Był szczerym i zagorzałym wrogiem handlu niewolnikami i jako taki sprzedawał ludzi, kiedy sam uznał to za konieczne. Stał na stanowisku, że wszyscy bez wyjątku mają prawo do życia i wolności, niemniej ścigał niewolników, którzy poprzez ucieczkę ośmielili się skorzystać z tychże przysługujących im praw. Uważał, że niewolnictwo jest moralnie i politycznie naganne, ale nie przeszkodziło mu to być autorem regulacji prawnych dotyczących niewolnictwa i niewolników, które obowiązywały w jego rodzinnym stanie, a w roku 1819 przeciwstawił się próbom ograniczenia dalszego umacniania niewolnictwa jako instytucji. Twierdził, że jedna godzina niewolnictwa jest rzeczą gorszą aniżeli wieki brytyjskiego ciemięstwa, a jednocześnie wypowiadał się w sprawie rozrodu niewolników, posługując się przy tym de facto taką samą terminologią i kategoriami rozumowania, jakie stosuje się w odniesieniu do hodowli psów oraz koni