Wszystkie krowy na świecie, jak wiecie,

Obyczaje miewają jednakie,

Ale żyła w skowrońskim powiecie

Taka krowa, co chciała być ptakiem.

Zazdrościła gawronom i srokom,

Że tak sobie latają wysoko,

Spoglądała z pastwiska na szczygły

I na szpaki, co lot mają śmigły,

Zazdrościła wesołym jaskółkom,

Że nad ziemią fruwają wciąż w kółko.

↓

Pomyślała: „Polecę do nieba,

Bo mi tego dla zdrowia potrzeba,

Jestem ciężka i trochę opasła,

Ale kocham ten bezmiar szeroki,

Będę odtąd na chmurkach się pasła,

Będę jadła soczyste obłoki”.

Weszła tedy na górę pobliską,

A ujrzawszy pod sobą urwisko,

Wnet zabrała się mądrze do dzieła:

Wzięła rozpęd, pobiegła przed siebie,

I wysoko jak ptak pofrunęła,

A po chwili znalazła się w niebie.

↓

Zjadła kilka obłoków ze smakiem,

Gdy zaś wreszcie już dość miała jadła,

Rzekła: „Wolę być krową niż ptakiem”

I na ziemię wolniutko opadła.

Wy mi zaraz na pewno powiecie,

Że historia ta jest niebywała,

A ja wiem, że w skowrońskim powiecie

Była krowa, co fruwać umiała.