Półksiężyc i swastyka. Chorwacka 13. Dywizja Górska SS.
(na zdjęciu przykład plakatu rekrutacyjnego)
Pomysł utworzenia dywizji złożonej z muzułmanów z chorwackich ziem rozczłonkowanej Jugosławii został wysunięty przez Himmlera pod koniec 1942 roku. Hitlerowi bardzo przypadła do gustu ta idea, jednak oficjalne zezwolenie na utworzenie takiej formacji wydano dopiero w lutym 1943 roku. Dla niemieckich celów wojennych chciano wykorzystać tradycyjną wrogość, jaka dzieliła od wieków południowosłowiańskie nacje. Do komunistycznej partyzantki Tity, która bardzo dawała się we znaki włoskim i niemieckim żołnierzom, należeli głównie ludzie wywodzący się z prawosławnej Serbii. Już od wieków Serbowie ścierali się z 40% muzułmańską mniejszością Bośni i Hercegowiny będącej od dawna spornym terytorium.
Pomimo sprzeciwu reżimu Ante Pavelicia w marcu 1043 roku rozpoczął się nabór do wspomnianej jednostki. Szefostwo SS zwróciło się do pronazistowskiego muzułmańskiego przywódcy religijnego, wielkiego muftiego Jerozolimy, o oficjalne poparcie sprawy walki z "żydobolszewickim zagrożeniem". Na początku zgłosiło się ponad 8000 chętnych, lecz ich nabór słabł wraz z pogarszającą się sytuacją Niemców na Froncie Wschodnim.
Oddziałom muzułmańskim w SS pozwolono na korzystanie z posługi duchowej ich przywódców religijnych (imamów), a sam Himmler wyrażał się bardzo pochlebnie o islamie, radując sie, że w religii tej wejście do nieba jest zagwarantowane poprzez rzucenie się w wir walki. W lipcu 1943 roku zdecydowano, że ową dywizję należy formować z dala od okupowanej Jugosławii targanej lokalnymi konfliktami - w okolicach Le Puy w centralnej Francji. Oddziały dywizji stopniowo przenoszono do ośrodków ćwiczebnych na Śląsku, a w styczniu 1944 roku formacja osiągnęła stan 21 000 podoficerów i oficerów. Do połowy lutego znalazła się w północnej Bośni, w bazach pod miastem Brczko nad Sawą, a marcu podjęła walkę z partyzantami Tity, wraz z Dywizją Prinz Eugen w składzie V SS-Gebirgs Korps (V Korpusu Górskiego).
Niedługo potem Handschar utraciła jeden ze swoich batalionów, przeniesiony do kompletowanej albańskiej 21. Dywizji SS Skanderbeg. Od marca do września 1944 roku Handschar kontynuowała działania antypartyzanckie, a późnym latem i wczesną jesienią zaczął się generalny odwrót wojsk niemieckich znad Morza Egipskiego i z Bałkanów, co doprowadziło do wystąpienia Bułgarii i Rumunii z przymierza osi. W listopadzie 1944 rolą jednostki były starcia z Armią Czerwoną, która wkroczyła na południowe Węgry i zdobyła naddunajskie przyczółki w północnej Jugosławii, podczas gdy siły niemieckie podjęły obronę "Margarethe-Stellung", między Drawą a Balatonem.
W grudniu Handschar znajdowała się koło Barcs nad Drawą, gdzie panował względny spokój, aż do ostatnich dni marca 1945 roku, gdy nowa sowiecka ofensywa wyparła Niemców z "Margarethe-Stellung". Grupa bojowa wycofała się na zachód, w austriackie góry, obchodząc od północy Klagenfurt, a na początku maja jej żołnierze poddali się wojskom brytyjskim na południe od St. Veit.
#jfe #iiwojnaswiatowa #ss
(na zdjęciu przykład plakatu rekrutacyjnego)
Pomysł utworzenia dywizji złożonej z muzułmanów z chorwackich ziem rozczłonkowanej Jugosławii został wysunięty przez Himmlera pod koniec 1942 roku. Hitlerowi bardzo przypadła do gustu ta idea, jednak oficjalne zezwolenie na utworzenie takiej formacji wydano dopiero w lutym 1943 roku. Dla niemieckich celów wojennych chciano wykorzystać tradycyjną wrogość, jaka dzieliła od wieków południowosłowiańskie nacje. Do komunistycznej partyzantki Tity, która bardzo dawała się we znaki włoskim i niemieckim żołnierzom, należeli głównie ludzie wywodzący się z prawosławnej Serbii. Już od wieków Serbowie ścierali się z 40% muzułmańską mniejszością Bośni i Hercegowiny będącej od dawna spornym terytorium.
Pomimo sprzeciwu reżimu Ante Pavelicia w marcu 1043 roku rozpoczął się nabór do wspomnianej jednostki. Szefostwo SS zwróciło się do pronazistowskiego muzułmańskiego przywódcy religijnego, wielkiego muftiego Jerozolimy, o oficjalne poparcie sprawy walki z "żydobolszewickim zagrożeniem". Na początku zgłosiło się ponad 8000 chętnych, lecz ich nabór słabł wraz z pogarszającą się sytuacją Niemców na Froncie Wschodnim.
Oddziałom muzułmańskim w SS pozwolono na korzystanie z posługi duchowej ich przywódców religijnych (imamów), a sam Himmler wyrażał się bardzo pochlebnie o islamie, radując sie, że w religii tej wejście do nieba jest zagwarantowane poprzez rzucenie się w wir walki. W lipcu 1943 roku zdecydowano, że ową dywizję należy formować z dala od okupowanej Jugosławii targanej lokalnymi konfliktami - w okolicach Le Puy w centralnej Francji. Oddziały dywizji stopniowo przenoszono do ośrodków ćwiczebnych na Śląsku, a w styczniu 1944 roku formacja osiągnęła stan 21 000 podoficerów i oficerów. Do połowy lutego znalazła się w północnej Bośni, w bazach pod miastem Brczko nad Sawą, a marcu podjęła walkę z partyzantami Tity, wraz z Dywizją Prinz Eugen w składzie V SS-Gebirgs Korps (V Korpusu Górskiego).
Niedługo potem Handschar utraciła jeden ze swoich batalionów, przeniesiony do kompletowanej albańskiej 21. Dywizji SS Skanderbeg. Od marca do września 1944 roku Handschar kontynuowała działania antypartyzanckie, a późnym latem i wczesną jesienią zaczął się generalny odwrót wojsk niemieckich znad Morza Egipskiego i z Bałkanów, co doprowadziło do wystąpienia Bułgarii i Rumunii z przymierza osi. W listopadzie 1944 rolą jednostki były starcia z Armią Czerwoną, która wkroczyła na południowe Węgry i zdobyła naddunajskie przyczółki w północnej Jugosławii, podczas gdy siły niemieckie podjęły obronę "Margarethe-Stellung", między Drawą a Balatonem.
W grudniu Handschar znajdowała się koło Barcs nad Drawą, gdzie panował względny spokój, aż do ostatnich dni marca 1945 roku, gdy nowa sowiecka ofensywa wyparła Niemców z "Margarethe-Stellung". Grupa bojowa wycofała się na zachód, w austriackie góry, obchodząc od północy Klagenfurt, a na początku maja jej żołnierze poddali się wojskom brytyjskim na południe od St. Veit.
#jfe #iiwojnaswiatowa #ss
Brak komentarzy. Napisz pierwszy