Od dzisiaj zaczynam grać w Tetris!
W 1984 roku rosyjski inżynier komputerowy Alexey Pajitnov wymyślił prostą grę. Gracze musieli obracać i upuszczać kształty na miejsce, aby tworzyć uporządkowane rzędy. Tetris odniósł natychmiastowy sukces i nadal jest jedną z najbardziej uzależniających gier, jakie kiedykolwiek stworzono. Popularna gra ma zaskakujący efekt uboczny, który można znaleźć w psychologii.
Efekt Tetris pojawia się, gdy coś, na czym skupiamy się przez dłuższy czas, pojawia się w naszych myślach, spostrzeżeniach i snach. Gracze po skupieniu się na Tetris przez dłuższy czas zaczynają widzieć formy, które można odwracać i układać w przedmiotach codziennego użytku, takich jak pudełka po płatkach w sklepie czy budynki. Wciąż myślą o sposobach, w jakie różne kształty wokół nich mogłyby pasować do siebie. W pewnym sensie ich umysły kontynuują grę nawet po skończeniu gry. Dla niektórych graczy efekt Tetris objawia się hipnagogicznymi halucynacjami, wyimaginowanymi, ale realistycznymi wrażeniami, które pojawiają się podczas przejścia od czuwania do snu. Rozpoznawalne kształty tetromino i obrazy spadających klocków często przenikają sny graczy Tetris. Speedcubing, układanie kostki Rubika tak szybko, jak to możliwe, czy układanie puzzli może mieć podobny wpływ na nasz mózg. Te gry mogą modyfikować nasze wrażenia wizualne i sposób, w jaki używamy logiki. Profesjonalni gracze często odkrywają, że strategia i działania, które podejmują w grze, wpływają na ich wzorce myślowe w prawdziwym świecie.


Goldsmitha profesor psychiatrii i badacz snu Robert Stickgold i jego zespół z Harvard Medical School przeprowadzili eksperyment, aby zobaczyć, jak granie w Tetris może wpływać na nasze myśli i sny. Poprosili uczestników o grę przez kilka godzin przed pójściem spać. W skład grupy wchodzili początkujący, doświadczeni gracze oraz osoby cierpiące na amnezję, które nie były w stanie tworzyć nowych wspomnień. Sześćdziesiąt trzy procent uczestników i dwie trzecie niedoświadczonych graczy zgłosiło, że widziało obrazy tetromino, gdy zasypiali i gdy w ich snach pojawiały się znajome kształty. A kiedy się obudzili, bloki Tetris wciąż pozostawały w ich polu widzenia. O dziwo, osoby cierpiące na amnezję miały dokładnie to samo doświadczenie. Chociaż nie pamiętali gry, ich sny zostały zaatakowane przez obrazy Tetris. Badanie wskazuje, że tworzenie tych obrazów musi być związane z pamięcią proceduralną. Jest to pamięć związana z umiejętnościami, która powstaje, gdy na przykład uprawiamy sport lub gramy na instrumencie i pozostaje nienaruszona u osób z ciężką amnezją.

Pływające elementy, które gracze Tetris obserwują, gdy nie grają, to poznawcze powidoki. Powidok poznawczy to rodzaj złudzenia optycznego, w którym obraz nadal pojawia się przed naszymi oczami po zakończeniu ekspozycji na rzeczywisty obiekt. Kiedy gramy w Tetris godzinami, nasz mózg zaczyna tworzyć nowe ścieżki neuronowe, które pozwalają nam rozpoznawać wzorce przy mniejszym wysiłku i poprawiać aktywność. Nasz mózg niejako pomaga nam ćwiczyć grę, nawet gdy nie gramy. Jedno z pierwszych badań nad efektem Tetris zostało przeprowadzone przez amerykańskiego psychologa Richarda Haiera w 1992 roku. Odkrył, że mózg zużywa mniej energii, gdy umiejętności graczy poprawiają się. Haier wykazał, że regularne granie w Tetris skutkuje wzrostem grubości kory mózgowej, co zwiększa wydajność mózgu. Haier dowiódł również, że Tetris wpływa na plastyczność mózgu, czyli zdolność do zmian i adaptacji w wyniku doświadczenia. Okazuje się, że ta wciągająca gra może promować rozwój poznawczy, zwiększać pojemność pamięci i ogólnie przyczyniać się do utrzymania zdrowego mózgu.
Korzyści zdrowotne efektu Tetrisa
Badania sugerują, że dzięki efektowi Tetris można poprawić jakość snu. Kluczem jest wyćwiczenie umysłu, aby koncentrował się na relaksujących myślach i obrazach związanych ze snem. Kiedy mózg jest przyzwyczajony do wielokrotnego skupiania się na tych obrazach, jest mniej prawdopodobne, że będziemy rozpraszani przez stresujące myśli. Powtarzające się czynności, takie jak medytacja, a nawet wizualizacja układających się bloków Tetris, poinstruują nasz mózg, aby rozpoznawał te momenty jako warunek konieczny do snu.

Naturalnie lepiej pamiętamy negatywne doświadczenia niż przyjemne. Ta tendencja jest znana jako nastawienie negatywne. Efekt Tetris, który sam w sobie jest formą nawyku, może pomóc nam zwrócić większą uwagę na pozytywne rzeczy. Może działać jako obrona mózgu przed negatywnym nastawieniem. Na przykład, regularnie ćwicząc wdzięczność, możemy ćwiczyć mózg, aby zapamiętywał pozytywne strony wydarzeń i pozbył się negatywnego sposobu myślenia.

Efekt Tetris jest coraz częściej używany jako narzędzie w badaniach nad zdrowiem psychicznym. Psychologowie odkryli, że granie w Tetris może zakłócać procesy, które w innym przypadku utrwalałyby traumatyczne wydarzenia w pamięci. Stan dysocjacyjny, który tworzy gra, blokuje powstawanie długotrwałych wspomnień, które mogą prowadzić do zespołu stresu pourazowego. Części mózgu, które normalnie tworzyłyby te wspomnienia, są wypełnione przestrzenną układanką. W konsekwencji osoba grająca w grę wkrótce po przykrym wydarzeniu zapamiętuje wzorce Tetris zamiast traumatycznego doświadczenia.
https://www.lurker.pl/post/gNAV-viYU - Jak odróżnić umysł otwarty od zamkniętego
https://www.lurker.pl/post/vIWTpCTsG - Trzy główne teorie socjologiczne
https://www.lurker.pl/post/p94g4aPFZ - Cztery rodzaje Konformizmu
https://www.lurker.pl/p/j1mnrecyM – Skala Kardaszewa – Hierarchia hipotetycznych poziomów rozwoju inteligentych cywilizacji
https://www.lurker.pl/p/a46Rz0D8f – Przekleństwo wiedzy
https://www.lurker.pl/p/zkK-A8Nx4 – Efekt obramowania
https://www.lurker.pl/p/dq3mDMWV0 - Luka w empatii
https://www.lurker.pl/post/9324Wjm9g - Efekt potwierdzenia
https://www.lurker.pl/p/6fPTzK6SF – Solipsyzm – problem innych umysłów
https://www.lurker.pl/post/Hz7h8BGwO - Prawo trywialności Parkinsona
https://www.lurker.pl/post/k1WXPfkIU - Heurystyka dostępności
https://www.lurker.pl/post/GBlVHY43c - Luźna myśl
#psychologia #umysl #tetris #frgtn

Niechciane natrętne myśli - wydaje się, że pochodzą znikąd, przybywają i powodują wiele niepokoju. Treść natrętnych myśli często koncentruje się na obrazach o charakterze brutalnym, społecznie niedopuszczalnym, seksualnym itp. Ludzie, którzy doświadczają niechcianych, natrętnych myśli, boją się, że mogą popełnić czyny, które sobie wyobrażają, boją się też, że te myśli oznaczają o nich coś strasznego. Niektóre myśli składają się z wątpliwości dotyczących relacji, decyzji małych i dużych, bezpieczeństwa, tożsamości, religi, śmierci lub obawy o pytania, na które nie można odpowiedzieć z całą pewnością. Niektóre są po prostu dziwnymi myślami, które nie mają żadnego sensu. Mogą być bardzo wyraźne i wiele osób wstydzi się ich i martwi się nimi, dlatego też ukrywają je. Być może nagle miałeś chęć popchnięcia kogoś ze schodów, wyobrażałeś sobie kopanie psa, mówienie komuś czegoś nieprzyzwoitego, wyskakiwanie z jadącego samochodu, czy dźgnięcie kogoś lub siebie nożem.

Nasze mózgi czasami tworzą śmieciowe myśli, a te myśli są po prostu częścią fali i strumienia naszej świadomości. Natrętne myśli są bez głębszego znaczenia. Jeśli nie zwracasz na nie uwagi lub nie angażujesz się w nie, rozpraszają się i są zmywane w strumieniu świadomości. Im bardziej staramy się o czymś nie myśleć, tym częściej o tym myślimy. Jeśli powiem ci, żebyś NIE myślał o niedźwiedziu polarnym - możesz myśleć o czymkolwiek innym, ale nie pozwól, aby obraz białego niedźwiedzia polarnego przyszedł ci do głowy - jak myślisz, jak długo wytrzymasz, zanim pojawi się w twojej głowie? Dla większości ludzi nie minie dużo czasu, zanim ulegną obrazowi, którego myślami mieli unikać. Jest to dobrze zbadane zjawisko - często znane również pod postacią różowego słonia.





Istnieje wiele mitów na temat niechcianych natrętnych myśli. Jednym z najbardziej niepokojących jest to, że posiadanie takich myśli oznacza, że ​​podświadomie chcesz dokonać rzeczy, które przyjdą ci do głowy. To nieprawda, a w rzeczywistości jest odwrotnie. Ludzie walczą z myślami, ponieważ treść wydaje się im obca, niedopuszczalna i sprzeczna z tym, kim są. Tak więc ludzie z gwałtownymi, niechcianymi natrętnymi myślami są łagodnymi osobami. Ludzie, którzy myślą o wykrzyczeniu bluźnierstw, albo o powiedzeniu czegoś nieadekwatnego, będą częściej zważać na to co mówią. Drugim mitem jest to, że każda myśl, którą mamy, jest warta zbadania. Prawdę mówiąc, te myśli nie są wiadomościami, sygnałami, ani ostrzeżeniami - pomimo tego jakie pozory stwarzają. Problemem dla ludzi, którzy je mają jest to czy są one zdrowe - a szacuje się, że ponad 6 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych jest nimi zaniepokojonych. Ludzie desperacko i pilnie próbują pozbyć się myśli, co paradoksalnie wzmaga ich intensywność. Im bardziej starają się stłumić, rozproszyć lub zastąpić myśli, tym trudniejsze jest to zadanie.

Ludzie, którym przeszkadzają natrętne myśli, muszą nauczyć się nowego stosunku do swoich myśli - że czasami treść myśli jest nieistotna i abstrakcjna. Każdy od czasu do czasu ma dziwne, dziwaczne, społecznie niewłaściwe i gwałtowne myśli. W rzeczywistości myśl - nawet bardzo przerażająca - nie jest impulsem. Problem nie polega na kontroli impulsów, ale na ogólnej kontroli, jednak cierpiący zostają oszukani przez swój niepokój i desperacko potrzebują otuchy.

Tak jak pisałem wcześniej sporadyczne natrętne myśli są całkowicie normalne; Jeśli jednak zauważysz, że masz często powtarzające się niepokojące myśli, możesz zmagać się z jednym z tych zaburzeń - Lęk; Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne; depresja; zespół stresu pourazowego; choroba afektywna dwubiegunowa; ADHD.

Wszystko zależy od częstotliwości i intensywności tych myśli. Jedynym sposobem skutecznego radzenia sobie z natrętnymi obsesyjnymi myślami jest zmniejszenie własnej wrażliwości na nie, dzięki zrozumieniu tego zjawiska, zapoznaniu się z metodami przeciwko natrętnym myślom, albo poprzez praktykę medytacji.

https://www.lurker.pl/p/a46Rz0D8f – Przekleństwo wiedzy
https://www.lurker.pl/p/zkK-A8Nx4 – Efekt obramowania
https://www.lurker.pl/p/dq3mDMWV0 - Luka w empatii
https://www.lurker.pl/post/9324Wjm9g - Efekt potwierdzenia
https://www.lurker.pl/post/vIWTpCTsG - Trzy główne teorie socjologiczne
https://www.lurker.pl/p/j1mnrecyM – Skala Kardaszewa – Hierarchia hipotetycznych poziomów rozwoju inteligentych cywilizacji
https://www.lurker.pl/p/OZTea-ZXF – Czym jest paradoks merytokracji?
https://www.lurker.pl/p/YSzlDZSAz – O czym świadczą testy IQ?
https://www.lurker.pl/p/6fPTzK6SF – Solipsyzm – problem innych umysłów
https://www.lurker.pl/post/Hz7h8BGwO - Prawo trywialności Parkinsona.
https://www.lurker.pl/p/7ar1rL7qE – Świadomość zwierząt
https://www.lurker.pl/post/k1WXPfkIU - Heurystyka dostępności
https://www.lurker.pl/post/ALlaWf_dq - efekt sieci
https://www.lurker.pl/post/GBlVHY43c - Luźna myśl

#psychologia #spoleczenstwo #umysl #frgtn

Efekt obramowania występuje wtedy, gdy na nasze decyzje wpływa sposób prezentacji informacji. Równoważne informacje mogą być mniej lub bardziej atrakcyjne w zależności od wyróżnionych cech. Na nasze wybory wpływa sposób, w jaki opcje są ujęte w różne sformułowania, punkty odniesienia i akcenty. Najczęściej obramowanie zwraca uwagę na dodatni zysk lub ujemną stratę związaną z opcją. Jesteśmy podatni na tego rodzaju ramy, ponieważ staramy się unikać strat.

Tversky i Kahneman przeprowadzili w 1981 roku eksperyment znany współcześnie jako “Problem azjatyckiej choroby”. Uczestnicy mieli wyobrazić sobie, że Stany Zjednoczone szykują się na epidemię nietypowej choroby pochodzącej z Azji. Choroba miała dotknąć i w efekcie zabić 600 osób. Naukowcy przygotowali dwa alternatywne programy walki z chorobą.

Pierwszej grupie uczestników eksperymentu przedstawiono programy tak:

Na 600 zarażonych osób:

A) 200 zostanie uratowanych;

B) istnieje 1/3 szansy, że przeżyje 600 osób, ale istnieje też 2/3 szansy, że nikt nie przeżyje.

Z tych badanych aż 72% wybrało opcję A, podczas gdy 28% wybrało opcję B.

Drugiej grupie uczestników eksperymentu przedstawiono programy trochę inaczej:

Na 600 zarażonych osób:

C) 400 umrze;

D) istnieje 1/3 szansy, że nikt nie umrze, ale istnieje też 2/3 szansy, że wszyscy umrą

Z tych badanych z kolei 78% wybrało opcję D, podczas gdy tylko 22% wybrało opcję C.

Programy są identyczne, warunki też są identyczne. A zatem obie grupy badanych powinny wybrać to samo, jednak opcje zostały podane w różny sposób podkreślając pozytywne lub negatywne strony, co skutkowało odmiennymi decyzjami.
Rozważ następującą hipotezę: Jaś kupuje chusteczki dezynfekujące w swojej lokalnej aptece. Widzi kilka opcji, ale w sprzedaży są dwa opakowania chusteczek. Jedna nazywa się „Bleachox”, a druga nazywa się „Bleach-it”. Obie chusteczki dezynfekujące, które rozważa Jaś, mają tę samą cenę i zawierają taką samą liczbę chusteczek. Jedyną różnicą, którą zauważa, jest to, że chusteczki Bleachox twierdzą, że „zabijają 95% wszystkich zarazków”, podczas gdy chusteczki „Bleach-it” mówią: „przeżywa tylko 5% zarazków”. Po porównaniu obu, Jaś wybiera chusteczki Bleachox. Nie podoba mu się dźwięk bakterii „przeżywających” na jego kuchennym blacie. Chociaż oba produkty były równie skuteczne w zwalczaniu zarazków i zasadniczo twierdziły to samo, ich twierdzenia zostały sformułowane inaczej. Bleachox podkreślił procent zarazków, które zabił (atrybut pozytywny), podczas gdy Bleach-it podkreślił, ile zarazków nie zabił (atrybut negatywny).

Decyzje oparte na efekcie obramowania są podejmowane, koncentrując się na sposobie prezentacji informacji, a nie na samych informacjach. Takie decyzje mogą być nieoptymalne, ponieważ słabe informacje lub mniejsze opcje można sformułować w pozytywnym świetle. Może to uczynić je bardziej atrakcyjnymi niż opcje lub informacje, które są obiektywnie lepsze, ale rzucają się w mniej korzystnym świetle.
Efekt obramowania słuchowego

Na przykład sprzedawca samochodów mówi do nas nieśmiało i naiwnie „j-jak mogę ci dzisiaj pomóc?” brzmi to dla nas mało przekonująco, więc jest mało prawdopodobne, że zwróci na siebie naszą uwagę, aby pomóc lub skłonić nas do zakupu, taka osoba rzadko będzie dla nas autorytetem. Dla porównania, mamy pewnego siebie sprzedawcę samochodów, który mówi nam, „Jak mogę ci dzisiaj pomóc?” Te same słowa, po prostu wypowiedziane z większą pewnością siebie i bardziej odpowiednią modulacją. Odmiana głosu może być niezwykle ważna, w rzeczywistości jest to ważniejsze niż to, co zostało powiedziane. Jednocześnie prędkość i głośność są również ważne podczas obramowania, a szybkie zadawanie pytań może wybrzmieć większą agresywnością, niż gdy są zadawane wolno. Jednak może być bardziej przydatne przy podawaniu faktów. Rodzice, którzy ostrzegają swoje dzieci, podniosą głos, dając im do zrozumienia, że ​​mówią poważnie. Natomiast delikatniejszy ton jest łagodniejszy i kochający.

Efekt obramowania może mieć zarówno pozytywny, jak i negatywny wpływ na nasze życie. Jak wspomniano powyżej, może to wpłynąć na nasze podejmowanie decyzji, rzucając pozytywne światło na słabe informacje lub mniejsze możliwości. Innymi słowy, przecenianie tego, jak coś jest przedstawione może spowodować, że nie doceniamy tego, co jest zwykle ważniejsze. W rezultacie możemy wybrać gorsze opcje, które są bardziej efektywnie oprawione, niż lepsze opcje lub informacje, które są źle sformułowane. Dotyczy to mniejszych decyzji, które podejmujemy jako konsumenci i obywatele, a także bardziej znaczących decyzji w naszym życiu osobistym i zawodowym, jednak powinniśmy być również świadomi tego efektu, ponieważ można go wykorzystać na naszą korzyść. Zrozumienie, że obramowanie wpływa na ludzi, może sprawić, że skupimy się na tym, jak przedstawiamy informacje, które chcemy, aby inni zaakceptowali i zgodnie z którymi postępowali. Świadomość, że ludzi przyciąga kadrowanie, które podkreśla pewne korzyści, może pomóc nam przedstawić naszą pracę w ten sposób, czyniąc ją bardziej atrakcyjną i skuteczną. Zarządzając innymi osobami lub współpracując z nimi, należy pamiętać o tym, jak ważne jest, w jaki sposób przedstawiamy nasze przesłanie lub stanowisko. Skuteczniejsze obramowanie może pozwolić nam lepiej wykorzystać nasz punkt widzenia.
#psychologia #marketing #umysl #spoleczenstwo #frgtn

Odpowiedź na słowa Pana sośnierza w sprawie świadomości zwierząt.

Samoświadomość jest często uważana za wyjątkową cechę ludzką, ale badania sugerują, że może występować w całym królestwie zwierząt częściej, niż to się niektórym wydaje. Wszyscy ci ludzie, którzy myślą o zwierzętach jak o przedmiotach, negują ich świadomość, źle je traktują i nadużywają ich na różne sposoby, powinni szukać innych argumentów aby się bronić, ponieważ nauka nie wspiera ich nawet w najmniejszym stopniu. Pokazują jedynie niesmaczne myślenie prowincjonalne.

7 lipca 2012 r. grupa znanych naukowców podpisała Deklarację Cambridge w sprawie świadomości. Dokument ten stwierdza, że nie tylko ludzie, ale także znaczna liczba zwierząt, w tym kręgowców i bezkręgowców, są istotami czującymi. Oznacza to, że są świadome swoich doświadczeń, a ponadto mogą mieć pozytywne lub negatywne stany psychiczne. Ludzie nie są jedynymi, którzy posiadają neuronowe substraty generujące świadomość.

Naukowcy zidentyfikowali obwody homologiczne u ludzi i zwierząt, których aktywność zbiega się ze świadomym doświadczeniem. Wydaje się, że obwody nerwowe, które są aktywowane gdy zwierzę czuje emocje, są tymi samymi, które aktywują się u ludzi. Znani neurolodzy z całego świata popierają to badanie i zgadzają się, że zwierzęta są w rzeczywistości świadome własnego cierpienia.

Istnieje naukowy konsensus w sprawie dowodów, które pokazują, że zwierzęta posiadają substraty neuroanatomiczne, neurochemiczne i neurofizjologiczne stanów świadomych, wraz ze zdolnością do wykazywania zamierzonych zachowań. Innymi słowy, ludzie nie są jedynymi, którzy posiadają neuronowe substraty generujące świadomość.
https://www.youtube.com/watch?v=RSbom5MsfNM

Tutaj mógłbym już zakończyć ten temat, ta deklaracja prosto obala słowa sośnierza, ale wiedzy nigdy za wiele.

To niewiarygodne, że wciąż toczy się debata nad tym, czy zwierzęta są świadome, a nawet debata, czy istoty ludzkie mogą wiedzieć, że zwierzęta są świadome. Jeśli obserwujesz ssaki, ptaki i inne to zobaczysz, jak reagują na świat. Są przerażeni, gdy istnieje niebezpieczeństwo, relaksują się, gdy jest im dobrze. Myślenie, że zwierzęta mogą nie mieć świadomego mentalnego doświadczenia zabawy, snu, strachu lub miłości wydaje się nielogiczne.

"Zachowania zwierząt często tłumaczy się "instynktem", inaczej musielibyśmy uznać, że są one inteligentne."~Jonathan Safran Foer

Badania dowodzą, że każde zwierzę zdolne do wyobrażenia sobie przyszłych wyników swoich działań musi mieć prymitywne poczucie siebie. Darwin wierzył, że zwierzęta mają pewne poczucie siebie, a także bronił pojęcia ciągłości ewolucyjnej, co skłoniło go do napisania: Niemniej jednak różnica między umysłem człowieka i wyższych zwierząt, mimo że jest wielka, jest różnicą stopnia a nie rodzaju Tak więc, istnieją odcienie szarości, a nie czarno-białe różnice między ludźmi i innymi zwierzętami w zdolnościach poznawczych. Chociaż zwierzęta mogą nie zastanawiać się nad życiem i śmiercią tak jak ludzie, to jednak mogą posiadać pewne poczucie siebie.

„Popieram zarówno prawa zwierząt, jak i prawa człowieka. Taka jest droga całej istoty ludzkiej.” ~Abraham Lincoln

Jestem bardzo ciekaw jak tacy ludzie jak Sośnierz odnoszą się do testu lustra. Przeszły go między innymi: Słonie azjatyckie, małpy, delfiny, orki, sroki, a nawet mrówki! A może gdyby umiały mówić to w końcu uznaliby je za świadome? A nie czekaj, czy papugi, które zapamiętują i odtwarzają słowa/proste zdania możnaby uznać za świadome? Może niektóre małpy/orangutany posługujące się językiem migowy? Chyba nie – to tylko maszyny z mięsa, czyż nie?

Postrzeganie odbicia lustrzanego nie jako drugiego osobnika, ale własnego ciała wśród zwierząt nie jest zbyt powszechne, ale to wystarczy, aby potwierdzić słowa Darwina. Na tym teście nie kończą się popisy zwierząt.
Krukowate słyną ze swojej inteligencji, potrafią naśladować różne dźwięki, rozwiązywać zagadki i przekazywać wiedzę następnemu pokoleniu. Naukowcy przeprowadzili eksperyment w którym wrona chciała napić się wody z dzbana, jednak poziom cieczy był zbyt niski by mogła go dosięgnąć. Zaczęła więc wrzucać okoliczne kamyki do naczynia, aby poziom wody podniósł się na tyle by mogła się napić.

Eksperyment: https://youtu.be/ZerUbHmuY04

test lustra sroki: https://www.youtube.com/watch?v=HRVGA9zxXzk

Sroki wykazują zachowania na wzór ludzkiej żałoby po śmierci członka rodziny, sytuacja trwała około 10min: https://www.youtube.com/watch?v=60Zg9sGnQf8
Krowy i muzyka – zwierzęta, które na co dzień wykorzystujemy w hodowli są do nas bardziej podobne niż myślimy. Naukowcy wiedzą już, że krowy potrafią tworzyć silne więzi z innymi członkami stada i rodziną. Co więcej krowy tzw. "Maszyny z mięsa" mogą być miłośniczkami muzyki. Wielokrotnie zarejestrowano sytuację kiedy krowy zbierały się wokół grających muzykę ludzi.
https://youtu.be/lXKDu6cdXLI
https://youtu.be/E47D_PZ2Zec

Moim zdaniem to niesamowite.
Delfiny – moje ulubione – dość dawno temu już wystarczająco o nich pisałem, więc odsyłam: https://www.lurker.pl/p/M6W8uFnMs

Film National Geographic "Delfiny: Mądrzejsze, niż myślisz": https://www.youtube.com/watch?v=XZ4hZx6K85Y
Słonie azjatyckie test lustra: https://www.youtube.com/watch?v=-EjukzL-bJc
Gorylica koko – Nie wszyscy znają historię Koko, najmądrzejszego goryla na świecie. Urodziła się 1971 roku. Wtedy psycholog Francine “Penny” Patterson postanowiła przyjąć ją na studia na Uniwersytecie Stanforda. Pierwotny pomysł polegał na przeprowadzeniu eksperymentu językowego, Dr. Petterson postanowiła nauczyć ją języka migowego. Pierwszą oznaką, że gorylica zrozumiała język migowy był fakt, że tworzyła nowe słowa. Według Dr. Petterson Koko znała około 1000 znaków, rozumiała również 2000 angielskich słów. Dr Patterson często czytała Koko opowiadania. Ulubionymi historiami gorylicy były “Kot w butach” i opowieść o trzech kociątkach. Gorylica poprosiła swoją nauczycielkę, aby czytała jej historie prawie codziennie. Pewnego dnia, ku zaskoczeniu, przekazała doktor Patterson, że chciałaby dostać kotka. Bardzo się o nią troszczyła, bawiły się razem, a gorylica zawsze się nią opiekowała.

Po 15 latach kotka została potrącona przez samochód i umarła. Patterson powiedziała gorylowi, że nie zobaczy ponownie swojej przyjaciółki. Koko zasygnalizowała, że jest smutna. Istnieje film wideo, w którym wydaje się szlochać, gdy jest sama. Ten wypadek poddał w wątpliwość długo utrzymywane wyobrażenia na temat tego, co myślą zwierzęta takie jak Koko. Była świadoma śmierci. Badaczka Maureen Sheehan przeprowadziła wywiad z Koko na temat tego, co się stało. W języku migowym odpowiedziała, że goryle umierają “z powodu problemów” lub “ponieważ są stare”. Wskazała także, że po śmierci idą do “wygodnego miejsca”.

Film National Geographic o koko: https://www.youtube.com/watch?v=FqJf1mB5PjQ

Test Lustra Koko: https://www.youtube.com/watch?v=1ihC6QHS_m0

Jeśli zwierzę może przejść test lustra, jest to z pewnością mocny dowód samorozpoznania i wskazuje na możliwość samoświadomości. A jeśli nie jest w stanie przejść, niekoniecznie oznacza to, że nie posiada tych umiejętności, na przykład zwierzęta, które bardziej niż wzroku polegają na innych zmysłach, mogą nie być zbytnio zainteresowane widokiem swoich odbić. Psy, które rozpoznają innych głównie po węchu, mogą szybko dojść do wniosku, że ich lustrzane odbicie nie przedstawia ich samych ani żadnego innego zwierzęcia, ponieważ brakuje mu odpowiedniego zapachu.

„Ani jedno stworzenie na ziemi nie ma mniej czy więcej prawa aby tu być.” ~Anthony Douglas Williams
Mrówki i test lustra

W 2015 roku naukowcy opublikowali badania, które sugerują, że niektóre mrówki potrafią rozpoznać siebie patrząc w lustro. Oglądając inne mrówki przez szkło, mrówki nie odchodziły od swoich normalnych zachowań, jednak ich zachowanie zmieniło się, gdy stanęły przed lustrem. Mrówki poruszały się powoli, obracały głowami w przód i w tył, potrząsały antenami i dotykały lustra. Wycofywały się i ponownie zbliżały do lustra.

Następnie otrzymały klasyczny test lustra. Zespół naukowców użył niebieskich kropek do oznaczenia nadustek niektórych mrówek, który jest częścią ich twarzy w pobliżu ich ust. W środowisku bez luster mrówki te zachowywałyby się normalnie i nie dotykałyby tych znaków. Ale to się zmieniło, kiedy mogli zobaczyć swoje odbicia w lustrze. Mrówki z niebieskimi kropkami na twarzy czyściły się i wydawały się próbować usunąć te ślady. Inne mrówki z brązowymi kropkami, które zlewały się z kolorem ich twarzy, nie oczyszczały się. Inne mrówki w towarzystwie osób o niebieskich kropkach na twarzach reagowały agresywnie, prawdopodobnie dlatego, że różnica sprawiła, że myśleli, że mrówka z niebieskimi kropkami jest osoba z zewnątrz. Wszystko to prowadzi naukowców do wniosku, że nadustek jest cechą fizyczną specyficzną dla gatunku, która jest ważna dla akceptacji grupowej. Biorąc pod uwagę, że te mrówki próbowały wyczyścić ślad, a nie reagować agresywnie, mrówki prawdopodobnie nie uważały, że ich odbicie to inna mrówka.

Niektóre zwierzęta są w stanie symulować swoje przyszłe działania, umieją rozróżniać działania wyimaginowane i te które faktycznie są doświadczeniem. Badanie w którym Szczury przepuszczano przez labirynt w poszukiwaniu pożywienia. W pewnych momentach szczury zmuszano by podjąć decyzję, którą drogą pójść dalej, a naukowcy zaobserwowali, że w tych "punktach wyboru" często zatrzymywały się i wydawały się rozważać swoje działania. Neuronaukowcy odkryli, że obszary hipokampu, które są związane z symulowaniem potencjalnych wyborów, były aktywowane w tych punktach wyboru przez szczury i inne kręgowce.

"Rasiści łamią zasadę równości, nadając w sytuacji konfliktu większe znaczenie interesom własnej rasy. Seksiści naruszają zasadę równości, faworyzując przedstawicieli własnej płci. Szowiniści gatunkowi przyznają interesom członków własnego gatunku pierwszeństwo przed ważniejszymi interesami istot innych gatunków. Schemat zawsze jest ten sam." ~Peter Singer
#zwierzeta #swiadomosc #umysl #sosnierz #frgtn