Hozjusz z Kordoby był paladynem Kościoła i duszą Synodu w Nicei, oraz zawziętym wojownikiem w walce z żydostwem. Wyróżnił się na Synodzie w Elwirze, który pod nazwą Synodu Lliberian odbył się w latach 300-303, wywierając istotny wpływ na przyjęcie kanonów mających rozdzielenie chrześcijan i Żydów. Ponieważ w tamtym czasie szkodliwe bratanie się duchowieństwa katolickiego z Żydami było na porządku dziennym, Synod Lliberian drastycznymi środkami starał się przeciwdziałać temu niepokojącemu zjawisku:

Kanon L 950: "Jeśli ksiądz lub jeden z wiernych zasiada do stołu z Żydami, to w celu poprawy zostaje wykluczony z komunii (wspólnoty)
Kanon XLIX (49): "Okazało się dobre, by dokładnie upominać nauczycieli, że nie powinni otrzymanych od Boga darów poddawać błogosławieństwu Żydów, żeby nasza dystrybucja błogosławieństwa nie stała się słaba lub bezwartościowa. Jeśli ktoś jest na tyle zarozumiały, aby to robić po zakazie, powinien być wykluczony z Kościoła".
Kanon XVI (16): "Zakazuje się, między innymi, Żydom, i podobnym im heretykom, zawierania związków małżeńskich z katoliczkami. Żeby nie było wspólnoty (komunii) między wierzącymi i niewierzącymi".

Fragment książki "Spisek przeciwko kościołowi"
#jfe #żydostwo #chrzescijanstwo