Spähgondel – gondola/kosz szpiegowski Zeppelin




Podczas I wojny światowej Niemcy zorientowali się, że łatwo będzie zrzucać bomby na miasta wroga za pomocą sterowców. Te ciche statki powietrzne zdolne były do przenoszenia imponujących ładunków. Problem polegał na tym, że same były celami i (wypełnione wodorem) latającymi bombami.
Rozwiązaniem było utrzymywanie ich ponad chmurami.
Uniemożliwiało to namierzenie latającej floty przez wroga, ale też ograniczało praktycznie do zera możliwość wykonania zadań przez sterowce.


Sterowce komunikowały się za pomocą radia, którego anteną był długi, obciążony drut. Zamieniono go na trójwarstwowy przewód*, którego obciążeniem była gondola. W niej znajdował się człowiek pełniący rolę nawigatora.
W ten sposób sterowce były w stanie lecieć ponad linią chmur, a jedynie mały kosz zwisał do 750 metrów poniżej. Praca nawigatora, chociaż samotna i niewygodna, była pożądana. Było to jedyne miejsce gdzie można było palić papierosy.
Gondola szpiegowska została z powodzeniem wykorzystana podczas nalotu bombowego na Calais w północnej Francji w marcu 1916 roku.




*Warstwowe przewody były połączone z telefonem na obu końcach, umożliwiając człowiekowi w koszu szpiegowskim komunikowanie się z pilotem sterowca.
#wojna #lotnictwo #historia