Lokomotywa sodowa




W lokomotywie sodowej kocioł był osłonięty zbiornikiem załadowanym kilkoma tonami sody kaustycznej, czyli wodorotlenkiem sodu. Do sody kaustycznej dodawano wodę, aby rozpocząć gwałtowną reakcję egzotermiczną służącą do zagotowania wody w kotle. Para wydobywająca się z kotła była podawana na tłoki jak w typowej lokomotywie parowej. Ale w tym przypadku para z tłoka nie była wypuszczana do atmosfery, ale wprowadzana do sody kaustycznej, tak aby reakcja między sodą kaustyczną a wodą mogła kontynuować zasilanie lokomotywy. Ponieważ był to system zamkniętej pętli bez wydechu, lokomotywa sodowa pracowała praktycznie bezgłośnie. Nie zostawiała też sadzy ani dymu. Lokomotywa sodowa mogła pracować przez kilka godzin.
Silnik sodowy został wynaleziony przez Moritza Honigmanna, niemieckiego chemika i wynalazcę na początku 1880 roku. Ze względu na ryzyko eksplozji i możliwość poparzenia gorącą sodą
kaustyczną oraz małą sprawność zrezygnowano z jego rozwoju.
#kolej #pociagi #technologia