@Sleeve, czasem dobrze z siebie wyrzucić. Ja tylko dodam, że moja mama miała 40 lat. Zostało mi 4 lata do tego wieku i trudno mi to sobie nadal wyobrazić, że to miałby być koniec.

@lipathor, Moja Mama nie chorowała, zabrał ją udar w jednym momencie. To było dla mnie, dla Rodziny ogromną traumą przez bardzo długi okres czasu. Pamiętam mój ból i żal do losu, że nie dał mi szansy na chociaż trochę dłuższą Jej obecność tu, na ziemi, nawet gdyby była sparaliżowana i pozbawiona mowy………
Przyszedł moment, że spotkałem w swoim życiu mądrą osobę, która uświadomiła mi, że taka nagła śmierć była dla mojej Mamy błogosławieństwem, bo nie cierpiała. Dla nas, dla Rodziny był to szok niesamowity, ale powinniśmy znaleźć w tym pociechę.
Z perspektywy czasu nie wiem, co byłoby lepsze. Czy przeżywanie odchodzenia najważniejszej osoby dzień, po dniu, jak w Waszych przypadkach nie było straszniejsze. Oddałbyś wszystko by pomóc, a w sumie nie możesz nic…
Pozdrawiam.

@lipathor, A wiekiem się nie przejmuj. W Rodzinie żartowaliśmy, że pochodzimy z Rodziny ludzi długowiecznych, przodkowie dożywali przynajmniej do 80 lat. To był temat ulubionych żartów….. Do czasu….
Ja już przeżyłem swoją Mamę i myślę, że będzie, co ma być.
Zdrówka życzę.

@Sleeve, Niesamowite, co przeżyłeś. Nie wiem, czy byłbym w stanie się ogarnąć w tamtym czasie. Chociaż z biegiem lat, w sytuacjach podbramkowych natychmiast znajduję kilka ewentualnych wariantów wyjścia z impasu. Więc kto wie, człowiek nie jest w stanie przewidzieć swojej reakcji w ekstremalnych sytuacjach.
I jeszcze jedno, ta nagła śmierć mojej Mamy nastąpiła w dniu moich imienin o godz. 9 rano, dlatego nie obchodzę imienin.
A na Wnusię Babcia patrzy z nieba z miłością i opiekuje się nią, bądź pewien!

@berni, dziękuję za miłe słowa, tak rzadkie w dzisiejszych czasach. Myślę, że co nas nie zabije to nas wzmocni. Ja wtedy zostałem sam z 7 lat młodszym bratem, rodzice po rozwodzie już byli, stary miał wywalone, my mieszkaliśmy z mamą. Administracja nie chciała podpisać ze mną casji umowy więc musiałem zamknąć księgarnię. Musieliśmy wyprowadzić się z wynajmowanego domu 240 m2 do 25 m2 kawalerki. Obiecałem mamie, że dopilnuję, że brat skończy liceum i studia, słowa dotrzymałem! Trzeba było zqkasać rękawy, na szybko robotę znaleźć, zrobić roszady życiowe... w sumie gdyby nie te wszystkie wydarzenia nie byłbym tu gdzie teraz jestem a teraz nie jest źle Do tego wiem, że zawsze może być mega gorzej. Cieszmy się, życie jest za krótkie na zamartwianie! Wszystkiego dobrego!