Piłsudski nie był więźniem Niemców. Do Magdeburga zgłosił się sam.
Uporczywa propaganda rozpowszechniała pogląd, że aresztowanie i internowanie Piłsudskiego przez Niemców było wynikiem przerzucenia się Piłsudskiego z obozu stronników Niemiec do przeciw niemieckiej koalicji. Jest to twierdzenie zupełnie nieprawdziwe. Liczył się z możliwością, że Niemcy mogą wojnę przegrać, ale ani przez chwilę nie zamierzał samemu stawać w przeciwnym obozie. Przez cały czas, także w okresie pobytu w Magdeburgu, był Niemcom wierny i dawał temu wyraz, np w liście do księcia Lubomirskiego. Niemcy nie internowali go jako stronnika koalicji, ale jako niewygodnego im w owej chwili politycznego partnera.

Uczynili to zresztą częściowo na jego własne życzenie. Wyraził je on w memoriale z dnia 17 lipca 1917 roku do generała Beselera (prosił o pozwolenie dzielenia losów swoich podkomendnych) i ustnie w rozmowie 18 lipca z niemieckim pułkownikiem narodowości polskiej, przedstawicielem Beselera, Hutten-Czapskim. Obwieściła to już po śmierci Piłsudskiego prasa niemiecka w Gdańsku (Został uwięziony "auf elgenen Wunsch", - na własne życzenie).

Internowanie było dla Piłsudskiego korzystne politycznie. Popularność piłsudczyków sięgała w tym momencie dna. Tymczasowa Rada Stanu w opinii publicznej była skończona. Od ostatecznej klęski uratował Piłsudskiego Beseler. Jednym pociągnięciem pióra zrehabilitował go w oczach społeczeństwa, otoczył aureolą męczeństwa i legendy. Ludność polska myślała, że aresztowanie Piłsudskiego było oznaką zajęcia przez niego stanowiska antyniemieckiego. W istocie było ono wynikiem różnic między Piłsudskim i Beselerem w sprawach szczegółowych, dotyczących organizacji armii w obozie wojennym niemieckim, a więc sporu w obrębie tej samej w zasadzie polityki.
https://teologiapolityczna.pl/assets/cms/ContentImage/2020/PILSUDSKI.jpg
Fragment książki Jędrzeja Giertycha "O Piłsudskim"
#piłsudski #historia #polska #jgiertych