Św. Izydor z Sewilli przewodząc IV Soborem w Toledo stanął przed naglącym problemem rozwiązania kwestii V kolumny w Kościele. Największym utrapieniem było przenikanie Żydów do katolickiego duchowieństwa, ułatwiając tym samym spiski przeciwko wierze katolickiej, oraz korupcja ze strony chrześcijańskich biskupów, którzy sprzedawali swoją przychylność Żydom, przyczyniając się tym samym do wstrętnej zdrady.
Spośród uchwalonych w tym celu kanonów wyróżnia się następujące:

Kanon 58: "Dotyczy tych, którzy okazują pomoc i przychylność dla Żydów, przeciwko wierze Chrystusa. Chciwość niektórych jest tak wielka, że oddzielają się od wiary, tak jak wyraził to apostoł, podobnie jak wielu nawet wśród duchowieństwa i świeckich przyjmują prezenty od Żydów i pomagają im w perfidii, tych, którzy dają im protekcję, tych, o których wiadomo nie bez powodu, że należą do antychrysta, ponieważ działają przeciwko Chrystusowi.
Każdy biskup, ksiądz lub świecka osoba, która w przyszłości udzieli Żydom wsparcia przeciwko wierze chrześcijańskiej, czy to przez łapówki, czy przysługi, będzie uważana za profana i bluźniercę przeciwko Bogu. Zostanie wyłączona ze wspólnoty Kościoła katolickiego i uznana za nie należącą do królestwa Boga; bo jest więcej niż prawem to, że ci, którzy pokazują się jako protektorzy wrogów Pana, będą oddzieleni od ciała Chrystusa"

Kanon 59 odnosił się bezpośrednio do Żydów, którzy po przejściu na chrześcijaństwo zostali wykryci jako potajemnie praktykujący żydowską wiarę.

"Liczni Żydzi przyjęli katolicyzm na pewien czas, a teraz oddają się, oczerniając Chrystusa, nie tylko żydowskim rytuałom, ale dokonują nawet repulsywnego aktu obrzezania. W odniesieniu do tych Żydów, i na mocy bogobojnego i religijnego Pana, naszego króla Sisenanda, ten Święty Sobór dekretuje, że ci konwertyci, po oczyszczeniu się poprzez autorytet papieski, ponownie przechodzą pod opiekę dogmatu chrześcijańskiego, zaś ci, którzy nie naprawili swojej decyzji, powinni zostać ograniczeni karą duchowną. Jeśli chodzi o obrzezanych, nakazujemy, jeśli dotyczy to ich synów, powinni zostać oddzieleni od rodziców, a niewolnicy otrzymają wolność z powodu rany zadanej ich ciału"

Kanon 60, zgodnie z wolą jej autora, Tejada Ramiro, odnosił się do tzw odstępczych Żydów, tj chrześcijan, którzy ponownie angażowali się w zbrodnię tajnego praktykowania wiary żydowskiej

"Nakazuje się, żeby synowie i córki Żydów nie popełniali błędów swoich ojców, zostali rozdzieleni od rodziców, i przekazani do klasztorów, lub chrześcijańskich, bogobojnych kobiet i mężczyzn, by pod ich kierunkiem poznawali kult wiary i, lepiej poinformowani, mogli rozwijać kwestię tradycji"

Kanon 62 poruszał problem lobbingu judaizmu

"Dotyczy ochrzczonych Żydów, którzy mają relację z fałszywymi wierzącymi Żydami. Skoro relacje ze złem często faktycznie niszczą dobro, to z jak dużo większym prawdopodobieństwem zły zostanie zniszczony przez dobrego, który ma skłonności do bluźnierstwa. Dlatego od teraz, Żydom nawróconym na chrześcijaństwo, nie wolno mieć żadnych relacji z tymi, którzy nadal stosują się do starego rytu, tak aby nie zostali przez nich odciągnięci od wiary. Kto w konsekwencji nie unika takiej relacji, zostanie ukarany w następujący sposób: jeśli jest ochrzczonym Żydem, zostanie przekazany chrześcijanom, a jeśli nie jest ochrzczony, zostanie schłostany publicznie"

Kanon 64 zaktualizował dotychczasowy ustęp odmawiający jawnym Żydom prawa do dawania świadectwa przeciwko chrześcijanom

"Kto jest niewierny wobec Boga, nie może być wierny wobec ludzi. Dlatego też Żydzi, którzy zostali chrześcijanami i ponownie wypadli z wiary w Chrystusa, nie mogą występować w charakterze świadków; również w sytuacjach, gdy deklarują się jako chrześcijanie. Tak jak nie ufa się im w odniesieniu do wiary w Chrystusa, tak i podejrzewa się ich jeszcze w sprawach ziemskich"

Kanon 65 odnosi się do zakazu odmawiającego Żydom prawa do zajmowania urzędów publicznych w chrześcijańskim społeczeństwie (wszystko przez żydowską V kolumnę, bezczelnie wspinającą się po szczeblach kościelnej i świeckiej władzy)

"Na polecenie naszego znakomitego Pana i króla Sisenanda, ten Święty Sobór ustanawia, że Żydzi, lub ci, którzy należą do ich rasy, nie mogą zajmować żadnych urzędów publicznych, bo przez to obrażają chrześcijan. Dlatego sędziowie w prowincjach wspólnie z księżmi powinni skończyć z tymi przebiegłymi oszustwami i zakazać im zajmowania urzędów publicznych. Ale jeśli, pomimo tego, sędzia wyda zgodę na coś takiego, zostanie ekskomunikowany jako bluźnierca, oskarżony o oszustwo i publicznie wychłostany"

Sobór w Toledo cieszył się wielkim szacunkiem w świętym Kościele katolickim, a jego edykty weszły nawet do prawa cywilnego. Statuty i kary kanonu zostały przyjęte przez "Fuero Juzgo", ogłoszony za zgodą Kościoła Świętego. W artykule XV, tytuł II, XII Księga Prawa 15, stwierdza się;

"Musimy zawsze być czujni, żeby żydowskie oszustwa nie mogły szerzyć się w żadnej formie i rządzić według własnego wyboru"

Fragment książki "Spisek przeciwko Kościołowi"
#chrzescijanstwo #katolicyzm #jfe #historia