W hiszpańskiej Błękitnej Dywizji pracowały ochotniczki pielęgniarki. Jedną z nich była Maria Monserrat Romeu Fernandez. W latach 1934-36 chodziła na kursy pielęgniarskie na wydziale medycznym uniwersytetu w Barcelonie. W roku 1936, gdy bojówkarze z Comite de Milicias Antifascistas napadli na jej dom rodzinny, z racji swoich przekonań musiała się ukrywać. W 1937 przez zieloną granicę udało się jej przedostać do Marsylii, a następnie do strefy powstańczej w San Sebastian. 8 lipca 1937 wstąpiła do sekcji żeńskiej Falangii i podjęła pracę w szpitalu imienia Generała Moli w San Sebastian. Żarliwa antykomunistka została jedną z pierwszych pielęgniarek ochotniczek w Błękitnej Dywizji. Wraz z pozostałymi 38 pielęgniarkami wyjechała na Wschód 22 sierpnia 1941. Najpierw pracowała w szpitalu hiszpańskim w Warszawie, a potem w szpitalach polowych w Smoleńsku, Porchowie i w Królewcu, z którego powróciła do kraju 16 lipca 1942 roku.

W Rydze poznała Juana Fernandeza, 23 letniego oficera. Chorąży piechoty Juan Fernandez de Loyasa Casola zaciągnął się do Błękitnej Dywizji 1 lipca 41' a 1 sierpnia 41' przydzielono go do 12 kompanii III batalionu 262 pułku. Został poważnie ranny 10 lutego 43' w bitwie pod Krasnym Borem. Wybuch miny oślepił go i stracił lewe ramię. W lazarecie bohaterski kaleka i jego czuła pielęgniarka zakochali się. Ślub odbył się 21 czerwca 1945 roku. Małżeństwo dochowało się ośmiorga dzieci. Juan Fernandez w październiku 42' został awansowany na porucznika, a w 1977 na pułkownika. Podczas wojny, z tytułu swojego inwalidztwa, otrzymywał od Niemców 316 marek miesięcznie renty
#gruparatowaniapoziomu #historia #iiwojnaswiatowa #jfe .#blekitnadywizja