Sport w Narodowym Socjalizmie
Kwestia opieki zdrowotnej była jedną z najpilniejszych spraw, jakie zajmowały umysły przedstawicieli władz Trzeciej Rzeszy. Dzięki zwiększeniu liczby miejsc na uniwersytetach, oraz skróceniu studiów medycznych, w ciągu pierwszej dekady panowania narodowych socjalistów przybyło 19 tysięcy nowych lekarzy w porównaniu do ostatniej dekady rządów weimarskich. Troska o zapewnienie sobie rezerw kadry medycznej skłoniła też rząd do rezygnacji z ustalonego limitu studiujących kobiet, ten na początku wynosił 10%, ale już w 44' co ósmy lekarz był kobietą (w czasach weimarskich co dwudziesty), natomiast mężczyznom studiującym medycynę udzielano długoterminowych odroczeń służby wojskowej. Rozbudowie uległa też kadra pielęgniarska; pomiędzy rokiem 1932 a 1939 liczba pielęgniarek została powiększona z 18 do 20 na 10 tysięcy mieszkańców.
Przełożyło się to na powszechną poprawę sytuacji zdrowotnej Niemców. Dzięki testom zdrowotnym, które obowiązywały wszystkich nowożeńców oraz młode pary ubiegające się o pożyczki rodzinne, wykrywano choroby we wczesnych i łatwiej uleczalnych stadiach. To samo tyczyło się obowiązkowych badań dla wszystkich dzieci z danego regionu, np dotyczących krzywicy. Występowały również masowe badania rentgenowskie (na Pomorzu, gdzie liczba ludności nie przekraczała 2 milionów ludzi, wyspecjalizowana jednostka medyczna SS zgromadziła w ciągu 1938 roku dokumentację rentgenowską 800 tysięcy mieszkańców).
Na zdrowie narodu korzystnie wpływała też aktywność fizyczna, która cieszyła się w Trzeciej Rzeszy ogromnym zainteresowaniem. W kulminacyjnym momencie wojny, gdy na froncie wojennym przebywało wielu żołnierzy, ponad 5 milionów osób w Niemczech posiadało dyplomy sportowe Kraft durch Freude. Było to niewątpliwie zasługą rządowego programu zaopatrzeń zakładów przemysłowych w sprzęt i urządzenia sportowe, a także obowiązkowych przerw na gimnastykę w ciągu dnia pracy. Dość napisać, że dyrekcja kolei uzależniała podpisanie stałej umowy z pracownikiem od posiadania przez niego państwowej odznaki sportowej.
W programie szkolnym sport osiągnął nie spotykaną dotąd wagę. W tygodniowym planie zajęć lekcje wychowania fizycznego zostały zwiększone z 2 do 3 godzin w roku 36' a następnie - kosztem nauki religii - do 5 w roku 38'. Zwiększeniu uległ zarówno zakres przedmiotowy, jak i prestiż wychowania fizycznego. Do programu zostały włączone piłka nożna, biegi przełajowe i boks, który w szkołach średnich został uznany za obowiązkowy.
Wychowanie fizyczne zostało również włączone do egzaminów wstępnych w gimnazjach i egzaminów końcowych. Powtarzające się niedostateczne stopnie w WF-u mogły być nawet powodem usunięcia ze szkoły i uniemożliwienia dalszej nauki. Nauczyciele gimnastyki awansowali z marginesów grona pedagogicznego do samego centrum. To właśnie do nich należała ocena rozwoju charakterologicznego dziecka w raporcie przekazywanym rodzicom.
#ciekawostkihistoryczne #jfe #fuhrer
Kwestia opieki zdrowotnej była jedną z najpilniejszych spraw, jakie zajmowały umysły przedstawicieli władz Trzeciej Rzeszy. Dzięki zwiększeniu liczby miejsc na uniwersytetach, oraz skróceniu studiów medycznych, w ciągu pierwszej dekady panowania narodowych socjalistów przybyło 19 tysięcy nowych lekarzy w porównaniu do ostatniej dekady rządów weimarskich. Troska o zapewnienie sobie rezerw kadry medycznej skłoniła też rząd do rezygnacji z ustalonego limitu studiujących kobiet, ten na początku wynosił 10%, ale już w 44' co ósmy lekarz był kobietą (w czasach weimarskich co dwudziesty), natomiast mężczyznom studiującym medycynę udzielano długoterminowych odroczeń służby wojskowej. Rozbudowie uległa też kadra pielęgniarska; pomiędzy rokiem 1932 a 1939 liczba pielęgniarek została powiększona z 18 do 20 na 10 tysięcy mieszkańców.
Przełożyło się to na powszechną poprawę sytuacji zdrowotnej Niemców. Dzięki testom zdrowotnym, które obowiązywały wszystkich nowożeńców oraz młode pary ubiegające się o pożyczki rodzinne, wykrywano choroby we wczesnych i łatwiej uleczalnych stadiach. To samo tyczyło się obowiązkowych badań dla wszystkich dzieci z danego regionu, np dotyczących krzywicy. Występowały również masowe badania rentgenowskie (na Pomorzu, gdzie liczba ludności nie przekraczała 2 milionów ludzi, wyspecjalizowana jednostka medyczna SS zgromadziła w ciągu 1938 roku dokumentację rentgenowską 800 tysięcy mieszkańców).
Na zdrowie narodu korzystnie wpływała też aktywność fizyczna, która cieszyła się w Trzeciej Rzeszy ogromnym zainteresowaniem. W kulminacyjnym momencie wojny, gdy na froncie wojennym przebywało wielu żołnierzy, ponad 5 milionów osób w Niemczech posiadało dyplomy sportowe Kraft durch Freude. Było to niewątpliwie zasługą rządowego programu zaopatrzeń zakładów przemysłowych w sprzęt i urządzenia sportowe, a także obowiązkowych przerw na gimnastykę w ciągu dnia pracy. Dość napisać, że dyrekcja kolei uzależniała podpisanie stałej umowy z pracownikiem od posiadania przez niego państwowej odznaki sportowej.
W programie szkolnym sport osiągnął nie spotykaną dotąd wagę. W tygodniowym planie zajęć lekcje wychowania fizycznego zostały zwiększone z 2 do 3 godzin w roku 36' a następnie - kosztem nauki religii - do 5 w roku 38'. Zwiększeniu uległ zarówno zakres przedmiotowy, jak i prestiż wychowania fizycznego. Do programu zostały włączone piłka nożna, biegi przełajowe i boks, który w szkołach średnich został uznany za obowiązkowy.
Wychowanie fizyczne zostało również włączone do egzaminów wstępnych w gimnazjach i egzaminów końcowych. Powtarzające się niedostateczne stopnie w WF-u mogły być nawet powodem usunięcia ze szkoły i uniemożliwienia dalszej nauki. Nauczyciele gimnastyki awansowali z marginesów grona pedagogicznego do samego centrum. To właśnie do nich należała ocena rozwoju charakterologicznego dziecka w raporcie przekazywanym rodzicom.
#ciekawostkihistoryczne #jfe #fuhrer
Brak komentarzy. Napisz pierwszy