Zanim pojawiły się tak znane nazwy przemysłu naftowego, jak Amoco, BP, Chevron, Exxon Mobil i Shell, istniał Standard Oil. Ten produkujący ropę amerykański gigant, założony w 1870 r. przez Johna D. Rockefellera i Henry'ego Flaglera, stał się największą na świecie rafinerią ropy, zanim został uznany przez USA za nielegalny monopol. rząd w 1911 roku. Rezultatem tej przełomowej decyzji był podział Standard Oil na 34 mniejsze, ale wciąż znaczące firmy naftowe. Dwa z nich, Standard Oil z New Jersey i Standard Oil z Nowego Jorku, ostatecznie stały się odpowiednio Esso/Exxon i Mobil.

Hitlerowska operacja Barbarossa, rozpoczęta w czerwcu 1941 roku, nie powiodłaby się od samego początku, gdyby nie wsparcie Standard Oil z New Jersey (własność Rockefellerów), która rutynowo dostarczała III Rzeszy duże dostawy ropy. Podczas gdy Niemcy potrafiły przekształcić węgiel w paliwo, ta syntetyczna produkcja była niewystarczająca. Rumuńskie zasoby ropy naftowej Ploesti (do 1944 r. pod kontrolą nazistów) były minimalne. Nazistowskie Niemcy w dużej mierze polegały na dostawach ropy z US Standard Oil.
.

Handel z ustawodawstwem Enemy (1917) oficjalnie wprowadzonym po przystąpieniu Ameryki do II wojny światowej nie uniemożliwił Standard Oil of New Jersey sprzedaży ropy nazistowskim Niemcom. Dzieje się tak pomimo dochodzenia Senatu 1942 w sprawie US Standard Oil.

Podczas gdy bezpośrednie dostawy ropy naftowej do USA zostały ograniczone, Standard Oil sprzedawałby ropę z USA przez kraje trzecie. Ropa z USA była wysyłana do okupowanej Francji (oficjalnie przez Szwajcarię, a z Francji do Niemiec: „… Dostawy szły przez Hiszpanię, francuskie kolonie Vichy w Indiach Zachodnich i Szwajcarię”.