Słowo o walce lewarów z językiem i próbie zrusyfikowania języka polskiego wyrażeniem „w Ukrainie”. Coś Wam to przypomina?

„[…] Ten język propagandy politycznej rządzących odznaczał się swoistym, ograniczonym zbiorem środków leksykalno‑frazeologicznych, usuwaniem niektórych wyrazów ze słownika, przekształcaniem, deformowaniem i tworzeniem znaczeń wyrazów na potrzeby jedynie słusznej ideologii, posługiwaniem się utartymi formułami i jednorodnymi (pod względem formy i treści), kanonicznymi tekstami, tworzonymi przez pierwszych sekretarzy Komitetu Centralnego PZPR i ich najbliższych współpracowników (powielanymi przez niższy aparat partyjny, a przede wszystkim media) oraz gotowymi schematami poznawczymi, narzucającymi interpretację rzeczywistości zgodną z ideologią rządzących. W języku tym zawarty był i za pomocą niego upowszechniony jednoznaczny kod kulturowy, czyli narzucany przez władzę system wartości, symboli, mitów i stereotypów. […]”

Irena Kamińska-Szmaj, „Agresja językowa w życiu publicznym. Leksykon inwektyw politycznych 1918–2000”, fragment.
#takaprawa, #naukrainie, #bekazlewactwa