlatują w ciemną dal mroku nocy. Często podczas nocnych nasłuchów zaskakują obserwatora, lądując bezszelestnie za jego plecami, niczym zjawy czy duchy. Ta umiejętność jest jednocześnie ich śmiertelną bronią, gdyż potencjalne ofiary nie słyszą nadlatującego zagrożenia. Sekret bezgłośnego lotu sów tkwi w piórach, których budowa nie przypomina piór innych ptaków.
Znakomitą skuteczność w polowaniu sowy uzyskują dzięki wytłumieniu wszystkich odgłosów. U ptaków każdy ruch skrzydła zagarniający powietrze powoduje głośny furkot, szum i świst. Sowy latają jednak bezszelestnie, dzięki czemu mogą zbliżyć się do ofiary na wyciągnięcie szponów. Taka zdolność wymaga wyjątkowych cech, których próżno szukać w piórach innych ptaków.Tajemnica sowich piór tkwi w dotyku, są miękkie i aksamitne, pokryte delikatnym meszkiem - krótkim puchem.
- Pierwszą są specjalne ząbki, przypominające grzebień, występujące na kilku skrajnych, zewnętrznych lotkach pierwszorzędowych dłoni. Lotki te nazywamy palcami, zupełnie jak u człowieka. To nimi ptak „rozgarnia” powietrze. Piłkowana krawędź tych piór może przypominać miniaturowe zęby piły. W rzeczywistości są one jednak bardzo delikatne. Podczas wykonywania ruchu skrzydłem powietrze rozcinane jest przez ząbki, niwelując jego zawirowania w trakcie lotu. Następnie zostaje wytłumione na miękkiej, opływowej strukturze pióra – chorągiewce. W ten sposób lotki działają bezszelestnie, umożliwiając sowie bezgłośny lot.
- Drugą cechą jest wspomniana wyjątkowa struktura chorągiewki. To w niej tkwi sekret sowich piór. Pióra większości ptaków w dotyku są twarde, wręcz szorstkie. U sów z kolei miękkie i aksamitne, gdyż pokryte są delikatnym meszkiem (krótkim puchem). Dlatego podczas lotu ruch powietrza na piórach zostaje wyciszony. Ząbki i meszek sprawiają, że pióra są co prawda bezszelestne, ale mają jedną wadę – to bardzo delikatne konstrukcje podatne na wilgoć. Dlatego sowy nie są zdolne do pokonywania długich dystansów podczas deszczowej pogody.
Cechą nie wpływającą już bezpośrednio na lot ale związaną z piórami jest ich unikalne maskujące ubarwienie. W dzień przeważnie sowy odpoczywają a kryptyczność ubarwienia w odcieniach brązu i szarości sprawia, że niezwykle trudno je wypatrzyć na tle kory drzew. Przystosowanie to, polegające na upodobnieniu się gatunku do otaczającego środowiska nazywamy mimetyzmem.
Test na sowie pióro
Jeśli mamy wątpliwości, czy znalezione w terenie pióro należy do sowy, warto wykonać szybki test. Chwytamy pióro w palce jednej dłoni i wykonujemy gwałtowne ruchy ręką w górę i dół, naśladując machanie skrzydłem. Jeśli trzymane pióro jest piórem sowim nie usłyszymy charakterystycznego świstu. Warto to samo doświadczenie wykonać dla porównania z piórem, co do którego mamy pewność, że nie pochodzi od sowy. Różnicę usłyszymy od razu – pióro sowy podczas zagarniania powietrza nie wydaje żadnych dźwięków. To bardzo dobry i w stu procentach pewny test.
źródło:RDLP Poznań
#sowa #ptaki #natura #przyroda #ciekawostki
10
Różne strategie przetrwania zimy stosowane przez zwierzęta z naszych lasów
Sen, gromadzenie zapasów, czy podróż na południe, każdy gatunek ma swój sposób na przetrwanie zimy. Materiał na ten temat przygotował portal Lasów Państwowych.
Dla wielu zwierząt sen jest doskonałą strategią przetrwania. Ale sen snowi nierówny. W przypadku snu zimowego zwierząt zmiennocieplnych, jakimi są rodzime płazy i gady, mówimy wręcz o odrętwieniu. Podczas zimowania temperatura ich ciała przewyższa temperaturę gruntu jedynie pół stopnia Celsjusza. Niektóre z płazów oraz żółw błotny, jako jedyny przedstawiciel gadów, zapewniają sobie stabilniejsze warunki zimowania zagrzebując się w mule zbiorników wodnych. Co ciekawe, z tego podwodnego noclegu korzysta również związana ściślej ze środowiskiem lądowym żaba trawna.
Ssaki natomiast swój sen zimowy poprzedzają intensywnym budowaniem tkanki tłuszczowej. W ten sposób potrafią kilkakrotnie zwiększyć masę ciała. I tak popielica potrafi ją nawet potroić, podczas gdy hibernujące w jaskiniach o stabilnej temperaturze nietoperze „tyją” jedynie o połowę.
We wszystkich przypadkach hibernacji, oszczędności energii polegają również na spowolnieniu metabolizmu. Temperatura ciała u niektórych zwierząt spada aż o 25 –30 st. C, zamieszkującego Tatry świstaka wynosić zaledwie 8 –10 st. C, u śpiącego w stercie liści jeża nawet do 1 –2 st. C. Liczba uderzeń serca zmniejsza się u jeża z ok. 180 do 20 na minutę, u świstaka z 220 do 30 na minutę, a u nietoperza z 450 do 15 uderzeń na minutę.
Pomimo tego, że zimą „wolniej” żyją również niedźwiedzie, borsuki czy jenoty, to w okresach cieplejszych potrafią przebudzić się na chwile, by załatwić swoje najważniejsze potrzeby, czyli zjeść przekąskę czy załatwić potrzeby fizjologiczne, a potem wrócić do drzemki. Podczas zimowego letargu dzieje się czasem dużo więcej. Niedźwiedzice nawet rodzą i wykarmiają młode.
Odpowiednie zapasy zapewnią przeżycie nawet podczas najdłuższej zimy. Wiele ssaków zamiast zasypiać, gromadzi w zimowych schronieniach pokarm. Z bogatych zapasów słyną wiewiórki. Ich spiżarnie zawierają głównie nasiona, orzechy i grzyby. W czasie słonecznej pogody często wyruszają na poszukiwanie innych smakołyków np. owoców czy świeżych pąków.
Spiżarnia, czyli gniazdo wiewiórki, jest tak misternie zabezpieczone przed zimnem, że kiedy na zewnątrz temperatura spada do ok. 5 st. C w gnieździe utrzymuje się w granicach 18–20 st. C. Podczas znacznie zimniejszej i wietrzniej pogody wiewiórka zamyka i uszczelnia wejście do gniazda, a sama zapada na kilka dni w odrętwienie, podczas którego temperatura jej ciała obniża się o kilka stopni.
Dużo bardziej makabryczna jest spiżarnia kreta. Zwierzę, dobrze izolowane od zimna w swym podziemnym biotopie, nie musi hibernować. Dlatego obok zimowego gniazda krety przygotowują sobie spiżarnię, w której gromadzone są dżdżownice. Ale wiadomo, że nie ma nic gorszego niż nieświeże mięso. By setki porcji przechowało się w dobrym stanie, krety gromadząc jesienią zapasy nadgryzają segmenty głowowe dżdżownic, uszkadzając zwoje nerwowe. W ten sposób unieruchomione dżdżownice pozostają żywe, a co za tym idzie świeże.
Bywa i tak, że najlepszym rozwiązaniem podczas zimy jest zmiana diety. W trzaskające mrozy ciężko o muchę, komara czy larwę. Za to dużo łatwiej zdobyć tłuste i kaloryczne nasiona, bo konkurencja do tego pożywienia śpi. Z tego powodu większość drobnych ptaków, a wśród nich dobrze znane sikory i dzięcioły, które latem pochłaniały całe armie groźnych dla lasu larw oraz chrząszczy, zimą pracowicie wyłuskuje dojrzałe już nasiona sosny, świerka czy modrzewia.
Dietę zmieniają również sarny i jelenie. Z soczystej trawy czy liści przechodzą na mniej kaloryczny i gorzej strawny, ale za to dostępny pokarm złożony z pędów drzew, czy też obdzierają całe płaty kory, pod którą ukryte jest smakowite łyko drzewne obfitujące w cukry proste.
Przy mniej kalorycznym pokarmie bardzo przydatne jest cieplejsze futro. Zimowe futra wyposażone są w dodatkową warstwę puchatego podszerstka, a włosy okrywowe są znacznie dłuższe. U wielu ssaków zimowa okrywa zmienia również kolor na bardziej przystosowany do otoczenia. Wśród pozbawionych listowia drzew o wiele trudniej się ukryć, dlatego ci, którzy skuteczniej wtopią się w krajobraz mają większe szanse doczekać wiosny. Najbardziej charakterystycznym przykładem zmiany koloru jest gronostaj, który z czekoladowobrązowego zwierzątka przeistacza się w całkiem białego osobnika z czarnym koniuszkiem ogona.
Ptaki również podczas zimy zaopatrują się w większą warstwę puchowych piór. W czasie największych mrozów wyglądają jakby nałożyły na siebie zbyt dużą puchówkę. A to dlatego, że dodatkowo stroszą pióra, tak by warstwa powietrza między nimi stanowiła dodatkową izolację termiczną.
Kiedy wszelkie strategie przetrwania zawiodą, pomimo ryzyka związanego z daleką podróżą, wiele gatunków ptaków odbywa corocznie wędrówki na południe, gdzie jest więcej ciepła i pokarmu. Zimą nie spotkamy u nas jaskółek, jerzyków, bocianów i wielu innych gatunków skrzydlatej braci. Ponieważ każdy ma swoje południe, to Polska stanowi lepszy świat dla gili, jemiołuszek czy gawronów.
Widzimy, zatem, że przyroda podpowiada nam różne rozwiązania na to jak przetrwać zimę. Co do nas, to warto pamiętać, że kawę możemy zamienić na gorący wywar z malinowych pędów osłodzony wrzosowym miodem. Endorfin dostarczy nam również żwawy spacer po lesie. Pamiętajmy tylko, by spacerować po cichutku, aby nie zbudzić leśnych śpiochów.
#zwierzeta #zima #przetrwanie #lasy #przyroda #polska
/lasy.gov.pl, fot. Szymon Bartosz/
Dla wielu zwierząt sen jest doskonałą strategią przetrwania. Ale sen snowi nierówny. W przypadku snu zimowego zwierząt zmiennocieplnych, jakimi są rodzime płazy i gady, mówimy wręcz o odrętwieniu. Podczas zimowania temperatura ich ciała przewyższa temperaturę gruntu jedynie pół stopnia Celsjusza. Niektóre z płazów oraz żółw błotny, jako jedyny przedstawiciel gadów, zapewniają sobie stabilniejsze warunki zimowania zagrzebując się w mule zbiorników wodnych. Co ciekawe, z tego podwodnego noclegu korzysta również związana ściślej ze środowiskiem lądowym żaba trawna.
Ssaki natomiast swój sen zimowy poprzedzają intensywnym budowaniem tkanki tłuszczowej. W ten sposób potrafią kilkakrotnie zwiększyć masę ciała. I tak popielica potrafi ją nawet potroić, podczas gdy hibernujące w jaskiniach o stabilnej temperaturze nietoperze „tyją” jedynie o połowę.
We wszystkich przypadkach hibernacji, oszczędności energii polegają również na spowolnieniu metabolizmu. Temperatura ciała u niektórych zwierząt spada aż o 25 –30 st. C, zamieszkującego Tatry świstaka wynosić zaledwie 8 –10 st. C, u śpiącego w stercie liści jeża nawet do 1 –2 st. C. Liczba uderzeń serca zmniejsza się u jeża z ok. 180 do 20 na minutę, u świstaka z 220 do 30 na minutę, a u nietoperza z 450 do 15 uderzeń na minutę.
Pomimo tego, że zimą „wolniej” żyją również niedźwiedzie, borsuki czy jenoty, to w okresach cieplejszych potrafią przebudzić się na chwile, by załatwić swoje najważniejsze potrzeby, czyli zjeść przekąskę czy załatwić potrzeby fizjologiczne, a potem wrócić do drzemki. Podczas zimowego letargu dzieje się czasem dużo więcej. Niedźwiedzice nawet rodzą i wykarmiają młode.
Odpowiednie zapasy zapewnią przeżycie nawet podczas najdłuższej zimy. Wiele ssaków zamiast zasypiać, gromadzi w zimowych schronieniach pokarm. Z bogatych zapasów słyną wiewiórki. Ich spiżarnie zawierają głównie nasiona, orzechy i grzyby. W czasie słonecznej pogody często wyruszają na poszukiwanie innych smakołyków np. owoców czy świeżych pąków.
Spiżarnia, czyli gniazdo wiewiórki, jest tak misternie zabezpieczone przed zimnem, że kiedy na zewnątrz temperatura spada do ok. 5 st. C w gnieździe utrzymuje się w granicach 18–20 st. C. Podczas znacznie zimniejszej i wietrzniej pogody wiewiórka zamyka i uszczelnia wejście do gniazda, a sama zapada na kilka dni w odrętwienie, podczas którego temperatura jej ciała obniża się o kilka stopni.
Dużo bardziej makabryczna jest spiżarnia kreta. Zwierzę, dobrze izolowane od zimna w swym podziemnym biotopie, nie musi hibernować. Dlatego obok zimowego gniazda krety przygotowują sobie spiżarnię, w której gromadzone są dżdżownice. Ale wiadomo, że nie ma nic gorszego niż nieświeże mięso. By setki porcji przechowało się w dobrym stanie, krety gromadząc jesienią zapasy nadgryzają segmenty głowowe dżdżownic, uszkadzając zwoje nerwowe. W ten sposób unieruchomione dżdżownice pozostają żywe, a co za tym idzie świeże.
Bywa i tak, że najlepszym rozwiązaniem podczas zimy jest zmiana diety. W trzaskające mrozy ciężko o muchę, komara czy larwę. Za to dużo łatwiej zdobyć tłuste i kaloryczne nasiona, bo konkurencja do tego pożywienia śpi. Z tego powodu większość drobnych ptaków, a wśród nich dobrze znane sikory i dzięcioły, które latem pochłaniały całe armie groźnych dla lasu larw oraz chrząszczy, zimą pracowicie wyłuskuje dojrzałe już nasiona sosny, świerka czy modrzewia.
Dietę zmieniają również sarny i jelenie. Z soczystej trawy czy liści przechodzą na mniej kaloryczny i gorzej strawny, ale za to dostępny pokarm złożony z pędów drzew, czy też obdzierają całe płaty kory, pod którą ukryte jest smakowite łyko drzewne obfitujące w cukry proste.
Przy mniej kalorycznym pokarmie bardzo przydatne jest cieplejsze futro. Zimowe futra wyposażone są w dodatkową warstwę puchatego podszerstka, a włosy okrywowe są znacznie dłuższe. U wielu ssaków zimowa okrywa zmienia również kolor na bardziej przystosowany do otoczenia. Wśród pozbawionych listowia drzew o wiele trudniej się ukryć, dlatego ci, którzy skuteczniej wtopią się w krajobraz mają większe szanse doczekać wiosny. Najbardziej charakterystycznym przykładem zmiany koloru jest gronostaj, który z czekoladowobrązowego zwierzątka przeistacza się w całkiem białego osobnika z czarnym koniuszkiem ogona.
Ptaki również podczas zimy zaopatrują się w większą warstwę puchowych piór. W czasie największych mrozów wyglądają jakby nałożyły na siebie zbyt dużą puchówkę. A to dlatego, że dodatkowo stroszą pióra, tak by warstwa powietrza między nimi stanowiła dodatkową izolację termiczną.
Kiedy wszelkie strategie przetrwania zawiodą, pomimo ryzyka związanego z daleką podróżą, wiele gatunków ptaków odbywa corocznie wędrówki na południe, gdzie jest więcej ciepła i pokarmu. Zimą nie spotkamy u nas jaskółek, jerzyków, bocianów i wielu innych gatunków skrzydlatej braci. Ponieważ każdy ma swoje południe, to Polska stanowi lepszy świat dla gili, jemiołuszek czy gawronów.
Widzimy, zatem, że przyroda podpowiada nam różne rozwiązania na to jak przetrwać zimę. Co do nas, to warto pamiętać, że kawę możemy zamienić na gorący wywar z malinowych pędów osłodzony wrzosowym miodem. Endorfin dostarczy nam również żwawy spacer po lesie. Pamiętajmy tylko, by spacerować po cichutku, aby nie zbudzić leśnych śpiochów.
#zwierzeta #zima #przetrwanie #lasy #przyroda #polska
/lasy.gov.pl, fot. Szymon Bartosz/
18
Delfiny butlonose mogą kontrolować tętno, aby uniknąć choroby dekompresyjnejnaukawpolsce.pap.pl
Najbardziej znany z delfinów - butlonos zwyczajny (Tursiops truncatus) wydaje się podczas nurkowania tak dopasowywać tętno, aby uniknąć choroby dekompresyjnej, która jest spowodowana nagłymi zmianami ciśnienia.
#natura #przyroda #ciekawostki
#natura #przyroda #ciekawostki
9
Gęsi - bardzo rodzinne, uczuciowe i wrażliwe ptakipolskieradio.pl
Gęsi to taki bardzo rodzinne, uczuciowe i wrażliwe, przyjaźnią się ze sobą przez wiele lat, albo się nie lubią. W czasie swojej podróży do ciepłych krajów wspierają się i wzajemnie dopingują.
#gesi #ptaki #zwierzeta #nauka #przyroda #ciekawostki
#gesi #ptaki #zwierzeta #nauka #przyroda #ciekawostki
8
Kanał TVP Dokument już nadajesatkurier.pl
Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, w czwartek, 19 listopada br. o godz. 6:00 nadawanie rozpoczął kanał TVP Dokument. Stacja Telewizji Polskiej jest dostępna dla abonentów Platformy CANAL+, wybranych sieci kablowych i IPTV, a także bezpłatnie w ramach testowych multipleksów (MUX DVB-T2/HEVC) w naziemnej telewizji cyfrowej (NTC).
#polska #media #tvp #przyroda #nauka #kultura
#polska #media #tvp #przyroda #nauka #kultura
9
Niezwykłe odkrycie. W toruńskich lasach pierwszy raz pojawił się ryś.ddtorun.pl
Leśnicy z Nadleśnictwa Gołąbki (RDLP w Toruniu) mają doskonałe wiadomości. W tamtejszych lasach po raz pierwszy zauważono rysia. Co ciekawe, do leśników z innych toruńskich nadleśnictw docierają informacje o dwóch kolejnych rysiach.
#lasy #zwierzeta #przyroda #ciekawostki
#lasy #zwierzeta #przyroda #ciekawostki
16
7
Kręgi w lesie
Były już kręgi w zbożu, panny w zbożu, ale kręgi w lesie?
Zdjęcie przedstawia eksperyment mający odpowiedzieć jak odległość sadzonych drzew i późniejsze zwarcie drzewostanu wpływa na rozwój poszczególnych sztuk. Wykonano go w Japonii w pobliżu miasta Nichinan. Po zakończonych badaniach posadzone cedry miały zostać wycięte, ale ze względu na zainteresowanie i atrakcję turystyczną odstąpiono od tej decyzji.
#las #przyroda #japonia #ciekawostki
Były już kręgi w zbożu, panny w zbożu, ale kręgi w lesie?
Zdjęcie przedstawia eksperyment mający odpowiedzieć jak odległość sadzonych drzew i późniejsze zwarcie drzewostanu wpływa na rozwój poszczególnych sztuk. Wykonano go w Japonii w pobliżu miasta Nichinan. Po zakończonych badaniach posadzone cedry miały zostać wycięte, ale ze względu na zainteresowanie i atrakcję turystyczną odstąpiono od tej decyzji.
#las #przyroda #japonia #ciekawostki
9
Lasy bagienne w Polsce - czyta Krystyna Czubówna.youtube.com
Piękne, niedostępne krajobrazy leśnych moczarów wraz z ich skrytymi mieszkańcami tworzą wyjątkowy klimat. Warto go poczuć, choćby tylko filmowo.
#Polska #natura #przyroda #ciekawostki #nauka
#Polska #natura #przyroda #ciekawostki #nauka
5
Mózg szarańczy pomógł stworzyć wykrywacz przeszkód.tylkonauka.pl
Amerykańscy inżynierowie opracowali detektor przeszkód, który symuluje działanie systemu wzrokowego szarańczy. Powstałe urządzenie ma wymiary rzędu kilku mikrometrów. Jest to fotodetektorem opartym na dwusiarczku molibdenu.
#nauka #technologia #przyroda #ciekawostki
#nauka #technologia #przyroda #ciekawostki
5