Europejski Trybunał Praw Człowieka wyrokiem Wielkiej Izby z 24 stycznia uznał, iż ograniczenie możliwości wymierzenia kary dożywotniego pozbawienia wolności wyłącznie do dorosłych mężczyzn, z wyłączeniem kobiet, sprawców młodocianych i sprawców powyżej 65 roku życia, nie stanowiło naruszenia zakazu dyskryminacji i prawa do wolności osobistej.

Trybunał stwierdził, że uprawnionym uzasadnieniem zaskarżonej różnicy w traktowaniu jest realizacja zasad humanitaryzmu i sprawiedliwości, które wymagają prowadzenia polityki karnej z uwzględnieniem wieku oraz "cech psychologicznych" skazywanych osób. Zdaniem Trybunału środki zastosowane dla realizacji zasad sprawiedliwości i humanitaryzmu, to jest wyłączenie określonych kategorii oskarżonych spod możliwości wymierzenia kary dożywotniego pozbawienia wolności, mają charakter proporcjonalny. Względy takie jak wiek oskarżonego lub jego płeć (wobec przedstawionych Trybunałowi danych statystycznych dotyczących znacznie niższych wskaźników w odniesieniu do poważnej przestępczości wśród kobiet w porównaniu do mężczyzn, a także zwiększonego zagrożenia dla kobiet w środowisku więziennym niż w przypadku mężczyzn) stanowią elementy brane pod uwagę przy wymierzaniu kary w świetle realizacji celów, jakie kara taka ma spełniać.