29 września 1944 roku pod Jaktorowem siły niemieckie zdołały rozbić przebijającą się Grupę Armii Krajowej „Kampinos”. W trakcie krwawej bitwy poległ polski dowódca mjr Alfons Kotowski „Okoń”, a jego zgrupowanie praktycznie przestało istnieć.
Po wybuchu Powstania Warszawskiego wschodnie i centralne tereny Puszczy Kampinoskiej stały się bazą silnego zgrupowania partyzanckiego Armii Krajowej. 27 września 1944 roku Niemcy rozpoczęli w tym rejonie zakrojoną na szeroką skalę operację przeciwpartyzancką, oznaczoną kryptonimem "Sternschnuppe". Grupa „Kampinos” przystąpiła wówczas do odwrotu w kierunku Gór Świętokrzyskich. Początkowo polskie zgrupowanie skutecznie wymykało się obławie, lecz na skutek błędów dowództwa zostało w drugim dniu odwrotu okrążone przez Niemców pod Jaktorowem. Po blisko całodziennej walce z przeważającymi siłami nieprzyjaciela Grupa „Kampinos” została rozbita, tracąc ok. 150–200 poległych, ok. 120 rannych i 150 wziętych do niewoli. Wielu żołnierzom AK, w tym kilku zwartym oddziałom, udało się jednak wyrwać z okrążenia.
Bój pod Jaktorowem był prawdopodobnie największą bitwą partyzancką stoczoną w czasie II wojny światowej na ziemiach polskich leżących na zachód od linii Wisły.
Części partyzantów przybyli z pomocą żołnierze węgierscy, którzy pozorując branie Polaków do niewoli, uratowali ich z rąk Niemców.
#polska #historia #iiwojnaswiatowa #kartkazkalendarza