Kącik klasycznie dawnej poezji zdrowotnej:
„Jeżeli żądasz długiego zdrowia i żywota,
Chroń się nieba, które mgła, smąd każą i błota.
I wiatrów chorych, mokrych, południowych dęcia,
Niebo czyste, powietrze kochay bez zamknięcia.
Wschodzące Słońce niech twe mieszkanie ogrzewa
A wschodni wiatr i zimno północne przewiewa”
#poezja #zdrowie #porady
#polityka #heheszkipolityczne #poezja
Kiedy już przeminie Jarek
Schedę po nim przejmie Marek
W genach jego honor męstwo
On zapewni nam zwycięstwo!
Prezydentem musi zostać
Suski Marek, wielka postać
Żadne Dudy, żadne tuski
Prezydentem tylko Suski!
51 lat temu miał miejsce pewien heroiczny czyn. Japońskie Towarzystwo Tarczy, na którego czele stał Yukio Mishima wkroczyło do siedziby Japońskich Sił Samoobrony. Całe to wydarzenie było wyrazem buntu przeciwko sytuacji w jakiej znalazła się Japonia po II wojnie światowej - wasalstwa wobec Ameryki. Akcję zwieńczyło rytualne seppuku przywódcy Tatenokai (japońska nazwa organizacji) poprzedzone płomiennym przemówieniem, które to miało obudzić Japończyków z letargu.
Postać Yukio Mishimy, jest jedną z tych wybitnie nietuzinkowych. Był to japoński poeta, ale też i działacz narodowy. W swoich dziełach często zwracał uwagę na potrzebę męstwa, swego rodzaju heroizmu, którego we współczesnym świecie jest jak na lekarstwo. Chciał odbudowy starego tradycyjnego etosu, promował też swoim zachowaniem zdrowy tryb życia regularnie uprawiając kulturystykę. Nie godził się z tym co z jego krajem zrobiły zwycięskie potęgi, jak obdarły go z kultury, a Japończyków przerobiły na bezkształtną szarą masę. Stąd właśnie ten radykalny apel, który uwieńczył jego życie.
Zachowanie, którego dzisiaj przypada rocznica, stało się dla japońskich przeciwników systemu symbolem. Symbolem poświęcenia i starego ducha samurajów, z którego kraj ten słynął przez wieki. Do dzisiaj postać Yukio Mishimy jest inspiracją dla wielu walczących ze współczesnością w kraju kwitnącej wiśni.
Poniżej materiałe, z którymi warto się zapoznać w temacie postaci Yukio Mishimy:
Ciekawe omówienie twórczości i życia Japończyka w formie wideo: https://www.youtube.com/watch?v=qAF92QuuOP0
Szerszy opis działalności przywódcy Towarzystwa Tarczy: https://3droga.pl/kultura/kerry-bolton-yukio-mishima/
Dołącz do nas na Telegramie: https://t.me/gpwstg
Dołącz do nas na Facebooku: https://www.facebook.com/Grafika-Przeciw-Wsp%C3%B3%C5%82czesnemu-%C5%9Awiatu-108402401510692
#japonia #historia #revoltagainsthemodernworld #sztuka #poezja #polityka
coś pięknego
Puste gesty, puste słowa
Puste serce, pusta mowa
Puste, choć zacięte usta
Pusty wzrok i głowa pusta
Pusty program i projekty
Do cna pustych stek inwektyw
Pusty jazgot, próżne żale
Krzyk, co treści nie ma wcale
Puste groźby, puste miny
Wielkie morze próżnej śliny
Puste hasła, obietnice
Wszystko puste - poza picem!
Słowem zero, nicość, próżnia
Tym się w świecie Tusk wyróżnia
https://muzeum4rp.iq.pl/wiki/index.php?title=Antologia_poezji_wolskiej
#heheszki #poezja #polityka
Nie tak dawno, bo 12 listopada obchodziliśmy rocznice śmierci Andrzej Trzebińskiego, polskiego poety, zaangażowanego w konspiracyjną działalność ruchu narodowego. Urodził się on już w II Rzeczypospolitej w 1922 roku. Maturę zdał, a studia rozpoczął w konspiracji. Warto to odnotować, był to czas, gdy do liceów i na uczelnie nie chodziły byle jakie osoby. Odwaga pchnęła go do wsparcia Konfederacji Narodu. Wydawał literacki miesięcznik "Sztuka i Naród", tworzył dzieła mające podnosić rodaków na duchu. Nie było to w smak władzom okupacyjnym, które długi czas go szukały. Wpadł przypadkiem, pod fałszywym nazwiskiem, rozstrzelano go w 1943 roku. Miał zaledwie 21 lat.
Znając historie ludzi takich jak Andrzej, młodych Polaków widać olbrzymią przepaść między nimi, a dzisiejszymi polskojęzycznymi tłumami baranów. On, ale i duża część pokolenia to były osoby, pełne wigoru, żądne kreowania, dumne ze swojej kultury, odważne. Dzisiejsza młodzież jest w swej powalającej większości stadem żywych zdechlaków, bez ambicji, robiącym wszystko po najmniejszej linii oporu, żyjącym od hedonistycznego upodlenia się do hedonistycznego upodlenia się, obojętnym na swoje dziedzictwo. Niech takie postaci jak wspomniany poeta będą naszą inspiracją.
Imperium gdy powstanie, to tylko z naszej krwi!
Link do całego utworu: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/trzebinski-wymarsz-uderzenia.html
#sztuka #poezja #historia #revoltagainsthemodernworld
Dołącz do nas na Telegramie: https://t.me/gpwstg
Dołącz do nas na Facebooku: https://www.facebook.com/Grafika-Przeciw-Wsp%C3%B3%C5%82czesnemu-%C5%9Awiatu-108402401510692
Gdy wódz wikingów Artur z atolu Bikini
Prowadził lotniskowce wprost na port w Cedyni
Pod Trafalgarem Juliusz Cezar go rozgromił
Dzięki szarży na działa dwóch szwadronów słoni.
Nie pomogło wiązane do tarcz małe dzieci
Które sprytnie uwolnił Han grecki Jan III.
A potem z nich krucjatę dziecięcą sformował
Co trotylem zniszczyła rzymski legion z Pskowa.
Lecz sam pod Saratogą pod miecz złożył głowę
Gdyż nie miał środków aby zwalczyć czołgi nowe.
Które do bitwy owej aż z Indii sprowadzał
Zwany „małym Kapralem” Hiszpan Zygmunt Waza.
Czym tak świat chrześcijański ogromnie zatrwożył
Że aż kardynał Stalin klątwą go obłożył.
A skąd te informaje wziąłeś tak w ogóle?
Z książki:
"Poznaj historię wraz z Maciejem Stuhrem"
#heheszki #bekzalewactwa #stuhr #takaprawda #fraszka #poezja
*** (Ćwicząc się w cnocie…)
Ćwicząc się w cnocie, nie mógł się oprzeć wrażeniu,
że ćwiczebne trykoty wrastają mu w skórę;
jeszcze gorzej z religią, od podniesionego
tonu mów jezuickich bolała go głowa
a ból głowy prowadził do lubieżnych wizji
które, choć nieświadome, są bliską okazją
do grzechu – tak czy owak widać stamtąd piekło.
Robił więc ciągle dalej to wszystko, do czego
determinowała go ludzka niezmienna natura
długo analizował czyny i intencje
potem, jak się należy, grzeszył na potęgę
i wciąż od nowa z powagą brał odpowiedzialność
za każdy czyn co wyszedł z jego własnej ręki.
Romantyzował występki. Żałował występków.
Wyrzekał się występków. Popełniał występki
mając powoli dosyć tych smutnych procedur.
Więc, poza modlitwami wskazanymi kultem,
tak się modlił prywatnie do Stwórcy – Demiurga:
o ostateczny koniec manewrów cyrkowych
o ostateczny koniec ciągłego przymusu
obchodzenia na palcach człowieczej skłonności
do złego, o śmierć etyki, o wieczne Dionizje
bez kaców w dniach następnych –
- proszę Cię, Wszechmocny.
#poezja #cnota #modlitwa #heheszki #ciekawostki
Kiedy przyjdą podpalić dom,
ten, w którym mieszkasz - Polskę,
kiedy rzucą przed siebie grom,
kiedy runą żelaznym wojskiem
i pod drzwiami staną, i nocą
kolbami w drzwi załomocą -
ty, ze snu podnosząc skroń,
stań u drzwi.
Bagnet na broń!
Trzeba krwi!
Są w ojczyźnie rachunki krzywd,
obca dłoń ich też nie przekreśli,
ale krwi nie odmówi nikt:
wysączymy ją z piersi i z pieśni.
Cóż, że nieraz smakował gorzko
na tej ziemi więzienny chleb?
Za tę dłoń podniesioną nad Polską -
kula w łeb!
Ogniomistrzu i serc, i słów,
poeto, nie w pieśni troska.
Dzisiaj wiersz - to strzelecki rów,
okrzyk i rozkaz:
Bagnet na broń!
Bagnet na broń!
A gdyby umierać przyszło,
przypomnimy, co rzekł Cambronne,
i powiemy to samo nad Wisłą.
https://i2.kym-cdn.com/entries/icons/original/000/008/001/spurdo%20face.png
Poszedłem do a a ab deteki
A a ab dekarka
- Brożę Bana bez redzebdy nie zbrzedajemy
Bytam ją
- Pani też nasza?
- ja Wietnamka
Wyszedłem, z Azją nigdy nie wiadomo
Lecą krowy po niebie
O ja ~!
O wy!
Rozpuśćmy się
Nie będzie źle
Miron Białoszewski Apteka
Jeśli potrafisz wtedy zimną krew zachować,
gdy inni winią cię, że sami ją stracili
i małoduszność tę bez gniewu im darować
i wierzyć sam, gdy inni w ciebie już zwątpili.
Jeśli potrafisz czekać, choć się nic nie ziści,
gdy kłamią ci - samemu kłamstwem się nie splamić,
gdy nienawidzą cię - nie żywić nienawiści,
jałowych rad nie dawać, nie truć się skargami.
Jeżeli marząc wiesz, gdzie marzeń są granice,
jeśli rozumiesz czym się różni myśl od czynu,
jeśli jednako umiesz klęskę znieść i sukces,
bo dobrze wiesz, że to oszustów dwóch mój synu.
Jeżeli w walce umiesz mięśnie sprząść i nerwy,
chociaż się już zużyły, służąc ci wytrwale,
a ty w napięciu trzymasz je bez przerwy,
choć w tobie nie ma nic prócz woli, by trwać dalej.
Jeśli potrafisz widzieć prawdę twą zmienioną
w pułapkę, którą łotr na głupców przygotował,
lub znaleĽć pracę twą wyśmianą i zniszczoną
i nie załamać się i podjąć ją na nowo.
Jeśli potrafisz rządzić, ceniąc tych u dołu,
z królami żyć, a innych tym nie onieśmielać,
nie dać się zachwiać wrogom, ani przyjaciołom.
Jeśli potrafisz zebrać wszystko coś zgromadził,
na jednej naraz to położyć szali
i stracić wszystko, zacząć od początku
i ani słowem się nikomu nie pożalić.
Jeśli potrafisz swój wysiłek ciągle wzmagać,
w minucie każdej coraz mocniej i potężniej -
Twoja jest Ziemia razem z tym co z niej uczynisz
i wtedy, synu mój prawdziwym jesteś Człowiekiem!
R. Kipling tłum. M Mazur
Jeżeli zdołasz zachować spokój,
chociażby wszyscy już go stracili, ciebie oskarżając;
Jeżeli nadal masz nadzieję,
chociażby wszyscy o tobie zwątpili,
licząc się jednak z ich zastrzeżeniem;
Jeżeli umiesz czekać bez zmęczenia,
jeżeli na obelgi nie reagujesz obelgami,
jeżeli nie odpłacasz za nienawiść nienawiścią,
nie udając jednakże mędrca i świętego;
Jeżeli marząc - nie ulegasz marzeniom,
Jeżeli rozumując -rozumowania nie czynisz celem,
Jeżeli umiesz przyjąć sukces i porażkę,
traktując jednakowo oba te złudzenia,
Jeżeli ścierpisz wypaczanie prawdy przez ciebie
głoszonej,
kiedy krętacze czynią z niej zasadzkę;
by wydrwić naiwnych
albo zaakceptujesz ruinę tego, co było treścią twego
życia,
kiedy pokornie zaczniesz odbudowę zużytymi
narzędziami;
Jeżeli potrafisz na jednej szali położyć wszystkie twe
sukcesy
i potrafisz ryzykować, stawiając wszystko na jedną kartę,
jeśli potrafisz przegrać i zacząć wszystko od początku,
bez słowa, nie użalając się, że przegrałeś;
Jeżeli umiesz zmusić serce, nerwy, siły, by nie zawiodły,
choćbyś od dawna czuł ich wyczerpanie, byleby wytrwać,
gdy poza wolą nic już nie mówi o wytrwaniu;
Jeżeli umiesz rozmawiać z nieuczciwymi, nie tracąc uczciwości
lub spacerować z królem w sposób naturalny;
Jeżeli nie mogą cię zranić nieprzyjaciele ani
serdeczni przyjaciele;
Jeżeli cenisz wszystkich ludzi, nikogo n
przeceniając;
Jeżeli potrafisz spożytkować każdą minutę,
nadając wartość każdej przemijającej chwili,
Twoja jest ziemia i wszystko, co na niej
i - co ważniejsze - synu mój -
będziesz CZŁOWIEKIEM.
Rudyard Kipling
#filozofia #poezja #sztuka
https://slawomirmarszalek.pl.tl/Jesli-potrafisz-wtedy-zimna-krew-zachowac.htm
Inspiracja do: https://lurker.land/post/8Vx1ODX93
Kiedy się wypełniły dni
I banowali w lipcu
Prosto na #lurker czwórkami szli
Mirkowie mający nieco RiGCz-u
I tak spiewali:
Ach to nic, że tak nas opluwali
Bo jakże słodko teraz iść
Bysmy wolności skosztowali…
A kiedy bany już im miną
I wkurw im cały przejdzie
Wrócą na wykop z groźna miną
W tym samym owczym pędzie…
Jeszcze w roku 1839, w liście do brata Fiodor Dostojewski sformułował swoje credo literackie: człowiek jest tajemnicą. Trzeba ją rozwikłać, i jeśli będziesz ją odgadywał przez całe życie, to nie mów, że straciłeś czas; ja zajmuję się tą [właśnie] tajemnicą bo chcę być człowiekiem…
W II Rzeczypospolitej Tadeusz Żeleński szybko stał się jednym z najbardziej znaczących autorytetów liberalno-demokratycznej, progresywnej inteligencji, zafascynowanej m.in. kulturą francuską z jej podniesioną do rangi zasady konstytucyjnej laïcité rozumianą jako nieufność albo i wrogość wobec Kościoła jako ostoi Ancien Régime. Pisarz poświęcił się wtedy kampaniom publicystycznym stawiające sobie za cel laicyzację polskich obyczajów w duchu antyklerykalnym i w dużej mierze antykatolickim (Dziewice konsystorskie z r. 1929, Piekło kobiet (1930), Nasi okupanci z r. 1932). Propagował również swoją wizję racjonalistycznego stosunku do polskich mitów historycznych i literatury narodowej, prowadząc akcje „antybrązownicze” (Ludzie żywi 1929, Brązownicy 1930, wydane cztery lata później Obrachunki fredrowskie oraz Marysieńka Sobieska z r. 1937).
Po roku 1939 Wierzyński stał się bardem walczącej Polski (określenie B. Szleszyńskiego). Jak podkreśla Krzysztof Dybciak, był przede wszystkim poetą uczuć odczuwanych powszechnie. Z tego właśnie względu większość jego utworów wojennych wprowadza podmiot zbiorowy, przeważają formy liczby mnogiej i zaimki „nas”, „my”, „nam”. Poszczególne wiersze tworzą liryczny komentarz wydarzeń przeżywanych przez zbiorowości emigrantów i żołnierzy polskich. Dominuje tematyka zachęty do walki, wspomniana lepszej przeszłości i opłakiwania strat wraz z potępianiem zbrodni.
Prawie 4500 preorderów poezji 
A podobno nie czytamy, dobra promocja sztuki 
Dobrego dnia #lurker
Przesłanie Pana Cogito
Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę
idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch
ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo
bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy
a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych
niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
dla szpiclów katów tchórzy – oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys
i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie
strzeż się jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany – czyż nie było lepszych
strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy
czuwaj – kiedy światło na górach daje znak – wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę
powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku
a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku
idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów
Bądź wierny Idź
Bajka o psie i wilku
Jeden bardzo mizerny wilk, skóra a kości,
Myszkując po zamrozkach, kiedy w łapy dmucha,
Zdybie przypadkiem brysia jegomości.
Bernardyńskiego karku, sędziowskiegu brzucha;
Sierść na nim błyszczy, gdyby szmelcowana,.
Podgardie tłuste, zwisła do kolana.
„A! witaj, panie kumie! Witaj, panie brychu!
„Już od lat kopy o was ni widu, ni słychu.
„Wtedyś był mały kondlik; ale kto nie z postem,
„Prędko zmienia figurę! Jakże służy zdrowie?“
„Niczego“, brysio odpowie
I za grzeczność kiwnął chwostem.
„Ojl oj!.. niczego! Widać ze wzrostu i tuszy!
„Co to za łeb, mój Boże! choć walić obuchem!
„A kark jaki! a brzuch jaki!
„Brzuch! niech mnie porwą sobaki,
„Jeżeli, uczciwszy uszy,
„Wieprza widziałem kiedy z takim brzuchem!“
„Żartuj zdrów, kumie wilku!lecz, mówiąc bez żartu,
„Jeżeli chcesz, możesz sobie równie wypchać boki…“
„A to jak, kiedyś łaskaw?“
„Ot tak: bez odwłoki
„Buty i nory oddawszy czartu
„I łajdackich po polu wyrzekłszy się świstań,
„Idź między ludzi — i na służbę przystań!“
„Lecz w tej służbie co robić?“, wilk znowu zapyta.
„Co robić?„ Dziecko jesteś! Służba wyśmienita:
„Ot, jedno z drugiemu, nic a nic!
„Dziedzińca pilnować granic,
„Przybycie gości szczekaniem głosić,
„Na dziada warknąć, żyda potarmosić,
„Panom pochlebiać ukłonem,
„Sługom wachlować ogonem.
„A za toż, bracie, niczego nie braknie:
„Od panów, paniątek, dziewek
„Okruszyn, kostek, polewek,
„Słowem czego duszu łaknie“.
Pies mówił, u wilk słuchał uchem, gębą, nosem,
Nie stracił słówka; połknął dyskurs cały;
I, nad smacznej przyszłości medytując losem,
Już obiecane wietrzył specyały.
Wtem patrzy... „A to co?“ — „Gdzie?“ — „Ot tu na karku!“
„Ech, błazeństwo!..“ — „Cóż przecie?“ ~ „Oto widzisz, troszkę
„Przyczesano... bo na noc — kładą mi obróżkę,
„Ażebym lepiej pilnował folwarku!“
„Czy tak? Pięknąś wiadomość schował na ostatku“.
„I cóż, wilku, nie idziesz?
„Co nie, to nie, bratku!
„Lepszy w wolności kąsek ladajaki,
„Niźli w niewoli przysmaki“.
Rzekl i, drapnąwszy, co miał skoku w łapie,
Aż dotąd drapie.
A. Mickiewicz (1910)
