Nauka w SS
W lutym 1936 roku szef Głównego Urzędu Rasy i Osadnictwa rozkazał, żeby czas trwania „podstawowej indoktrynacji” członków SS był rozłożony na dwadzieścia jeden miesięcy i wynosił w sumie dwadzieścia osiem tygodni podzielonych na cztery bloki. W każdym tygodniu indoktrynacji miały się odbywać dwie jednostki szkoleniowe po czterdzieści minut każda według konkretnego wzoru: czytanie i dyskusja o fragmencie z Mein Kampf oraz krótki esej na konkretny temat, po którym następowała prezentacja praktycznego przykładu zaczerpniętego z procedury aprobowania małżeństw, tak aby esesmanom wskazać pewien kierunek w wyborze właściwej żony
Cztery bloki podstawowej indoktrynacji obejmowały następujące tematy: krew i ziemia (osiem tygodni), żydostwo, masoneria, bolszewizm (osiem tygodni), historia narodu niemieckiego (osiem tygodni), rocznice i zwyczaje SS, czczenie zmarłych (cztery tygodnie). Odpowiednio dobrane materiały szkoleniowe można znaleźć w pierwszych siedmiu wydaniach „SS-Leithefte”, które nawet po zakończeniu „podstawowej indoktrynacji” pozostawały najważniejszym źródłem dla szkoleń.
Zeszyt 9 dotyczył, między innymi, historii SS, natomiast inne zeszyty skupiały się na zawodach wiosennych SS, tematach z prehistorii i wczesnej historii oraz historii niemieckiej, dodatkowo regularnie pojawiały się „rady” dotyczące wyboru właściwej partnerki, i – w rubryce Dla rodziny – instrukcje, jak wybierać „dobre” niemieckie imiona, aby zapobiec niewłaściwym decyzjom.
Sam Himmler objął kontrolę nad projektowaniem „SS-Leithefte”. Na spotkaniu poświęconym omówieniu zeszytu 10 przekazał kilka ogólnych wskazówek Joachimowi Caesarowi, szefowi Urzędu Indoktrynacji: „Jest moim życzeniem, aby materiał wykorzystywany w indoktrynacji nie był zawsze brany z jednego obszaru życia. Powinna zostać wspomniana każda sfera życia, i to w taki sposób, żeby szkolony oczekiwał na następną sesję indoktrynacji i na przeczytanie broszury. Przede wszystkim liczy się to, jak prezentuje się zagadnienia. Artykuły nie mogą być nigdy dłuższe niż 5–6 stron”. Jako wzory w szczególności polecał Księgę wierności i Księgę namiętności, dzieła swojego ulubionego pisarza Wernera Jansena.
https://i.redd.it/vpb9cv9h6vj41.jpg
Fragment Himmler Buchalter śmierci
#ss #jfe #himmler
W lutym 1936 roku szef Głównego Urzędu Rasy i Osadnictwa rozkazał, żeby czas trwania „podstawowej indoktrynacji” członków SS był rozłożony na dwadzieścia jeden miesięcy i wynosił w sumie dwadzieścia osiem tygodni podzielonych na cztery bloki. W każdym tygodniu indoktrynacji miały się odbywać dwie jednostki szkoleniowe po czterdzieści minut każda według konkretnego wzoru: czytanie i dyskusja o fragmencie z Mein Kampf oraz krótki esej na konkretny temat, po którym następowała prezentacja praktycznego przykładu zaczerpniętego z procedury aprobowania małżeństw, tak aby esesmanom wskazać pewien kierunek w wyborze właściwej żony
Cztery bloki podstawowej indoktrynacji obejmowały następujące tematy: krew i ziemia (osiem tygodni), żydostwo, masoneria, bolszewizm (osiem tygodni), historia narodu niemieckiego (osiem tygodni), rocznice i zwyczaje SS, czczenie zmarłych (cztery tygodnie). Odpowiednio dobrane materiały szkoleniowe można znaleźć w pierwszych siedmiu wydaniach „SS-Leithefte”, które nawet po zakończeniu „podstawowej indoktrynacji” pozostawały najważniejszym źródłem dla szkoleń.
Zeszyt 9 dotyczył, między innymi, historii SS, natomiast inne zeszyty skupiały się na zawodach wiosennych SS, tematach z prehistorii i wczesnej historii oraz historii niemieckiej, dodatkowo regularnie pojawiały się „rady” dotyczące wyboru właściwej partnerki, i – w rubryce Dla rodziny – instrukcje, jak wybierać „dobre” niemieckie imiona, aby zapobiec niewłaściwym decyzjom.
Sam Himmler objął kontrolę nad projektowaniem „SS-Leithefte”. Na spotkaniu poświęconym omówieniu zeszytu 10 przekazał kilka ogólnych wskazówek Joachimowi Caesarowi, szefowi Urzędu Indoktrynacji: „Jest moim życzeniem, aby materiał wykorzystywany w indoktrynacji nie był zawsze brany z jednego obszaru życia. Powinna zostać wspomniana każda sfera życia, i to w taki sposób, żeby szkolony oczekiwał na następną sesję indoktrynacji i na przeczytanie broszury. Przede wszystkim liczy się to, jak prezentuje się zagadnienia. Artykuły nie mogą być nigdy dłuższe niż 5–6 stron”. Jako wzory w szczególności polecał Księgę wierności i Księgę namiętności, dzieła swojego ulubionego pisarza Wernera Jansena.
https://i.redd.it/vpb9cv9h6vj41.jpg
Fragment Himmler Buchalter śmierci
#ss #jfe #himmler
wiktor
1