@grubas_pornograficzny, faszyzm czyli narodowy socjalizm.
RAJANI PALME DUTT

Rajani Palme Dutt był wysoko postawionym działaczem komunistycznym w Wielkiej Brytanii, który współzakładał Komunistyczną Partię Wielkiej Brytanii. W latach 1939-1941 pełnił nawet funkcję jej sekretarza generalnego. Odgrywał również istotną rolę w Kominternie, czyli Międzynarodówce Komunistycznej pod egidą Związku Sowieckiego.

Rajani Palme Dutt napisał w 1934 roku brzemienną w skutkach pracę "Fascism and Social Revolution", w której pochylił się nad kwestią wzajemnych relacji łączących faszyzm oraz socjaldemokrację. Co prawda począwszy od lat 20. XX wieku na kolejnych posiedzeniach Kominternu przedstawiano rozmaite teorie o przyczynach powstania ruchu faszystowskiego i załamania się rewolucji komunistycznej na Zachodzie, jednak to dopiero w jego monografii odnajdujemy dojrzałą wykładnię marksistowskiej propagandy.

Oczywiście trudno zaprzeczyć, że omawiana pozycja wpisuje się w ideologiczny schemat sowieckiej propagandy. Niemniej jednak w zaprezentowanym podejściu, gdy już oddzielimy fakty od partyjnych sloganów oraz marksistowskiej nomenklatury, w pewnym aspekcie będziemy w stanie dojrzeć logiczne, trudne do podważenia wnioski. Trudno bowiem uznać, że wszystko, co komuniści zarzucali przeciwnikom politycznym, to od A do Z czyste kłamstwa. I oczywiście vice versa.

W przytoczonym cytacie Dutt stwierdza, że narodowy socjalizm (nazizm) w Niemczech, uznawany przez komunistów za przejaw faszyzmu, de facto przejął rolę dotychczas pełnioną przez socjaldemokrację. Innymi słowy, naziści w obliczu słabości socjalistów zdołali jeszcze skuteczniej zagospodarować proletariackie masy, odwodząc je od idei rewolucji zbrojnej na rzecz haseł socjalnych podanych w narodowo-patriotycznym sosie. Co więcej, kominternowski ideolog klasyfikuje faszyzm oraz socjaldemokrację jako przejawy tej samej burżuazyjnej grupy interesów, czyli kapitalistyczno-finansowej oligarchii. W skrócie mówiąc, i faszyzm (w tym nazizm), jak i socjaldemokracja to narzędzia wielkiego kapitału wymierzone w internacjonalistyczną rewolucję.

W książce Dutta, jak i w wielu wcześniejszych rezolucjach Kominternu, możemy znaleźć tezy głoszące, że socjaldemokracja to w rzeczywistości "socjalfaszyzm" albo "socjalimperializm", socjaldemokracja i faszyzm są "bliźniakami" czy też socjaldemokracja wyrasta jako lewicowe skrzydło faszyzmu (a analogicznie faszyzm jest prawicowym skrzydłem socjaldemokracj). Co najlepsze w tym wszystkim, gdy pominie się pejoratywne nacechowane słownictwo oraz jednostronne przedstawianie sprawy (prawdziwa rewolucja kontra niczekmne siły burżuazji), to w zasadzie należy przyznać Duttowi rację, a przynajmniej w jednej kwestii.

Otóż na gruncie faktografii i włoski faszyzm, i niemiecki narodowy socjalizm wyrosły na kanwie kryzysu tradycyjnej socjaldemokracji, która ugrzązła w parlamentaryzmie i uległa licznym rewizjom ideologicznym. Stały się jej prawym, skrajnym skrzydłem, opierającym się na hasłach narodowych oraz socjalnych, negującym marksizm, ale nieodrzucającym przy tym socjalizmu tako takiego. Lewe, skrajne skrzydło socjaldemokracji obsiadli komuniści optujący za wybuchem rewolucji i powstaniem dyktatury proletariatu. W tym sensie faszyzm i nazizm rzeczywiście tworzą "skrajną prawicę", tyle że w obozie socjalistycznym. Podobnie socjaldemokracja to swoiste centrum, a więc lewe skrzydło faszyzmu. Ten sposób rozumowania potwierdzają chociażby wzajemne ataki w łonie Kominternu, kiedy to różne frakcje oskarżano o "prawicowe odchylenia", a więc dryfowanie w kierunku socjaldemokracji, a w skrajnych przypadkach - faszyzmu.
#fb https://www.facebook.com/MlotNaMarksizmJakubZgierski/photos/rajani-palme-duttrajani-palme-dutt-był-wysoko-postawionym-działaczem-komunistycz/136413514611108/