Niemcy zawdzięczają Żydom, że IWŚ ich nie wykończyła. Narzędziem Żydów był Wilson, który głównie sprawił, że wojska sprzymierzone nie wkroczyły do Niemiec. Chodziło przede wszystkim oto, żeby wielkie interesy żydowskie w Niemczech, większe niż w jakimkolwiek innym kraju, doznały jak najmniej szkody. Dzięki tedy wpływowi Żydów, Niemcy zostały ocalone od zupełnego pogromu. W zamian za to podarowano im rewolucję, która zburzyła wszystkie istniejące jeszcze przegrody, chroniące niemieckie państwo przed zażydzeniem.

Lloyd George na konferencji pokojowej uratował od przyłączenia do Polski to, co już postanowiono przyłączyć: ogromną większość naszego Górnego Śląska, Malbork, Sztum i Kwidzyn, wreszcie Gdańsk. Lloyd George działał tu jako agent Żydów, a nie osiągnąłby celu, gdyby Wilson był od nich mniej uzależniony. Żydzi zaś robili to na mocy paktu z masonerią niemiecką, która za pomoc na konferencji w sprawie granic, zobowiązała się oddać im szereg naczelnych stanowisk w republice niemieckiej. Wreszcie po zawarciu pokoju Żydzi pracowali dla Niemiec i przeciw Polsce w Anglii, Ameryce, nawet we Francji, ale jednocześnie pracowali nad tym, żeby Niemcy były jak najmniej państwem niemieckim, a jak najbardziej żydowskim. Niemcy zyskiwali na zewnątrz politycznie, a więcej jeszcze finansowo; pieniądze płynęły do nich z Ameryki i Anglii jak woda, a gdy uznali, że najprostszym wyjściem z trudności finansowych będzie nie płacić długów, zrobiono nie mało, ażeby im takie wyjście umożliwić. Tracili natomiast wewnątrz przez coraz większe zażydzanie kraju i postęp rozkładu społecznego.