Lurker.land - tag #literatura

Pamiętacie?

#historia #ciekawostki #komiks #literatura #wspomnienia #nostalgia

Czy ktoś jeszcze pamięta?

#komiks #literatura #historia #wspomnienia #borokznowunadaje

Lureczki natrafiłem na zajebistą książke, a właściwie serie książek :
"Opowieści Piastowskie" Karola Bunscha przesłuchałem całość 2giej części - Ojciec i Syn, a obecnie jestem w 3/4 pierwszej - Dzikowy Skarb.
Mocno osadzone historycznie powieści, oprócz śledzenia historii prawdziwych postacii jak Mieszko I czy Bolesław Chrobry piojawiają się mniej lub bardziej poparte faktami historycznymi postacie. Takie "Ogniem i Mieczem" pod tym względem.

#ksiazka #literatura trochu #historia #historiapolski i dodam #sladamirzeczpospolitej

https://www.gosc.pl/doc/6808783.Milosierdzie-wedlug-Tolkiena

#religia #wiara #chrzescijanstwo #ciekawostki #literatura

Siema Lureksy!

Czy ktoś z was czytał książkę Henryka Pająka pt.: "Lichwa - rak ludzkości"?

Ja czytałem i gorąco polecam tę książkę każdemu człowiekowi zainteresowanemu tym, co właściwie dzieje się na świecie.

#polecam #literatura #bankierzy #masoni #nwo

Dzisiaj Dzień Czytania Tolkiena

#ksiazka #literatura #wladcapierscieni #tolkien

Sándor Petőfi to pierwsze nazwisko, które przychodzi do głowy, gdy zapytać Polaka, jakich wybitnych twórców wydała literatura węgierska. Pamiętamy, że Petőfi był poetą, który żył w czasach Mickiewicza i Słowackiego, walczył u boku generała Bema podczas rewolucji węgierskiej i poległ za wolność swojego narodu.
https://www.krakow.pl/otwarty_na_swiat//aktualnosci/27902,62,komunikat,wieszcz__rewolucjonista_i_bohater_narodowy.html #poezja #węgry #literatura #literaturawegierska #petofi #sandorpetofi #romantyzm #wiosnaludow

W wier­szach Bursy wi­dać wie­le okru­cień­stwa, sa­dy­zmu i po­zba­wio­ne­go sen­su, ab­sur­dal­ne­go cier­pie­nia. Ro­dzi­na i sfe­ra ży­cia pry­wat­ne­go chro­nią przed nimi tyl­ko w nie­znacz­nym stop­niu (por. Dziennik 1954 Leopolda Tyrmanda). Wię­zi mię­dzy­ludz­kie same ule­ga­ją de­gra­da­cji i za­ni­ka­ją, wzma­ga się za­tem ato­mi­za­cja, ko­mu­ni­ka­cja jest sta­le za­kłó­co­na obec­no­ścią pu­sto­sło­wia, fra­ze­sów i ko­mu­na­łów (dia­log po­zor­ny, tak jak sztucz­na de­mo­kra­cja i sztucz­na „ro­bot­ni­czość” PZPR). Bur­sa de­ma­sko­wał przy tym kon­wen­cje li­te­rac­kie, zwłasz­cza te z krę­gu pol­skie­go ro­man­ty­zmu.

https://poezja.org/wz/Bursa_Andrzej/

#poezja #literatura #historia

@d00d, pozwolę sobie wyciągnąć ciekawostkę z komentarza tutaj by trafiła do jak najszerszego grona. Otóż latarnia w Narnii była odpowiedzią na esej Tolkiena, w którym padło stwierdzenie, że w dobrym fantasy nie ma miejsca na elektryczne lampy

The electric street-lamp may indeed be ignored, simply because it is so insignificant and transient. Fairy-stories, at any rate, have many more permanent and fundamental things to talk about. Lightning, for example. The escapist is not so subservient to the whims of evanescent fashion as these opponents. He does not make things (which it may be quite rational to regard as bad) his masters or his gods by worshipping them as inevitable, even “inexorable.” And his opponents, so easily contemptuous, have no guarantee that he will stop there: he might rouse men to pull down the street-lamps. Escapism has another and even wickeder face: Reaction.

https://scifi.stackexchange.com/questions/129025/did-c-s-lewis-create-the-lamp-post-in-response-to-a-comment-by-j-r-r-tolkien

#tolkien #wladcapierscieni #narnia #literatura #ciekawostki

Napisana żywym językiem, niepozbawiona ironii książka niemieckiego autora Manfreda Kleine-Hartlage to barwny opis jego drogi od zagorzałego socjalisty, działacza SPD, do wyznawcy wartości konserwatywnych i chrześcijańskich. Od groteski do normalności. Od oszustwa do prawdy. Autor czyni największy zarzut politykom i działaczom lewicy z tego, że oszukują, wykorzystując głównie tych, którzy są najbardziej podatni na manipulację – biednych, młodych, obcych, naiwnych czy samotnych. Obiecują im raj na ziemi, ale nie dają nic poza hasłami.

Manfred Kleine-Hartlage dowcipnie zauważa, iż jeszcze kilkanaście lat temu zemdlałby z wrażenia, gdyby przeczytał swoje dzisiejsze słowa. Ślepo wierzył w to, co mówiły mu tzw. autorytety mediów i uniwersytetów zdominowanych przez czerwony i zielony żywioł.

Niemniej człowiek trzeźwo myślący nie może bez końca tkwić w ułudzie i kłamstwie. Gdy zaczął samodzielnie myśleć, zaczął też stawiać pytania. Dlaczego ludzie, którzy głoszą na sztandarach międzynarodowy pokój, zarazem sympatyzują otwarcie z organizacjami terrorystycznymi? Dlaczego lewica popiera związki homoseksualne, a równocześnie hołubi islam, który domaga się kary śmierci dla gejów? Dlaczego żąda tolerancji, ale nie pozwala na dyskusje wobec podstaw własnej ideologii? Dlaczego socjalizm jako ustrój działa tylko w teorii, a w praktyce każde państwo doprowadził do ruiny? Na te i wiele innych pytań odpowiada książka „Dlaczego przestałem być lewakiem”. Sam zaś autor zapytany, jak czuje się dziś jako prawicowiec, mówi zdecydowanie: jak król!

https://bialykruk.pl/ksiegarnia/ksiazki/dlaczego-przestalem-byc-lewakiem

#polityka #literatura

Darmowe fragmenty:

Fragment wstępu autora:
"Żydzi talmudyczni stanowią zamknięte w sobie społeczeństwo i rządzą się między sobą swoim prawem. Prawo to w stosunku do obcych, czyli gojów, jest bardzo surowe. Ponieważ żydzi talmudyczni żyją wśród nas, przeto powinniśmy poznać to ich względem nas tak surowe prawo".

Skan w wersji PDF krótkiej książeczki autorstwa Andrzeja Niemojewskiego, Warszawa 1918.

Link:

http://iddd.de/prawoogojach.pdf

#zydzi #ksiazka #literatura

Dziesięcioro Murzyniątek,
Figlowało ranną porą.
Jedno z nich ze śmiechu pękło
I zostało dziewięcioro.

Dziewięcioro do teatru
Poszło kiedyś zgrają całą.
Jedno tak się zagapiło,
Że ośmioro pozostało.

A z ośmiorga Murzyniątek
Wnet siedmioro było, bo się
Jedno całkiem przewierciło
Dłubiąc sobie palcem w nosie.

Tych siedmioro raz czytało
Bajki bardzo, bardzo nudne
I to szóste tak ziewało,
Że połknęło w mig to siódme.

Zaś sześciorgu do obiadu
Ktoś kiszoną dał kapustę,
Więc pięcioro pozostało,
Bo się zakwasiło szóste.

W chowanego się bawiła
Murzyniątek cała piątka.
Nigdy już nie znaleziono
Ukrytego Murzyniątka.

Czworo kąpiel brało w wannie,
Baraszkując, że aż miło,
Pozostało tylko troje,
Bo się jedno wymydliło.

Z trojga małych Murzyniątek
Drugie grało na klarnecie
I tak strasznie fałszowało,
Że nie zniosło tego trzecie.

Dwoje z nich zawędrowało
W pewien wiejski raz zakątek,
Lecz niestety gęś kopnęła
Przedostatnie z Murzyniątek.

A ostatnie Murzyniątko
Wzięło sobie żonkę małą
I w ten sposób z Murzyniątek
Żadne już nie pozostało.

#poezja #literatura #bekazlewactwa #kultura #gruparatowaniapoziomu

Anglia, 1939 rok. George Orwell na swojej farmie z kozą Muriel, później uwiecznioną w powieści „Folwark zwierzęcy”.
#starefotografie #orwell #literatura

Serwis lubimyczytać.pl i Allegro po raz szósty zorganizowały plebiscyt, w którym czytelnicy mogą wybrać swoje ulubione tytuły. Pomimo sporej popularności, w plebiscycie nie znalazła się jednak książka Rafała Ziemkiewicza "Cham niezbuntowany".

Nie jest to pierwszy raz kiedy owa pozycja jest na cenzurowanym. Wszak została wycofana ze sprzedaży przez Allegro, które zarzucało mu rzekomy antysemityzm. Kiedy okazało się, że oskarżenia były bezpodstawne, wróciła do obiegu.

https://dorzeczy.pl/kultura/173691/plebiscyt-ksiazka-roku-2020-bez-ksiazki-rafala-ziemkiewicza-dlaczego.html

#ksiazki #literatura #cenzura #allegro

Literatura - jak uczynić swój umysł piękniejszym
Poziom abstrakcji: Lekki

Wpis powiązany z Po co czytać / oglądać, skoro po czasie tak mało z tego pamiętamy? (https://lurker.land/post/7izKdpDIh)

Mark Twain zauważył kiedyś: „Podróże są zgubne dla uprzedzeń, fanatyzmu i zaściankowości. Szerokich, zdrowych, filantropijnych poglądów na ludzi i świat nie można uzyskać wegetując w jednym małym zakątku ziemi przez całe życie”.

Dawno temu w świątyni Apolla w Delfach widniała maksyma „Poznaj samego siebie”. Czytanie literatury pozostaje najpewniejszym sposobem, aby to osiągnąć - żyć życiem, które Sokrates uznał za jedyne warte przeżycia: życie badane.

Czytając właściwy fragment, można odnieść wrażenie, że autor zna nas lepiej niż my samych siebie. Może nadać spójność rzeczom, które tylko czuliśmy. Jeśli jesteśmy terytorium, mapą może być dobra literatura, która otwiera nas na szerszą wizję. Uczymy się zmieniać naszą perspektywę, stawiając się na miejscu innych. Dowiadujemt się, kim jesteśmy i kim chcemy być. Doświadczamy drugorzędnych konsekwencji wyborów bez konieczności ich samodzielnego przeżywania.

Gdy doświadczenie szybko uchwyci złożoność, nazywamy to intuicją. To nasze empiryczne - a nie racjonalne - wglądy prowadzą nas do dobrej intuicji. Aby ćwiczyć tę umiejętność, musisz wielokrotnie wystawiać swoje zmysły na skomplikowany świat. Jednak błędem jest poleganie wyłącznie na osobistych doświadczeniach, ponieważ życie jednej osoby nie jest wystarczająco długie ani szerokie. Aby utrzymać ilość doświadczenia potrzebnego do rozwinięcia intuicji, musisz konsumować historie, przyswajać wszelkiego rodzaju literaturę, mity i bajki. Więcej mediów wizualnych nie daje tego samego efektu: telewizja jest nieefektywna, ponieważ w przeciwieństwie do innych mediów do opowiadania historii prawie nigdy nie prosi o myślenie, prosi tylko o twoją uwagę. Podsumowanie ich w stwierdzenia oznacza pozbawienie ich obrazów, metafor, alegorii. Znaczenia i wiedza nie znajdują się w podsumowaniu, ale w samej sztuce. Wiedzę zdobywamy, gdy te dzieła sztuki na nas działają. Arystoteles nawiązuje do tego, gdy mówi, że miłośnik mitów jest miłośnikiem mądrości.

Literatura wzmacnia naszą ekspozycję na szereg sytuacji i wydarzeń, których w innym przypadku potrzebowalibyśmy dziesięcioleci. Możemy wgłębić się w umysł i doświadczenia dowolnej postaci, możesz być księciem, dowódcą armii, piratem czy bajkowym stworzeniem. Możemy też zbadać, o czym naprawdę myślimy, co sprawia, że ​​czujemy się mniej samotni jako ludzie. Możemy być dobrzy lub źli. Możemy zgłębiać tabu, seksualne fantazje i nie tylko. Co ważne, możemy eksplorować z uczciwością i bezpieczeństwem, które nie zawsze są dla nas dostępne w naszym codziennym życiu. Nie musimy iść na kompromis. W dziełach wielkich pisarzy odnajdujemy własne zaniedbane myśli. Poprzez te doświadczenia zaczynamy poznawać siebie i innych.

Czytanie wielkiej literatury pobudza wyobraźnię. Lubimy historie; to przyjemność poznać postaci i żyć w ich świecie, przeżywać ich radości i smutki. W praktyce aktywna wyobraźnia pomaga nam dostrzegać prawdę, oceniać wartości i twórczo radzić sobie ze złożonością życia. Pomaga nawet w naszej zdolności do używania logiki i dobrego rozumowania.

Literatura sprzyja kontemplacji i refleksji oraz poprawia nasze umiejętności językowe i słownictwo. Interakcja z tymi tekstami wymaga przemyślanego, świadomego myślenia, aby zrozumieć i zachować dłuższe jednostki myślowe. Średnia liczba słów w zdaniu w szesnastym wieku wynosiła 65-70 słów, lecz liczba ta stale spadała w czasach nowożytnych do około 15 słów dzisiaj. Podobnie spadła średnia liczba liter na słowo, co wskazuje na spadek użycia dłuższych słów wyższego poziomu. Ciągłe wystawianie się na skomplikowaną, podwyższoną składnię i dykcję rozwija nie tylko nasze zdolności myślenia, ale także umiejętności mówienia i pisania. Zaczynamy wyobrażać sobie zdania na wzór wielkich pisarzy, naśladując ich techniki stylem i słownictwem. Niestety, nie obecnie większość nie jest w stanie zatrzymać idei i zastanowić się nad nią przez dłuższy czas. Czytanie wielkiej literatury jest aktywnym przeciwdziałaniem tej tendencji.

Czytanie literatury przenosi nas z naszego obecnego kontekstu, przenosi w inne epoki i miejsca. Interakcja z postaciami zmniejsza naszą ignorancję. Ponieważ większość z nas nie może podróżować po świecie, a tym bardziej cofać się w czasie, literatura służy jako godny przewodnik i statek do naszych eksploracji.

Czytanie literatury pozwala spojrzeć na świat oczami innych. Uczy umysł elastyczności, rozumienia innych punktów widzenia - odkładania na bok osobistych perspektyw i patrzenia na życie oczami osoby żyjącej w innym wieku, innym klastrze społecznym lub różniącej się od ciebie inteligencją, charakterem czy rasą. Czytanie literatury pielęgnuje i rozwija moc empatycznego wglądu.

Wielkie dzieła literackie odegrały fundamentalną rolę w kształtowaniu społeczeństwa. Na przykład Epos o Gilgameszu zapoczątkował archetypową opowieść o bohaterze rozpoczynającym epicką wyprawę, która stała się popularnym i wpływowym wzorem literatury na całym świecie. Inne przełomowe teksty to Odyseja Homera, Boska komedia Dantego, Hamlet Szekspira i Don Kichot Cervantesa, uznawana za pierwszą powieść w świecie zachodnim, tworząca gatunek, który stał się dominującą formą literatury współczesnej. Na początku XX wieku powieść Uptona Sinclaira „Grzęzawisko” ujawniła okropności amerykańskiego przemysłu mięsnego i spowodowała wiele reform w masowej produkcji żywności. Książki mają moc kształtowania kultury i historii.

Czytanie literatury pomaga nam poznać siebie - krótko mówiąc, zrozumieć człowieka. Bo przedmiotem literatury jest człowiek. Na jego łamach poznajemy nasze zdolności twórcze i moralne, nasze sumienie, a co najważniejsze - naszą duszę. Innymi słowy, literatura jest zwierciadłem ludzkiej natury, ukazując jej wewnętrzną głębię i złożoność, jej szereg zalet i wad; a ponadto trzyma lustro do epoki kulturowej, oświetlając jego kształt i etos.

Niektóre postacie w jakiś sposób stały się prawdziwe dla zbiorowej wyobraźni, ponieważ przez wieki inwestowaliśmy w nie emocjonalnie. Wystarczy pomyśleć "Romeo i Julia", aby każdy mógł poczuć co to oznacza. Te historie stały się częścią naszej wspólnej tkaniny, nawet dla tych, którzy nie czytali książek. I co ważne, uczymy się lekcji moralnych. Kto nie wie, że „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”.

Język używany w dziełach literackich, które przyciągają duże społeczności, wchodzi do leksykonu i staje się częścią tożsamości zbiorowości. Nawet jeśli nie czytałeś oryginalnej pracy, możesz mieć dostęp do jej skutków. Na przykład, ilu z nas wie, że „przesądzony wynik” powstał w Otello? Albo że nazwanie kogoś „pośmiewiskiem” pochodzi z „Wesołych kumoszek z Windsoru”? Te zwroty zaczęły się w dziełach Szekspira, ale społeczność czytelników wyjęła je poza oryginalne strony i uczyniła częścią codziennej mowy do tego stopnia, że ​​nie kojarzymy ich już z literaturą. Po prostu „tak mówimy”.

Inną wartością literatury jest jej związek z wolnością: wolność wyrażania idei, które są dla ludzi wyzwaniem, tworzenia języka, aby uchwycić aspekty ludzkiej kondycji, wysunąć na pierwszy plan historie, które są sprzeczne z większością i które mogą wprawić nas w zakłopotanie. Wolność pisania oznacza wolność obywatela. Nie pisze się dla niewolników. Literatura kwestionuje. Pyta, a co jeśli? A jeśli on to zrobi? A jeśli świat tak wygląda (post-apo, fantasty, utopie, dystopie)? Umieszcza postacie w określonym czasie i przestrzeni, nasyca je określonymi cechami i pozwala im odejść, pokazując nam, co może się stać, jeśli zaryzykujemy, zignorujemy nasze wartości lub przeżyjemy wojnę. Dlatego też błaga nas o zadawanie pytań. Czy dokonujemy właściwych wyborów?

Więcej podobnych treści znajdziesz pod tagiem #frgtn

#literatura #ksiazki #rozwojosobisty #humanistyka

Postanowiłem nadrobić zaległości z klasyki. Spodziewałem się ciężkiej przeprawy, a tymczasem historia bardzo ciekawa i czyta się całkiem przyjemnie i szybko. Może dlatego, że przekład Jana Parandowskiego jest w prozie (z zachowaniem wierszy).

#ksiazki #literatura #klasyka #homer

"Sracz był oddalony od wyra, szło się w deszczu. Gówniane to były czasy. Marian z wściekłością kopnął zardzewiałą puszkę po konserwach. Potoczyła się z brzękiem. Przez kretyńską, szczeniacką brawurę stracił kartki na mięso swojej siostry. Wokół było pusto i cicho. Ta cisza krzyczała."
----------------------
Jan Oborniak, Krzyk ciszy.
#literatura #jezykpolski #ksiazki #prl

#heheszki #ludzie #mem #positive #literatura #poezja #rej

Niedawno robiłem porządek w swoim księgozbiorze. Gdzieś tam między książką o rachunku prawdopodobieństwa a atlasem ziół znalazłem cieniutką książeczkę: "Anaruk - chłopiec z Grenlandii". I się wkurwiłem.
Jako dzieciak przeczytałem tę książkę chyba z piętnaście razy, znałem na pamięć długie fragmenty, jarałem się niepomiernie. Nawet jeśli wiedziałem, że postać Anaruka jest zmyślona, wierzyłem, że wszystkie te inuickie obyczaje, kultura, polowania - wierzyłem, że to wszystko jest prawdziwe. Zresztą, w szkole traktowano tę opowieść nieomalże jak reportaż - brałem ją więc na serio.
Minęło kilkanaście lat. Przeglądając randomowe gównostronki w internecie dowiedziałem się, że słowo "Anaruk" po grenlandzku znaczy ni mniej, ni więcej: "Sraj to". Dowiedziałem się również, że Czesław Centkiewicz w dupie był i gówno widział, a nie Grenlandię. Miał informacje z drugiej i trzeciej ręki, wszystko co napisał w swojej książce to gównoprawda i przez te wszystkie lata jarałem się czymś wyssanym z psiej końcówy. Kurwa, wiecie jakie to paskudne uczucie? To gorzej jak dowiedzieć się, że Święty Mikołaj nie istnieje, kawałek mojego dzieciństwa został brutalnie wyrwany, osrany i zbezczeszczony.
I tak sobie pomyślałem: to tak, jakby jakiś Japończyk pił z kimś, kto pił z Polakami i na podstawie tego postanowił napisać przygodową książkę o Polsce. Nazwałby ją: "Wacuś Hójek - chłopiec z Polski".
Wacuś mieszkałby gdzieś w wiejskim domku w centrum Krakowa. Na parapecie uprawiałby ziemniaki, codziennie chodziłby do kościoła a z kolegami witał albo "Szczęść Boże!" albo "Kurwa mać!". W szkole Wacuś wraz z kolegami uczyłby się grać na fortepianie, no bo Chopin. Oczywiście, każdy grałby perfekcyjnie, bo w ojczyźnie Chopina wszyscy wysysają tę umiejętność z mlekiem matki i wódką. Na lekcjach WF jeździliby konno i walczyli szablami, ewentualnie skakali na nartach - no bo Małysz.
Wódkę oczywiście piliby wszyscy od ósmego roku życia. Ba, tak jak grenlandzki Sraj-to polował na reny i foki, tak Polacy walczyliby regularnie w Wód-dżitsu. Tak jak grenlandzki Sraj-to uratował swojego ojca zabijając w pojedynkę niedźwiedzia polarnego, tak Wacuś Hójek przepiłby carskiego urzędnika, który chciał zabrać mieszkanie jego rodzinie, wygrywając tym samym sądowy spór. Wódkę piliby z kubków z ceramiki bolesławieckiej, a zagryzali tradycyjną polską potrawą - kiszonymi ziemniakami zawijanymi w gotowaną kapustę.
Codziennie o 12:00 cały kraj odmawiałby "Anioł Pański", a o 21:37 śpiewałby "Barkę"; nieironicznie, z pełnym poszanowaniem dla Jana Pawła II. Każdy dorosły byłby Lechem Wałęsą - nosiłby wąsy, mówił od rzeczy, ale emanował wielką, wewnętrzną mądrością życiową, która wiodłaby naród ku dobrobytowi. Wszystkie kobiety byłyby Marią Skłodowską-Curie - obok gotowania, prania i sprzątania, zajmowałyby się laboratoryjnymi eksperymentami, zaś kopalnie w Lubinie ledwo nadążałyby z dostarczaniem polonu i radu do polskich domostw.
Wieczorami cała rodzina zbierałaby się na modlitwie połączonej ze snuciem opowieści wojennych, urozmaiconymi grą na fortepianie. Zebrane w kręgu kobiety skórowałyby wiewiórki (hodowane od wieków dla futra i mięsa) i szykowały na rosół, mężczyźni rąbaliby drewno gołymi rękami.
Komputery byłyby rzadkością - jeśli akurat jakiś został wyrzucony na brzeg Bałtyku, zaraz otrzymywaliby go tylko wójtowie czy inni wodzowie polskich miast i wsi. Gdy japoński przybysz pokazałby Wacusiowi Hójkowi swój laptop, chłopiec zdziwiłby się, jakim cudem tyle ludzików mieści się w takiej niewielkiej teczuszce. "To w Japonii wszyscy ludzie mają takie olbrzymie oczy?" zapytałby, ujrzawszy anime.
Książka kończyłaby się duszoszczypatielną sceną, w której rodzina Hójków żegna przybysza z Japonii. Wymieniają się prezentami: przybysz daje im wielki worek ryżu (wszak w Polsce nie znają takich rarytasów), od Wacusia dostałby zaś butelkę z ceramiki bolesławieckiej wypełnioną czystym spirytusem pędzonym na wiewiórczym mięsie.
Centkiewicz, kurwaaaaaa…

Prawdziwa historia: http://www.poznajgrenlandie.pl/kim-byl-anaruk.html
#literatura #grenlandia #eskimosi #heheszki #pasta

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę

idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch

ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo

bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy

a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych

niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
dla szpiclów katów tchórzy - oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys

i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie

strzeź się jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych

strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy

czuwaj - kiedy światło na górach daje znak - wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę

powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku

a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku

idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów

Bądź wierny Idź

Z. Herbert

#poezja #literatura #ciekawostki #Herbert

Mimo słabego zdrowia i ciągłego zagrożenia gruźlicą, Baczyński zawsze rwał się do czynnej walki. Może więc jednak w pierwszej kolejności był żołnierzem, w drugiej dopiero zaś poetą?

https://poezja.org/wz/Baczy%C5%84ski_Krzysztof_Kamil/

#historia #polska #literatura #poezja

Piotr Skarga (Po­wę­ski) uro­dził się w r. 1536, zmarł w 1612. Był ka­zno­dzie­ją, na­uczy­cie­lem, ha­gio­gra­fem i pi­sa­rzem po­le­micz­nym two­rzą­cym w nur­cie ka­to­lic­kie­go mo­de­lu re­for­my Ko­ścio­ła okre­ślo­ne­go przez So­bór Try­denc­ki. W XIX wie­ku, zwłasz­cza dzię­ki Mickiewiczowi i Ma­tej­ce, Ka­płan stał się le­gen­dą - fi­gu­rą pro­ro­ka moc­ne­go mi­ło­ścią oj­czy­zny, któ­rej upa­dek prze­czu­wa z bo­skie­go na­tchnie­nia.

https://poezja.org/wz/Skarga_Piotr/

#historia #literatura #katolicyzm

Halina Poświatowska była po­et­ką i pi­sar­ką, jed­ną z waż­nych po­sta­ci pol­skiej po­ezji dru­giej po­ło­wy XX wie­ku. Przy­szła na świat w Czę­sto­cho­wie, przez całe nie­mal­że ży­cie zma­ga­ła się z po­waż­ną wadą ser­ca (wada za­staw­ki dwu­dziel­nej), któ­ra sta­ła się przy­czy­ną jej śmier­ci, rzu­tu­jąc na ży­cie oso­bi­ste, związ­ki i li­ry­kę.

https://poezja.org/wz/Po%C5%9Bwiatowska_Halina/

#literatura #poezja #ciekawostki

Po samobójstwie wy­ro­sła szyb­ko le­gen­da li­te­rac­ka wi­dzą­ca w Ra­fa­le Wo­jacz­ku po­etę po­ko­le­nia i tra­gicz­ne­go ge­niu­sza. Eks­po­no­wa­no chęt­nie non­kon­for­mizm (echa ro­man­ty­ków w ty­pie Gu­sta­wa i Kor­dia­na), nie­zgo­dę i bunt wo­bec status quo, re­be­lię wo­bec norm spo­łecz­nych oraz sta­łe po­czu­cie za­gro­że­nia eg­zy­sten­cjal­ne­go.

https://poezja.org/wz/Wojaczek_Rafa%C5%82/

#literatura #poezja #polska #historia

Based Bolesław Prus

Przystępując odrazu do rzeczy, wystarasz mi się o trzysta rubli, jutro — do południa.
 Szmul włożył obie ręce za pas, kiwał głową i uśmiechał się. Przez chwilę obaj, milcząc, przypatrywali się sobie. Pan, jakby chciał zbadać: czy nie zmieniło się co w bladej twarzy, czarnych, żywych oczach i szczupłej, schylonej nieco postaci Żyda. Żyd, jakby podziwiał piękną blond brodę, posągowe kształty, nieporównane ruchy i klasyczne rysy pana. Zresztą po raz tysiączny obaj mogli przekonać się, że każdy z nich był modelowym okazem swojej rasy, co jednak w niczem nie przyczyniło się do załatwienia interesu.

Bolesław Prus - Anielka

#heheszki #literatura #memy #boleslawprus #ksiazki