Dzieńdoberek. Gotowi na wędrówkę? Dziś zabieram Was na Polesie…

Park narodowy położony w województwie lubelskim, w polskiej części Polesia, utworzony 1 maja 1990. Obejmuje liczne bagna, torfowiska i jeziora krasowe oraz naturalne kompleksy leśne z bogactwem flory i fauny, znajdujące się na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej. Powierzchnia parku wynosi 9.760,2864 ha, w tym ochroną ścisłą objęte jest 116,56 ha, ochrona częściową 8314,2052 ha, a ochroną krajobrazową 1329,5212 ha, zaś powierzchnia jego otuliny wynosi 13.624,25 ha[1]. Symbolem parku jest żuraw.

Na terenie parku występuje ponad tysiąc gatunków roślin naczyniowych, z czego 170 to gatunki rzadkie, 75 podlega ochronie gatunkowej, a kolejnych 17 znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin. Większość gatunków roślin to przedstawiciele flory północnej, wśród których często występują relikty epoki lodowcowej, na przykład brzoza niska, wierzba lapońska czy wierzba borówkolistna. Innymi roślinami północnymi są turzyca bagienna i strunowa, gnidosz królewski oraz rosiczka długolistna. Rzadkie gatunki charakterystyczne dla roślinności atlantyckiej występujące w parku to między innymi wywłócznik skrętoległy i wąkrota zwyczajna

Równie bogata jak flora jest fauna Parku. Do bardzo rzadkich motyli należy występująca w Parku przeplatka aurinia i maturna oraz myrmekofilne modraszki: alkon, telejus i nausitous.

Na terenie PPN wytyczono 114 km szlaków, a dla lepszego poznania przyrody Parku utworzono 4 piesze ścieżki przyrodnicze i jedną ścieżkę rowerową oraz przy ośrodkach edukacyjnych Parku dwie krótkie ścieżki dla najmłodszych. Ścieżki wiodą przez najciekawsze przyrodniczo i krajobrazowo zakątki Parku.
Informacje za strona: https://zpppn.pl/poleski-park-narodowy-pl/park
#parkinarodoweikrajobrazowe #polska #podroze #outdoor

Park narodowy położony w województwie lubelskim, w polskiej części Polesia, utworzony 1 maja 1990. Obejmuje liczne bagna, torfowiska i jeziora krasowe oraz naturalne kompleksy leśne z bogactwem flory i fauny, znajdujące się na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej. Powierzchnia parku wynosi 9.760,2864 ha, w tym ochroną ścisłą objęte jest 116,56 ha, ochrona częściową 8314,2052 ha, a ochroną krajobrazową 1329,5212 ha, zaś powierzchnia jego otuliny wynosi 13.624,25 ha[1]. Symbolem parku jest żuraw.

Na terenie parku występuje ponad tysiąc gatunków roślin naczyniowych, z czego 170 to gatunki rzadkie, 75 podlega ochronie gatunkowej, a kolejnych 17 znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin. Większość gatunków roślin to przedstawiciele flory północnej, wśród których często występują relikty epoki lodowcowej, na przykład brzoza niska, wierzba lapońska czy wierzba borówkolistna. Innymi roślinami północnymi są turzyca bagienna i strunowa, gnidosz królewski oraz rosiczka długolistna. Rzadkie gatunki charakterystyczne dla roślinności atlantyckiej występujące w parku to między innymi wywłócznik skrętoległy i wąkrota zwyczajna

Równie bogata jak flora jest fauna Parku. Do bardzo rzadkich motyli należy występująca w Parku przeplatka aurinia i maturna oraz myrmekofilne modraszki: alkon, telejus i nausitous.

Na terenie PPN wytyczono 114 km szlaków, a dla lepszego poznania przyrody Parku utworzono 4 piesze ścieżki przyrodnicze i jedną ścieżkę rowerową oraz przy ośrodkach edukacyjnych Parku dwie krótkie ścieżki dla najmłodszych. Ścieżki wiodą przez najciekawsze przyrodniczo i krajobrazowo zakątki Parku.
Informacje za strona: https://zpppn.pl/poleski-park-narodowy-pl/park
#parkinarodoweikrajobrazowe #polska #podroze #outdoor