jak ktoś chce się dowiedzieć jaką "wspaniałą" przyszłość szykuje nam lewactwo, to polecam film Soylent Green (1973)
#ogladajzlurkiem #film #nwo #lewactwo #totalitaryzm #dystopia
#ogladajzlurkiem #film #nwo #lewactwo #totalitaryzm #dystopia
8
17
Jeśli chcesz wiedzieć jaka będzie przyszłość, wyobraź sobie but depczący ludzką twarz, wiecznie!George Orwell - 1984
#dystopia #brutalnośćpolicji
21
1984 vs Nowy Wspaniały Świat | Jak rozpoznać dystopię?youtube.com
Czy nasz świat nie zaczyna przejawiać pewnych elementów dystopii? Oraz czy i do jakiego stopnia przewidzieli to George Orwell i Aldous Huxley, autorzy najbardziej popularnych powieści dystopijnych?
https://www.youtube.com/watch?v=wXo_9giXtFM
Polecam, jeden z lepszych materiałów Szymona ostatnio.
Film zdemonetyzowany przez YT, przypadeg?
#dystopia #huxley #orwell #1984 #nowywspanialyswiat #nwo #totalitaryzm #wojnaidei
https://www.youtube.com/watch?v=wXo_9giXtFM
Polecam, jeden z lepszych materiałów Szymona ostatnio.
Film zdemonetyzowany przez YT, przypadeg?
#dystopia #huxley #orwell #1984 #nowywspanialyswiat #nwo #totalitaryzm #wojnaidei
9
12
Welcome to the year 2030. Welcome to my city - or should I say, "our city". I don't own anything. I don't own a car. I don't own a house. I don't own any appliances or any clothes.
My biggest concern is all the people who do not live in our city. Those we lost on the way. Those who decided that it became too much, all this technology. Those who felt obsolete and useless when robots and AI took over big parts of our jobs. Those who got upset with the political system and turned against it. They live different kind of lives outside of the city. Some have formed little self-supplying communities. Others just stayed in the empty and abandoned houses in small 19th century villages.
Once in awhile I get annoyed about the fact that I have no real privacy. No where I can go and not be registered. I know that, somewhere, everything I do, think and dream of is recorded. I just hope that nobody will use it against me.
Source
#GreatReset #WEF #Dystopia #2030 #4chan
https://www.weforum.org/agenda/2016/11/shopping-i-can-t-really-remember-what-that-is/
My biggest concern is all the people who do not live in our city. Those we lost on the way. Those who decided that it became too much, all this technology. Those who felt obsolete and useless when robots and AI took over big parts of our jobs. Those who got upset with the political system and turned against it. They live different kind of lives outside of the city. Some have formed little self-supplying communities. Others just stayed in the empty and abandoned houses in small 19th century villages.
Once in awhile I get annoyed about the fact that I have no real privacy. No where I can go and not be registered. I know that, somewhere, everything I do, think and dream of is recorded. I just hope that nobody will use it against me.
Source
#GreatReset #WEF #Dystopia #2030 #4chan
https://www.weforum.org/agenda/2016/11/shopping-i-can-t-really-remember-what-that-is/
6
W jaki sposób narracje dystopijne mogą wpłynąć na moralność czytelnika?
Ludzie są stworzeniami opowiadającymi historie: historie, które opowiadamy, mają głęboki wpływ na to, jak postrzegamy naszą rolę w świecie, a popularność dystopijnych fikcji rośnie. Według Goodreads.com, społeczności internetowej, która rozrosła się do milionów czytelników, udział książek sklasyfikowanych jako „dystopijne” w 2012 roku był najwyższy od ponad 50 lat. Co powinniśmy zrobić z faktem, że dystopijna fikcja jest tak popularna? Dużo uwagi zostało poświęconej na badanie, dlaczego te narracje są tak atrakcyjne. Czy dystopijna fikcja może wpłynąć na czyjekolwiek nastawienie polityczne w prawdziwym świecie? Jeśli tak, to w jaki sposób? A jak bardzo powinniśmy przejmować się jego wpływem? Mogłoby się wydawać mało prawdopodobne, że fikcja – coś, co jest znane jako „zmyślone” – może wpływać na poglądy ludzi w świecie rzeczywistym. Jednak coraz więcej badań pokazuje, że w mózgu nie ma „silnego przełączania” między fikcją a literaturą faktu. Ludzie często włączają lekcje z fikcyjnych historii do swoich przekonań, postaw i ocen wartości, czasami nawet nie zdając sobie sprawy z tego, że to robią.
Co więcej, dystopijna fikcja może być szczególnie potężna, ponieważ jest z natury polityczna. Skupiamy się tutaj na gatunku totalitarno-dystopijnym, który przedstawia mroczny i niepokojący alternatywny świat, w którym potężni ludzie działają, aby uciskać i kontrolować obywateli, oczywiście łamiąc podstawowe wartości. Chociaż narracje postapokaliptyczne o zombie również można również uznać za "dystopijne", chodzi o podkreślenie chaosu i upadku porządku społecznego, który może wpływać na ludzi w różny sposób. Poszczególne historie totalitarno-dystopijne są różne. Aby podać kilka popularnych przykładów, opis tortur i nadzoru w "1984" George'a Orwella; zbiór organów w serii "Unwind" Neala Shustermana; kontrola umysłu w "The Giver" Lois Lowry; nierówność płci w "Opowieści podręcznej" Margaret Atwood; oraz katastrofa ekologiczna w serialu "Maze Runner" Jamesa Dashnera. Wszystkie takie narracje są zgodne z konwencjami gatunkowymi dotyczącymi charakteru, scenerii i fabuły. W tych społeczeństwach ideały doskonalenia popadły w amok. Chociaż zdarzają się wyjątki, dystopijna fikcja zazwyczaj waloryzuje dramatyczny i często brutalny bunt odważnych nielicznych.
Aby przetestować wpływ dystopii na postawy polityczne, badani zostali losowo przydzieleni do trzech grup. Pierwsza grupa przeczytała fragment Igrzysk śmierci, a następnie obejrzała sceny z adaptacji filmowej z 2012 roku. Druga grupa zrobiła to samo, z wyjątkiem innego dystopijnego serialu "Veronica Roth’s Divergent". Przedstawia futurystyczne Stany Zjednoczone, w których społeczeństwo podzieliło się na frakcje oddane różnym wartościom; ci, których możliwości przekraczają granice frakcji, są postrzegani jako zagrożenie. W trzeciej grupie – grupie kontrolnej bez mediów – badani nie byli narażeni na żadną dystopijną fikcję przed odpowiedzią na pytania dotyczące ich postaw społecznych i politycznych. Mimo że były fikcyjne, dystopijne narracje wywarły wpływ na badanych, regulując ich kompasy moralne. W porównaniu z grupą kontrolną bez mediów, badani narażeni na fikcję mieli o 8 punktów procentowych większe prawdopodobieństwo, że uzasadnili radykalne akty, protesty, występki, a nawet zbrojne rebelie. Chętniej zgodzili się również, że przemoc jest czasami konieczna do wymierzenia sprawiedliwości (podobny wzrost o około 8 punktów procentowych).
Dlaczego dystopijna fikcja może przynosić takie efekty? Być może działał prosty mechanizm torowania. Sceny brutalnych akcji mogły z łatwością wywołać podekscytowanie w sposób, który sprawiłby, że badani byli bardziej skłonni do usprawiedliwiania przemocy politycznej. Dystopijna fikcja często zawiera brutalne obrazy, w których buntownicy walczą przeciwko potęgom. Przeprowadzono drugi eksperyment, ponownie z trzema grupami, tym razem z próbką studentów w całych Stanach Zjednoczonych. Pierwsza grupa została wystawiona na Igrzyska Śmierci i, tak jak poprzednio, z drugą bez mediów. Trzecia grupa była jednak narażona na brutalne sceny z serii filmów "Szybcy i wściekli", podobne pod względem długości i rodzaju do przemocy w fragmentach Igrzysk śmierci. Po raz kolejny dystopijna fikcja ukształtowała ludzkie sądy etyczne. Zwiększyło to ich gotowość do usprawiedliwiania radykalnych działań politycznych w porównaniu z kontrolami bez mediów, a wzrosty były podobne pod względem wielkości do tego, co odkryto w pierwszym eksperymencie. Ale równie gwałtowne i pełne adrenaliny sceny akcji z "Szybcy i wściekli" nie miały takiego efektu. Tak więc same brutalne obrazy nie mogły wyjaśnić zjawiska. W trzecim eksperymencie zbadano, czy kluczowym składnikiem jest sama narracja – to znaczy opowieść o odważnych obywatelach walczących z niesprawiedliwym rządem, czy to fikcyjnym, czy też nie-fikcyjnym. Tak więc tym razem trzecia grupa przeczytała i obejrzała fragmenty mediów dotyczące rzeczywistego protestu przeciwko skorumpowanym praktykom rządu Tajlandii. Klipy z CNN, BBC i innych źródeł wiadomości pokazywały sceny, gdzie siły rządowe w strojach bojowych używają brutalnych taktyk, takich jak gaz łzawiący i armatki wodne, aby stłumić masy obywateli protestujących przeciwko niesprawiedliwości. Pomimo tego, że były prawdziwe, te obrazy miały niewielki wpływ na badanych. Osoby z trzeciej grupy nie były bardziej skłonne do usprawiedliwiania przemocy politycznej niż osoby bez mediów. Ale ci, którzy mieli kontakt z dystopijną historią Igrzysk Śmierci, byli znacznie bardziej skłonni postrzegać radykalne i brutalne akty polityczne jako legalne, w porównaniu z tymi, którzy mieli kontakt z wiadomościami z prawdziwego świata. Różnica wynosiła około 7-8 punktów procentowych, porównywalna z dwoma poprzednimi eksperymentami. Ogólnie wydaje się, że ludzie mogą być bardziej skłonni do wyciągania „lekcji życia politycznego” z narracji o wyimaginowanym świecie politycznym niż z faktów opartych na prawdziwym świecie.
Czy to oznacza, że dystopijna fikcja jest zagrożeniem dla demokracji i stabilności politycznej? Niekoniecznie, chociaż fakt, że jest czasami cenzurowany, sugeruje, że niektórzy przywódcy myślą w ten sposób. Na przykład "Folwark zwierzęcy" Orwella jest nadal zakazana w Korei Północnej. W Stanach Zjednoczonych, wśród 10 najczęściej wybieranych książek do usunięcia z bibliotek szkolnych w ostatniej dekadzie są "The Hunger Games" i "Aldous Huxley's Brave New World". Narracje dystopijne dają lekcję, że radykalne działania polityczne mogą być uzasadnioną odpowiedzią na postrzeganą niesprawiedliwość. Jednak lekcje, które ludzie wyciągają z mediów, czy to fikcji, czy literatury faktu, mogą nie zawsze się ich trzymać, a nawet jeśli to ludzie niekonieczne muszą działać pod ich wpływem. Ostatecznie 7-8 punktów procentowych to nie jest wysoki wynik. Takie narracje mogą mieć pozytywny wpływ na czujność obywateli na możliwość niesprawiedliwości w różnych kontekstach. Ale mnożenie się dystopijnych narracji może również zachęcać do radykalnych perspektyw, które nadmiernie upraszczają rzeczywiste i złożone źródła politycznych sporów. Tak więc, podczas gdy totalitarno-dystopijny szał może wzmocnić rolę "strażnika" społeczeństwa w utrzymywaniu władzy, może również przyspieszyć niektóre z brutalnej retoryki politycznej, a nawet działania, w przeciwieństwie do debaty obywatelskiej i opartej na faktach oraz kompromisu niezbędnego dla demokracji.
#spoleczenstwo #polityka #dystopia #ksiazki
Ludzie są stworzeniami opowiadającymi historie: historie, które opowiadamy, mają głęboki wpływ na to, jak postrzegamy naszą rolę w świecie, a popularność dystopijnych fikcji rośnie. Według Goodreads.com, społeczności internetowej, która rozrosła się do milionów czytelników, udział książek sklasyfikowanych jako „dystopijne” w 2012 roku był najwyższy od ponad 50 lat. Co powinniśmy zrobić z faktem, że dystopijna fikcja jest tak popularna? Dużo uwagi zostało poświęconej na badanie, dlaczego te narracje są tak atrakcyjne. Czy dystopijna fikcja może wpłynąć na czyjekolwiek nastawienie polityczne w prawdziwym świecie? Jeśli tak, to w jaki sposób? A jak bardzo powinniśmy przejmować się jego wpływem? Mogłoby się wydawać mało prawdopodobne, że fikcja – coś, co jest znane jako „zmyślone” – może wpływać na poglądy ludzi w świecie rzeczywistym. Jednak coraz więcej badań pokazuje, że w mózgu nie ma „silnego przełączania” między fikcją a literaturą faktu. Ludzie często włączają lekcje z fikcyjnych historii do swoich przekonań, postaw i ocen wartości, czasami nawet nie zdając sobie sprawy z tego, że to robią.
Co więcej, dystopijna fikcja może być szczególnie potężna, ponieważ jest z natury polityczna. Skupiamy się tutaj na gatunku totalitarno-dystopijnym, który przedstawia mroczny i niepokojący alternatywny świat, w którym potężni ludzie działają, aby uciskać i kontrolować obywateli, oczywiście łamiąc podstawowe wartości. Chociaż narracje postapokaliptyczne o zombie również można również uznać za "dystopijne", chodzi o podkreślenie chaosu i upadku porządku społecznego, który może wpływać na ludzi w różny sposób. Poszczególne historie totalitarno-dystopijne są różne. Aby podać kilka popularnych przykładów, opis tortur i nadzoru w "1984" George'a Orwella; zbiór organów w serii "Unwind" Neala Shustermana; kontrola umysłu w "The Giver" Lois Lowry; nierówność płci w "Opowieści podręcznej" Margaret Atwood; oraz katastrofa ekologiczna w serialu "Maze Runner" Jamesa Dashnera. Wszystkie takie narracje są zgodne z konwencjami gatunkowymi dotyczącymi charakteru, scenerii i fabuły. W tych społeczeństwach ideały doskonalenia popadły w amok. Chociaż zdarzają się wyjątki, dystopijna fikcja zazwyczaj waloryzuje dramatyczny i często brutalny bunt odważnych nielicznych.
Aby przetestować wpływ dystopii na postawy polityczne, badani zostali losowo przydzieleni do trzech grup. Pierwsza grupa przeczytała fragment Igrzysk śmierci, a następnie obejrzała sceny z adaptacji filmowej z 2012 roku. Druga grupa zrobiła to samo, z wyjątkiem innego dystopijnego serialu "Veronica Roth’s Divergent". Przedstawia futurystyczne Stany Zjednoczone, w których społeczeństwo podzieliło się na frakcje oddane różnym wartościom; ci, których możliwości przekraczają granice frakcji, są postrzegani jako zagrożenie. W trzeciej grupie – grupie kontrolnej bez mediów – badani nie byli narażeni na żadną dystopijną fikcję przed odpowiedzią na pytania dotyczące ich postaw społecznych i politycznych. Mimo że były fikcyjne, dystopijne narracje wywarły wpływ na badanych, regulując ich kompasy moralne. W porównaniu z grupą kontrolną bez mediów, badani narażeni na fikcję mieli o 8 punktów procentowych większe prawdopodobieństwo, że uzasadnili radykalne akty, protesty, występki, a nawet zbrojne rebelie. Chętniej zgodzili się również, że przemoc jest czasami konieczna do wymierzenia sprawiedliwości (podobny wzrost o około 8 punktów procentowych).
Dlaczego dystopijna fikcja może przynosić takie efekty? Być może działał prosty mechanizm torowania. Sceny brutalnych akcji mogły z łatwością wywołać podekscytowanie w sposób, który sprawiłby, że badani byli bardziej skłonni do usprawiedliwiania przemocy politycznej. Dystopijna fikcja często zawiera brutalne obrazy, w których buntownicy walczą przeciwko potęgom. Przeprowadzono drugi eksperyment, ponownie z trzema grupami, tym razem z próbką studentów w całych Stanach Zjednoczonych. Pierwsza grupa została wystawiona na Igrzyska Śmierci i, tak jak poprzednio, z drugą bez mediów. Trzecia grupa była jednak narażona na brutalne sceny z serii filmów "Szybcy i wściekli", podobne pod względem długości i rodzaju do przemocy w fragmentach Igrzysk śmierci. Po raz kolejny dystopijna fikcja ukształtowała ludzkie sądy etyczne. Zwiększyło to ich gotowość do usprawiedliwiania radykalnych działań politycznych w porównaniu z kontrolami bez mediów, a wzrosty były podobne pod względem wielkości do tego, co odkryto w pierwszym eksperymencie. Ale równie gwałtowne i pełne adrenaliny sceny akcji z "Szybcy i wściekli" nie miały takiego efektu. Tak więc same brutalne obrazy nie mogły wyjaśnić zjawiska. W trzecim eksperymencie zbadano, czy kluczowym składnikiem jest sama narracja – to znaczy opowieść o odważnych obywatelach walczących z niesprawiedliwym rządem, czy to fikcyjnym, czy też nie-fikcyjnym. Tak więc tym razem trzecia grupa przeczytała i obejrzała fragmenty mediów dotyczące rzeczywistego protestu przeciwko skorumpowanym praktykom rządu Tajlandii. Klipy z CNN, BBC i innych źródeł wiadomości pokazywały sceny, gdzie siły rządowe w strojach bojowych używają brutalnych taktyk, takich jak gaz łzawiący i armatki wodne, aby stłumić masy obywateli protestujących przeciwko niesprawiedliwości. Pomimo tego, że były prawdziwe, te obrazy miały niewielki wpływ na badanych. Osoby z trzeciej grupy nie były bardziej skłonne do usprawiedliwiania przemocy politycznej niż osoby bez mediów. Ale ci, którzy mieli kontakt z dystopijną historią Igrzysk Śmierci, byli znacznie bardziej skłonni postrzegać radykalne i brutalne akty polityczne jako legalne, w porównaniu z tymi, którzy mieli kontakt z wiadomościami z prawdziwego świata. Różnica wynosiła około 7-8 punktów procentowych, porównywalna z dwoma poprzednimi eksperymentami. Ogólnie wydaje się, że ludzie mogą być bardziej skłonni do wyciągania „lekcji życia politycznego” z narracji o wyimaginowanym świecie politycznym niż z faktów opartych na prawdziwym świecie.
Czy to oznacza, że dystopijna fikcja jest zagrożeniem dla demokracji i stabilności politycznej? Niekoniecznie, chociaż fakt, że jest czasami cenzurowany, sugeruje, że niektórzy przywódcy myślą w ten sposób. Na przykład "Folwark zwierzęcy" Orwella jest nadal zakazana w Korei Północnej. W Stanach Zjednoczonych, wśród 10 najczęściej wybieranych książek do usunięcia z bibliotek szkolnych w ostatniej dekadzie są "The Hunger Games" i "Aldous Huxley's Brave New World". Narracje dystopijne dają lekcję, że radykalne działania polityczne mogą być uzasadnioną odpowiedzią na postrzeganą niesprawiedliwość. Jednak lekcje, które ludzie wyciągają z mediów, czy to fikcji, czy literatury faktu, mogą nie zawsze się ich trzymać, a nawet jeśli to ludzie niekonieczne muszą działać pod ich wpływem. Ostatecznie 7-8 punktów procentowych to nie jest wysoki wynik. Takie narracje mogą mieć pozytywny wpływ na czujność obywateli na możliwość niesprawiedliwości w różnych kontekstach. Ale mnożenie się dystopijnych narracji może również zachęcać do radykalnych perspektyw, które nadmiernie upraszczają rzeczywiste i złożone źródła politycznych sporów. Tak więc, podczas gdy totalitarno-dystopijny szał może wzmocnić rolę "strażnika" społeczeństwa w utrzymywaniu władzy, może również przyspieszyć niektóre z brutalnej retoryki politycznej, a nawet działania, w przeciwieństwie do debaty obywatelskiej i opartej na faktach oraz kompromisu niezbędnego dla demokracji.
#spoleczenstwo #polityka #dystopia #ksiazki
8