Pierwszym skazanym z mocy ustawy o kolaborantach był w 1951 roku Mosze Pocić, któremu udowodniono, że był zastępcą komendanta policji żydowskiej w Ostrowcu Świętokrzyskim. Zarzucano mu, że bił mieszkańców getta i więźniów obozu pracy, ujawniał Niemcom kryjówki Żydów, a nawet, że pogrzebał jednego Żyda żywcem. Sąd uznał jednak, że materiał dowodowy jest zbyt słaby – relacji świadków nie dawało się potwierdzić i były one sprzeczne między sobą, i uniewinnił oskarżonego. Gdy wychodził z żoną z sądu, ktoś krzyknął: „To hańba, że chodzisz wolno w Izraelu!”.