Lureczniki, dziś zabieram Was do ostatniego z polskich parków narodowych... No i życzę, żebyście przez zimę mieli co do gorca włożyć i na czym gorca podgrzoć... Dzisiok jadymy do Gorców, hej.


Utworzony w 1981 roku, jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Obejmuje centralną część Gorców, m.in. masywy Turbacza i Gorca. Aktualna powierzchnia GPN wynosi 7029.85 ha (powierzchnia ochrony ścisłej: 3611,07 ha; powierzchnia ochrony czynnej: 2882,51 ha; powierzchnia ochrony krajobrazowej: 536,27 ha).


Na terenie GPN stwierdzono 624 gatunki roślin naczyniowych - tj. 60% flory całych Gorców; 233 gatunków mchów, 103 gatunków wątrobowców, 507 gat. porostów i grzybów naporostowych, oraz 736 gatunków grzybów wielkoowocnikowych.


Występuje tu 214 gatunków kręgowców, z tego 33 jest w rejestrze Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Są to m.in.: płazy: traszka karpacka i traszka grzebieniasta, ptaki:, dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł trójpalczasty, głuszec, orlik krzykliwy, orzeł przedni, puchacz, puszczyk uralski, sóweczka, włochatka, ssaki: koszatka leśna, mroczek posrebrzany, mroczek pozłocisty, podkowiec mały, popielica szara, rzęsorek mniejszy, ryś euroazjatycki, niedźwiedź brunatny, wilk szary, żbik europejski. Występuje 13 gatunków nietoperzy, 140 gatunków ptaków (w tym 106 gniazdujących na terenie parku), 8 gatunków płazów. W potokach występuje pstrąg potokowy i głowacz pręgopłetwy. Na polanach zaobserwować można intersujące gatunki motyli (m.in. rusałka admirał, rusałka pokrzywnik, perłowiec większy)


Największe zagrożenia dla wartości przyrodniczych Gorczańskiego Parku Narodowego związane są z zaprzestaniem tradycyjnego, ekstensywnego użytkowania polan reglowych tj. wypasu i koszenia. Skutkiem tego rozprzestrzeniająca się borówka czernica i postępująca sukcesja leśna wkracza na polany przekształcając krajobraz i wypierając gatunki ekosystemów otwartych. W celu zahamowania sukcesji oraz utrzymania cennych łąk kwiecistych, stosuje się w gdzie tylko możliwe ochronę czynną, w szczególności odkrzewianie i mechaniczne koszenie. W przypadku ekosystemów leśnych najlepszą formą ochrony, propagowaną w Parku jest umożliwienie spontanicznych procesów przyrodniczych. Różne fazy i tempo tych procesów prowadzi niekiedy do rozpadu drzewostanów świerkowych. Powstający w konsekwencji tych zjawisk nowy, naturalny las ma jednak strukturę zróżnicowaną przestrzennie i wiekowo co wpływać będzie korzystnie dla mieszkańców gorczańskiej puszczy. W dolnym reglu dominują jedne z najlepiej zachowanych w Beskidach Zachodnich ostępy karpackiej puszczy, nierzadko o cechach lasów pierwotnych.


Za stroną https://zpppn.pl/gorczanski-park-narodowy-pl/park

#polska #ciekawostki #zainteresowania #przyroda #parkinarodoweikrajobrazowe #outdoor #przygody

21

Lurki, dziś warto zabrać ze sobą flaszkę, albo nawet dwie... Jedziemy w Bory Tucholskie... A to naturalne środowisko kolegi @WGS...


Park Narodowy „Bory Tucholskie” powstał 1 lipca 1996 r. Położony jest w północno-zachodniej części Polski, w woj. pomorskim. Jego powierzchnia obejmuje obszar 4613,04 ha. Zajmuje północno-zachodnią część dużego kompleksu leśnego Bory Tucholskie. Położony jest na terenie powiatu chojnickiego w dwóch gminach: wiejskiej Chojnice i Brusy.


Mało zmienione środowisko przyrodnicze to cecha szczególna Parku Narodowego „Bory Tucholskie”. Rzeźbę terenu ukształtowało ostatnie zlodowacenie bałtyckie. Dominują tu równiny sandrowe urozmaicone licznymi wzniesieniami, rynnami polodowcowymi i wytopiskami.


Na szczególną uwagę zasługują zbiorowiska leśne i jeziora. Lasy zajmują ponad 83% powierzchni Parku. Są to najczęściej bory świeże i suche z licznymi gatunkami porostów, a także siedliska bagienne. Dominującym gatunkiem drzewostanu Parku jest sosna zwyczajna, ale to dąb „Bartuś” jest najstarszym drzewem w Parku.
Wody zajmują 11,5% powierzchni Parku. Na terenie Parku znajduje się 21 jezior. Do najcenniejszych zbiorników należą jeziora oligotroficzne. Wśród jezior oligotroficznych na wyróżnienie zasługują jeziora lobeliowe, jest ich 8 w Parku. Wyjątkowym ciekiem wodnym jest Struga Siedmiu Jezior. To niewielka rzeka wypływająca z największego jeziora Parku Ostrowitego i wpływająca do Jeziora Charzykowskiego.


Teren Parku to siedliska chętnie zajmowane przez śluzowce, grzyby, porosty i rośliny naczyniowe. W przypadku porostów, to ok. 15 % porostów Polski, mchy stanowią ok. 22 % a wątrobowce ok. 12 % liczebności gatunkowej Polski, rośliny naczyniowe ok. 33 % flory niżowej.
Na wyróżnienie zasługują tj.:
- z porostów: chrobotek alpejski, włostka spleciona, włostka Wranga.
- z mchów: bagniczka pływająca, widłoząb.
- rośliny naczyniowe: lobelia jeziorna, poryblin jeziorny, rosiczka okrągłolistna, pośrednia i długolistna widłaki i widlicze.


Fauna Parku Narodowego „Bory Tucholskie” reprezentowana jest zarówno przez kręgowce jak i bezkręgowce. Te pierwsze są zdecydowanie lepiej poznane. Oprócz pospolitych ssaków tj. jeleń, dzik, spotkać można także ryjówkę aksamitną, nocka łydkowłosego. Spośród ptaków na wyróżnienie zasługuje m.in. gągoł, dzięcioł czarny, bąk, łabędź krzykliwy, bielik i puchacz. Fauna Parku jest cały czas poznawana, prawie każde przeprowadzone na terenie Parku badania, inwentaryzacje, monitoringi pozwalają na potwierdzenie, odkrycie nowych gatunków zwierząt.


Przez tereny Parku przebiegają trzy ścieżki dydaktyczne o łącznej długości 16,4 km, pięć pieszych szlaków turystycznych o łącznej długości 45,6 km oraz trzy szlaki rowerowe o łącznej długości 24,8 km, a także jeden szlak konny o długości 5,4 km. Trasy stanowią łącznie długość 92,2 km. Tak liczna sieć szlaków turystycznych i ścieżek dydaktycznych pozwala na poznanie różnorodności przyrodniczej, cennych, naturalnych obszarów Parku. Każdy może znaleźć tutaj coś dla siebie, czy to pieszo czy rowerem, wszystkie szlaki piesze i ścieżki dydaktyczne są dostępne również dla rowerzystów.


Za stroną https://zpppn.pl/bory-tucholskie-park-narodowy-pl/park
#polska #ciekawostki #zainteresowania #przyroda #outdoor #przygody #parkinarodoweikrajobrazowe

24

Siema, dziś jedziemy w stronę stolycy
Witamy w Kamipnoskim Parku Narodowym…


​​Utworzony został w 1959 roku. Obejmuje tereny Puszczy Kampinoskiej w pradolinie Wisły, w zachodniej części Kotliny Warszawskiej. Początkowo Park miał powierzchnię około 40 700 ha. Obecnie, po kilku korektach granic, jego wynosi ona 38 544,33 ha, z czego 72,40 ha zajmuje Ośrodek Hodowli Żubrów im prezydenta RP Ignacego Mościckiego w Smardzewicach k. Tomaszowa Mazowieckiego.


Pod ochroną ścisłą znajduje się powierzchnia 4 638 ha (22 wydzielone obszary). Ustanowiona w 1977 roku strefa ochronna wokół Parku, zwana otuliną, ma zasięg
37 756 ha. Ponad 70% powierzchni Parku zajmują lasy. Podstawowym gatunkiem lasotwórczym jest sosna, a dominującym siedliskiem bór świeży. Kampinoski Park Narodowy ma urozmaicony krajobraz, dominują dwa kontrastujące ze sobą elementy - wydmy i bagna.


Urozmaicona rzeźba terenu parku wraz z mozaiką siedlisk - od bagiennych po skrajnie suche - decyduje o dużym bogactwie szaty roślinnej. Występuje tu około 150 zbiorowisk roślinnych, które tworzy ponad 1400 gatunków roślin naczyniowych i około 150 gatunków mszaków. Położenie puszczy na niżu w centralnej części Polski sprawiło, że we florze spotyka się gatunki związane zarówno z klimatem kontynentalnym (np. kocanki piaskowe), jak i atlantyckim (np. szczotlicha siwa), a także typowe dla strefy borealnej (np. zimoziół północny), a nawet pontyjskiej (np. wężymord stepowy). Bardzo cennym składnikiem flory parku jest relikt epoki polodowcowej – chamedafne północna.. Ciekawostką dendrologiczną jest brzoza ciemna (czarna) – forma brzozy brodawkowatej, której kora pozbawiona jest białego barwnika.


Kampinoski Park Narodowy stanowi wyjątkową ostoję fauny w Centralnej Polsce. Stwierdzono tu występowanie blisko 4 000 gatunków bezkręgowców (szacuje się, że liczba gatunków tej grupy zwierząt w Puszczy Kampinoskiej może wynosić nawet kilkanaście tysięcy), blisko 30 gatunków ryb, 13 gatunków płazów, 6 rodzimych gatunków gadów, ponad 200 gatunków ptaków (w tym blisko 150 lęgowych) i ponad 50 gatunków ssaków.


Spośród wszystkich polskich parków narodowych w Kampinoskim Parku Narodowym od wielu lat wybucha najwięcej pożarów (ok. 50%). Niskie opady atmosferyczne, mała wilgotność gleb na przeważającej powierzchni parku szybko przesuszająca się ściółka stwarzają potencjalne zagrożenie pożarowe. Tradycja wypalania traw na wiosnę i duża penetracja turystyczna powodują realne niebezpieczeństwo wywołania pożarów w ekosystemach leśnych i nieleśnych. Ochrona przeciwpożarowa Kampinoskiego Parku Narodowego składa się z wielu elementów wzajemnie się uzupełniających i jest zorganizowana w najważniejszych systemach: monitoringu zagrożenia pożarowego, zabezpieczenia terenów, obserwacyjno-alarmowego, techniczno-sprzętowego zabezpieczenia działań ratowniczo-gaśniczych, organizacji sił na wypadek powstania pożaru.


Za stroną https://zpppn.pl/kampinoski-park-narodowy-pl/park

#polska #ciekawostki #zainteresowania #przyroda #parkinarodoweikrajobrazowe #outdoor #przygody

16

Ludkowie mili. Czy ktoś z Was był szczęśliwym posiadaczem cudownego dwukołowego pojazdu Wigry (#gimbynieznajo
Dziś zrobimy trasę nad Wigry…


​Wigierski Park Narodowy, utworzony w 1989 roku i obejmujący powierzchnię ponad 150 km2, jest położony na Pojezierzu Suwalsko-Augustowskim, w północno-zachodniej części Puszczy Augustowskiej. Park chroni dobrze wykształcony i urozmaicony krajobraz pojezierny ostatniego zlodowacenia (krajobraz młodoglacjalny). Szczególną cechą parku jest niezwykła różnorodność ekosystemów wodnych –42 jezior, z największym i najgłębszym jeziorem Wigry, oraz większych i mniejszych rzek.


Jeziora parku różnią się żyznością, morfometrią, koncentracją związków humusowych i innymi właściwościami, reprezentując prawie wszystkie typy tych ekosystemów na Niżu Europejskim. Surowy klimat Polski północno-wschodniej powoduje, że przyrodę Parku wyróżniają cechy charakterystyczne dla obszarów północnych (cechy borealne).


Większość obszaru parku (62% jego powierzchni) stanowią lasy, 19% ekosystemy wodne, 17% łąki, pastwiska i grunty orne, a 3% osiedla i drogi. Zróżnicowanie siedlisk i mikrosiedlisk w krajobrazie decyduje o wysokiej różnorodności występujących w Parku zbiorowisk roślinnych i gatunków zwierząt. Na terenie Parku opisano występowanie ponad 100 zespołów roślinnych. Ich cechą charakterystyczną jest obecność gatunków borealnych (o zasięgu północnym), np. grążel drobny, brzoza niska, zimoziół północny, tajęża jednostronna. Stwierdzono tu występowanie około 1000 gatunków roślin naczyniowych, 290 gatunków mszaków, ponad 300 gatunków porostów i ponad 600 taksonów glonów.


W Wigierskim Parku Narodowym opisano dotychczas występowanie ponad 2000 gatunków zwierząt, wśród których najliczniejszą grupę stanowią bezkręgowce. W jeziorach wigierskich żyje 31 gatunków ryb, w tym rzadkie w kraju sieja i sielawa. Na terenie Parku stwierdzono ponad 210 gatunków ptaków, w tym ok. 160 lęgowych. Występuje tu ok. 50 gatunków ssaków. Borealny charakter fauny podkreśla lęgowość gatunków ptaków o północnym zasięgu występowania: droździka, orzechówki, krzyżodzioba świerkowego, jarząbka, sóweczki i włochatki, a także obecność zająca bielaka, który występuje w Polsce jedynie w Puszczy Augustowskiej, osiągając tu południową granicę zasięgu.


Dla turystów przygotowano ok. 250 km oznakowanych szlaków turystycznych: pieszych, rowerowych i narciarskich, 6 ścieżek edukacyjnych oraz wiele miejsc odpoczynku i informacji turystycznej. Do największych atrakcji turystycznych parku, poza walorami przyrodniczymi i krajobrazowymi, należą m.in. pokamedulski zespół klasztorny w Wigrach, spływy kajakowe rzeką Czarna Hańcza, rejsy statkiem po jeziorze Wigry oraz przejazdy Wigierską Kolejką Wąskotorową. Park ma bogatą ofertę edukacyjną, skierowaną zarówno do przyjeżdżających turystów, jak i do stałych mieszkańców oraz uczniów miejscowych szkół.



Za stroną https://zpppn.pl/wigierski-park-narodowy-pl/park
#polska #ciekawostki #zainteresowania #przyroda #parkinarodoweikrajobrazowe #outdoor


26

Po ilości upvotow wnoszę, że nad morzem wam się nie podobało... Kij, wracamy w góry…
Dziś liczę na conajmniej 30 łapek w górę, bo będzie kombo... Miłośnicy bab i miłośnicy gór znajdą coś dla siebie... Zapraszam do Babiogórskiego Parku Narodowego…


Polski park narodowy utworzony w 1954 roku na terenie województwa krakowskiego. Znajduje się w Polsce południowej, w powiecie suskim i nowotarskim (województwie małopolskim) przy granicy ze Słowacją.
Na obszarze Babiogórskiego Parku Narodowego, liczącym 3393,34 ha powierzchni, w celu zachowania dziedzictwa przyrodniczego stosuje się trzy rodzaje ochrony: ścisłą, czynną i krajobrazową. Ochroną ścisłą objęta jest blisko 1/3 Parku, czyli 1125,82 ha. W skład obszaru ochrony ścisłej wchodzą: piętro halne, piętro kosodrzewiny, górnoreglowy bór świerkowy oraz fragmenty lasów regla dolnego.


Najważniejszymi typami ekosystemów są ekosystemy leśne oraz nieleśne. Niezaprzeczalnym walorem przyrodniczym w reglu dolnym i górnym są lasy o charakterze pierwotnym. BgPN jest miejscem występowania wielu rzadkich oraz interesujących gatunków grzybów, roślin i zwierząt. Spotkać można tu rośliny, nie zasiedlające innych miejsc Polski (rogownica alpejska), rzadkie i zagrożone wyginięciem (tojad morawski, tocja karpacka), jak również wiele gatunków objętych ochroną prawną. Na Babiej Górze doliczono się blisko 650 gatunków roślin naczyniowych, 280 gatunków mszaków, ponad 1300 różnych grzybów i porostów.


Świat zwierząt jest równie bogaty i zróżnicowany - stwierdzono 4500 gatunków i podgatunków zwierząt. Jest to ostoja między innymi dla niedźwiedzia, wilka, czy rysia, które z powodu silnej presji człowieka nader rzadko występują poza obszarami chronionymi. Istota ochrony ścisłej polega na zaniechaniu na tych obszarach jakiejkolwiek działalności człowieka, bowiem celem tego typu ochrony jest zachowanie w stanie naturalnym. Na terenach objętych ochroną czynną prowadzi się działania zmierzające do przywrócenia lasom właściwego składu gatunkowego i odpowiedniej struktury. Na terenach ochrony krajobrazowej, z uwagi na stosunki własnościowe gruntów obowiązuje prowadzenie zrównoważonego użytkowania lasów i polan. Bardzo istotne w tej strefie jest zachowanie wszystkich istniejących zbiorowisk nieleśnych i walorów krajobrazowych.


To nie zmienia faktu, że osobiście nie przepadam za Babią Górą... Ile razy tam nie byłem, zawsze waliło śniegiem, deszczem lub była taka mgła, że o zapierającym dech w piersi widoku mogłem tylko pomarzyć...


Za stroną https://zpppn.pl/babiogorski-park-narodowy-pl/park

#polska #ciekawostki #zainteresowania #outdoor #podroze #przyroda #parkinarodoweikrajobrazowe

29

Siema.
Chwilowo kończymy z górami. Dziś jedziem w Wielkopolskę…


Utworzony w 1957 r. Wielkopolski Park Narodowy, obejmuje obecnie powierzchnię 7584 ha, a jego otulina 7256 ha. Położony jest nad Wartą, na południe od Poznania, w trójkącie miast Luboń-Stęszew-Mosina.


Tereny ochrony ścisłej zajmują w sumie 258,85 ha, ochrony czynnej 5150,54 ha, natomiast obszar ochrony krajobrazowej wynosi 2187,81 ha. Dominującymi typami ekosystemów pozostają ekosystemy leśne i nieleśne.


Niezwykle bogata jest szata roślinna Wielkopolskiego Parku Narodowego. Pod względem geobotanicznym leży on w Krainie Wielkopolsko - Kujawskiej. Stwierdzono tu występowanie około 1120 gatunków roślin naczyniowych, 148 gatunków mszaków, 150 gatunków porostów, 500 gatunków glonów, 800 gatunków grzybów. Główny element flory stanowią gatunki eurosyberyjskie, m. in. sosna zwyczajna (jej udział w lasach Parku wynosi 70%), a także liczne rośliny runa leśnego, jak np. czworolist pospolity czy konwalijka dwulistna oraz gatunki środkowoeuropejskie, np. dąb szypułkowy, grab pospolity, naparstnica zwyczajna, pięciornik biały.


Fauna Wielkopolskiego Parku narodowego charakteryzuje się bogactwem gatunków należących do rozmaitych grup systematycznych. Najbogatsza jest fauna bezkręgowców, wśród których najliczniej reprezentowane są owady - ponad 3 tys. gatunków. Lasy obfitują w chrząszcze. Są wśród nich gatunki chronione takie jak jelonek rogacz, kozioróg dębosz. Bogaty jest także świat pajęczaków. Z bardziej interesujących gatunków stwierdzono tutaj występowanie tygrzyka paskowanego, największego w Polsce przedstawiciela rodziny krzyżakowatych oraz pająka topika - jedynego w kraju gatunku spędzającego całe życie pod wodą. Występuje tutaj 5 gatunków gadów: miedzianka gniewosz, zaskroniec, beznoga jaszczurka padalec, jaszczurka zwinka i jaszczurka żyworodna. Wszystkie wymienione gatunki płazów i gadów podlegają ochronie gatunkowej. Ptaki w Parku reprezentowane są przez ok. 220 gatunków lęgowych i przelotnych. Z rzadko spotykanych wymienić należy kraskę, zimorodka i dzięcioła czarnego. Z ptaków drapieżnych można zauważyć wśród lasów i łąk kanię czarną, w pobliżu pól myszołowa zwyczajnego, a przy bagnach błotniaka stawowego. Na jeziorach często widujemy kaczkę krzyżówkę, cyrankę, cyraneczkę oraz perkoza dwuczubego. Na obszarze Parku występuje kilkadziesiąt 40 gatunków ssaków. Z owadożernych spotykamy tu m. in. ryjówki, nasze najmniejsze ssaki. Żyją tu również rozmaite gatunki nietoperzy i gryzoni. Z drapieżników zamieszkują m. in. kuna leśna, borsuk i lis. Rozległe lasy stanowią ostoję dla licznych jeleni, saren i dzików.


Wielkopolski Park Narodowy jest jednym z najbardziej atrakcyjnych terenów położonych w pobliżu Poznania. Przez Park biegnie 5 szlaków turystyki pieszej o łącznej długości 85 km, 100 km szlaków rowerowych oraz 30 km dla miłośników hippiki.



Za strona: https://zpppn.pl/wielkopolski-park-narodowy-pl/park

#polska #ciekawostki #zainteresowania #outdoor #podroze #przyroda #parkinarodoweikrajobrazowe

19

No dobra Lury, zapraszam Was znowu w góry…
O tej porze roku może już nie będzie tłumów, a jako, że trochę pochodzimy... To weźcie klapki


Tatrzański Park Narodowy utworzony 30 października 1954 r. zajmujący powierzchnię 21197 ha należy do największych parków narodowych w Polsce. Położony jest na południowych krańcach województwa małopolskiego. Granice Parku obejmują cały obszar polskiej części Tatr i blisko 3 700 ha kompleksów leśnych przylegających do nich od północy. Od południa TPN sąsiaduje ze słowackim Tatrzańskim Parkiem Narodowym (TANAP-em), a od północy z miastem Zakopane oraz gminami Kościelisko, Poronin i Bukowina Tatrzańska.


Około 70 proc. powierzchni parku zajmują lasy i zarośla kosodrzewiny, a pozostałe 30 proc. to murawy wysokogórskie, skały i wody. Ochroną ścisłą objęte jest prawie 11,5 tys. ha powierzchni, w tym całe piętro hal i turni, piętro kosodrzewiny oraz częściowo również lasy regla górnego i dolnego.


Ponad 450 taksonów to rośliny górskie, a wśród nich 200 niespotykanych nigdzie indziej w Polsce. Unikatowość przyrodniczą Tatr szczególnie podkreślają endemity i subendemity, czyli takie gatunki roślin i zwierząt, które poza tym miejscem nie występują nigdzie indziej na świecie lub pojawiają się nielicznie. Najbardziej znane endemity to kozica tatrzańska (symbol TPN), świstak tatrzański czy wysokogórska roślina warzucha tatrzańska. Obok wymienionych endemitów, do najbardziej charakterystycznych gatunków występujących w Tatrach należą także; niedźwiedź brunatny, ryś, orzeł przedni, szarotka alpejska, lilia złotogłów, ostróżka tatrzańska i limba.


TPN udostępniany jest dla różnych form aktywności człowieka (m.in. turystyka piesza, narciarska, rowerowa, taternictwo, narciarstwo zjazdowe). Do dyspozycji odwiedzających Park jest 275 km znakowanych szlaków turystycznych o różnych stopniach trudności: od bardzo łatwych po bardzo trudne. Niektóre szlaki są wyposażone w sztuczne ułatwienia takie jak łańcuchy, klamry i drabinki. Gęsta ich sieć pozwala dotrzeć w najciekawsze widokowo rejony Tatr. Znakowane szlaki prowadzą także do 6 jaskiń udostępnionych dla turystów. Na obszarze Parku znajduje się 8 schronisk turystycznych, które czynne są przez cały rok. Posiadają one bazę noclegową i świadczą usługi gastronomiczne. Ponadto na terenie TPN znajduje się kolej linowa z Kuźnic na Kasprowy Wierch oraz dwa wyciągi narciarskie na stokach Kasprowego. Miejsca najczęściej odwiedzane przez turystów to: Morskie Oko, Dolina Kościeliska, Dolina Strążyska, Kasprowy Wierch oraz Giewont.


Za stroną https://zpppn.pl/tatrzanski-park-narodowy-pl/park

#polska #ciekawostki #zainteresowania #przyroda #outdoor #podroze #parkinarodoweikrajobrazowe

19

Lurki, dziś poznamy piękno Polski B…
Witajcie na Roztoczu…


Roztoczański Park Narodowy położony jest w środkowo-wschodniej części Polski, w województwie lubelskim, obejmując najcenniejsze przyrodniczo obszary Roztocza Tomaszowskiego. Aktualna jego powierzchnia wynosi 8.483 ha, z czego lasy zajmują 8.102 ha (95,5%). Ochroną ścisłą objęto 1029,22 ha (12,1%), czynną 7241,13 ha (85,4%) a krajobrazową 212,48 ha (2,5%).


Ekosystemy leśne są dominującym typem ekosystemów RPN. Obejmują najlepiej zachowane na Roztoczu drzewostany bukowe, jodłowe i grądowe. Różnorodność biocenotyczną uzupełniają nieleśne ekosystemy lądowe (łąki, kserotermy) i ekosystemy wodne, głównie rzeki oraz torfowiska wysokie i przejściowe.


Świat roślin liczy ponad 1100 gatunków, wśród których rośliny naczyniowe stanowią ok. 950 gat., mszaki – ok. 200 gat. i glony – ok. 50 gat. Wśród roślin naczyniowych występują taksony reprezentujące siedem elementów geograficznych, m.in. typowe gatunki środkowoeuropejskie (żywiec cebulkowy i kokorycz pusta), gatunki borealne (mącznica lekarska, pomocnik baldaszkowy i zimoziół północny), w tym także torfowiskowe (turzyca bagienna, przygiełka biała, bagnica torfowa oraz wszystkie gatunki rosiczek). Najbardziej charakterystycznymi elementami flory RPN są rośliny górskie,m.in.: żywiec gruczołowaty, tojad dzióbaty, czosnek niedźwiedzi, podrzeń żebrowiec, paprotnica sudecka i paprotnik Brauna.


Fauna RPN liczy ponad 3630 gatunków (3300 bezkręgowców i ok. 340 kręgowców). Park jest osobliwym refugium w skali regionu i kraju w szczególności: ślimaków – świdrzyka zwodniczego i ślimaka żółtawego, pijawki lekarskiej, chrząszczy – zagłębka bruzdkowanego, zgniotka szkarłatnego, pachnicy dębowej, wynurta, ważek – zalotki większej, miedziopiersi północnej, trzepli zielonej, motyli – pasyna lucylli, dostojki eunomii, ksylomki strix a także modliszki zwyczajnej.


W Parku dominuje turystyka piesza i rowerowa. Dla zwiedzających udostępniono ponad 64,5 km szlaków pieszych, ścieżek poznawczych, tras rowerowych. Łącznie Park odwiedza ok. 120 tys. osób rocznie. Głównym centrum edukacji i obsługi ruchu turystycznego jest Ośrodek Edukacyjno-Muzealny położony w zabytkowej części Zwierzyńca. Prezentowana jest w nim m.in.: stała multimedialna wystawa przyrodnicza „W krainie jodły, buka i tarpana”. Ośrodek Edukacyjno-Muzealny RPN z pracownią przyrodniczą stanowi zaplecze do prowadzenia zajęć kameralnych, a dopełnieniem w zdobywaniu praktycznej wiedzy o przyrodzie Parku są prowadzone, głównie na ścieżkach edukacyjnych, zajęcia terenowe.


Za stroną https://zpppn.pl/roztoczanski-park-narodowy-pl/park

#polska #ciekawostki #zainteresowania #przyroda #parkinarodoweikrajobrazowe #outdoor #przygody

24

Witojcie. Mam wrażenie ostatnio, że część Lurków jest nieco narwana…
Zatem dziś zabieram Was do Narwiańskiego Parku Narodowego...


Utworzony 1 lipca 1996 r., jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Znajduje się w północno-wschodniej Polsce, w województwie podlaskim, na zachód od Białegostoku, pomiędzy miejscowościami Suraż i Rzędziany. Ma obszar 6 810,23 ha,
Symbolem Narwiańskiego Parku Narodowego jest błotniak stawowy.


Na terenie Parku występuje 58 zbiorowisk roślinnych. Przeważa roślinność bagienna - zbiorowiska wielkoturzycowe i szuwarowe. Na obrzeżach występują łąki, olsy i zarośla wierzbowe. Ponadto występują mineralne wzniesienia (grądziki), porośnięte przez traworośla, zbiorowiska łąkowe i grądowe. Takie rozmieszczenie roślinności wykształciło się w wyniku tradycyjnej gospodarki łąkarskiej.





Flora roślin naczyniowych w Narwiańskim PN liczy około 500 gatunków. Wśród nich są objęte ścisłą ochroną, jak grążel żółty, grzybienie białe, kosaciec syberyjski, mieczyk dachówkowaty, goryczka wąskolistna, goździk pyszny, rosiczka okrągłolistna, wielosił błękitny, orlik pospolity, kukułka plamista, krwista i szerokolistna, widłak jałowcowaty i goździsty. Ochroną częściowo objęte są między innymi bobrek trójlistkowy, kocanka piaskowa, kruszyna pospolita, pierwiosnek lekarski i konwalia majowa.



Park jest siedliskiem bardzo wielu gatunków ptaków, m.in. bielika i bojownika bataliona. Można tu też spotkać łasicowate jak np. gronostaje, tchórze. Na jednym z trzech stanowisk w Polsce występuje tu chroniony motyl dzienny strzępotek edypus. W parku zaobserwować można 34 gatunki ssaków. Należą do nich m.in. bóbr europejski, piżmak, jeż europejski, ryjówka, rzęsorek rzeczek oraz większe, jak jeleń europejski, łoś, sarna i dzik. Spośród 21 gatunków ryb występujących w parku objęte ochroną są trzy: różanka pospolita, śliz pospolity, koza pospolita. Występuje tu również chroniony minóg ukraiński.



Za stroną https://zpppn.pl/narwianski-park-narodowy-pl/park


#polska #ciekawostki #zainteresowania #outdoor #podroze #przyroda #parkinarodoweikrajobrazowe

25

No co tam mordeczki? Może dziś znowu w górki byśmy się wybrali?


​Magurski Park Narodowy został powołany do życia 24 listopada 1994r. Jako szósty park narodowy na terenie polskich Karpat swą działalność rozpoczął z dniem 1 stycznia 1995r.


Powierzchnia Parku wynosi 19 439 ha z czego 89,7 % znajduje się na terenie woj. podkarpackiego (gminy Krempna, Dukla, Nowy Żmigród, Osiek Jasielski, Dębowiec) a pozostałe 10,3 % na terenie woj. małopolskiego (gminy Sękowa i Lipinki). Otulina Parku ma zasięg o powierzchni 22 969 ha.


O wartości florystycznej Parku świadczy pokaźna liczba roślin rzadkich i zagrożonych, w tym 71 gatunków chronionych. Wśród 64 gatunków objętych ochroną ścisłą występują tojady: dzióbaty i mołdawski, pokrzyk wilcza jagoda, zimowit jesienny, parzydło leśne, podrzeń żebrowiec, dziewięćsił bezłodygowy, 20 gatunków storczyków, goździk kosmaty, wawrzynek wilczełyko czy 4 gatunki widłaków. W wyniku badań przeprowadzonych w ramach tworzenia Planu Ochrony dla Parku stwierdzono również występowanie 188 gatunków mchów, w tym 4 z „czerwonej listy”, 51 gatunków wątrobowców, 85 gatunków śluzowców i 461 gatunków grzybów wielkoowocnikowych, w tym 98 gatunków chronionych, rzadkich i wymierających.


Leśne ostępy magurskie wyróżniają się bogatymi populacjami dużych kręgowców puszczańskich. Żyje tu 60 gatunków ssaków, w tym 10 gatunków nietoperzy. Z rzędu drapieżnych występują: niedźwiedź, wilk, borsuk, ryś, żbik, lis, wydra, kuna leśna i domowa, tchórz, gronostaj, łasica. Wśród parzystokopytnych na terenie MPN stwierdzono jelenia, łosia, sarnę i dzika, a z rzędu zajęczaków zająca. Introdukowane w latach osiemdziesiątych bobry licznie zasiedliły dopływy Wisłoki. Oprócz bobrów do większych gryzoni należą w Parku wiewiórka i piżmak. Wśród drobnych ssaków na uwagę zasługują ryjówka górska i malutka, rzęsorek mniejszy i rzeczek, zębiełek karliczek i białawy, badylarka, popielica, smużka i orzesznica. W „Polskiej czerwonej księdze zwierząt” znajduje się 10 gatunków ssaków odnotowanych na terenie Magurskiego Parku Narodowego.


Badania awifauny potwierdziły występowanie 160 gatunków ptaków, w tym 117 lęgowych, wśród których 8 gatunków ma swoje miejsce w „Polskiej czerwonej księdze zwierząt”. Są to: orzeł przedni, puchacz, włochatka, sóweczka, puszczyk uralski (ok. 60 par/100 km2 – jedno z największych zagęszczeń w Europie), dzięcioł białogrzbiety i trójpalczasty oraz orlik krzykliwy. Magurski Park Narodowy znany jest z występujących tu ptaków szponiastych. Spośród nich orlik krzykliwy - uznany za symbol Parku - gnieździ się tutaj w liczebności ponad 20 par, co daje jedno z największych zagęszczeń w Polsce.


Do dyspozycji turystów na terenie Magurskiego Parku Narodowego wyznakowano 10 szlaków pieszych o łącznej długości ok 94 km. Obok szlaków pieszych MPN odwiedzający może wybrać się na jedną z czterech ścieżek przyrodniczych czy na szlaki rowerowe i konny.


Za stroną : https://zpppn.pl/magurski-pl/park
#ciekawostki #podroze #outdoor #polska #zainteresowania #parkinarodoweikrajobrazowe

19

No to co Lurki, jedziem w górki?
Dziś Park Narodowy Gór Stołowych…


​​Utworzony został 16 września 1993r. Park Narodowy Gór Stołowych obejmuje wierzchowinowe i centralne partie Gór Stołowych oraz północno- zachodnią część Wzgórz Lewińskich. Na północnym zachodzie Park sąsiaduje z czeskim parkiem krajobrazowym ChKO Broumovsko. Od południa i północnego- wschodu obszar Parku wyznacza linia ściany lasu biegnąca u podnóży Gór Stołowych i północno- zachodniego fragmentu Wzgórz Lewińskich.
Park zajmuje ogółem powierzchnię 6347,71 ha, przy czym ochronie ścisłej podlega tu 771 ha, ochronie czynnej 4944,77, ochronie krajobrazowej 631,94.


Charakterystyczne gatunki flory i fauny: skalnica zwodnicza, storczyca kulista, arnika górska, goryczuszka czeska, lilia bulwkowata, śnieżyca wiosenna, liczydło górskie, ciemiężyca zielona, zerwa kulista, storczyk bzowy, pełnik europejski, sosna błotna.


Fauna: jeleń szlachetny, puchacz, sóweczka, pluszcz, sokół wędrowny, bocian czarny, popielica, orzesznica, żaba trawna, ropucha szara, traszka górska, żmija zygzakowata, jaszczurka zwinka.




Sieć szlaków pieszych i rowerowych: około 100 km, trasy rowerowe – 30 km (w sezonie zimowych około 30 km tras biegowych).



#polska #ciekawostki #zainteresowania #outdoor #podroze #parkinarodoweikrajobrazowe

Za strona: https://zpppn.pl/park-narodowy-gor-stolowych-pl/park

20

Lurcy najmilsi, dziś czas wybrać się do Drawieńskiego Parku Narodowego... (sam zawsze myślałem, że to Drawski Park Narodowy…)


Został utworzony 1 maja 1990 r., jego powierzchnia wynosi 11.535,66 ha.


Drawieński Park Narodowy to najbardziej malowniczy fragment Równiny Drawskiej, dużego obszaru sandrowego na Pojezierzu Pomorskim, zajętego przez zwarty kompleks leśny Puszczy Drawskiej, zwanej też Puszczą nad Drawą. Park narodowy, o charakterystycznym kształcie zbliżonym do litery V obejmuje dolinę rzeki Drawy i jej dopływu - Płocicznej oraz fragmenty Puszczy wraz ze śródleśnymi łąkami, torfowiskami i jeziorami. Z obszarem Parku i otuliny związana jest zlewnia Drawy o powierzchni 567 km2.


Powierzchniowo dominują lasy (ekosystemy leśne) - stanowią ponad 80 proc. powierzchni Parku - przede wszystkim buczyny, łęgi olszowe i olsy, a także płaty borów sosnowych. Charakterystycznymi elementami przyrody Parku są także torfowiska, oraz ekosystemy wodne i łąkowe.
Drawieński Park Narodowy to ponad 900 gatunków roślin naczyniowych, prawie 150 gatunków drzew i krzewów i ponad 200 różnych zespołów roślinnych. Taka różnorodność szaty roślinnej jest nieczęsto spotykana w Polsce. Między innymi ze względu na to bogactwo Drawieński Park Narodowy jest jednym z ciekawszych botanicznie regionów w północno-zachodniej Polsce. Do największych botanicznych osobliwości należą stanowiska chamedafne północnej, lipiennika Loesela, lilii złotogłów. Botaników zachwyca uroda wielu fitocenoz torfowiskowych, bogata flora łąk i flora związana z ekosystemami rzecznymi, flora źródlisk i jezior, a także dobrze zachowane ekosystemy buczyn i borów sosnowych.


Obszar Drawieńskiego Parku Narodowego cechują niebanalne walory faunistyczne wyróżniające go nie tylko w skali regionu, ale i kraju, a nawet Europy Środkowej. Jednym z najcenniejszych elementów przyrody Parku jest ichtiofauna - obok gatunków skrajnie zagrożonych, ginących - minoga rzecznego i strumieniowego, łososia, troci wędrownej i certy, zachowały się tu jeszcze liczne i stosunkowo stabilne populacje gatunków rzadkich w skali kraju - pstrąga potokowego, lipienia, strzebli potokowej i głowacza białopłetwego.


Na jego terenie w najbliższym sąsiedztwie w okresie badań stwierdzono występowanie ponad 160 gat. ptaków m.in. bociana czarnego, tracza nurogęsi, kani czarnej, kani rudej, bielika, orlika krzykliwego, rybołowa, jarząbka, puchacza i włochatkę. Inne gatunki rzadkie lub zagrożone w skali regionalnej, o wyspowym charakterze występowania, powiązane z zanikającymi typami ekosystemów to między innymi: kormoran, gągoł, trzmielojad, krogulec, kobuz, derkacz, żuraw, kszyk, samotnik, siniak, zimorodek, krętogłów, dzięcioł zielony, dzięcioł średni, pliszka górska, strumieniówka, zniczek, srokosz, czyż, krzyżodziób świerkowy i inne. Fauna ssaków Parku liczy ponad 40 gatunków. Na uwagę zasługuje liczne występowanie nietoperzy, reprezentowanych w Parku przez 8 gatunków, a także liczne populacje bobra i wydry. Dwa ostatnie gatunki uznać należy za charakterystyczne i reprezentatywne dla fauny Parku.


Szlaki piesze o różnej trudności:czerwony, niebieski, żółty i czarny. Wędrowanie po lasach Puszczy Drawskiej jest najlepszym sposobem na jej poznanie. Na terenie Drawieńskiego Parku Narodowego wytyczonych zostało około 90 km szlaków pieszych, które udostępnione są przez cały rok od świtu do zmierzchu również do uprawiania turystyki rowerowej oraz biegów narciarskich.


Za strona:https://zpppn.pl/drewienski-park-narodowy-pl/park
#ciekawostki #polska #zainteresowania #parkinarodoweikrajobrazowe #outdoor #podroze

21

Szalony spadkobierca Cobry - Dodge Viper RT/10youtube.com

https://youtu.be/7sphOPf0YQg

30 lat temu cały świat zbierał szczęki z podłogi na widok najnowszego projektu Chryslera. Niezwykle rzadko udaje się wyprodukować samochód tak bliski koncepcyjnej wizji, ale koncern zarządzany wówczas przez Lee Iacoccę kolejny raz pokazał, że niestraszne mu żadne wyzwanie. Oto historia Vipera, jednego z najbardziej ekscytujących wozów lat 90-tych.
#samochody #motoryzacja #ciekawostki #zainteresowania

10

Grobowce Kujawskie, starsze niż piramidy egipskie...dorzeczy.pl

Choć wyglądają całkowicie inaczej, to „polskie piramidy”, podobnie jak te słynne piramidy egipskie, miały ten sam cel - zapewnienie zmarłym miejsca trwałego spoczynku. Jednak polskie piramidy są o tysiąc lat starsze od egipskich. W ich wnętrzach widać ślady po działalności ludożerców i specjalistów od trepanacji czaszek.
https://dorzeczy.pl/historia/103790/grobowce-megalityczne-na-kujawach-polskie-piramidy-kujawy.html
#ciekawostki #polska #zainteresowania #historia

9