Belyana: rosyjskie, gigantyczne, drewniane, jednorazowe statki

Belyany były jednymi z największych drewnianych statków, jakie kiedykolwiek zbudowano. Przeznaczone były tylko na jedną podróż – zamiast spławiać kłody drewna formowano z nich statki, którymi spływano w dół rzeki. W docelowym miejscu zostawały rozbierane, a surowiec sprzedawano.
Powstawały w miejscach pozyskania drewna w regionach Górnej Wołgi i Kamy od końca szesnastego do połowy dwudziestego wieku. Ostatnia bielyana została zbudowana w 1939 roku. Największe z nich miały 120 m długości i 25 m szerokości - ich ładowność wynosiła 12800 ton.


Płaskie dno wykonywano z drewna świerkowego, a burty z sosnowego. Do budowy średniej wielkości bielyany potrzebnych było około 240 kłód sosnowych i 200 świerkowych.
Elementy były wiązane – dopiero w XIX wieku zaczęto używać gwoździ. Kadłub nie był smołowany i pozostawał jasny – od jego białawego koloru pochodzi nazwa statków.
Ładunek bali, belek i desek rozkładany był w równych rzędach z szerokimi odstępami, aby zapewnić szybki dostęp do dna w przypadku rozerwania kadłuba lub innego wypadku. Ponadto prawidłowo ułożone kłody szybciej schły.

Po 2000-3000 km podróżyi belyany docierały do celu, którym zwykle był Saratów, Carycyn (dzisiejszy Wołgograd) i Astrachań.
#rosja #statki #drewno #ciekawostki

Belyany były jednymi z największych drewnianych statków, jakie kiedykolwiek zbudowano. Przeznaczone były tylko na jedną podróż – zamiast spławiać kłody drewna formowano z nich statki, którymi spływano w dół rzeki. W docelowym miejscu zostawały rozbierane, a surowiec sprzedawano.
Powstawały w miejscach pozyskania drewna w regionach Górnej Wołgi i Kamy od końca szesnastego do połowy dwudziestego wieku. Ostatnia bielyana została zbudowana w 1939 roku. Największe z nich miały 120 m długości i 25 m szerokości - ich ładowność wynosiła 12800 ton.


Płaskie dno wykonywano z drewna świerkowego, a burty z sosnowego. Do budowy średniej wielkości bielyany potrzebnych było około 240 kłód sosnowych i 200 świerkowych.
Elementy były wiązane – dopiero w XIX wieku zaczęto używać gwoździ. Kadłub nie był smołowany i pozostawał jasny – od jego białawego koloru pochodzi nazwa statków.
Ładunek bali, belek i desek rozkładany był w równych rzędach z szerokimi odstępami, aby zapewnić szybki dostęp do dna w przypadku rozerwania kadłuba lub innego wypadku. Ponadto prawidłowo ułożone kłody szybciej schły.

Po 2000-3000 km podróżyi belyany docierały do celu, którym zwykle był Saratów, Carycyn (dzisiejszy Wołgograd) i Astrachań.
#rosja #statki #drewno #ciekawostki
FiligranowyGucio
4
GuruAlpha.com