@d00d, Sądzę, że PIERWOTNYM problemem jest obowiązek nauki w szkole podstawowej do jej ukończenia lub do osiągnięcia pełnoletności. W mojej klasie byli uczniowie, którzy nie chcieli tam być i się do tego nie nadawali. Nie to, że byli lekko upośledzeni, zupełnie zwyczajni, tylko niechętni. Wszyscy się męczyli: oni, bo byli w szkole jakby za karę, nauczyciele, bo mieli uczniów niezainteresowanych wykładanym przedmiotem (właściwie żadnym przedmiotem może poza WF) oraz reszta klasy, bo tamci przeszkodzali itp. Jakimś dziwnym zrządzeniem losu uczniowie niechcący się uczyć dostawali na koniec roku oceny dostateczne czyli 3 (najniższy stopień umożliwiający promocję do kolejnej klasy - taka uwaga dla młodych), byle się ich pozbyć i mieć ich za te kilka lat z głowy. Nie winię za to nauczycieli, ale właśnie obowiązek nauki. Jeśli ktoś się do czegoś nie nadaje lub nie chce się uczyć, to po co go zmuszać? Taki typowy zamordyzm.

@d00d, Ten artykuł trochę zaprzecza rzeczywistości,w 8 klasie na 23 osoby około 10 było ze średnią ponad 5.0 i nikomu nie przeszkadzały osoby z lekkim upośledzeniem i średnią 3.0.

@d00d, a ja się z tym częściowo nie zgadzam. Nie wszystkie zmiany są złe.

Tak generalnie nauka przez zabawę jest znacznie lepsza niż stosowany do tej pory model pruski i tresura zamiast nauki. Współpraca jest lepsza od posłuszeństwa wymuszonego siłą albo strachem.

Na początkowym etapie edukacji program całego roku można opanować w tydzień, większość zajęć szkolnych jest tylko po to aby uczniom zająć czas.

Nie każdy uczy się w jednakowym tempie - ale to właśnie kiedyś było równanie do tego najsłabszego i najwolniejszego. Teraz zaczęto naciskać na bardziej indywidualne podejście aby szybsi i inteligentniejsi się nie nudzili tylko może nauczyć ich czegoś więcej niż tylko program minimum (co oczywiście spotkała się z protestem tych bardziej leniwych nauczycieli).

Małych dzieci też nie ma co oceniać na każdej lekcji, na tym etapie wystarczy ogólna ocena semestralna, ewentualnie kwartalna aby poinformować rodzica jak radzi sobie jego dziecko - nauczyciel może sobie sporządzać codzienne własne prywatne notatki o uczniach aby nie zapomnieć, ale ocena dopiero na końcu jak będzie obraz całości postępów danego ucznia w danym czasie.

No i podstawowe prawa człowieka to nie jest nowo wprowadzony przywilej. Prawo do wypoczynku, czy prawo do zachowania tajemnicy prywatnej korespondencji to nie są rzeczy nowo wymyślone - to było od dawna, tyle że dopiero niedawno pojawiły się środki techniczne aby kontrolować przestrzeganie tego typu praw.

W czasie gdy ja chodziłem do szkoły nie było telefonów komórkowych a telefon stacjonarna w domu, miała może co trzecia rodzina. Nie było internetu a komputery były 8-bitowe i posiadało je tylko kilka osób w klasie. Aparat robił zdjęcia na kliszy a muzyki słuchało się z kaset.

Mimo to w zasadzie szkoła funkcjonowała tak samo. W identyczny sposób jak teraz zwalczano wszelkie nowinki techniczne - gdy nie było internetu to źródłem całego zła była telewizja (która nadawała 2 programy i tylko przez kilka godzin na dobę). Tak jak teraz obawiają się nagrania telefonem tak kiedyś bano się nagrania dyktafonem (aby przypadkiem ktoś poza szkołą nie dowiedział się jakie bzdury nauczyciel wygaduje na lekcji - oczywiście nie każdy, byli tacy którzy nie mieli nic przeciwko). Na komputerze wypracowań pisać nie wolno bo wtedy nie ma błędów ortograficznych i trzeba by oceniać treść wypracowania a nie postawić 2 albo 1 za ortografię i spokój.

Ja osobiście nigdy nie potrzebowałem dyktafonu bo mam dobrą pamięć do tego co słyszę - jako dziecko nawet po pół roku potrafiłem powtórzyć dokładnie to co usłyszałem (może nie co do słowa ale zachowując znaczenie każdego zdania). Przez to nigdy nie nauczyłem się szybko pisać długopisem, bo nie robiłem notatek. Szybkie pisanie dopiero na klawiaturze komputera.

Taki uczeń jak ja to był dla niektórych nauczycieli ogromny problem - potrafi im przerwać i wytknąć błąd w tym co mówią, nie robi notatek które można by ocenić, ale zapytany o coś co było na lekcji będzie znał odpowiedź (no chyba że pytać o coś czego na lekcji nie było), ma własne zdanie - często nie takie jak powinien. No i co najgorsze - nie boi się, nie można go zastraszyć typowymi metodami. W dodatku rozwiązuje zadania po swojemu, najprostszą metodą w pamięci i podaje tylko wynik.

Podkreślam niektórzy - bo byli też tacy którym się to podobało, oraz tacy których to zupełnie nie obchodziło.

Była też wyraźna różnica między nauczycielem który uczył czegoś na lekcji i nauczycielem który jedynie nakazywał nauczenie się samemu w domu z książki a on potem tylko sprawdzi.

Być może z powodu tego jak byłem traktowany gdy byłem uczniem, teraz tak ja oceniam nauczycieli. Już po chwili rozmowy wiem z jakim typem nauczyciela mam do czynienia.

Czasy się zmieniły, a nauczyciele nadal nie rozumieją, że na autorytet trzeba sobie zapracować swoim własnym postępowaniem, że to nie jest coś nadane z urzędu.

@d00d, napisane jakby polska szkoła kiedykolwiek trzymała jakiś poziom. Zawsze mnie bawi obwinianie za wszytko mitycznej globalizacji i kultury masowej. Na moje pokolenie też narzekało starsze pokolonie. Wtedy obwiniano gry i komputery, bo jeszcze nie było tiktoków i instagrama. Tylko, że zainteresowanie tymi komputerami (nie oszukujmy, zaczęło się od gier) dało mi teraz stabilny zawód. I teraz moje pokolenie robi to samo - narzeka na młodsze. Bo kurła kiedyś to było a nie to co teraz! Typowe odreagowanie starszego pokolenia wobec młodszego wynikające z niezrozumienia, że problemy i potrzeby każdego pokolenia się zmieniają. Każde pokolenie popełnia też błędy.

Mnie starsze pokolenia straszyły m.in. tym, że studia nic nie dają, a dobrą pracę da się znaleźć tylko po znajomości. Bo gdy oni wchodzili na rynek pracy, to bezrobocie było >20% nawet w miastach. Tylko, że jak ja wchodziłem na rynek pracy, to okazało się, że jest trochę lepiej, studia techniczne otwierają drogę do zawodu i nie trzeba wyjeżdzać na zmywak do Irlandii by jako tako żyć. Dobrze, że nie słuchałem starszych.

Zresztą ci młodzi co są obecnie też będą za dekadę narzekać na jeszcze młodszych bo będzie im się wydawało, że ich pokolenie było najlepsze. Czy mi niepodoba się korzystanie przez młodych z gówna jakim jest Tiktok? Jak najbardziej. Czy przeraża mnie popularność patostrimów, gal fame mma i popularności influencerów wśród młodych? I to jak! Wydaje mi się, że obecne zagrożenia są niczym w porównaniu z tym, że ja sobie w internecie mogłem co najwyżej gołą babę obejrzeć. Jednak nie wieszczę z tego powodu jakiegoś armageddonu, bo prędzej czy później do każdego młodego zapuka życie, co wymaga zostawienia marzeń o byciu sławnym jutuberem i pójście do normalnej pracy. W młodości tracimy czas na głupoty, ale robimy też pożyteczne rzeczy. Ja grałem w GTA, ale zdążyłem nauczyć się trochę o komputerach.

Tak, rodzice i ich podejście często nie jest idealne. Ale jak w ogóle możliwe, skoro oni chodzili do tej "starej" "lepszej" szkoły? No właśnie. Chyba nie była jednak taka idealna?

Jeśli chodzi o klasy integracyjne to też nie za bardzo rozumiem obwiniania ich za właściwie co. Za zaniżanie poziomu? Przecież poziom wynika z podstawy programowej i jest wszędzie taki sam. Możesz podać jakieś przykłady takich klas, gdzie wyniki np. matur były gorsze? Ja nie kojarzę. Zresztą przecież takie klasy to i tak rzadkość. Aczkolwiek muszę zauważyć, że za moich czasów szkoła nie była tak ideologiczna. To znaczy nie było specjalnych przedmiotów wpychających wszędzie papieża i tak dalej. A chodziłem do gimnazjum za pierwszego PiSu (2006-2007). Także jak pojawia się odpór dla takiej propagandy od strony młodych, co siłą rzeczy . Za moich czasów polityki i ideologii w szkołach było mniej i to akurat był plus.

@d00d, wypaczono ideę edukacji integracyjnej. Dzięki klasom integracyjnym dzieci z jakimiś niepełnosprawnościami miały motywację aby się "podciągać" do reszty grupy, a z kolei zdrowe dzieci uczyły się wrażliwości i funkcjonowania z osobami niepełnosprawnymi.

Teraz wszyscy "równają w dół", ze zdrowych dzieci z problemami robi się nietykalne "płatki śniegu". Każde dziecko ma jakieś problemy, na tym polega dorastanie, dziś to wypaczono i różne cechy charakteru, czy skłonności wymagające skorygowania podniesiono do rangi choroby usprawiedliwiającej uprzywilejowaną pozycję.

@d00d, a co wyprawiają nauczyciele Cię nie razi?

Cześć @d00d, muszę przyznać, że podzielam Twoją frustrację i zgadzam się z zacytowanym przez Ciebie fragmentem.

Z wychowaniem muszę się zgodzić. Znam dwa przykłady. Jeden, dziewczynka 9 lat, codziennie odrabia pracę domową z rodzicami. Również w piątek, żeby weekend spokój mieć. Drugi przykład, chłopiec, 13 lat, kompletnie olewa obowiązki szkolne. A lektury czytają mu rodzice i odrabiają pracę domową. W zeszłym roku nieklasyfikowany przez nieobecności.