https://www.sott.net/article/452369-COVID-vaccines-Necessity-efficacy-and-safety #zdrowie #szczepionki #covid19 #bezpieczeństwo
Streszczenie: Producenci szczepionek przeciwko COVID-19 zostali zwolnieni z odpowiedzialności prawnej za szkody spowodowane przez szczepionki. Dlatego w interesie wszystkich osób zatwierdzających, wykonujących i podających szczepionki COVID-19 jest zrozumienie dowodów dotyczących zagrożeń i korzyści związanych z tymi szczepionkami, ponieważ odpowiedzialność za szkody spadnie na nich.
Krótko mówiąc, dostępne dowody i nauka wskazują, że szczepionki COVID-19 są niepotrzebne, nieskuteczne i niebezpieczne.
Konieczność: Osoby z prawidłową odpornością są chronione przed SARS-CoV-2 dzięki odporności komórkowej. Dlatego szczepienie grup niskiego ryzyka nie jest konieczne. Dla osób z obniżoną odpornością, które zachorują na COVID-19, istnieje szereg metod leczenia, które okazały się bezpieczne i skuteczne. Dlatego szczepienie osób bezbronnych jest równie niepotrzebne. Zarówno grupy immunokompetentne, jak i wrażliwe są lepiej chronione przed wariantami SARS-CoV-2 dzięki naturalnie nabytej odporności i lekom niż szczepieniom.
Skuteczność: Szczepionki Covid-19 nie posiadają realnego mechanizmu działania przeciwko zakażeniu dróg oddechowych SARS-CoV-2. Indukcja przeciwciał nie może zapobiec infekcji środkiem takim jak SARS-CoV-2, który przenika przez drogi oddechowe. Ponadto żadne z badań szczepionek nie dostarczyło dowodów na to, że szczepienie zapobiega przenoszeniu zakażenia przez zaszczepione osoby; w związku z tym nawoływanie do szczepień w celu „ochrony innych” nie ma podstaw.
Bezpieczeństwo: Szczepionki są niebezpieczne zarówno dla osób zdrowych, jak i osób z istniejącą wcześniej chorobą przewlekłą, z następujących powodów: ryzyko śmiertelnych i nieśmiercionośnych zaburzeń krzepnięcia krwi, w tym zaburzenia krzepnięcia, zakrzepica mózgu, udar i zawał serca ; reakcje autoimmunologiczne i alergiczne; nasilenie choroby zależne od przeciwciał; oraz zanieczyszczenia szczepionek spowodowane pośpieszną produkcją i nieuregulowanymi standardami produkcji.
Rachunek korzyści i ryzyka jest zatem jasny: eksperymentalne szczepionki są niepotrzebne, nieskuteczne i niebezpieczne. Podmioty zezwalające na eksperymentalne szczepienia COVID-19, wymuszające je lub je wykonujące, narażają populacje i pacjentów na poważne, niepotrzebne i nieuzasadnione ryzyko medyczne.
1. Szczepionki są niepotrzebne
Wiele kierunków badań wskazuje, że osoby immunokompetentne wykazują „silną” i trwałą odporność komórkową (limfocyty T) na wirusy SARS-CoV [1], w tym SARS-CoV-2 i jego odmiany [2]. Ochrona limfocytów T wynika nie tylko z samej ekspozycji na SARS-CoV-2, ale z odporności krzyżowej po wcześniejszej ekspozycji na przeziębienie i koronawirusy SARS [1,3–10]. Taka odporność była wykrywalna po infekcjach do 17 lat wcześniej [1,3]. Dlatego osoby z prawidłową odpornością nie potrzebują szczepień przeciwko SARS-Cov-2.
Naturalna odporność na limfocyty T zapewnia silniejszą i bardziej wszechstronną ochronę przed wszystkimi szczepami SARS-CoV-2 niż szczepionki, ponieważ naturalnie pobudzona odporność rozpoznaje wiele epitopów wirusa i sygnały kostymulujące, a nie tylko pojedyncze białko (kolec). W ten sposób osoby immunokompetentne są lepiej chronione przed SARS-CoV-2 i wszelkimi wariantami, które mogą wyniknąć z ich własnej odporności, niż przez obecne zbiory szczepionek.
Szczepionki były reklamowane jako środek zapobiegający bezobjawowej infekcji [11], a co za tym idzie „bezobjawowej transmisji”. Jednak „bezobjawowa transmisja” jest artefaktem nieważnych i niewiarygodnych procedur i interpretacji testów PCR, co prowadzi do wysokich odsetków wyników fałszywie dodatnich [12-15]. Dowody wskazują, że osoby z pozytywnym wynikiem PCR i bezobjawowe są zdrowymi fałszywie dodatnimi, a nie nosicielami. Kompleksowe badanie 9 899 828 osób w Chinach wykazało, że osoby bezobjawowe z pozytywnym wynikiem na COVID-19 nigdy nie zarażały innych [16].Z kolei prace cytowane przez Centre for Disease Control [17,18] w celu uzasadnienia twierdzeń o bezobjawowej transmisji są oparte na modelach hipotetycznych, a nie badaniach empirycznych; przedstawiają raczej założenia i szacunki niż dowody. Zapobieganie bezobjawowym infekcjom nie jest realnym uzasadnieniem promowania szczepień w populacji ogólnej.
W większości krajów większość ludzi ma teraz odporność na SARS-CoV-2 [19]. W zależności od stopnia nabytej wcześniej odporności krzyżowej, nie będą mieli żadnych objawów, łagodnych i nietypowych objawów lub poważniejszych objawów, w tym prawdopodobnie anosmii (utrata węchu) lub innych nieco charakterystycznych objawów choroby COVID-19. Niezależnie od ciężkości choroby będą teraz mieć wystarczającą odporność, aby chronić się przed ciężką chorobą w przypadku ponownego narażenia. Ta większość populacji w ogóle nie odniesie korzyści z szczepienia.
Przeżywalność populacji COVID-19 przekracza 99,8% na całym świecie [20-22]. W krajach, które były intensywnie zakażane przez kilka miesięcy, mniej niż 0,2% populacji zmarło, a ich zgony sklasyfikowano jako „z COVID19”. COVID-19 jest również zazwyczaj łagodną lub średnio ciężką chorobą. Dlatego przytłaczająca większość ludzi nie jest zagrożona COVID-19 i nie wymaga szczepień dla własnej ochrony.
U osób podatnych na ciężką infekcję Covid-19 jest chorobą uleczalną . Zbieżność dowodów wskazuje, że wczesne leczenie istniejącymi lekami zmniejsza liczbę hospitalizacji i śmiertelność odpowiednio o ~ 85% i 75% [23-27].Leki te obejmują wiele wypróbowanych i prawdziwych leków przeciwzapalnych, przeciwwirusowych i przeciwzakrzepowych, a także przeciwciała monoklonalne, cynk i witaminy C i D. Decyzje przemysłu i rządu o odstąpieniu od takich sprawdzonych metod leczenia poprzez selektywne wsparcie badawcze [24], błędy regulacyjne i nawet jawne sankcje wobec lekarzy, którzy ośmielili się stosować takie metody leczenia z własnej inicjatywy, były niezgodne z obowiązującym prawem, standardową praktyką medyczną i badaniami; wymóg prawny dotyczący rozpatrywania dowodów ze świata rzeczywistego upadł na dalszy plan [28]. Systematyczne zaprzeczanie i potępianie tych skutecznych terapii stanowiło podstawę fałszywego uzasadnienia dla zezwolenia na stosowanie szczepionek w nagłych wypadkach, które wymaga, aby „nie było dostępne żadne standardowe, akceptowalne leczenie” [29]. Jasno powiedziane,szczepionki nie są konieczne, aby zapobiec ciężkiej chorobie.
2. Szczepionki nie są skuteczne
Na poziomie mechanistycznym koncepcja odporności na COVID-19 poprzez indukcję przeciwciał, jak w przypadku szczepienia COVID-19, jest medycznym nonsensem. Wirusy przenoszone drogą powietrzną, takie jak SARS-CoV-2, dostają się do organizmu przez drogi oddechowe i płuca, gdzie stężenie przeciwciał jest zbyt niskie, aby zapobiec infekcji. Przeciwciała wywołane przez szczepionki krążą głównie we krwi, podczas gdy ich stężenie na błonach śluzowych płuc i dróg oddechowych jest niskie.Biorąc pod uwagę, że COVID-19 przede wszystkim rozprzestrzenia się i powoduje chorobę poprzez infekcję tych błon śluzowych, szczepionki nie spełniają swojej odporności. Dokumenty przedłożone przez producentów szczepionek różnym organom regulacyjnym nie zawierają dowodów na to, że szczepienie zapobiega infekcjom dróg oddechowych, co miałoby kluczowe znaczenie dla przerwania łańcucha przenoszenia. Dlatego szczepionki są immunologicznie nieodpowiednie dla COVID-19.
Skuteczność szczepionki w średnim i długim okresie nie jest znana. Faza 3, średnioterminowe, 24-miesięczne próby nie zostaną zakończone do 2023 roku: nie ma średnio- ani długoterminowych danych dotyczących skuteczności szczepionki COVID-19.
Dane krótkoterminowe nie pozwalają na zapobieganie ciężkiej chorobie. Europejska Agencja Leków zwróciła uwagę na szczepionkę Comirnaty (Pfizer mRNA), że ciężkie przypadki COVID-19 „były rzadkie w badaniu i nie można wyciągnąć z niego statystycznie pewnych wniosków” [30]. Podobnie w dokumencie Pfizera przedłożonym FDA [31] stwierdzono, że nie można było wykazać skuteczności przeciw śmiertelności. W związku z tym nie wykazano, że szczepionki zapobiegają śmierci lub ciężkiej chorobie, nawet w krótkim okresie.
W korelaty ochrony przed COVID-19 nie są znane. Naukowcy nie ustalili jeszcze, jak mierzyć ochronę przed COVID-19. W rezultacie badania skuteczności toczą się w ciemności. Na przykład po zakończeniu badań fazy 1 i 2 w artykule w czasopiśmie Vaccine stwierdzono, że „bez zrozumienia korelatów ochrony nie można obecnie odpowiedzieć na pytania dotyczące ochrony związanej ze szczepionką, ryzyka reinfekcji COVID-19, odporności stadnej oraz możliwość eliminacji SARS-CoV-2 z populacji ludzkiej ”[32]. Dlatego skuteczność szczepionki nie może być oceniana, ponieważ nie ustaliliśmy jeszcze, jak ją mierzyć.
3. Szczepionki są niebezpieczne
Tak jak palenie mogło powodować raka płuca i przewidywano, że w oparciu o podstawowe zasady, wszystkie szczepionki oparte na genach mogą powodować zaburzenia krzepnięcia krwi i krwawienia [33], w oparciu o ich molekularne mechanizmy działania. W związku z tym choroby tego rodzaju obserwowano w różnych grupach wiekowych, prowadząc do tymczasowego zawieszenia szczepionek na całym świecie: szczepionki nie są bezpieczne.
Wbrew twierdzeniom, że zaburzenia krwi po szczepieniu są „rzadkie”, wiele powszechnych skutków ubocznych szczepionek (bóle głowy, nudności, wymioty i krwiakopodobne „wysypki” na ciele) może wskazywać na zakrzepicę i inne poważne nieprawidłowości. Co więcej, wywołane szczepionką rozlane mikrozakrzepy w płucach mogą naśladować zapalenie płuc i mogą zostać błędnie zdiagnozowane jako COVID-19. Wydarzenia związane z krzepnięciem, które obecnie przyciągają uwagę mediów, są prawdopodobnie tylko „czubkiem wielkiej góry lodowej” [34]: szczepionki nie są bezpieczne.
Ze względu na stymulację immunologiczną można oczekiwać , że ryzyko krzepnięcia, krwawienia i innych zdarzeń niepożądanych będzie wzrastać przy każdym ponownym szczepieniu i każdym kolejnym narażeniu na koronawirusa. Z biegiem czasu, czy to miesięcy, czy lat [35], powoduje to, że zarówno szczepienia, jak i koronawirusy są niebezpieczne dla młodych i zdrowych grup wiekowych, dla których bez szczepienia COVID-19 nie stanowi istotnego ryzyka.
Od czasu wprowadzenia szczepionek, częstość występowania COVID-19 wzrosła w wielu obszarach o wysokich wskaźnikach szczepień [36-38]. Ponadto wiele serii zgonów z powodu COVID-19 miało miejsce wkrótce po rozpoczęciu szczepień w domach seniora [39,40]. Przypadki te mogły być spowodowane nie tylko wzmocnieniem zależnym od przeciwciał, ale także ogólnym działaniem immunosupresyjnym szczepionek, na co wskazuje zwiększona częstość występowania półpaśca u niektórych pacjentów [41]. Immunosupresja mogła spowodować kliniczne objawy zakażenia, które wcześniej przebiegały bezobjawowo. Niezależnie od dokładnego mechanizmu odpowiedzialnego za te zgłoszone zgony, musimy spodziewać się, że szczepionki raczej zwiększą niż zmniejszą śmiertelność COVID-19 - szczepionki nie są bezpieczne.
Szczepionki są z definicji eksperymentalne. Pozostaną w fazie 3 badań do 2023 r. Odbiorcami są ludzie uprawnieni do dobrowolnej świadomej zgody na mocy Norymbergi i innych środków ochrony, w tym rezolucji Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy nr 2361 [42] oraz warunków zezwolenia FDA na stosowanie w sytuacjach nadzwyczajnych [29]. . W odniesieniu do danych dotyczących bezpieczeństwa z badań fazy 1 i 2, pomimo początkowo dużej liczebności próbek, czasopismo Vaccine donosi, że „strategia szczepień wybrana do dalszego rozwoju mogła zostać podana jedynie 12 uczestnikom” [32]. Czasopismo zauważa, że przy tak ekstremalnie małych wielkościach próbek „konieczne będą większe badania III fazy prowadzone w dłuższych okresach czasu”, aby ustalić bezpieczeństwo. Ryzyka, które pozostaną do oceny w badaniach fazy 3 do 2023 r., Z całymi populacjami jako podmiotami,obejmują nie tylko zakrzepicę i zaburzenia krwawienia, ale także inne odpowiedzi autoimmunologiczne, reakcje alergiczne, nieznane tropizmy (miejsca docelowe w tkankach) nanocząstek lipidowych [35], wzmocnienie zależne od przeciwciał [43-46] oraz wpływ pośpiesznych, wątpliwych wyników, słabo regulowanych [ 47] i podobno niespójne metody produkcji, stwarzające ryzyko potencjalnie szkodliwych zanieczyszczeń, takich jak niekontrolowane pozostałości DNA [48]. Szczepionki nie są bezpieczne ani dla biorców, ani dla tych, którzy je podają lub zezwalają na ich użycie.stwarzające ryzyko potencjalnie szkodliwych zanieczyszczeń, takich jak niekontrolowane pozostałości DNA [48]. Szczepionki nie są bezpieczne ani dla biorców, ani dla tych, którzy je podają lub zezwalają na ich użycie.stwarzające ryzyko potencjalnie szkodliwych zanieczyszczeń, takich jak niekontrolowane pozostałości DNA [48]. Szczepionki nie są bezpieczne ani dla biorców, ani dla tych, którzy je podają lub zezwalają na ich użycie.
Wstępne doświadczenia mogą sugerować, że szczepionki pochodzące od adenowirusów (AstraZeneca / Johnson & Johnson) powodują poważniejsze skutki uboczne niż szczepionki mRNA (Pfizer / Moderna). Jednak po powtórnym wstrzyknięciu te pierwsze wkrótce wywołają przeciwciała przeciwko białkom wektora adenowirusowego. Te przeciwciała zneutralizują następnie większość cząstek wirusa szczepionki i spowodują ich usunięcie, zanim będą mogły zainfekować jakiekolwiek komórki, ograniczając w ten sposób intensywność uszkodzenia tkanki.
Natomiast w szczepionkach mRNA nie ma antygenu białkowego, który mógłby rozpoznać przeciwciała. Zatem niezależnie od istniejącego stopnia odporności, mRNA szczepionki dotrze do celu - do komórek organizmu. Będą one następnie wyrażać białko szczytowe, a następnie cierpieć z powodu pełnego ataku układu odpornościowego. W przypadku szczepionek mRNA praktycznie gwarantuje się, że ryzyko wystąpienia poważnych zdarzeń niepożądanych będzie wzrastać z każdym kolejnym wstrzyknięciem. Dlatego w dłuższej perspektywie są one nawet bardziej niebezpieczne niż szczepionki-wektory. Ich pozorna przewaga nad tym ostatnim jest niepokojąca w najwyższym stopniu; te szczepionki nie są bezpieczne.
4. Etyka i kwestie prawne do rozważenia
Konflikty interesów obfitują w literaturę naukową oraz w organizacjach, które zalecają i promują szczepionki, demonizując jednocześnie alternatywne strategie (poleganie na naturalnej odporności i wczesnym leczeniu). Władze, lekarze i personel medyczny muszą się chronić, bardzo dokładnie oceniając źródła ich informacji pod kątem konfliktów interesów.
Władze, lekarze i personel medyczny muszą być podobnie ostrożni, aby nie ignorować wiarygodnej i niezależnej literatury na temat konieczności, bezpieczeństwa i skuteczności szczepionek, biorąc pod uwagę przewidywalne masowe zgony i szkody, których należy się spodziewać, jeśli kampania szczepień nie zostanie zatrzymana.
Nie bez powodu producenci szczepionek zwolnili się z odpowiedzialności prawnej za zdarzenia niepożądane. W przypadku śmierci i obrażeń spowodowanych szczepieniami odpowiedzialność spadnie na osoby odpowiedzialne za autoryzację szczepionek, ich podawanie i / lub przymus poprzez paszporty szczepionek, z których żadnego nie można uzasadnić trzeźwą, opartą na dowodach analizą korzyści i ryzyka.
Wszystkie podmioty polityczne, regulacyjne i medyczne zaangażowane w szczepienia przeciwko COVID-19 powinny zapoznać się z kodeksem norymberskim i innymi przepisami prawnymi w celu zapewnienia sobie ochrony.
Nie chce mi się teraz szukać bo mnie trochę zmęczyło pisanie tego posta, w wolnej chwili poszukam w archiwum internetów, może odkopię ten dokument. 
