#katolicyzm #biblia #zydzi #judaizm #teologia #kościół #nawrocenie #dzienjudaizmuwkosciele
Spóźniłem się o jeden dzień, niemniej gdyby ktoś tkwił w błędnym przekonaniu, przypominam (wybrane - można by bowiem zacytować o wiele więcej):
My bowiem jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym - my, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele.
(Flp 3,3)
Bo Żydem nie jest ten, który nim jest na zewnątrz, ani obrzezanie nie jest to, które jest widoczne na ciele, ale prawdziwym Żydem jest ten, kto jest nim wewnątrz, a prawdziwym obrzezaniem jest obrzezanie serca, duchowe, a nie według litery. I taki to otrzymuje pochwałę nie od ludzi, ale od Boga.
(Rz 2: 28-29)
Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał.
(J 5,23)
Każdy, kto nie uznaje Syna, nie ma też i Ojca, kto zaś uznaje Syna, ten ma i Ojca.
(1 J 2,23)
Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Tak, jeżeli nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich»
(J 8,24)
Gdyby bowiem owo pierwsze było bez nagany, to nie szukano by miejsca na drugie [przymierze]
(Hbr 8: 7)
Ponieważ zaś mówi o nowym, pierwsze uznał za przestarzałe; […]
(Hbr 8: 13)
Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem». Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» – zapytali Piotra i pozostałych Apostołów.«Nawróćcie się –
powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha
Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz».
(Dz 2,36-39)
A jeśli jesteście Chrystusowi, to jesteście potomkami Abrahama (Ga 4,29). Jeśli więc z powodu wiary w Chrystusa jesteśmy uważani za dzieci Abrahama, to Żydzi z powodu swojej wiarołomności przestali być jego potomkami.
(Św. Grzegorz Wielki, Homilia XX, IV niedziela Adwentu w Bazylice św. Jana Chrzciciela)
Nasamprzód bowiem przez śmierć Odkupiciela przestał istnieć Stary Zakon, a na jego miejscu Nowy Zakon powstaje. Wtedy to Krwią Chrystusową poświęcony został dla całego świata Zakon Chrystusowy ze swoimi tajemnicami, ustawami,
obrzędami i ustanowieniami. Podczas gdy Boski Zbawiciel głosił słowo Boże w ciasnych granicach jednego kraju – posłany był bowiem tylko do owiec Izraela, które były zginęły – (Mt 15, 24) – wtedy żyły obok siebie Stary Zakon i Ewangelia, lecz na drzewie krzyża swego Pan Jezus zniósł Stary Zakon przykazań i przepisów (Ef 2, 15), przybił do krzyża cyrograf Starego Zakonu (Kolos 2, 14), ustanawiając we Krwi swojej, przelanej za cały rodzaj ludzki,
Nowy Zakon (Mt 26, 28).“Wtedy to, powiada św. Leon Wielki, głosząc naukę o krzyżu, wtedy to “stała się ta oczywista zmiana Starego Zakonu na Ewangelię, Synagogi na Kościół, wielu ofiar na jedną Ofiarę, aby wraz ze śmiercią Pana owa mistyczna zasłona, która broniła przystępu do głębi świątyni i tajemnic najświętszych, rozdarła się od góry do dołu pod działaniem jakiejś gwałtownej,
błyskawicznej siły”.
Na krzyżu zatem umarł Stary Zakon (i miał się zaraz po pogrzebie swoim stać śmiercionośnym), aby ustąpił miejsca Nowemu Zakonowi, dla którego Chrystus Pan wybrał w Apostołach odpowiednie swoje sługi (2 Kor 3, 6).
(Pius XII, Encyklika Mystici Corporis Christi)