Lurker.land - tag #medycynanaturalna

#zdrowie #ciekawostki #medycynanaturalna https://ktociewyleczy.pl/wiedza/leczenie/terapie-naturalne/11018-7-strategii-na-detoks

Pytanie do pszczelarzy. Po zrobieniu nalewki z propolisu zostaje osad na dnie słoja w postaci lepkiej substancji. Czy te resztki mają jeszcze jakieś zastosowanie, czy nadają się tylko do wyrzucenia?

#propolis #kitpszczeli #pszczoły #pszczelarze #nalewki #medycynanaturalna

#porady #zdrowie #medycynanaturalna
Trędownik bulwiasty – właściwości, zastosowanie i przeciwwskazania
Trędownik bulwiasty jest roślina powszechnie występującą na wilgotnych terenach Polski. Jednak jego właściwości lecznicze nie są zbyt popularne, ze względu na ograniczoną dostępność. Trędownik ma właściwości przeciwbólowe, antybakteryjne i ściągające. Wspiera leczenie schorzeń i uszkodzeń skórnych oraz błon śluzowych. Trędownik bulwiasty (Scrophularia nodosa) z rodziny trędownikowatych jest wieloletnią rośliną, która lubi wilgotne i podmokłe podłoże – okolice rzek, strumieni, bagien. Występuje na półkuli północnej w klimacie umiarkowanym. W Polsce jest to gatunek rozpowszechniony. Osiąga wysokość ok. 120 cm. Trędownik bulwiasty ma grube pędy, na których znajdują się jajowate liście. Kwiatostan zebrany jest w wiechę, a płatki kwiatów mają barwę purpurową lub zieloną. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Trędownik jest rośliną miododajną, dlatego oprócz działania leczniczego jest wykorzystywany także przez pszczelarzy. Surowcem zwierającym substancje czynne jest ziele. Głównymi związkami, które wykazują korzystne działanie na organizm, są glikozydy irydoidowe, a także wolne irydoidy – katlpol, prokumbid, aukubina. Inne związki zawarte w tędowniku to flawonoidy – diosmina, hesperydyna – kwasy fenolowe, olejek eteryczny, saponiny triterpenowe. Trędownik bulwiasty działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, przeciwbólowo i przeciwskurczowo. Zawarta w roślinie diosmina działa przeciwobrzękowo i zwiększa napięcie żył.

#zdrowie #porady #medycynanaturalna
No i dzisiaj przyszła przesyłka dziegciu i oleju lnianego i już mieszanka szamponu dziegciowego zrobiona. Dziegieć bukowy łagodniejszy ma zapach (jak dym od wędzenia) a olej lniany w Polsce zwany pokostem prawie nie ma zapachu - w Polsce intensywny miał, bo ojciec mój jako stolarz często stosował do zabezpieczenia drewna. Jednak też znalazłem takowy szampon we Francji
https://www.cdiscount.com/au-quotidien/hygiene-soin-beaute/shampooings-green-pharmacy-birke-shampoing-anti-pe/f-127020903-auc9307131571432.html?idOffre=519405832#mpos=0|mp
ale samemu zrobić jest dużo tańsze i lubię takie zajęcia - dodatkowo dziegieć można stosować i do czegoś innego
Info tutaj
https://lurker.land/post/Q1ftUaD22

#zdrowie #porady #medycynanaturalna
Olej rycynowy
Stosowanie oleju rycynowego na włosy, rzęsy i brwi
Najlepsze opinie olej rycynowy zbiera jednak w zastosowaniu w kosmetyce. Olej rycynowy właściwości w pielęgnacji ma przede wszystkim regeneracyjne. Dlatego też między innymi świetnie sprawdza się w przypadku włosów – stają się one bardziej lśniące, grubsze i miększe. Rycyna zamyka też łuski włosa, przez co końcówki się mniej rozdwajają. Z kolei stosowana na cebulki, czy to włosów czy rzęs lub brwi, pobudza je do działania, przez co w szybkim czasie można znacząco zwiększyć ich naturalny przyrost.
Wiele osób wybiera olej rycynowy jako odżywkę na porost rzęs zamiast popularnego, ale drogiego bimatoprostu, bowiem efekty takiej kuracji są podobne, a olej rycynowy ma opinię środka zdrowszego oraz bezpieczniejszego od wspomnianego leku.

#zdrowie #porady #medycynanaturalna
Dziegieć (fr: le goudron de bois) w Polsce dawniej kupowałem szampon w Auchan dziegciowy i nazywałem go odorkiem - ale głowa nie swędziała jak po innych szamponach. Tutaj nie ma takowego (może zakazany już w UE jak wiele innych produktów)
Goudron Végétal de Hêtre 1L Dziegieć Bukowy
https://www.poulaillerdesign.com/entretien-du-bois/218-goudron-vegetal.html
Dziegieć brzozowy
Jak sama nazwa wskazuje, produkowany jest z kory drzewa o tej samej nazwie. Jego właściwości to przede wszystkim zdolność do odnawiania naskórka. Dziegcie brzozowe posiadają także zdolności zmiękczające oraz rozpuszczające zrogowaciały naskórek, a także właściwości przeciwzapalne, bakteriobójcze, grzybobójcze, antyseptyczne czy dezynfekujące. Dzięki temu doskonale sprawdza się w problemach z łupieżem (w tym łupieżem pstrym), trądzikiem czy łojotokiem. Jest również pomocny w łagodzeniu stanów zapalnych przy AZS, a także leczy trudno gojące się rany. Dziegieć brzozowy to doskonały specyfik również na odleżyny, wszawicę, nużycę, liszaja płaskiego oraz zwykłego, a także niwelujący blizny.
Dziegieć brzozowy jest najpopularniejszym rodzajem, przez to można go kupić niemalże w każdym sklepie zielarskim.
Dziegieć bukowy
Dziegcie bukowe wykazują właściwości antyseptyczne oraz bakteriobójcze. Ten rodzaj dziegciu stosowany jest u koni do ochrony kopyt. Zabezpiecza strzałki kopytowe przed szkodliwym działaniem bakterii ze ściółki oraz wilgocią. Skutecznie osusza kopyta oraz chroni je przed gniciem, a także łagodzi i dezynfekuje rany czy uszkodzenia skóry. Możemy go spotkać więc głównie w składzie kosmetyków dla koni.
Dziegieć jałowcowy
Dziegieć jałowcowy z uwagi na swoje cenne właściwości odkażające oraz przeciwzapalne, wykorzystywany jest w leczeniu trądziku, łuszczycy, wyprysków, liszajów, łupieżu, czyraków czy zakażeń pasożytniczych skóry. Bardzo często możemy go również znaleźć w składzie preparatów odkażających drogi moczowe czy poprawiających trawienie.
Dziegieć sosnowy
Dziegieć sosnowy działa przeciwzapalnie i antyseptycznie, a także ma właściwości wyniszczające bakterie gruźlicy, przeciwbólowe, przeciwpasożytnicze (np. działa na roztocza) oraz przeciwświądowe. Dziegieć sosnowy w stężeniu do 10% pomaga w odbudowie komórek naskórka, natomiast w stężeniu 15%-20% skutecznie złuszcza.
Ten specyfik poradzi sobie z łuszczycą oraz wypryskami. Będzie również pomocny na trudno gojące się rany, nużycę, infekcje drożdżakowe, wrzody, liszaje, łojotok oraz łojotokowe zapalenie skóry czy nawet trądzik pospolity.

#zdrowie #porady #medycynanaturalna
Olej Łopianowy (francuski: huile de bardane)
Łopian właściwości wyciskany z korzenia zbieranego wczesną wiosna lub jesienią.
Łopian sprawdza się przede wszystkim przy różnego rodzaju kłopotach trawiennych, np. nieżycie żołądka. Stosowany jest również jako środek obniżający poziom cukru we krwi u diabetyków. To dzięki inulinie - substancji, która w organizmie przekształca się w dobrze tolerowaną przez diabetyków fruktozę. Łopian działa także moczopędnie, dzięki czemu usuwa toksyny z organizmu. Dodatkowo posiada działanie napotne. Łopian można stosować także w postaci okładów do zwalczania bólu reumatycznego lub w przypadku problemów z łojotokiem czy trądzikiem.
Łopian na włosy
Łopian świetnie sprawdza się jako remedium na osłabione, łamliwe i pozbawione blasku włosy. Jeśli nasza czupryna jest coraz rzadsza albo zniszczyły ją liczne zabiegi fryzjerskie, warto sięgnąć po olej łopianowy. Przyda się on także w zwalczaniu chorób skóry głowy, takich jak łupież.
Wystarczy niewielką ilość oleju wmasować w skalp oraz włosy i pozostawić na około 20 minut. Po tym czasie zmywamy go szamponem. Pamiętajmy przy tym, że łopian może przyciemnić trochę włosy. Olej z łopianu można nałożyć również na skórę – zadziała on odżywczo, złagodzi zmiany trądzikowe i zapobiegnie powstawaniu zmarszczek.
We Francji nie znalazłem gdzie go kupić

#zdrowie #medycynanaturalna #medycynaalternatywna #moringa
Moringa olejodajna (Moringa oleifera) fr. Moringa oleifera (Moringa oleifera)
=======
Moringa jest to gatunek tropikalnego drzewa z rodziny moringowatych, rosnącego na terenie północno-zachodnich Indii i Pakistanu. Występuje również w rejonie innych państw azjatyckich, a także w Afryce i Ameryce Południowej. Drzewo rośnie do 10 metrów wysokości, a wykorzystywane są wszystkie jego części: kora, korzenie, owoce, liście i kwiaty. Korzenie mają podobny smak do korzeni chrzanu, stąd właśnie wzięła się inna nazwa moringi, czyli "drzewo chrzanowe". Ponadto wykazują właściwości przeciwzapalne i zbliżone do działania antybiotyku. Podobnie jest w przypadku wyciągu z liści oraz kory. Owoce, pędy i liście są wykorzystywane w kuchni, a z nasion powstaje olej (niejełczejący), który sprawdza się tak w kuchni, jak i przy produkcji np. mydła oraz farb. Moringa wykorzystywana jest również jako pasza dla zwierząt i do biopaliwa.
Roślina zawiera mnóstwo cennych składników, jak na przykład przeciwutleniacze, białko (dwa razy więcej niż soja), potas, żelazo (25 razy więcej niż szpinak), witamin A, C i E. Zawiera też dużo manganu, chromu i boru. Mangan jest odpowiedzialny za zdrowie kości i stawów, chrom odgrywa dużą rolę w walce ze stresem i wspomaga przemianę materii, a bor jest niezwykle ważny dla prawidłowej pracy mózgu. Moringa zawiera więcej boru niż jakakolwiek inna roślina. Jest również doskonałym źródłem antyoksydantów, dzięki czemu chroni przed stresem antyoksydacyjnym i pomaga zapobiegać rozwojowi tak poważnych chorób, jak nowotwory, cukrzyca czy schorzenia serca. Poza tym moringa zawiera aminokwasy oraz kwasy tłuszczowe omega-3, 6 i 9.
Na co pomaga Moringa?
Moringa wspomaga organizm w niektórych schorzeniach i stanach, wpływających ujemnie na komfort codziennego życia:
- dzięki dużej zawartości witaminy A i E znacząco poprawia stan skóry,
- dzięki zawartości dużych ilości błonnika usprawnia pracę układu pokarmowego, a w szczególności jelita grubego,
- duża zawartość wapnia i manganu znacząco wspomaga układ kostny,
- dzięki zawartości żelaza pomaga uporać się z uczuciem ciągłego zmęczenia,
- ma działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwzapalne,
- wspomaga w obniżeniu poziomu cholesterolu.

#zdrowie #medycynaalternatywna #medycynanaturalna
Mudry – jak je wykonać, by leczyły schorzenia?
https://stylzycia.polki.pl/medycyna-naturalna,mudry-jak-je-wykonac-by-leczyly-schorzenia,10410436,artykul.html

#zdrowie #medycynaalternatywna #medycynanaturalna
Biszofit minerał przeciw reumatyczny

https://www.odkrywamyzakryte.com/biszofit-pogromca-reumatyzmu/

#zdrowie #medycynanaturalna #medycynaalternatywna #ziololecznictwo
Czarny sezam – właściwości. Czarny sezam a czarnuszka Huile de Nigella Sativa (Cumin Noir)

Kuchnia Dalekiego Wschodu charakteryzuje się wyrazistością, bogactwem smaku i aromatu i nieprzeciętnym zastosowaniem z pozoru prostych produktów. Czarny sezam wykorzystywany jest chętnie w kuchni koreańskiej, która blisko jest spokrewniona z kuchnią chińską i japońską, w których również sezam czarny wiedzie prym.
Czarny sezam Nasiona czarnego sezamu to drobne, płaskie i owalne nasionka, które cieszą się popularnością w kuchni azjatyckiej. Posiadają słodkawy, lekko orzechowy i bardziej intensywny smak i aromat, niż sezam biały. Czarny sezam stanowi dodatek do sushi, farszów, sałatek ze świeżych warzyw, deserów, pieczywa oraz dań mięsnych i rybnych. 100 g sezamu czarnego dostarcza ok. 623 kcal, z czego 55 g tłuszczu (w tym tylko 9 g kwasów tłuszczowych nasyconych), 2,8 węglowodanów, 7,8g błonnika pokarmowego oraz aż 26 g białka roślinnego o korzystnym dla organizmu człowieka profilu aminokwasowym.
Właściwości czarnego sezamu Według kultury chińskiej, spożywanie czarnego sezamu korzystnie wpływa na kolor włosów. Warto by zwróciły na ten produkt uwagę kobiety, które posiadają słabe włosy, ponieważ zawarte w sezamie substancje odżywcze głęboko je odżywiają i zapobiegają ich wypadaniu. Warto dodać, że sezam poprawia stan skóry, nawilża ją i sprawia, że jest miękka, elastyczna i delikatniejsza. Nasiona sezamu czarnego stanowią lepsze źródło wapnia, niż sezamu białego, który wpływa na poprawę mineralizacji kości i zębów oraz na prawidłową pracę mięśni. Sezam posiada właściwości obniżające cholesterol oraz glukozę we krwi. Jest zalecanym produktem dla osób z cukrzycą oraz z problemami żołądkowo-jelitowymi. Zawarty w sezamie błonnik przyspiesza perystaltykę jelit, co wpływa na regularność wypróżnień i obniża ryzyko rozwoju raka jelita grubego. Sezam czarny poprawia jakość wzroku oraz wzmacnia oczy. Obniża podatność organizmu na stres, ponieważ korzystnie oddziałuje na układ nerwowy. Warto również zwrócić uwagę, że sezam zwiększa przepływ krwi przez wątrobę, dlatego korzystnie wpływa na detoksykację organizmu oraz wspiera wątrobę w pełnieniu prawidłowych funkcji.
Zawarte w sezamie czarnym ligandy, czyli związki bioaktywne z grupy fitoestrogenów, wykazują podobieństwo w budowie do estrogenów, czyli hormonów kobiecych. Nie powinni się z tego powodu bać sezamu mężczyźni, ponieważ ligandy charakteryzują się słabą aktywnością estrogenową, co można wykorzystać do leczenia chorób hormono-zależnych oraz nowotworów piersi oraz prostaty. Zawarta w sezamie sezamina jest silnym przeciwutleniaczem, dlatego regularnie spożywany sezam, przyczynia się do obniżenia ryzyka rozwoju chorób nowotworowych oraz chorób układu sercowo-naczyniowego tj. miażdżycy, nadciśnienia tętniczego krwi, choroby wieńcowej, niewydolności serca oraz udarów.
Czarny sezam a czarnuszka Czarnuszka z wyglądu bardzo przypomina czarny sezam, jednak w smaku zdecydowanie się różnią. Czarnuszka jest ostrzejsza i bardziej wyrazista w smaku, natomiast czarny sezam posiada słodkawą, lekko orzechową nutę. Czarnuszka jest określana jako przyprawa, która „pomaga na wszelkie dolegliwości za wyjątkiem śmierci”, dlatego polecam wymieszać ziarna sezamu i czarnuszki, stosować je wspólnie w celach aromatyczno-smakowych oraz zwiększających wartość odżywczą spożywanych posiłków. Sezam posiada wiele korzystnych właściwości. W Polsce chętnie wykorzystywany jest przez osoby stosujące dietę wegańską lub wegetariańską, ponieważ dostarcza cennego białka oraz stanowi źródło wapnia, które jest niedoborowym składnikiem w dietach roślinnych. Niestety dużym minusem sezamu jest jego wysoki potencjał alergenny, które u osób uczulonych mogą powodować ostrą reakcję z dużym ryzykiem szoku anafilaktycznego.

#zdrowie #medycynaalternatywna #medycynanaturalna #ziololecznictwo
Liście oliwne (fr. Feuilles d'olivier)
Liście oliwne już w starożytności cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród tamtejszych medyków. Były stosowane na różne problemy, gdyż zawierają wiele cennych dla zdrowia składników. Niestety u nas są one mało znane i przez niewielu wykorzystywane, a wielka szkoda. Jakie właściwości mają liście oliwne i co można z nich przygotować?
Charakterystyka liści oliwnych
Liście te rosną na drzewie oliwnym, które rośnie przeważnie w rejonie Morza Śródziemnego, np. w Europie można go znaleźć w Grecji i Hiszpanii, na Cyprze oraz we Włoszech.
Z kolei w Azji rośnie głównie Izraelu, Jordanii oraz Turcji, w Afryce w Maroko i Tunezji.
Drzewo oliwne ma charakterystyczne białe, pierzaste kwiaty, które są niewielkiej wielkości.
Natomiast jego liście mają srebrno-zielony kolor, do tego są cienkie i mają podłużny kształt.
Długość tych liści waha się od 4 do 10 cm, a szerokość mają do 3 cm.
Naukowcom trudno jest ustalić, skąd pochodzą liście oliwne, jak i samo drzewo, na którym one rosną i na ten temat powstało wiele teorii.
Pierwsze ślady drzewa oliwnego pochodzą prawdopodobnie z 12 000 r. p.n.e., a odkryto je na terenie dzisiejszych Włoch.
Poza tym jest również mit, który mówi o tym, że pierwsze drzewo oliwne miała stworzyć bogini Atena.
Aby stworzyć to drzewo, wbiła w skałę swoją włócznię i na jej miejscu wyrosło drzewo oliwne i podobno do dzisiaj rośnie ono w samym sercu Aten.
Przez starożytnych Egipcjan liście oliwne były używane do procesu mumifikacji zwłok zmarłych faraonów.
Z kolei w Rzymie stanowiły symbol zwycięstwa, a oliwnymi wieńcami były dekorowane głowy najlepszych wodzów oraz sportowców.
W antycznej Grecji oraz Izraelu liście oliwne stosowano, jako doskonały środek na gorączkę.
Informacje o drzewie oliwnym można również znaleźć w Biblii, gdzie wspomina się o leczniczych właściwościach liści.
Natomiast pierwsze takie informacje o leczniczych właściwościach liści oliwnych można znaleźć w „Pharmaceutical Journal” z 1854 roku, a opisał je Daniel Hanbury, który donosił  na podstawie swoich obserwacji, że herbata z liści oliwnych pomaga, np. w leczeniu malarii i gorączki.
Właściwości liści oliwnych
Liście oliwne swoje właściwości lecznicze zawdzięczają substancji aktywnej, która nazywa się oleuropeina.
Związek ten wchodzi w skład polifenoli, których najważniejszym zadaniem jest wzmacnianie ogólnej odporności organizmu.
Do tego ma właściwości immunostymulujące, a dzięki temu dochodzi do aktywizowania komórek ciała, które zwalczają wirusy i bakterie atakujące organizm człowieka z zewnątrz.
Oleuropeina ma również działanie przeciwzapalne, przeciwgrzybiczne, a także przeciwwirusowe.
Dlatego warto stosować zioła oraz preparaty, które zawierają w swoim składzie ten związek, a w tym również liście oliwne, które pomagają leczyć choroby, wywoływane przez szkodliwe patogeny.
Poza tym liście oliwne mają również działanie antywirusowe, gdyż zawartość wspomnianego wcześniej związku sprawia, że leczą one różne choroby, a także dolegliwości, np. trudne do usunięcia opryszczki.
Liście oliwne dzięki oleuropeinie wzmacniają odporność organizmu, ale też stymulują fagocytozę, czyli proces niszczenia szkodliwych patogenów wirusa opryszczki.
Do tego liście te mogą pomóc przy innych wirusach, bakteriach i mikrobach, a w tym również przy tych, które są odporne na antybiotyki.
Liście oliwne można również stosować, gdy pojawia się grzybica skóry i paznokci, a także przy trądziku oraz przy innych zakażeniach skórnych, które wywołują bakterie gronkowca i paciorkowca.
Mają one także działanie hiperglikemiczne, dzięki czemu pomaga zmniejszyć poziom cukru we krwi i pomaga kontrolować poziom glukozy.
Polifenole zawarte w liściach oliwnych pomagają również walczyć z cukrzycą, ale też mogą wpływać na regulowanie poziomu hormonów tarczycy.
Liście oliwne można także stosować, aby wesprzeć pracę układu sercowo – naczyniowego.
Stosowanie dużych dawek ekstraktu z liści oliwnych wpływa na zmniejszenie poziomu cholesterolu LDL, ale też pomaga utrzymać prawidłowe ciśnienie krwi.
Głównym produktem oleuropeiny jest hydroksytyrosol, który znajduje się nie tylko w oliwkach, ale również w liściach oliwnych.
Hydroksytyrosol ma związek z mniejszą zapadalnością na chorobę wieńcową, ale też zapobiega niektórym nowotworom, a dzięki temu, że wspomaga układ odpornościowy organizmu, to może być wykorzystywany po leczeniu chemioterapią albo po leczeniu immunosupresyjnym.
Poza tym zawarta w liściach oleuropeina może łagodzić objawy, a także zaburzenia, które powstają wraz z wiekiem, czyli demencję albo chorobę Alzheimera.
Do tego liście oliwne to antyoksydanty, które biorą udział w zwalczaniu uszkodzeń wywołanych przez wolne rodniki, a także chronią mózg przed utratą pamięci.
Liście oliwne leczą również artretyzm, czyli zapalenie stawów, które powoduje ból i obrzęk, a jest to możliwe dzięki przeciwzapalnym właściwościom liści.
Zastosowanie liści oliwnych w kosmetyce
Liście oliwne można również stosować zewnętrznie, a polecane są osobom, które chcą zachować piękny i zdrowy wygląd skóry.
Regularne picie herbatek na bazie liści oliwnych przyczynia się do wygładzenia zmarszczek w okolicach twarzy, poprawy stanu i wyglądu skóry, ale też zmniejsza cellulit.
Jest to możliwe dzięki dużej zawartości naturalnych antyoksydantów w liściach oliwnych, które zwalczają wolne rodniki, a do tego spowalniają proces starzenia się komórek skóry.
Herbata z liści oliwnych
Składniki: 12 – 20 listków oliwnych, szklanka wody, miód, cytryna. (my stosowaliśmy 40 sztuk)
Przygotowanie: liście oliwne należy wsypać do małego garnuszka i zalać szklanką wrzątku.
Następnie należy gotować je na małym ogniu przez 2 – 3 minuty i po tym czasie trzeba odstawić herbatkę na 10 minut do zaparzenia.
Później herbatę należy przecedzić i można do niej dodać łyżeczkę miodu oraz plasterek cytryny. (można i bez przecedzania, bo osiadają na dno naczynia)
Napar z liści oliwnych
Składniki: świeże lub suszone liście oliwne, szklanka wrzątku.
Przygotowanie: świeże albo suszone liście oliwne należy zalać szklanką wrzątku i zaparzać przez 15 minut, a potem przecedzić.
Działanie: napar może być stosowany do przemywania skóry z niedoskonałościami, gdyż ma działanie przeciwbakteryjne, ale też nawilża i zapobiega przesuszeniu.
Ekstrakt z liści oliwnych
Składniki: 100 suszonych liści albo 150 świeżych liści oliwnych, litr wody.
Przygotowanie: liście należy umyć, włożyć do garnka i zalać wodą.
Następnie trzeba doprowadzić je do wrzenia, a potem gotować przez 15 minut na bardzo małym ogniu.
Po tym czasie ekstrakt trzeba odcedzić i rozlać do mniejszych butelek.
Ekstrakt należy przechowywać w lodówce, a można pić go trzy razy dziennie po jednej łyżeczce podczas posiłku i można go rozcieńczyć z wodą.

#zdrowie #medycynanaturalna #medycynaalternatywna #zielarstwo
Drzewo pieniędzy - Drzewko szczęścia (fr. arbre d'argent) Crassula (ou Arbre de Jade)

Właściwości lecznicze
1. Antidotum na ukąszenia owadów Smarować sokiem z liścia 5 razy dziennie.
2. Pomoc w przypadku niewielkich oparzeń, ran, stłuczeń czy skręceń
-Kilka liści zetrzyj na tarce i obłóż uszkodzone miejsce, a nast€pnie owiń bandażem. Opatrunek zmieniać co 5 godzin.
3. Ulga w dolegliwościach układu moczowego i zapalenie pęcherza lub nerek
-Zmielić 5 liści, zalać wrzątkiem 200ml i odstawić na 1 godzinę. Dawkować 2 razy dziennie 20 minut przed posiłkiem.
4.Lekarstwo na wrzody żołądka i dwunastnicy
-godzinę przed pierwszym posiłkiem zjeść dwa liście, dokładnie przeżuwając.
5. Na bolące gardło
-300 ml ciepłej wody wymieszać i sokiem z 10 liści. Przygotowaną miksturą płukać gardło 3 razy dziennie po posiłku.
6. Ulga dla chorych stawów
-wyciśnij sok z 13-15 liści i dokładnie wcieraj w obolałe stawy przed snem.
7. Lek na opryszczkę na ustach
-wyciśnij sok z liści i smaruj opryszczkę co godzinę.
===========
Trzeba pamiętać, aby nie nadużywać dawkowania i trzymać się zalecanych proporcji. Roślina posiada w swoim składzie arszenik i może być trucizną.

#zdrowie #medycynanaturalna #zielarstwo
Lactuca Virosa, czyli sałata jadowita (laitue venimeuse)

Sałata jadowita to dwuroczna roślina, która osiąga wysokość nawet do 2 metrów.

Kwitnie na żółto między lipcem a wrześniem.
Sałata jadowita przez wielu ludzi używana jest zamiast silnie uzależniających leków na receptę. Jest to liściasta, wysoka roślina z małymi żółtymi kwiatami. Jej właściwości porównywane są do działania opium, ponieważ bardzo dobrze uspokaja i działa przeciwbólowo. Czym jeszcze zaskakuje ta roślina?
Powszechnie występuje w całej centralnej i południowej Europie, Pakistanie, Indiach i Australii.
Pierwotnie pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego.
W XIX wieku sałata jadowita była wykorzystywana przez lekarzy, gdy nie można było uzyskać opium.
Skład rośliny został szeroko przeanalizowany przez Radę Brytyjskiego Towarzystwa Farmaceutycznego w 1911 roku.
W łodygach i liściach znaleziono dwie substancje chemiczne odpowiedzialne za jej lecznicze właściwości: laktucynę i laktuopirynę, które uspokajają i uśmierzają ból, przy czym działają łagodniej niż morfina.
Inne aktywne związki

W surowcu leczniczym sałaty jadowitej, który najczęściej stanowi ziele rośliny znajdziemy także od 5 do 9% gorzkich laktonów seskwiterpenowych oraz olej eteryczny, gorycz laktucerol, mannitol oraz kwasy organiczne.
Do celów leczniczych zbierany jest także sok w postaci skrzepniętego lateksu (mlecznej żywicy) ze ściętej łodygi.
Najsilniejsza alternatywa przeciwbólowa i nie tylko

Jak już wyżej wspomniano, sałata jadowita znana ze swych właściwości przeciwbólowych była alternatywą dla szkodliwego opium.

Jednak to nie jedyne zastosowania tej rośliny.

W przeszłości używano jej również jako środek nasenny, rozkurczający i wykrztuśny.
Podawano ją pacjentom chorym na padaczkę, astmę, arytmię oraz zestresowanym i z objawami depresji.

Działa również uspokajająco, zmniejsza lęk i stres, chroni serce, obniża poziom cukru we krwi oraz łagodzi bóle reumatyczne i mięśniowe.
W medycynie tradycyjnej roślina ta była stosowana w postaci ziołowych naparów podawanych na bezsenność, koklusz, przewlekłe zapalenie oskrzeli, astmę oskrzelową, zapalenie krtani, duszność, uporczywy kaszel, dnę moczanową oraz jako środek na choroby pęcherza moczowego.

Ziołową nalewkę z sałaty jadowitej można wykorzystywać do płukania jamy ustnej, w przypadku zapalenia dziąseł, ich krwawienia, bólu gardła oraz otarć od protez.

Rozdrobnione liście są stosowane do leczenia ran i skaleczeń, a gotowane łodygi do leczenia przeziębienia.

Odwar z suchych liści działa moczopędnie i łagodzi astmę, suchy kaszel, kolkę, napięcie przedmiesiączkowe oraz pomaga w rozpuszczaniu kamieni nerkowych.
Łagodne opium
Sałata jadowita działa podobnie do opium, ale nie udowodniono jej właściwości uzależniających oraz wywoływania charakterystycznych nudności.
Powszechnie nie są znane szkodliwe dawki, ale w przypadku przedawkowania mówi się o przyspieszeniu oddechu, niezborności ruchów oraz nadmiernej perystaltyce jelit.
W Polsce sałata jadowita jest rośliną zdziczałą.
Można ją jednak uprawiać niemal w każdej glebie, wysiewając nasiona do gruntu wczesną wiosną.

Ultra cudowny grzyb. Zastanawiam się czy nie spróbować stosowania tego: soplówka jeżowata.
Link pierwszy lepszy dla samego opisu:
https://medpak.com.pl/module/ph_simpleblog/module-ph_simpleblog-single?sb_category=poradniki&rewrite=soplowka-jezowata-o-niezwykle-cennych-wlasciwosciach
#biologia #mykologia #medycynanaturalna #zdrowie

#SwiatRolnika #CodziennaPrasowka #Informacje #Wiadomosci #Ciekawostki #MedycynaNaturalna #CzarnyBez

Czarny bez to często niedoceniane naturalne lekarstwo, które można spotkać nawet na osiedlowym podwórku. Owoce pomocne są w stanach zapalnych jelita i gardła, kwiaty wykazują działania napotne, łagodzą stany gorączkowe. Ponadto wykazują dużą ilość witamin i soli mineralnych. Syrop z czarnego bzu, sok z owoców oraz kwiatów wykonać można samodzielne w domowym zaciszu.

Czarny bez – osiedlowe, naturalne lekarstwo na trudne dni

Czarny bez – Sambucus nigra

Roślina ta nie należy do wymagających odmian i rośnie niemalże na każdym podłożu. Jest to silnie rozrastający się krzak, przypominający drzewo. Kwitnie w okresie kwietnia w formie drobnych, białych kwiatków zebranych w spore baldachy, które wydzielają słodką, intensywną i przyjemną woń. Na przełomie sierpnia i września czarny bez przeistacza swoje kwiaty w ciemnofioletowe, błyszczące owoce. Roślina ta wykazuje niezwykłe, naturalne właściwości lecznicze.

... ciekawe? idź do źródła

https://faktykonopne.pl/wlochy-uznaly-cbd-za-narkotyk-olejki-cbd-maja-zniknac-ze-sklepow/?fbclid=IwAR24180CPIUcVe4xkvQL_xtK8vttf0Q6DiQPqG8SG1Chv57DO-uc77Hmh0U

#aktualnosci #codziennaprasowka #informacje #wiadomosci #nastawianie #stolek #bark #heheszki #Medycynanaturalna

Naprawa barku za pomocą stołka przy jednoczesnym znieczuleniu https://www.youtube.com/watch?v=S8q6Utwzkkc

Polecamy rozmowę z Marią Sędziak – specjalistką medycyny naturalnej. Rozmowę prowadzi Ks. Ryszard Halwa – redaktor naczelny portalu Prawy.pl

#medycyna #medycynaalternatywna #medycynanaturalna #gruparatowaniapoziomu

#gozdziki #kwiaty #przyprawy #zdrowie #medycynanaturalna

#aktualnosci #codziennaprasowka #informacje #wiadomosci #zdrowie #rosliny #ziola #natura #medycynanaturalna #ciekawostki #ciekawostkiprzyrodnicze

Wrotycz pospolity (Wiki)

#MedycynaNaturalna – Wrotycz. Zakazana roślina o bardzo silnych i wszechstronnych właściwościach

#zdrowie #medycyna #medycynanaturalna #witaminac #aktualnosci #codziennaprasowka #informacje #wiadomosci #ciekawostki

Ciocia mojej babci była osteopatą / kręgarzem na dzikim zachodzie. Była prawdziwą kobietą terapeutką pod koniec XIX i na początku XX wieku, i w swoich brulionach i notatkach zostawiła nam wielkie skarby medyczne – swoje przepisy.

Zrób własną witaminę C

Pewnego dnia przeglądałem jeden z jej zeszytów i znalazłem ręcznie napisany przepis na wit. C. Przepis ten jest prosty.

Wszystko, czego potrzebujesz to skórki każdego zjadanego przez ciebie owocu cytrusowego. Jest tak dlatego, że skorki z pomarańczy, cytryn i innych tego rodzaju owoców mają 3 x więcej wit. C niż zwykle zjadana przez ciebie jego część.

Usuń biały gorzki miękisz. Połóż część skórki na desce i zetnij ostrym nożem biały miękisz. To dotyczy tylko grubszych skórek, bo np. mandarynki mają cienką skórkę i nie musisz martwić się miękiszem.

Pokrój skórki na małe kawałki i zostaw na kilka dni do wysuszenia. Suche są kiedy są kruche i łatwo się łamią.

Jak przyjmować taką wit. C

Moja ciocia po prostu połykała te Male kawałeczki i popijała wodą jak pigułki, albo wrzucała je do mrożonej herbaty.

Ale jest też inny sposób ich przyjmowania: zmielone na proszek. Można go sypać na jedzenie i ugotowane warzywa, do jogurtu, by dać mu odświeżający cytrusowy smak.

Niektórzy stosują go też jako maseczkę na twarz: wystarczy wymieszać go z mąką ryżową i zimnym mlekiem. Maseczka służy do peelingu i oczyszczania skóry.

Ile?

Jedna pełna łyżeczka proszku cytrusowego da ci więcej organicznej wit. C complex, rutyny, hesperydyny i bioflawonoidów niż organizm potrzebuje dziennie.

Możesz przyjmować ją, w jakiej ilości chcesz, nie możesz jej przedawkować. Jest wspaniałym sposobem przyjmowania wysoko skoncentrowanej i wchłanianej formy wit. C.

Jest tak dlatego, że skórki zawierają enzymy pomagające organizmowi trawić i wchłaniać wszystkie składniki odżywcze w skórkach. Jak możesz wiedzieć, żeby działać skutecznie, przeciwutleniacze wymagają enzymów przeciwutleniających, i to jest ogromny plus.

Przechowywanie wysuszonych skórek

W dobrym szczelnym pojemniku czy słoiku przez około rok. Możesz je zamrozić, by mieć je na dłużej, choć po rozmrożeniu mogą być lekko wilgotne, wtedy zużyj je szybko.

Sproszkowane skórki też możesz przechowywać w szczelnym pojemniku lub słoiku.