Duch rewolucji, duch ludzi rewolucji nienawidzi i niszczy wszelką genialność i świętość, opętany jest ciemnością zawiści do wielkich i wielkości. Rewolucja nigdy nie była i nigdy być nie może duchową i religijną. Wszelka rewolucja, z samej swej natury, jest anty-religijna. Rewolucjonizm jest zawsze zerwaniem łączności między dziećmi i rodzicami, jest zaparciem się ojcostwa - apostazją. Uczucie miłości, akty budowy, porywy twórcze nigdy rewolucji nie przyświecają…
Wielu z was przeraziło się, gdy od dawna przez was przygotowana rewolucja socjalna poczęła was tępić.

Nawet zaczęliście mówić o potrzebie i pożyteczności religii, którą zawsze odrzucaliście, zaczęliście się zwracać do Kościoła, zawsze przez was nienawidzonego. Tak jeszcze niedawno dowodziliście, że naród może istnieć bez wiary, bez świątyń, bez boskiego życia, że mu wystarczają dobra materialne i racjonalne, powszechna oświata. A ileż to kłamstwa zawierał wasz światopogląd: kłamstwem był wasz stosunek do państwa, do nacjonalizmu, lecz najpierwszem i najstraszniejszem kłamstwem był wasz brak wiary i bezbożność.

Wasze tępe pragnienie równości, było unicestwieniem bytu i wielkich jego bogactw - to była żądza odarcia, ograbienia świata Bożego i zniszczenia wszelakiego majestatu na świecie. Duch niebytu wami kieruje, a królestwo bolszewizmu jest granicą waszych dróg. Wyście nigdy nie lubili twórczości, bo twórczość jest arystokratyczna. Wyście dobrze o tym wiedzieli i gdy rozpocznie się epoka twórczości, gdy wybije godzina prawdziwego odrodzenia - będziecie odrzuceni jako bezwartościowość, jako duchowe trupy.