Raport Mr Roberta Wiltona, korespondenta londyńskiego Times'a, naocznego świadka rewolucji bolszewickiej podawał, że Komitet Centralny partii bolszewickiej składał się z 3 Rosjan (włączając Lenina) i 9 Żydów. Następny co do znaczenia organ, Centralny Komitet Komisji Wykonawczej (Czeka), liczył 42 Żydów i 19 Rosjan. Rada Komisarzy Ludowych składała się z 17 Żydów i 5 nie-Żydów.
W skład moskiewskiej Czeki wchodziło 23 Żydów i 13 gojów. Oficjalne publikacje bolszewickie z lat 1918-1919 wymieniają 458 Żydów z ogólnej liczby 556 wyższych urzędników państwowych. W komitetach centralnych pozostałych partii socjalistycznych (tolerowanych początkowo jako "opozycja" dla zmylenia opinii publicznej, przywykłej do opozycji w czasach carskich), było 55 Żydów i 6 gojów
Morderstwo Cara

Car do końca działał zgodnie z konstytucją, abdykując 5 marca 1917 roku za poradą swoich ministrów. W okresie rządów Kiereńskiego i bezpośrednio po nich, przez rok traktowany był dosyć przyzwoicie jako więzień w Tobolsku pod opieką rosyjskiego komendanta i rosyjskich żołnierzy. Gdy w kwietniu 1918 roku do władzy doszedł reżim żydowski, rozkazem Moskwy przeniesiony został do Ekatirenburga. Rosyjskich strażników pilnujących domu-więzienia usunięto i zastąpiono nieznanym osobnikom.

Miejscowego komendanta zajął Żyd Jankiel Jurowski. Tym samym zamknął łańcuch żydowskich nadzorców, od centrali moskiewskiej do regionalnego Sowietu uralskiego w Ekatirenburgu, który sprawował kontrolę nad więzieniem. Prawdziwym władcą Rosji był w tym czasie terrorysta Żyd Jankiel Świerdłow, przewodniczący moskiewskiej Czeki. W Ekatirenburgu Czeka znajdowała się pod kontrolą siedmiu Żydów, jednym z nich był Jurowski. 20 lipca Sowiet uralski podał do wiadomości, że zastrzelił cara, a żonę i jego syna odesłał w "bezpieczne miejsce". Moskiewska czeka oficjalnie potwierdziła tą wiadomość podpisem Świerdłowa, "aprobując czyn regionalnego uralu". W tym samym czasie cała rodzina cara już nie żyła. Ofiarami zbrodni padł car, jego żona, chory syn (którego trzymał na ręku), cztery córki, lekarz Rosjanin, służący, kucharz i pokojówka.

Jeden z ich morderców, prawdopodobnie przywódca, upojony tryumfem pozostał w pokoju i zostawił pamiątkę na ścianie, pokrytej obscenicznymi i szyderczymi napisami w języku hebrajskim, węgierskim i niemieckim. Między innymi był to dwuwiersz, celowo łączący popełniony czyn z Prawem Tory-Talmudu, dla przekazania potomności przykładu spełnienia się tego prawa żydowskiej zemsty w rozumieniu Lewitów.
http://static.prsa.pl/images/65ec47b0-45a5-4263-93f5-99384d017d02.jpg
Fragment "Tajemnice Syjonu"
#jfe #bolszewizm #zydzi