Włoski samolot szturmowy Caproni Bergamaschi Ca; do rodziny Caproni należały Ca 306, Ca 309, Ca 310 i Ca 314.
Początki maszyny sięgają 1935 roku i Wystawy Lotniczej w Mediolanie, na której pojawił się prototyp samolotu pasażerskiego Ca 306 Borea (północny wiatr), który zapoczątkował produkcję lekkich, dwusilnikowych samolotów o różnorodnym przeznaczeniu. Pierwszy z nich, Ca 309, o fachowej nazwie Ghibii (pustynny wiatr) posiadał lotnicze aparaty fotograficzne i zewnętrzne węzły do podwieszenia bomb, w chwili przystąpienia do wojny w roku 1940 Włosi posiadali siedem dywizjonów wyposażonych w te modele.

W tym samym czasie powstał Ca 310 Libeccio (wiatr południowo-zachodni) o konstrukcji podobnej do poprzednika, ale z chowanym podwoziem i napędzany dwoma silnikami gwiazdowymi Piaggio. Zamówienie na tę wersję złożyła Norwegia, Peru i Jugosławia, która dodatkowo zamówiła 12 sztuk Ca 310bis z dużą oszkloną częścią nosową kadłuba. Prototyp posłużył do zaprojektowania kolejnej wersji - Ca 311. Jego uzbrojenie składało się z trzech ruchomych karabinów maszynowych 7,7 mm, w tym jeden znajdujący się na wieżyczce strzeleckiej, jeden u nasady lewego skrzydła i jeden strzelający do tyłu przez łuk w dolnej części kadłuba.
Z kolei Ca 314 powstał z połączenia Ca 310 i prototypu Ca 313, który to model miał zostać sprzedany Francji, Anglii i Szwecji, lecz wszystko zmieniło przystąpienie do wojny przez Włochy. Francja otrzymała jedynie 5 sztuk Ca 313, zamówionych w październiku 1939 roku. Ca 314 był ostatnią i najliczniej produkowaną wersją rodziny samolotów Caproni. Wykorzystywano go zarówno do patrolowania akwenów morskich, jak i do działań szturmowych.
Fragment książki "Samoloty II Wojny Światowej"
#jfezbrojenie #iiwojnaswiatowa