@Skalp,

Z tego co moja pamięć przywołuje, to JPII szerzył ekumenizm, rozwodnienie nakazów i zakazów, dialog z innymi religiami, zamiast ewangelizowania i przekazywania jedynej prawdziwej religii, czyli chrześcijaństwa.

Tutaj musielibyśmy wejść głęboko w historię infiltracji KK i tego co w pontyfikacie JPII wynikało z jego woli, a co było wynikiem przyparcia do muru. Pierwsza sprawa jest taka, że od Piusa IX każdy papież jest więźniem na Watykanie - otoczony ludźmi, którzy nie tyle co chcą zniszczenia Kościoła, co jego wrogiego przejęcia. W czasach wyboru Wojtyły frakcje progresywne nie optowały już za ekumenizmem itd. Kościół za tego pontyfikatu miał się zgadzać na antykoncepcję, aborcję, likwidację celibatu, wyświęcanie kobiet, i co najważniejsze - zniesienie papiestwa jako władzy autorytatywnej. - takie postulaty mieli wtedy do wprowadzenia czołowi progresywiści, którzy nadziei upatrywali w wyborze poety i artysty Wojtyły. Ten jednak okazał się zręcznym politykiem, wytrenowanym w biurach komunistycznych watażków. JPII bronił katolickiego ducha tak jak umiał - oczywiście nie był typowym tradycjonalistą - był wielkim zwolennikiem Soboru Watykańskiego II - wierzył jednak, że wszystko co się dzieje w Kościele jest potrzebne.