Przecież właśnie napisałem, że jest kwestią mentalności, z kontrprzykładami bogatych krajów z wysoką dzietnością. Co do zasady bogactwo idzie w parze z poziomem wykształcenia i w ogóle kultury społeczeństwa, a to znowu skłania do inwestowania w jakość zamiast liczbę potomstwa i ogólnie odpowiedzialnego podejścia do rozmnażania.

@Eugeniusz, przyrost naturalny poniżej zastępowania pokoleń to odpowiedzialne podejście do romnażania? Poza tym, rozmawiałeś kiedyś z Amerykaninem, Niemcem czy nawet Polakiem w tej sprawie? Bo ja rzadko kiedy słyszę o pójściu w jakość a nie ilość. Znacznie częściej mówią o tym, że po co sobie psuć wygodne życie.

przyrost naturalny poniżej zastępowania pokoleń to odpowiedzialne podejście do romnażania?

@KwarcPL, Tak, "zastępowalność pokoleń" to abstrakcja na innym poziomie, a wręcz próba wywarcia na Ciebie presji żebyś rozwiązał czyjś problem. W pierwszej kolejności jesteś odpowiedzialny za swoje potomstwo i zapewnienie mu życia nie gorszego niż sam masz.

Poza tym, rozmawiałeś kiedyś z Amerykaninem, Niemcem czy nawet Polakiem w tej sprawie?

Oczywiście, i w sumie od ok. 30 roku życia wszyscy to widzą podobnie. Zwłaszcza często wychodzi opinia, że jak każdemu dziecku w nastoletnim wieku nie będziesz w stanie zapewnić własnego pokoju, to go nie rób.
U młodszych ludzi, ma się rozumieć wygoda jest istotna i też ma to sens. Mamy do czynienia ze zjawiskiem społecznym wydłużenia dzieciństwa- ale nie w sensie złośliwym "hehe, piotruśpany", tylko dłuższego czasu kształtowania się człowieka jako dorosłego i gotowego do podjęcia wszystkich dojrzałych obowiązków. Taka konsekwencja ewolucji i coraz większego skomplikowania świata w którym żyjemy: Źrebak umie biegać po urodzeniu, szympans jest samodzielny jak ma 4 lata, młodzież w prymitywnych społeczeństwach myśliwsko-zbierackich zaczyna funkcjonować jako pełnoprawny członek plemienia ok 12 r.ż. ale żadne z tych zwierząt nie zbuduje rakiety. Człowiek, o ile nie rodzi się w bogatej rodzinie, pierwsze lata dorosłości poświęca (albo powinien) na zbudowanie pozycji zawodowej i wstępne dorobienie się. Mieszkanie w kawalerce z wrzeszczącym niemowlakiem trochę utrudnia osiągnięcie tych celów, nie?

Uprzedzając- tak, to trochę nie współgra z biologią kobiety, ale można się obrazić na rzeczywistość, albo dostosować. Myślę, że medycyna w skończonym czasie sobie z tym poradzi.

Tak, "zastępowalność pokoleń" to abstrakcja na innym poziomie, a wręcz próba wywarcia na Ciebie presji żebyś rozwiązał czyjś problem. W pierwszej kolejności jesteś odpowiedzialny za swoje potomstwo i zapewnienie mu życia nie gorszego niż sam masz.

@Eugeniusz, nie do końca cudzy problem. Bo starzy są w ogólności zależni od młodych, nie tylko od swojego potomstwa. No chyba, że spłodzisz sobie lekarza, fizjoterapeutę, pielęgniarkę i całą resztę zawodów, które są potrzebne na emeryturze

Niemniej prawdą jest, że idea państwa opiekuńczego osłabia więzy rodzinne. Na czym zyskiwały egocentryczne pięknoduchy. Nie zatroszczyły się o swój byt na stare lata, bo wiedzą, że ten obowiązek będzie spoczywać na moich dzieciach. Dlatego nie zgadzam się, że mniejsza dzietność w krajach rozwiniętych to kwestia świadomości i innych górnolotnych idei. To kwestia wygody i umowy społecznej, która umożliwia takie życie.

Dlatego nie zgadzam się, że mniejsza dzietność w krajach rozwiniętych to kwestia świadomości i innych górnolotnych idei.

@KwarcPL, Nie górnolotnych, a praktycznych. Z przykładów, które wymieniłeś wyżej: więcej pożytku będziesz miał z jednego dziecka-lekarza niż czterech ekspedientek, którym prawdopodobnie będziesz musiał pomagać do końca życia.

Niemniej prawdą jest, że idea państwa opiekuńczego osłabia więzy rodzinne.

Abstrahując od więzów, państwo opiekuńcze się zacina, i chyba już lepiej nie będzie. Dlatego przy temacie starości, lepiej na nie nie liczyć i pochylić się nad zabezpieczeniem na własną rękę. Czyjeś dzieci nie są wystarczającą polisą- mogą zejść na złą drogę, zginąć w wypadku, albo po prostu wyjechać za granicę olewając państwo opiekujące się ich rodzicami. Kilka milionów Polaków tak zrobiło, i ch... mamy z wyżu demograficznego z lat 80. Warto się nad tym zastanowić: wszystko co włożono w ich edukację, opiekę zdrowotną itd. z punktu widzenia społeczeństwa poszło w błoto.

Nie górnolotnych, a praktycznych. Z przykładów, które wymieniłeś wyżej: więcej pożytku będziesz miał z jednego dziecka-lekarza niż czterech ekspedientek, którym prawdopodobnie będziesz musiał pomagać do końca życia.

@Eugeniusz, już o tym pisałem. Nie zamierzam się powtarzać.

Abstrahując od więzów, państwo opiekuńcze się zacina, i chyba już lepiej nie będzie.

Też tak uważam, Zachód się starzeje i długo obecna umowa społeczna nie pociągnie. Będzie trzeba ją skorygować w ten czy inny sposób. I obawiam się, że zaboli to wielu kierujących się "praktycznością".

już o tym pisałem.

@KwarcPL, Chyba nie w tym wątku, zalinkuj, albo zacytuj, to nic nie kosztuje.

I obawiam się, że zaboli to wielu kierujących się "praktycznością".

Zaboli wszystkich, nie tylko bezdzietnych. Jeżeli "praktyczni" poczynią odpowiednio zdywersyfikowane inwestycje mogą wyjść na tym lepiej.

Umowa społeczna może się posypać nawet szybciej niż demografia, bo następne pokolenia wcale nie muszą mieć możliwości zarabiania na siebie. Wygląda na to że komputery zabiorą pracę nie tylko tłumaczom i ekspedientkom, ale docelowo też lekarzom, prawnikom, i (co zabawne) programistom. Każdy zostanie z tym co odziedziczy po rodzicach + jakiś UBI wystarczający na wegetację i proste rozrywki.