#poganstwo

Hinduizm to satanizm

Wielu świeckich chrześcijan, a nawet duchownych spodziewa się, że zajęcia z yogi pogłębią ich życie duchowe, nie zdając sobie sprawy z czym w ogóle mają do czynienia. Klasyczny hinduizm nie uznaje Boga jako Stwórcy i Prawodawcy (stąd brak jest przykazań a istnieją tylko różne rady dawane przez poszczególnych mistrzów odnośnie „samozbawienia”). Wiara w reinkarnację mająca już zwolenników nawet wśród praktykujących katolików, jako rzekomo bardziej zgodna z Bożym Miłosierdziem, odrzucając prawdę o istnieniu kary wiecznej, czy w ogóle lądu Bożego, jest ciężka w swych skutkach. Z orientu wywodzi się pasywizm i fatalizm – święta księga Dharma, wiara w przeznaczenie (karma), satanizm i okultyzm (księga Yajurveda) oraz kult demonów, naturalizm i erotyzm (księga kamasutra wraz z nierządem sakralnym), nihilizm (idea nirvany).

#religia #hinduizm #poganstwo

Przejdź do wpisu / 2

MartiKonchelsky

W dzisiejszym miniblogu zaprezentuje pewną odskocznie od poprzednich tematów związanych z stosunkiem starożytnych cywilizacji do magii i rytuałów. Kilka słów wyjaśnienia należy się również na temat pogaństwa oraz historii tego terminu. Zapraszam do lektury na ten właśnie temat. Miniblog podzielony zostanie na dwie części.

P.S. Teksty tego typu pełnią funkcje popularno-naukową i nie stanowią bazy do sporów teologicznych w odniesieniu do prezentowanych nurtów, filozofii czy religii.

#historia #ciekawostkihistoryczne #religia #poganstwo #fotografia #occulto

Współcześnie wiele osób określa siebie dość ogólnikowym mianem poganina w celu swojej identyfikacji pod kątem tożsamości religijnej. W takich wypadkach trzeba zwróci uwagę na liczne podziały istniejące wśród dzisiejszych religii czy też ruchów pogańskich. Niektórzy z nich są Wiccanami, czyli członkami religii, której wyznawcy nazywają siebie "czarownicami”, zajmujący się rzucaniem zaklęć podczas swoich rytuałów. Inni zaś to druidzi, wyznawcy tradycji czczenia natury, którzy przyjmują tożsamość specjalistów od misteriów z epoki żelaza. Są też poganie, którzy czczą starych bogów i boginie występujące niegdyś w społecznościach germańskojęzycznych, takich jak Nordycy. Podczas, gdy jeszcze inni czczą bóstwa olimpijskie starożytnej Grecji. Wśród tego grona można znaleźć również członków ruchu bogini poświęconej kultowi kobiecej boskości oraz neo-szamanów, którzy koncentrują się na wizjonerskich doświadczeniach z swych podróży.

Fotografia nr 1 i 2

Virginia Lupu, czyli współczesne rumuńskie vrajitoare (czarownice). Podczas rytuałów prawdopodobnie związanych z wiosną na co wskazują wrzucane do strumienia wiązanki kwiatów oraz biały ubiór (symbolika błogosławieństwa).

Współczesne pogaństwo obejmuje rodzinę pokrewnych religii, które pojawiły się w XX i XXI wieku. Głównie w Europie, ale także w innych częściach świata, w których licznie osiedlili się europejscy koloniści jak w Ameryce Północnej. Istnieje ogromna różnorodność wśród tych współczesnych pogan, zarówno w ich praktykach jak i wierzeniach. Jednakowo istnieje również podstawowe podobieństwo. Wszyscy starają się wskrzesić coś z utraconych przedchrześcijańskich religii Europy, Afryki Północnej i Azji Zachodniej. Dostosowując je do dzisiejszego świata. Czyniąc to wykorzystują szereg źródeł. Od tekstów historycznych i artefaktów archeologicznych po własne wizjonerskie doświadczenia i przykłady zaczerpnięte z żywych tradycji politeistycznych. Użycie słowa pogaństwo w tym współczesnym kontekście jest pewnym aktem przywłaszczenia. Przyjęcie terminu o długiej historii negatywnych konotacji i nie zawsze jest zgodne z pewnymi przesłankami sprzed czasów powstania trzech wielkich religii Księgi.

Fotografia nr 3 i 4

Rosyjscy wyznawcy boga Roda (Rodnawii). Nowoczesna pogańska religia inspirowana przedchrześcijańskimi tradycjami Słowian. Na zdjęciach obchody święta Kupały w lesie niedaleko miejscowości Bronnica w obwodzie moskiewskim.

Historycznie rzecz ujmując termin pogaństwo nie oznaczał konkretnej religii. Zamiast tego opisywał koncepcję za pomocą której chrześcijanie kategoryzowali te tradycje, które nie czciły Boga Abrahama. We wczesnych wiekach naszej ery oznaczało to wszystkie religie świata z wyjątkiem chrześcijaństwa i judaizmu. Czyli odnosiło się do tradycyjnych systemów wierzeń ludów Mezopotamii, Egipcjan, Greków, Rzymian i innych. Dla wczesnych chrześcijan każde bóstwo inne niż ich własne było fałszywym bogiem, zazwyczaj demonem w przebraniu. W związku z tym chrześcijanie byli monoteistami, wierzącymi w jednego Boga. Podczas gdy większość pozostałych obywateli Imperium Rzymskiego była politeistami, wierzącymi w wielu bogów i bogiń. Ta podstawowa różnica w poglądach była istotna i odzwierciedlała radykalizm myśli judeochrześcijańskiej. Termin poganin stał się bronią w retorycznym arsenale chrześcijaństwa. Częścią binarnego podziału, przez który pierwsi chrześcijanie postrzegali ludzkość. Ci, którzy go używali, uważali, że mają monopol na prawdę teologiczną i wierzyli w nawracanie. Dla nich oddawanie czci bóstwom innym niż ich własne było bałwochwalstwem, wyraźnie zabronionym w Dziesięciu Przykazaniach nakreślonych w Księdze Wyjścia.

Fotografia 5

Kadr z filmu The Wicker Man (pol. Kult). W filmie przedstawiono mieszkańców odległej wyspy, którzy praktykują celtyckie pogaństwo.

Po tym jak chrześcijaństwo stało się dominującą religią Imperium Rzymskiego, elastyczność koncepcji pogaństwa stała się bardziej widoczna. W VII powstała inna wielka monoteistyczna religia islam. Doprowadziło to niektórych chrześcijan do uznania jej za coś innego niż pogaństwo. Nawet wyznawanie wiary w Chrystusa nie zawsze wystarczało, by uniknąć oskarżeń o pogaństwo. W XVI wieku protestanci często twierdzili, że Kościół rzymskokatolicki, ze swoimi skomplikowanymi rytuałami, wystawnymi obrazami i kultem świętych jest pogański. Powstała w Cesarstwie Rzymskim terminologia chrześcijańska została w dużej mierze ukształtowana przez łacinę. Dobrym tego przykładem jest termin poganin. W języku łacińskim apaganus oznaczał kogoś, kto mieszkał w apagus, czyli w strefie wiejskiej, czy przysiółku. Nie jest pewne, w jaki sposób termin ten oznaczał wyznawcę religii innej niż chrześcijaństwo lub judaizm, ale historycy wysunęli kilka sugestii. Jednym z argumentów jest to, że termin pagani, rozumiany jako "ludzie miejsca”, stopniowo zaczął oznaczać tych, którzy kontynuowali tradycje religijne swoich miejsca zamieszkania. Podczas gdy alieni lub "ludzie z innych miejsc" byli chrześcijanami, czyli wyznawcami nowej religii.

Fotografia nr 6

Alex Sanders: Król czarownic, Anglia 1971 rok. Na zdjęciu Sanders konsekruje magiczny krąg ze swoim sabatem i rytualnym mieczem. Farrar (jeden z wspomnianych w innych wpisach arcykapłanów) upamiętniał narodziny nowej tradycji wiccańskiej poprzez zdjęcia i książki.

Przejdź do wpisu / 1

Emrys_Vledig

Dziś rano dowiedziałem się, że jedną z ofiar zradykalizowanego łucznika - muzułmanina z Kongsberg pod Oslo, była Andrea Meyer vel. Haugen, artystka wybitna, skandynawska królowa ambientu i neofolku, współtwórczyni neopogańskiego renesansu w Skandynawii, mająca też wpływ na komercyjny nurt muzyki metalowej (aby wskazać brytyjskie Kredki, czy Satyricon). Jej twórczość muzyczna miała na mnie formatywny wpływ na przełomie wieków i sprawiła, że z niemałym zacięciem to właśnie jej utwory, wbrew popularnym wtedy pasażom Metaliki, czy innym solówkom Ijronów, grałem na gitarze. Mimo, że feministka i progresistka, wspierająca żarliwie wizję społeczeństwa otwartego, które nakazywało trzymanie przez norweską policję broni w schowku na komisariacie, to bardzo ją żałuję i wspominam. R.I.P.
https://youtu.be/8jkcpaSs-xE
#muzyka #folk #poganstwo #hagalazrunedance #norwegia #wspolczesnamuzykadawna #islam #terroryzm